Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |          miął czapkę w ręku, nie wiedząc, co powiedzieć i nie śmiejąc,
 2     I,  III  |          kocham! - powtarzał nie wiedząc sam, co mówi.~- Nie mów
 3     I,  V    |       Karol się powstrzymał, nie wiedząc, czy czytać. - Czytaj pan,
 4     I,  VI   | siedzących ręce, ściskał je, nie wiedząc komu.~- Morgen! - rzucał
 5     I,  X    |       nie wystarczało; więc choć wiedząc, że nic nie umie, zaczęła
 6     I,  XII  |         więc się wlókł ulicą nie wiedząc, co zrobić ze sobą i z kilku
 7    II,  III  |          strasznym zimnem, i nie wiedząc dlaczego, stanął znowu przy
 8    II,  VI   |    pewnym oddaleniu stanęli, nie wiedząc, co począć.~- Zawołać policji! -
 9    II,  VI   |       usta spieczone i szedł nie wiedząc, gdzie idzie, aż mu zastąpiła
10    II,  XI   |      oczami tak boleśnie, że nie wiedząc, co mówić - odeszła.~Nic
11    II,  XV   |       Anka wyszła na werendę nie wiedząc, o co im chodzi.~Pana Adama
12    II,  XV   |         rozpłakała się, sama nie wiedząc dlaczego.~Czuła się dziwnie
13    II,  XVI  |         przeczytał i zwrócił nie wiedząc, co mówić. Zapanowała znowu
14    II,  XXI  |          szeptała bezradnie, nie wiedząc, co robić, jak przytłumić
15    II,  XXIII|  wspaniałej jedwabnej sukni, nie wiedząc, co mówić, onieśmielona
16    II,  XXIII|         w helenowskim parku, nie wiedząc prawie o tym.~Chodził po