Dzien

 1 5 |       wkrótce wpadł w tenże sam smutek, w jakim przed kilkoma dniami
 2 7 |   łatwiej zdołam rozproszyć ich smutek.~W istocie, przyszły wcześniej
 3 9 |    niezwykłego widoku. Nie tyle smutek mnie ogarnął, jak raczej
 4 12|      dziwię się, jakim sposobem smutek ten nie pozbawia mnie rozumu.~
 5 13|       się bądź co bądź obawiać. Smutek dręczył mnie przez resztę
 6 15|          wypada mi więc objawić smutek, i kolor ciemny będzie odtąd
 7 21|         się okręt, wpadł w taki smutek, że lękano się o jego życie.~
 8 25|      arabskiego i opowiedziałem smutek dręczący mnie od chwili,
 9 25|        oczu można było wyczytać smutek rozłączenia, pomieszany
10 27|   najstraszliwsze przewinienia. Smutek przenikał całą jej istotę,
11 48|       Hervas z początku wpadł w smutek dowiedziawszy się, że mu
12 49|       wszystkim pewnego rodzaju smutek wypełniał mu serce. Przyzwyczajenie
13 50|         w jeszcze głębszy wpadł smutek aniżeli wówczas, gdy szczury
14 51| dziewczęta. Osuszyłem ich łzy i smutek ich ustąpił najtkliwszemu
15 51|     piękności.~Nazajutrz ponury smutek mną owładnął i obecność
16 53|    uczynki nie mogą go oddalić. Smutek mój spycha mnie do grobu;