Dzien

  1 Przed|            Gdy dotarliśmy tam, dokąd nas prowadzono, Hiszpanie zaczęli
  2 1    |              że nie prosty przypadek nas tu sprowadza.~Czekałyśmy
  3 1    |          odwaga.~- Twoja osoba nader nas zajmuje - mówiła dalej Mauretanka -
  4 1    |              Natura jednak obdarzyła nas niewypowiedzianą skłonnością
  5 1    |   Zalewałyśmy się łzami, gdy chciano nas chociaż na chwilę rozdzielić.
  6 1    |              rozdzielić. Gdy jedną z nas skarcono, druga wybuchała
  7 1    |       znudzone książkami, na których nas czytać uczono, ale z wiekiem
  8 1    |         powtarzałyśmy sobie nowe dla nas wyrażenia. Przemawiałyśmy
  9 1    |           pamiętam, jak długo bawiły nas te namiętne sceny, ale niebawem
 10 1    |            świętych. Hazareta uczyła nas praw Proroka i wykładała
 11 1    |        naszych płynęła, niesłychanie nas zajmowały. Raz unosiłyśmy
 12 1    |               Takie opisy obudziły w nas podziw dla mężczyzn, chciałyśmy
 13 1    |       Gomelezów. Wiadomość ta gromem nas raziła. Naprzód nie mogłyśmy
 14 1    |           nasza, przelękła, obiecała nas nie przymuszać i zaręczyła
 15 1    |     mężczyzny. Te zapewnienia trochę nas uspokoiły.~Wkrótce potem
 16 1    |              wolno ci będzie widzieć nas we śnie. Przystajesz na
 17 1    |              wszystkiego, co wiesz o nas. Czy odważysz się przyjąć
 18 2    |           pokus, gdyż Pan odsunął od nas swoją prawicę.~Podziękowałem
 19 2    |      Inezillę, a ja kocham ciebie. Z nas trojga dwoje nie powinno
 20 2    |   odpowiedziały;~- Jak to? wypędzasz nas? czyliż nie jesteś naszym
 21 2    |            odezwał:~- Drwisz sobie z nas, bo siedzisz w kaplicy,
 22 2    |          kaplicy, ale pójdź no tu do nas na dwór.~- Służę wam w tej
 23 3    |         przyznawał, że byłoby to dla nas wielce zaszczytne, ale żywił
 24 3    |              chrzestny przyjechał do nas w odwiedziny. Kawaler od
 25 3    |            Obecni rzucili się między nas i jakoś zdołali go uspokoić.
 26 4    |              je na szyję. Rozłączono nas. Zoto rozkazał mi wsiąść
 27 4    |              mi do smaku.~- Oskarżaj nas, Alfonsie - rzekła Emina -
 28 5    |          nalegania Zoto zasiadł obok nas i zaczął w te słowa:~HISTORIA
 29 5    |        przygotowania okrętu. Opuścił nas więc prosząc o pozwolenie
 30 6    |           obiedzie Zoto zasiadł obok nas i tak dalej zaczął opowiadać
 31 6    |           szacunku spadła także i na nas; ja zwłaszcza uważany byłem
 32 6    |           nadzorca więzienia nie był nas przyjął do siebie. Przebywaliśmy
 33 6    |            dni, następnie zaś oddano nas pod opiekę pewnemu mulnikowi.
 34 6    |         mulnikowi. Ten przeprowadził nas przez Kalabrię i czternastego
 35 6    |              o śmierci żony, przyjął nas z rozczuleniem, kazał nam
 36 6    |          przedstawił mnichom, którzy nas przyjęli do liczby dzieci
 37 6    |           nie było szczęśliwszych od nas uliczników, gdy wtem wypadek,
 38 6    |        cztery statki zwróciły się na nas i usłyszeliśmy zewsząd:~-
 39 6    |          swoją sprężystość odrzuciły nas na kilkanaście łokci.~Pepo
 40 6    |        kilkanaście łokci.~Pepo dobył nas wszystkich z wody, z wyjątkiem
 41 6    |              się temu i zaprowadzili nas do więzienia.~Krótko trwał
 42 6    |              do mnie, to wypuszczono nas na wolność, jako małoletnich.~
 43 6    |               Zoto odszedł i każdy z nas, stosownie do swego sposobu
 44 6    |              nie mógłbyś uczynić dla nas jednego poświęcenia? Idzie
 45 6    |             tu więcej o ciebie niż o nas.~- Wszystkie te przemowy
 46 6    |             prawdziwego krzyża, razi nas i wzbudza dreszcz mimowolny.~-
 47 7    |     powiedziałem, że rozbójnicy są u nas bohaterami ludu, sami więc
 48 7    |           zaręczono mu, że żadnego z nas nie ma już w zamku, wszedł
 49 7    |              Ogniste potoki dzieliły nas od reszty ludzi; ogień miłości
 50 7    |          otrzymał rozkaz dostawienia nas martwych czy żywych i wyprawił
 51 7    |      niedołężności, nie mogąc jednak nas znaleźć, rozkazał schwytać
 52 7    |      Alfonsie, poświęcenie twoje dla nas było bez granic, pragniemy
 53 7    |             w Madrycie, przewyższają nas w wykształceniu i obejściu,
 54 7    |         żadna przecież nie będzie od nas bardziej czuła i bardziej
 55 7    |           wiary, gdyby ci co złego o nas mówiono.~Uśmiechnąłem się
 56 7    |               Kochany Alfonsie, rażą nas te relikwie, które nosisz
 57 7    |         żadnemu złemu, jakie by ci o nas mówiono, nie wierz nawet
 58 8    |       wzrokiem i rzekł:~- Nie, ty do nas nie należysz. Nazywasz się
 59 8    |              się o kiju. Skoro tylko nas spostrzegł, zawołał -~-
 60 8    |          jednym, to znów na drugim z nas. Nareszcie przybyliśmy do
 61 8    |             mnie i tak znowu zmusili nas obu galopować z nimi przez
 62 8    |            całkiem odmienne. Jeden z nas bez wątpienia był otumaniony,
 63 8    |        światło co do wypadków, jakie nas od kilku dni zajmują.~-
 64 9    |             mojej pustelni, czeka na nas śniadanie, po którym usłyszymy
 65 9    |         Pomimo tej różnicy jednakowo nas wychowywano. Nie miałem
 66 9    |     szesnasty rok. ojciec postanowił nas przypuścić do tajemnic kabały
 67 9    |           przekonania siła ta tkwi w nas. Wkrótce jednak najsmutniejszy
 68 9    |         Nareszcie pewnego dnia kazał~nas zawołać do swojej pracowni.
 69 9    |              nim na kolana. Zostawił nas w tym położeniu i wskazując
 70 9    |           śmiertelnego. Zaprowadzono nas do sypialni, połyskującej
 71 9    |        chwili namysłu zbliżył się do nas z wesołą twarzą i rzekł,
 72 9    |      pustelni parę pięknych koni dla nas obu i dwa muły dla pustelnika
 73 9    |           Zachwycająca Rebeka, która nas przyjęła u bramy zamkowej,
 74 9    |             że na szczęście senor do nas nie należysz.~Weszliśmy
 75 9    |         wieku. Ben Mamun zaprowadził nas naprzód do swojej biblioteki;
 76 9    |             Mamun odszedł i zostawił nas. że tak powiem, panami całego
 77 9    |        widział. Wszystko to jest dla nas niesłychanie ważne i zaklinam
 78 10   |      jegomości, który przychodził do nas, aby pogłaskać mnie pod
 79 10   |         Śmiało mogę rzec, że zamknął nas, gdyż światło dochodziło
 80 10   |             bramy, stąd zaprowadzono nas do obszernych i bogatych
 81 10   |             piechotą. Ktoś zatrzymał nas na ulicy, aby mi powiedzieć,
 82 11   |           czas, który raczysz pośród nas przepędzić. Nadto każę tuż
 83 11   |           wodą, która o dwa kroki od nas wytryskała ze skały przezroczystym
 84 12   |              Geronimo, zawiadamiając nas o tym zamiarze, ostrzegł
 85 12   |           domu mego ojca. Wpuszczono nas do jego pokoju. Ciotka,
 86 13   |             głębokiej dolinie, gdzie nas już oczekiwano i przygotowano
 87 13   |              między skały, gdyż obok nas uderzył piorun. Muł mój
 88 13   |          majątków.~Pogrzeb zatrzymał nas przez kilka tygodni, po
 89 13   |         drzew i rzucił się prosto na nas. Książę zabiegł mu drogę
 90 13   |        sekretarz stanu przyjechał do nas w towarzystwie innego ambasadora
 91 13   |              zrzekała się tego, jaki nas czeka w przyszłym życiu.
 92 14   |          drugi - możesz-że tak długo nas nie poznawać? Jestem Polluks,
 93 15   |             tak mówiła, zawiadomiono nas, że śniadanie już jest gotowe.
 94 15   |           nieco chmurami, nie paliło nas zbyt silnie i mulnicy postanowili
 95 15   |          serenady i tak przyzwyczaił nas do swych pieśni, że dopiero
 96 15   |           mężczyznami przychodzącymi nas odwiedzać.~Rovellas mówił
 97 15   |         pięciu cukierników, i prosił nas, abyśmy zawyrokowały o ich
 98 15   |             mogę wyznać, że on jeden nas rozweselał, gdy byłyśmy
 99 15   |          dziennych czynności, prosił nas więc, abyśmy pozwolili odłożyć
100 15   |       naczelnika Cyganów, ale prosił nas o pozwolenie odłożenia jej
101 16   |         postawę i gdy zbliżył się do nas, poznałyśmy w nim z Elwirą
102 16   |          choroba mojej matki wezwała nas do niej, a za moim powrotem
103 16   |           przysięgi, a rumiana zorza nas pobłogosławiła. Świadkami
104 16   |             do załatwienia, i prosił nas o pozwolenie odejścia. Po
105 16   |      śpiesznym krokiem zbliża się dc nas.~Cała magia tak mnie już
106 17   |           ujrzałam zbliżające się do nas mnóstwo koni i mułów; oznajmiono
107 17   |              na kilka dni wydźwignie nas z kłopotu. Oto są suknie
108 17   |           Villaca. ci nie będą mogli nas zdradzić. Odeszli już wszyscy
109 17   |           moja, Dalanosa. rozbudziła nas rano mówiąc, że Lonzeto
110 18   |          jaki przestrach na tę wieść nas ogarnął. Ciotka Torres.
111 18   |             poszanowania.~Zostawiono nas przez kwadrans w pokojach
112 18   |            do moich pokojów, zawiódł nas troje pod drzewa naprzeciwko
113 18   |              Tak dobitnie przekonali nas, że klimat nasz wpływa na
114 18   |      zalecaniu się i kochaniu.~Gdy u nas miody człowiek pierwszy
115 18   |          wrócił do zmysłów, wlepił w nas błędne oczy i rzekł słabym
116 18   |            się nie zmieszał i ciągle nas bawił swoimi roztargnieniami.~
117 18   |          ażeby towarzystwo nie mogło nas słyszeć, rzekła:~- Drogi
118 19   |              przeznaczenie tak długo nas rozdziela?~Pewnego dnia
119 19   |     znajdziemy takie, które potrafią nas zadowolić, autor będzie
120 19   |          sukni; tego wieczora mamy u nas bal. Pamiętaj, że co za
121 19   |          uważają za grzeczność, to u nas uchodzi za zuchwalstwo.~-
122 19   |     ofiarował ją temu, który tyle za nas wycierpiał.~Mój ojciec opuścił
123 19   |              się namówić, przyjdź do nas, to cię więcej rozerwie
124 20   |        mnóstwo liczb, zwrócił się do nas i zapytał, dlaczego tak
125 20   |             posiłek przygotowany dla nas przez mieszczan z Burgos.~
126 20   |              oznajmił, że czekano na nas w pałacu arcybiskupim. Zimny
127 20   |              się ze strachu, jakiego nas nabawiła. Lonzeto, który
128 20   |         dziennych czynności. Każdy z nas czynił swoje uwagi nad tak
129 21   |              kilkadziesiąt kroków od nas. W tej jeszcze odległości
130 21   |           Żydzi jerozolimscy uważali nas za odszczepieńców, ale że,
131 23   |        szanowali. Często przychodził nas odwiedzać. Zacny duchowny,
132 23   |     człowieka w pojedynku i że prosi nas o udzielenie mu schronienia,
133 25   |              sprowadzenie cię pośród nas. Nie zapominaj więc, abyś
134 25   |              skoro jednak zapewniasz nas, że jesteś już wyleczony,
135 25   |             chwaty, ziemska nie może nas zajmować. Przebacz wiec
136 25   |         rzekła do mnie - twój ojciec nas tu przysłał, abyśmy ci wręczyły
137 26   |          ciągła podległość, w jakiej nas nauczyciele trzymali, wkrótce
138 26   |    Ostatecznie sutanny zniecierpiały nas wszystkich, tak oskarżonych,
139 26   |           tej porze przerwę, wielu z nas stało w oknach, a raczej
140 26   |              jednakowo spoglądała na nas wszystkich, bardziej bowiem
141 26   |        odchodził z pogardą. Uderzyła nas ta sprzeczność: - Ostatecznie -
142 26   |            wchodził i wychodził. Dla nas najprzyjemniejsze było to,
143 26   |            pomyśleć, czy nie mógłbyś nas przyjąć w twojej celi. Dopiero
144 26   |         westchnienie wkrótce połączy nas razem.~To powiedziawszy
145 26   |              jego obecności. Opuścił nas i już go więcej tego dnia
146 27   |              doprowadziła! Potępiłeś nas bez wysłuchania - jakże
147 27   |                rzekła dama - mogłoby nas narazić na niebezpieczeństwo.
148 27   |           tym imieniem. Jedne piersi nas karmiły i często spoczywaliśmy
149 27   |           wzajemnego obejścia naraża nas na inne niebezpieczeństwa,
150 27   |           postanowiła więc rozłączyć nas, jak tylko skończymy po
151 27   |        umysłem, zawczasu zaznajomiła nas z dziełami znakomitych autorów
152 27   |            Chcąc także wykształcić w nas rozsądek, kazała nam tłumaczyć
153 27   |              że mały łotr wkrótce do nas powróci.~W istocie, nie
154 28   |           się po rozmownicach, gdzie nas przyjmują młodsze zakonnice.
155 28   |              Wybuchła wojna; posłano nas do Portugalii, ażeby łączyć
156 28   |            całe wojsko angielskie na nas uderzyło. Przewaga liczby
157 28   |              liczby nie mogła zmusić nas do odwrotu, powstała okropna
158 28   |       waleczności i nie tylko wyrwał nas z niebezpieczeństwa, ale
159 28   |            trzeciego do węzła, który nas łączy.~Podzieliłem, zdanie
160 28   |          rozmowie i odróżniały go od nas, Hiszpanów, zwykle poważnych
161 28   |         załatwić tej sprawy. Jeden z nas musi umrzeć, a im prędzej
162 28   |        niezaprzeczonym, że zajmująca nas obecnie sprawa była pojedynkiem,
163 28   |            Pierwszy raz nieszczęście nas dotknęło. Książę zawsze
164 28   |             mi się, że Rebeka drwi z nas wszystkich. Odkryłem w jej
165 29   |              za pierwszego spomiędzy nas, nie dlatego, żeby twój
166 29   |              objęciach, błogosławiąc nas oboje i nie przewidując
167 29   |    przewidując gorzkich chwil, jakie nas czekały.~Wkrótce potem wybuchły
168 29   |              głupstwo, gdy uprzedził nas i skinął rozkazująco, abym
169 29   |              tymczasem niepodobna ci nas opuścić.~- Dwa powody skłaniają
170 29   |          młodych niewolnic daleko od nas piękniejszych...~- Nie mówmy -
171 31   |              starał się zachować dla nas brązową skrzynkę i nie pozwolił,
172 31   |           opieki, niespokojnie się o nas dopytywał. Obawa naszego
173 31   |           Postanowił zatem poświęcić nas dla dobra własnego spokoju
174 31   |       wierność małżonkom.~- I któż z nas wie - rzekł Aguilar - czy
175 31   |          przepędziła?~- Wiara naucza nas - rzekł Aguilar - że są
176 31   |             ostrzegł o karach, jakie nas czekają w przyszłym życiu.~-
177 31   |           dalsze opowiadanie, musiał nas zatem opuścić i rozeszliśmy
178 32   |       Ahaswera, który zbliżył się do nas i wszedłszy między mnie
179 32   |      słuszność, sprawa ta kosztowała nas połowę naszego majątku.~
180 32   |         wieku, który ze łzami prosił nas o kawałek chleba.~- Jestem -
181 32   |    powiedzieć, że nie obawiamy się u nas takiej nędzy, jak wy w waszych
182 32   |              silna chrypka pozbawiły nas tego jedynego ratunku. Na
183 32   |           dzikiej okolicy i zawiodła nas do bramy klasztoru kamedułów.
184 32   |            schronieniu. Zaprowadzono nas do pustelni, położonej na
185 32   |          znaków, że dzwonek uprzedzi nas o godzinie wspólnego posiłku
186 32   |           nam zaszczyt, gdy raczą do nas kilka słów przemówić. Jest
187 32   |         przysłano po niego i każdy z nas odszedł w swoją stronę.~ ~
188 33   |            wyraźną chęć osłabienia w nas zasad naszej religii, a
189 33   |          ścieżki i zbliżywszy się do nas poufale, rzekł:~- Winszuję
190 33   |           przysłano po niego, prosił nas więc o pozwolenie odłożenia
191 34   |         duchów, wierzymy, że każdy z nas ma ich dwóch przy sobie,
192 34   |           archaniołami.~Ci spomiędzy nas, którzy poświęcili się kapłaństwu,
193 34   |          religia miała się dostać do nas w swym pierwotnym składzie.
194 34   |               Velasquez zaś zapewnił nas, że niczego nie dowiedział
195 34   |             aby zbyt często widziano nas przechadzających się razem.
196 35   |           czcigodny Cheromon przyjął nas ze zwykłą mu dobrocią i
197 35   |          powszechnie przyjętym przez nas dogmacie, który jednak większej
198 35   |         równie czyste, zwłaszcza dla nas, kapłanów. Praktykowanie
199 35   |            spożywamy, nie zapalają w nas krwi i łatwiej pozwalają
200 35   |             o niektórych ważnych dla nas sprawach. Przyjdź, jak tylko
201 35   |             sąsiadów o tym, co się u nas dzieje. Skoro więc kto ją
202 35   |       uniwersytetu? Sen ich krzywdzi nas, a spokojność dolega. Postanowiłem
203 35   |           okno i podczas gdy jeden z nas wdrapie się na wysokość
204 35   |          pani, która okazała się dla nas tak grzeczna. Zbliżywszy
205 35   |        porzucamy Hiszpanii; los może nas znowu połączyć, w razie
206 35   |          alei. Hrabia zbliżył się do nas, wyraźnie oświadczyć mi
207 35   |          nasz opowiadacz dziś już do nas nie powróci.~W istocie.
208 36   |          miejsca spoczynku, porzucił nas więc i przepadł gdzieś w
209 37   |        którego celem było skłonienie nas do przejścia na wiarę Proroka.
210 37   |       prowadzi do niewiary, nieuctwo nas tylko w niej pogrąża. Nieuk,
211 37   |           drugiej strony, przekonywa nas ona o zasadniczej różnicy,
212 37   |          Inteligencja zwierząt dziwi nas, ale zawsze dotyczy pojedynczych
213 37   |          dane człowiekowi.~Oto dokąd nas to rozumowanie doprowadziło -
214 37   |           naturalnej, ta zaś - dokąd nas wiedzie, jeżeli nic do tego
215 37   |             sumieniu, które wyróżnia nas od zwierząt; sceptycy chcieli
216 37   |          tych, którzy chcą osłabić w nas zasady religii i namówić
217 38   |           Młoda piękność spostrzegła nas i nieco się zmieszała, wkrótce
218 38   |     osłabiony i że nie może dostrzec nas z tak daleka, co nas mocno
219 38   |        dostrzec nas z tak daleka, co nas mocno ucieszyło, postanowiliśmy
220 38   |         poczęcia, która tak jest dla nas niepojęta, jak prawie wszystko
221 38   |              rozciągnąć się i zmusza nas do wypełnienia jogo woli.
222 40   |               tym większą obudzali w nas ciekawość. Czterech Indian
223 40   |               Dopóki karawana mijała nas, nie pomyśleliśmy o tym,
224 41   |            go, aby raczył zaszczycić nas swymi odwiedzinami.~Don
225 41   |         sobie pociąg. Krata dzieląca nas podniecała naszą miłość,
226 41   |          naszą miłość, krew wrzała w nas całym ogniom młodości, i
227 41   |    diamentowym na piersiach, przyjął nas uprzejmie i oznajmił, że
228 42   |            bądź na ulicy, bądź też u nas w domu, był bowiem naszym
229 42   |          niewolnicą. Ten lord, który nas odwiedza, darował Biance
230 43   |        zrozumieliśmy więc, że ma dla nas jakąś ważną wiadomość. Złagodziwszy
231 43   |           się i nie wiedział, czy ma nas pobłogosławić. W końcu dał
232 43   |             swoje pochodnie, osłonił nas welonem swoich pierwszych
233 43   |            szczęściem, jakim obdarza nas młoda małżonka, wnosząc
234 43   |          przez pewien czas zostawili nas w naszym upojeniu samym
235 43   |       rozmawiać, zaczęli rozbudzać w nas chęć dostąpienia zaszczytów.~
236 43   |             do skutku; nie tylko dla nas samych winniśmy to uczynić,
237 43   |          dzieci, którymi niebo miało nas w przyszłości obdarzyć.
238 43   |       miasteczka Villaca, którzy tak nas kochali, gdy byliśmy w biedzie.
239 43   |        dobrodziejki. Matka porzucała nas szczęśliwych, bogatych i
240 43   |             Niedługo potem spadły na nas nieszczęścia. Dwóch synów,
241 43   |            tytuł granda przestał już nas nęcić, zaprzestaliśmy dalszych
242 43   |               wysłanego na powitanie nas i przeprowadzenie do Meksyku.
243 43   |          mnie uściskiem i wprowadził nas oboje do swojej gondoli.~
244 45   |           przyjaciółką. Związki krwi nas łączyły, winienem jej był
245 46   |    zamierzyli, postanowili nareszcie nas opuścić. Margrabia usiłował
246 46   |          okoliczności i znowu uraczy nas sążnistą historią. Być może,
247 46   |          towarzystwa, zbliżył się do nas i rzekł do Uzedy:~- Skończone
248 46   |             znam powody, dla których nas unikasz, i bądź pewny, że
249 46   |             w świątyni i przypadł do nas jakiś faryzeusz, nazywając
250 46   |          wyrzucać stoliki i wypychać nas za drzwi.~Na ulicy ciżba
251 46   |              uwagę na Proroka niż na nas. korzystając przeto z ogólnego
252 46   |             porównaniu z tymi, jakie nas oczekiwały.~Tu nagle szczęśliwa
253 46   |            do tych. którzy wyrzucali nas ze świątyni, pomimo więc
254 47   |              na samym wejściu dziwny nas uderzył widok. Lopez leżał
255 47   |             Piękne słówka do niczego nas nie doprowadzą - rzekł don
256 47   |         słyszałem? Piękna Ineza chce nas odwiedzić dzisiejszego wieczora?
257 47   |        znajomość ta nie może być dla nas korzystna, zacząłem więc
258 48   |          zagmatwanie czasami wprawia nas w kłopot. Wyjdź z tego więzienia,
259 50   |             żył, pogrzeb jego nie do nas należy.~Zostałem sam na
260 50   |    oszczędzaj złota i licz zawsze na nas.~Po tych słowach nieznajomy
261 50   |         domówiwszy tych słów, prosił nas o pozwolenie odłożenia dalszego
262 51   |            cię poproszę, abyś raczył nas odprowadzić do domu. Znajomość
263 51   |         Tymczasem ten dom najęto dla nas, wprowadziłam się więc i
264 51   |          zdarzenie zdaje się być dla nas pomyślną wróżbą.~- W istocie -
265 51   |       Zorilla - od czasu, jak się do nas wprowadził, nasza samotność
266 51   |             Śród tego zbliżył się do nas jakiś kształtny, wysoki
267 51   |         najmilszy gościu! Znajdujesz nas w stanie najwyższego wzburzenia.
268 51   |          Miłość więcej niż sama krew nas łączyła. Od chwili twego
269 51   |             reszty. Przyrzeknij obie nas zarówno kochać i zarówno
270 51   |             i zarówno dzielić między nas twoje pieszczoty.~Cóż miałem
271 51   |             Zachodzące słońce byłoby nas rozdzieliło, ale zamówiłem
272 51   |             sądzić, jeżeli czujemy w nas wykształcony sąd o rzeczach.
273 52   |           tego tygrysa leżącego obok nas. Jest to najłagodniejsze
274 52   |            przyszedł, natychmiast by nas pożarł wraz z zielskiem
275 53   |             u niego nieprzyjemną dla nas rozmowę, między innymi o
276 53   |         swoją kochanką, czym prędzej nas od siebie wyprawił.~ ~
277 54   |        chrześcijańskie i przyjmijcie nas do waszego mieszkania.~Sąsiadki
278 55   |          Morza i wszędzie oczekiwały nas nowe uroczystości.~W czasie
279 55   |          księżniczka - nie chcę, aby nas słyszano z drugiego pokoju.
280 55   |            że zbyt wielka przestrzeń nas rozdziela, abym śmiał wznosić
281 55   |              moją, słowem, pożeniono nas. Świadkowie złożyli mi życzenia
282 55   |       odeszli. Ochmistrzyni powiodła nas do komnaty, słabo oświeconej
283 57   |            jest moją żoną. Powozy na nas czekały, udaliśmy się do
284 57   |          pański towarzysz upatrzył w nas tak nadzwyczajnie śmiesznego.~-
285 57   |            śmiał się, spoglądałeś na nas. Sądzę przeto, że nie nadając
286 57   |           samą szpadą, którą każdy z nas ma przy boku.~Towarzysze
287 58   |            mogę zaręczyć, że żaden z nas nie rozpocznie wojny domowej.~
288 59   | oczekiwaliśmy wieczoru. Cygan zastał nas już od dawna razem zebranych.
289 59   |            który w celu szpiegowania nas wcisnął się do miasta.~Opowiedziałem
290 59   |        sprawami hordy, Cygan opuścił nas więc, zostawiając dalsze
291 60   |       przeciwnym razie moglibyśmy na nas wszystkich ściągnąć zemstę
292 61   |             niepotrzebnego narażenia nas obu żadnym sposobem nie
293 62   |             i zupełnie odmiennego od nas sposobu myślenia.~Zegrysowie
294 62   |           nasze tajemnice i otoczyli nas zasadzkami.~Następcy Mahdiego
295 63   |              piątek schodzili się do nas na wspólną modlitwę, dalsi
296 63   |             jest swobodniejsze niż u nas. W niektórych miejscach
297 63   |             nieposłuszeństwo karzą u nas śmiercią. Starcy nasi powzięli
298 63   |            jednak rodzin szczerze do nas przywiązanych; w każdym
299 64   |         Egiptu. Ludzie wysłani przez nas powrócili po dwóch tygodniach
300 64   |              ludzi, którzy posadzili nas na noszach dla przeniesienia
301 64   |       skórami. Tym sposobem niesiono nas dłużej niż przez dwie godziny.
302 64   |            rozniecili ogień i nieśli nas jeszcze przez jakieś sto
303 64   |             przystani, gdzie łódź na nas czekała. Przewodnicy nasi
304 64   |          jaskiń, sternik poszedł dla nas po pożywienie, po czym owinęliśmy
305 64   |             nią wojskowy zaprowadził nas do swego naczelnika, który
306 64   |            podjął się przedstawienia nas szejkowi Druzów.~Szejk przyjaźnie
307 64   |       Znakomity ten duchowny przyjął nas nader uprzejmie, pokazał
308 64   |            imieniem Eugeniusz, pobił nas na głowę i zmusił wezyra
309 64   |          Prutu, gdy Węgrzy z tyłu na nas wpadli, odcięli od granic
310 64   |            modlitwę i przynieśli dla nas żywność, zastali tylko trupy,
311 66   |           świat wzywa. Otrzymałeś od nas weksel na nieograniczoną
312 Zak  |           Następnie szejk zgromadził nas razem i tymi słowy odezwał
313 Zak  |        bogactw i ilości na każdego z nas przypadającej. Pokazało
314 Zak  |             wyczerpaną. Szejk naglił nas do jak najśpieszniejszego
315 Dod  |             jegomość przystanął koło nas i zaczął nam się z uwagą
316 Dod  |            wahając się, do którego z nas ma się odezwać. Nie pierwszy
317 Dod  |       Suareza, mówiąc:~- Senor, jest nas tu trzech. Don Busquera,
318 Dod  |       skutkiem urazy, jaką żywisz do nas od półwiecza, a której przyczyną
319 Dod  |        buchalterów, naprawione przez nas w miarę naszych możności.~