Dzien

 1 1 |        dokoła głuche milczenie. Przerwałem je wołaniem; echo mi tylko
 2 4 | nadludzkiej odwagi?~- Jak to? - przerwałem - miałżeby kto powątpiewać
 3 7 |     przymierzała perły i szale. Przerwałem te ważne zatrudnienia słodkimi
 4 12|  uścisnął mi rękę i zniknął.~Tu przerwałem naczelnikowi Cyganów i rzekłem,
 5 13|    ślady palców księżniczki.~Tu przerwałem naczelnikowi, mówiąc mu,
 6 13|        rzekł Cygan,~- Jak to? - przerwałem - czy mają czasami zwyczaj
 7 15|      późno.~- Nie obawiaj się - przerwałem - i bądź pewna, że bogacza
 8 28|         don Juan van Worden.~Tu przerwałem Cyganowi, mówiąc:~- Mam
 9 35|       jakie dotąd prowadził.~Tu przerwałem Żydowi, czyniąc mu uwagę,
10 35|       przez zachwycającą Inezę. Przerwałem mu więc dalszy ciąg i zaklinałem,
11 36|       straciłem przytomność.~Tu przerwałem Suarezowi i zapytałem go,
12 52|         to, senor don Belialu - przerwałem - czy-liż nie uważasz, że
13 58|     daremne.~- A córka twoja? - przerwałem. - Jakiż będzie jej los?
14 58|    wspominaj mi o księżniczce - przerwałem oburzony.~- Dobrze więc -
15 59|   arcyksiążę.~- Jak to - był? - przerwałem.~- Tak jest - odparł arcyksiążę -