Tom,  Rozdzial

 1     I,  VI   |         jesteś bardzo ładna z tą ironią na ustach, bardzo ładna.~-
 2     I,  VI   | spojrzenia na jej bladą twarz, z ironią chwytał spojrzenia współczujące,
 3     I,  VI   |    daleko większych, niźli twoja ironia może dosięgnąć.~- Równocześnie
 4     I,  XI   |       Lucy nie przyszła?~I lekka ironia zamigotała w jej oczach.~-
 5     I,  XII  |        zimnej twarzy i gryzącego ironią spojrzenia zamykał się w
 6    II,  I    |          papierosa spoglądając z ironią na Maksa, który biegał błyszczącymi
 7    II,  I    |        wypełzłe - odpowiedział z ironią nieco Karol.~- Te wypełzłe
 8    II,  III  |     Wirtschaft - szepnął Moryc z ironią.~- Przekonasz się, a tymczasem
 9    II,  III  |    utopia - odpowiedział z lekką ironią.~- Na utopię zgoda. Przypuszczam
10    II,  V    |       jego małe oczki zamigotały ironią.~- Panie, a to Wassermanowa
11    II,  V    |        Guinspan żywo, zirytowany ironią Wilczka.~- Ma pan rację,
12    II,  VII  |      przyjemna" - odpowiedział z ironią, starając się zajrzeć przez
13    II,  X    |       zdeptanym.~Ostra, złośliwa ironia zamigotała mu w oczach.~-
14    II,  XIII |          kłęby dymu, a czasami z ironią spoglądał na żonę.~- To
15    II,  XXIII|      wszystko!~Z nieopowiedzianą ironią przyglądał się baronowi