Dzien

1 3 |   zgadzało się z jego głębokim smutkiem. Słuchał, jak godziny biły
2 3 |        uśmiechać i rzekł:~- Ze smutkiem spostrzegam, że cnoty twoje
3 9 |   lekkim rumieńcem i rzekła ze smutkiem:~- Spodziewam się, że na
4 10|        Biedny ojciec, trawiony smutkiem, postanowił polecić się
5 10| nieszczęsną przepowiednię i ze smutkiem powrócił do domu.~Tego samego
6 11|         Co do mnie - dodała ze smutkiem - muszę oddalić się. Mój
7 15|   przyjęły zaproszenie, ale ze smutkiem, szczególnie zaś młoda dziewczyna.
8 19|  zmieszany był tym powszechnym smutkiem.~Wkrótce książę zapadł na
9 54|     udając służącego, i zdjęty smutkiem spoglądałem na postęp choroby.