Dzien

1 11|          dalej pisać, ale widmo, snadź zniecierpliwione, jęło nad
2 18|       wiedziało, kim jestem. ale snadź wówczas zaprzątnięci byli
3 19|         nikt tu nie jest winny i snadź ta zmiana imienia jest zrządzeniem
4 23|       majątków naszego domu. Ale snadź niebo postanowiło zachować
5 34| powiedziała w kościele. Ona sama snadź chciała wywieść mnie z kłopotu,
6 38|    odmienny był od Delliusowego. Snadź trapiące go sny straszliwie
7 46|          się na całe gardło, ale snadź śmiech nie szedł mu z serca,
8 47|          mu po spiekłych ustach, snadź marzył wtedy o ukochanej
9 47|         z przyciskiem. Don Roque snadź nie śmiał mu nic odpowiedzieć;