Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |       atlety, transmisje warcząc głucho, od czego szyby w kantorze
 2     I,  VI  |         Welt! - powtarzała stara głucho, otworzyła usta i zapatrzyła
 3     I,  VIII|          szumiał jakoś smutnie i głucho i trząsł na nich razem z
 4     I,  VIII|        wszystkich stron szumiała głucho niby morze wieczne pracujące,
 5     I,  X   |   jeszcze?~- Nie - odpowiedziała głucho i poszła nalewać herbatę
 6     I,  X   |     warsztaty tkackie i warczały głucho kołowrotki, od czego cały
 7     I,  XIII|         o ściany i okna i dudnił głucho po blaszanych dachach.~Elektryczne
 8     I,  XV  |        ratunek; fabryka szumiała głucho jak morze wiecznie burzliwe,
 9     I,  XVI |       rozkołysanych. Dzwony biły głucho - mocno - żałobnie.~Przy
10    II,  I   | odetchnął tym zapachem i szepnął głucho:~- Śmierć już stoi przy
11    II,  IX  |        jego kroków rozbrzmiewały głucho w pustce i ciszy.~Przechodził
12    II,  XV  |       trzęsły się jak w febrze i głucho, żałośnie szumiały, a potem
13    II,  XV  |        ludzkich i muzyki huczała głucho.~- Smutna zabawa - zauważyła
14    II,  XVI |       pan przeczyta - powiedział głucho i patrzył w niego z uporem.~
15    II,  XIX | śmiertelny obok maszyny huczącej głucho, pod tym kołem, które co
16    II,  XXII|       której nadlatywały do niej głucho szumy pełne krwawych łun,