Tom,  Rozdzial

 1     I,  VI   |   sobie, że Grunspan zrujnował własnego brata i układał się już
 2     I,  VIII |        Nie mogę przecież oddać własnego surduta nawet nagiemu wtedy,
 3     I,  XI   |    słowami.~Nie mógł zrozumieć własnego stanu, bo nigdy przedtem
 4     I,  XII  |      rnoże zdać sobie sprawy z własnego stanu i chwieje się na wszystkie
 5     I,  XIII |     człowiek.~Uśmiechnął się z własnego złudzenia i znowu leżał
 6     I,  XIV  |        w samowar albo w koniec własnego nosa, macie przecież na
 7     I,  XIV  |     przerywajcie sobie popisów własnego sprytu i przenikliwości,
 8     I,  XVI  |      ha, ha, ha! - śmiał się z własnego dowcipu.~- Panie Cohn, śmierć
 9     I,  XVI  |    rozkoszą świadomą istnienia własnego.~- O jednego błazna mniej,
10    II,  III  |      bez myśli, patrzył w głąb własnego serca i coraz boleśniejszy
11    II,  IX   |        pan jesteś dodatkiem do własnego pugilaresu, to mnie nie
12    II,  XI   | nieprzyjemne ogłaszać wariatem własnego ojca.~- Ja też nie mówię,
13    II,  XII  |     szybie i uśmiechnął się do własnego odbicia. Był bardzo przystojnym.
14    II,  XXII |   wystarczy nawet do zjedzenia własnego teścia.~- Ale mnie pan jeszcze
15    II,  XXIII|       własnym bólu, w poznaniu własnego stanu i win własnych. Zmógł
16    II,  XXIII|        wolno mu tego pod grozą własnego nieszczęścia. On o tej prawdzie