Dzien

 1 9 |  kiedy to żadnym sposobem nie mogłam dowiedzieć się, co się z
 2 14|  byłam tym przerażona, że nie mogłam ułożyć dwóch wierszy kabały.
 3 14| uskutecznienia moich działań; mogłam jednak rozpocząć je dopiero
 4 14| owładnął mną sen, któremu nie mogłam się oprzeć.~Nazajutrz, spojrzawszy
 5 14|     jestem na małżonkę. - Nie mogłam wewnętrznie wstrzymać się
 6 14|      wywieram na słuchaczach. Mogłam być zupełnie zadowolona.
 7 15|     obowiązek, od którego nie mogłam się uwolnić, wszelako gdy
 8 17|      Przez dwa dni ciągle nie mogłam zatamować łez; trzeciego
 9 17| Pomimo całego zmartwienia nie mogłam wstrzymać się od uśmiechu,
10 17|       i proboszcza, nadto nie mogłam oprzeć się gorącym jego
11 28|    szczęścia.~Na te słowa nie mogłam wstrzymać mego uniesienia,
12 29| straszliwy wyraz, że zaledwie mogłam go poznać.~Krew mi się ścięła
13 35| chwili weszła moja matka, nie mogłam więc nic odpowiedzieć, ale
14 51| Niestety! Mam długi, ale czyż mogłam zostawić te biedne dzieci