Dzien

 1 3 |    odpowiedziałem więc, że zawsze uważałem złoto jedynie za środek,
 2 6 |         który mnie wołał, ale nie uważałem za potrzebne odpowiadać.
 3 18|        zabłądzić w tym pustkowiu, uważałem za swój obowiązek pobiec
 4 18|            że miłość i małżeństwo uważałem zawsze za jedno. To ostatnie,
 5 25|           się z karawaną, ale nie uważałem za potrzebne zdawać sprawy
 6 26|          stanęła mi w wyobraźni i uważałem nasze świętokradzkie wynalazki
 7 29|         gorączki; co do mnie. nie uważałem się za chorego, ale często
 8 36|     natury swojej do mnie należy. Uważałem cię zawsze za zbyt szczęśliwego,
 9 53|    miłostkom. Wprawdzie wtedy już uważałem je za grzech, ale obym był
10 53| pielgrzymi i nająłem przewodnika. Uważałem za właściwe pójść piechotą