Tom,  Rozdzial

 1     I,  IX  | położenie ogarniał coraz większy smutek, tracił zupełnie wiarę w
 2     I,  IX  |      odwiedzin, powstrzymywał go smutek fabryki i taki sam smutek
 3     I,  IX  |        smutek fabryki i taki sam smutek wyryty na twarzy fabrykanta,
 4     I,  X   |         głowę i czuł, że ten jej smutek zaczyna go boleć i nękać.~-
 5    II,  I   |    Spojrzała, ale w oczach miała smutek i usta drżały jej nerwowo.~-
 6    II,  VII |       budziły w niej tym głębszy smutek i ból; bo dzisiaj dopiero,
 7    II,  XIII|       Była dzisiaj bardzo blada: smutek wiał od jej uśmiechu i od
 8    II,  XIII|         twarz zwróciła na niego. Smutek dziwnie bolesny, smutek
 9    II,  XIII|          Smutek dziwnie bolesny, smutek łez niewypłakanych, smutek
10    II,  XIII|       smutek łez niewypłakanych, smutek niepocieszonych nigdy, jaki
11    II,  XV  |     pomimo to jakiś nieokreślony smutek przegryzał z wolna duszę.~
12    II,  XV  |     zapomnieli go jeszcze, a już smutek jutra mroczy im dusze -
13    II,  XIX |    napiętnowała głęboka gorycz i smutek.~Ale w miarę odsuwania się
14    II,  XIX |         wesołej, dzisiaj panował smutek na wszystkich twarzach,
15    II,  XXI |          nuda niewypowiedziana i smutek płynący jakby razem z tą
16    II,  XXI |         najgłębszy ze smutków, w smutek rezygnacji.~Pan Adam zaczął