Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |      zaczęły błyskać zielone skry gniewu i nienawiści, ale czytał
 2     I,  V   |           w nim wszystko trząść z gniewu, milczał i udawał obojętnego,
 3     I,  VI  |             krzyczała i łzy żalu, gniewu i oburzenia błyszczały w
 4     I,  VI  |        jeszcze na nią. Potrącał z gniewu przechodniów.. zaciskał
 5     I,  VIII|      coraz mocniej ściągał brwi z gniewu.~W kantorze zrobiło się
 6     I,  VIII|     jękiem, nieprzytomny prawie z gniewu, miał tyle tylko sił, że
 7     I,  XI  |     szczerość, w interesie nie ma gniewu, klepał papę po łopatce
 8     I,  XI  |        cień rozdrażnienia czy też gniewu.~Nozdrza mu drżały ze wzruszenia
 9     I,  XIV |        Malinowski.~Wilczek pomimo gniewu zanotował obstalunek w notesie.~-
10    II,  I   |       znowu głos męski z akcentem gniewu.~- Czy dlatego, że cię kocham?
11    II,  I   |            o rozczerwienionych od gniewu koralach, skakał ostrymi
12    II,  III |       niecierpliwie i twardy cień gniewu zamigotał w jego szarych
13    II,  IV  |        oczy straciły ostry połysk gniewu i mroczyły się łzami.~-
14    II,  V   |          sobą drzwi, spąsowiał od gniewu, ale mówił spokojnie.~Horn
15    II,  XIII| oświadczyć. Patrzyła na niego bez gniewu i oburzenia, patrzyła i