Dzien

 1 2 |    powieki i z trudem zdołałem je podnieść. Ujrzałem niebo, znajdowałem
 2 3 |        tylko o to. jakim sposobem podnieść go do ust. Położyłem się
 3 8 |            czy byłbym odważył się podnieść co do ust. Wszystko to.
 4 9 |       jego oczu. nie śmiałem więc podnieść wzroku wyżej jak na jego
 5 9 | przeciwnie, nie mogłaby powabniej podnieść uroku czarownych wdzięków.~
 6 16|      nigdy nie byłbym się poważył podnieść oczu, i poszedłem ukryć
 7 17|           i nie śmiałem na chwilę podnieść oczu.~Przybyliśmy do Valladolid.
 8 25|      długi i bolesny. Nie śmiałem podnieść oczu na ludzi, zdawało mi
 9 31|        niczego, co by tylko mogło podnieść w oczach ludu poszanowanie
10 51|           mnie za rękę, żeby mnie podnieść; poznałem tego samego szlachcica,
11 52|       sztylet. Nie miałem siły go podnieść, a cóż dopiero, gdyby przyszło
12 54|       cała zmieszana, nie śmiejąc podnieść oczu na mego ojca; wzięła
13 55|        starała się o ile możności podnieść mnie w oczach swej przyjaciółki,
14 65|    niezwykłego wasala, aby raczył podnieść się, usiąść i opowiedzieć,