Dzien

 1 13|  Odpowiedziałem, że sądząc o księżniczce po jej orszaku niewieścim,
 2 13|      mi niektóre szczegóły o księżniczce, która posiada te wszystkie
 3 13| słowo to sprawi tym razem na księżniczce. Ulegając więc nieszczęsnej
 4 15| Zapomniałem i o Romatim, i o księżniczce, i myślałem tylko o rozkoszy
 5 55|     Nie pozwoliłem dokończyć księżniczce tych słów i powstawszy,
 6 55|      Kochałem się szalenie w księżniczce, żywy zatem obraz jej wdzięków
 7 55|     cały dzień rozmyślałem o księżniczce, ale wieczorem zacząłem
 8 55| Jakkolwiek zakochany byłem w księżniczce, tak niepomiarkowana duma
 9 57|    do stolicy. Towarzyszyłem księżniczce do jej pałacu i wprowadziłem
10 58|     miłością, jaką miałem ku księżniczce. Za grzech odbierałem zasłużoną
11 58|  zamku.~- Nie wspominaj mi o księżniczce - przerwałem oburzony.~-
12 59| pożegnać.~- Pani - odrzekłem księżniczce - ty byłaś jedynym marzeniem
13 59|       kobieta całkiem oddana księżniczce, uchodzi za jej matkę. Wybudowano