Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |          Sam już się nie zajmował niczym, zięć prowadził fabrykę,
 2     I,  II   |          nie można się jej pozbyć niczym.~- A dlaczego nie załatwione?~-
 3     I,  III  |    istotnie musiał nie wiedzieć o niczym, bo śmiał się na całe gardło
 4     I,  III  |          tak stało, nie myślała o niczym, nie pamiętała na nic, tylko
 5     I,  V    |           hiacyntów.~- Ależ pan o niczym, jak widzę nie zapomniałeś.~-
 6     I,  VII  |      którego nie mógł przewyższyć niczym.~Bucholc zawsze i wszędzie
 7     I,  XI   |           czym były przedtem, tj. niczym.~- Co ja jej powiem? - myślał
 8     I,  XIII |       tonie naiwnego szczebiotu o niczym, aż go znudziła, i zaczął
 9     I,  XIII |         bo budowniczy i tapicer o niczym nie zapomnieli; mały pokoik
10     I,  XV   |       silniej.~Nie chciał się już niczym zajmować, nudziło go wszystko
11    II,  III  |           cierpię żydowszczyzny w niczym, wiesz o tym dobrze.~- Zobaczymy,
12    II,  VIII |           swoją.~Czuła niezmożoną niczym potrzebę wypicia tej szczęśliwości
13    II,  VIII |       Mela nie mogła jej uspokoić niczym, a przy tym i nie umiała,
14    II,  X    | olbrzymiej nieba nie zasłanianego niczym, uderzały się o domy, o
15    II,  XXIII|    doskonale go obsługiwała - ale niczym więcej być nie mogła i nie