Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |             że omal nie krzyknął z bólu.~- Co panu jest? - spytała
 2     I,  IV   |         twarzy i głowie i syknął z bólu. - A skądże masz te dziury
 3     I,  VIII |            się, ale tylko syknął z bólu, gładził przez chwilę okręcone
 4     I,  VIII |        Bucholca i na wykrzywione z bólu usta, który oprzytomniał
 5     I,  X    |       napiętnowana jakby stygmatem bólu zakrzepłego, najczęściej
 6     I,  XI   |         zarzewiem dziwnie palącego bólu.~Stał przy niej tak blisko,
 7     I,  XVI  | przepełniło szalone, dochodzące do bólu pragnienie pieniędzy, użycia,
 8    II,  III  |           pomyśleć nawet o tym bez bólu, że jakaś pachciarka, córka
 9    II,  III  |           pobladły i zacięły się w bólu, oczy cofnęły się w głąb
10    II,  IV   |     szepnął cicho, ale z taką mocą bólu, że matka rozkrzyżowała
11    II,  IV   |         pokoju z rykiem strasznego bólu.~- Jezus, Maria! - wołała
12    II,  IV   |           w niej nagle z wielkiego bólu zamarło, nawet litość.~Adam
13    II,  X    |   cierpieniem.~- Ależ ona umiera z bólu... Pan Mieczysław, jeśli
14    II,  XIX  |        twarze i ramiona, ryczeli z bólu i wściekłości.~Nienawiść
15    II,  XX   |          palce, aby nie krzyczeć z bólu.~Maszyna jakby podzielała
16    II,  XXIII|            tarzając się we własnym bólu, w poznaniu własnego stanu