Dzien

 1 12|          zaś podróżni. Pomimo to wesołość była ogólna. Mulnik, czyszcząc
 2 14|          nagle powracały szaloną wesołość. Jednakże nie dałam się
 3 17|          Elwirę i Lonzeta. Wtedy wesołość stała się powszechna, śmieliśmy
 4 24|         dobroci powiększyła moją wesołość, z radością więc powróciłem
 5 28|          van Berg odzyskał dawną wesołość. W istocie, był to nader
 6 31| potrzebował uśmiecha.:~się, gdyż wesołość przebijała się w każdym
 7 36|       natychmiast odzyskał dawną wesołość. Opowiadałem mu o Busquorze;
 8 51|          to były śmiechy, żarty, wesołość bez miary. Matka także miała
 9 51|    Natychmiast straciłem wszelką wesołość. Rzucałem na don Krzysztofa
10 54|  odmierzania ingrediencji. Cicha wesołość wybiegła na lica ojca, wstał,
11 56| rozproszył mego smutku, jednakże wesołość Toleda i obu dam była tak