Dzien

 1 3  |            ucałować rękę; ale nagle żal tak mu ścisnął serce, że
 2 5  |         koniec odkryła, że trawi ją żal, iż nie ma podobnych, jak
 3 12 |        cierpienia, ukoił także jego żal i nareszcie ujrzano, jak
 4 16 |         oczu, i poszedłem ukryć mój żal w puszczach drugiej polowy
 5 21 |        Rozumiem - odparła królowa - żal ci mojego młodego małżonka.
 6 27 |          Swoją śmiercią wzbudził on żal nie tylko swego władcy,
 7 27 |          łzami, nie zważała więc na żal Hermosita i gotowała wszystko
 8 41 |           nieopisane .spustoszenie. Żal mi było margrabiny, wyrzucałem .
 9 41 |             lodem, niewypowiedziany żal mnie ogarnął, pomyślałem,
10 47 | wyświadczenia komu dobrego uczynku. Żal mi tego biednego młodzieńca,
11 54 |           nie ganię, ale. na honor, żal mi teraz ubogich, będą bowiem
12 56 |     zmysłami równie jak nad sercem. Żal mój za nią zmieniał się
13 56 |     istniała. Wszelako szczery twój żal nie był stracony. Księżniczka
14 Dod|            wstydu i zmniejszył jego żal za odtrąconą Inezą.~Należało