Dzien

 1 1 |          pokusę. Duch ciemności, nie mogąc znęcić mię rozkoszą, starał
 2 7 |            swojej niedołężności, nie mogąc jednak nas znaleźć, rozkazał
 3 10|             mnie zapewniała, ale nie mogąc nigdy dojść do drugiego
 4 14|            często zacinałam się, nie mogąc zrozumieć słów poety. Wtedy
 5 19|             swojej małżonki, ale nie mogąc nic wskórać, zostawił ją
 6 19|            się go sprawować, ale nie mogąc zaszczytnie pełnić obowiązków,
 7 21|         dalej mówił:~Ptolemeusz, nie mogąc mieć dzieci ze swoją siostrą,
 8 27|              siły, odeszła więc, nie mogąc wyrzec ani słowa. Nazajutrz
 9 29|         usychałem nad książkami, nie mogąc nigdy zadowolić moich nauczycieli,
10 35|           najmniejszego pociągu. Nie mogąc rozporządzać moją ręką wedle
11 35|             zuchwalstwem. Wtedy, nie mogąc już powściągnąć gniewu,
12 43|            skłonność do kobiet i nie mogąc być szczęśliwym w małżeństwie,
13 54|              widzem tej intrygi, nie mogąc stanąć jej na przeszkodzie.
14 54|           posępne ochmistrzynie, nie mogąc oprzeć się tak wzruszającemu
15 60| rozmawialiśmy o tym przedmiocie, nie mogąc się zgodzić na nic stanowczego.