Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  | kobiety-niewolnicy, która nawet kopnięcie swego pana i władcy przyjmuje
 2     I,  III  |                 przez siłę, gwałtem, mocą swego temperamentu.~Wreszcie zwyciężyła.~
 3     I,  V    |                 zaczął nucić półgłosem ze swego niewyczerpanego repertuaru
 4     I,  VI   |                    Nawet stary wyszedł ze swego spokoju i głośno dowodził;
 5     I,  XV   |                    Borowiecki powrócił do swego laboratorium przy "kuchni"
 6    II,  I    |                wielu robotników z dawnego swego oddziału u Bucholca.~Tylko
 7    II,  VIII |                     Azaliż jestem stróżem swego spólnika, jeśli ten kasjerem
 8    II,  VIII |                 wzruszeniem głosem dzieje swego uczucia.~Oparła się plecami
 9    II,  IX   |              Grunspan - zawołał doktor ze swego gabinetu, bo już był w palcie. -
10    II,  X    |                  głowę, popatrzył tępo na swego pana i znowu drzemał.~-
11    II,  X    |             poprawił go Karol i wrócił do swego pokoju.~Cisza zapanowała
12    II,  X    |           czytywał Biblię albo sprowadzał swego kuzyna, słuchacza teologii,
13    II,  XIII |                Karol Maksowi, ale żałował swego uniesienia, bo liczył na
14    II,  XIII |              nawet więcej jeszcze żałował swego uniesienia, bo czuł swoją
15    II,  XIV  |                 prawie wszystkie na widok swego pana głupiały ze strachu
16    II,  XVIII|           marzenia, pragnienia i potrzeby swego narodu. Dlatego trudno przypuszczać,