Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |    przemglonego świtu zaczynały powoli wychylać się kontury drzew,
 2     I,  IV  |          bo wlókł się strasznie powoli, utykając po dziurach i
 3     I,  V   |      maszyna, a ruszasz się tak powoli - syknął i połknął pigułki.~
 4     I,  VI  |       spokojnie obgadać - mówił powoli sam Grunspan chodząc po
 5     I,  VIII|       nędzny, świerkowy i konał powoli, zabijało go sąsiedztwo
 6     I,  IX  |    maszyn i ludzi; ogłuszał się powoli wrzawą i obojętniał.~Nie
 7     I,  IX  |         ale ojca usłuchał, no i powoli stapia w swojej przędzalni
 8     I,  X   |     brata.~Antoś bowiem umierał powoli na suchoty, jakie się Wywiązały
 9     I,  X   |   stręczył konie i rozpijał się powoli, także z niedołęstwa, nie
10     I,  XI  |        ze znudzonymi twarzami i powoli cofali się do porzuconych
11     I,  XIII|      westchnieniem i byłaby się powoli może rozgadała, ale Mada
12     I,  XIII|     Bucholc zaczął się go pytać powoli o żonę i o dzieci, a pytał
13    II,  III | powykrzywiały się ze starości i powoli zapadały w grząską ziemię,
14    II,  III |       przeszła szybko, schodząc powoli ze schodków ku stawom,~Postąpił
15    II,  IV  |         Zgarbił się i obchodził powoli to koło, które śpiewało
16    II,  XXI |         fabryki, rozgrzewał się powoli, zwyciężał trudności, nie