Dzien

   1 Przed|             zdobyciu miasta, zapuściwszy się w dość odległą dzielnicę,
   2 Przed|         zbudowany domek, którego, jak mi się zrazu zdawało, Francuzi
   3 Przed|            Zdjęty ciekawością, zbliżyłem się i zastukałem w drzwi. Okazało
   4 Przed|              zastukałem w drzwi. Okazało się, że nie są zamknięte, pchnąłem
   5 Przed|           niezwykłych opowieści zdała mi się nader stosowną dla oderwania
   6 Przed|                  Nieszczęściem znalazłem się z dala od głównego korpusu
   7 Przed|            trudności, na koniec zwrócili się o radę do kapitana. Ten,
   8 Przed|                  do swej kwatery, dobrze się ze mną obchodził i zatrzymał
   9 1    |                  Podróżny, który odważył się zapuścić w tę dziką okolicę,
  10 1    |               płaczliwe głosy mieszające się z hukiem potoków, śród poświstu
  11 1    |        ustąpienia im miejsca i oddalenia się w kraje, gdzie jedynie głos
  12 1    |            Gospodarz z Andujar świadczył się św. Jakubem z Komposteli,
  13 1    |              Hermandady zawsze wymawiają się od wycieczek w góry Sierra
  14 1    |                  honoru nakazują mi udać się najkrótszą drogą do Madrytu,
  15 1    |          bardziej że skoro złe duchy raz się do jakiego miejsca przywiążą...~
  16 1    |                wtedy dopiero zatrzymałem się, gdym sądził, że mnie już
  17 1    |             dojdą. Natenczas, obróciwszy się. dostrzegłem go wywijającego
  18 1    |        litościwym wzrokiem, który zdawał się potwierdzać przestrogi oberżysty.
  19 1    |               nie rozumiał, i zapuściłem się między zarośla, tam gdzie
  20 1    |                 dom pocztowy, znajdowało się wówczas schronienie, dobrze
  21 1    |               sobą przywieźli, i udawali się na nocleg do Venta Quemada.
  22 1    |                 dzień, ażeby przygotować się do przebycia gór i zaopatrzyć
  23 1    |                  właśnie gdy zbliżaliśmy się do Korkowych Dębów i wspominałem
  24 1    |                potem znowu zatrzymaliśmy się, wołaliśmy, wróciliśmy tą
  25 1    |                 następnie chciałem napić się wody ze źródła. Lopez wstrzymał
  26 1    |              Niebo i ziemia zakręciły mi się przed oczyma i byłbym niezawodnie
  27 1    |                mówiąc, że nie powinienem się dziwić i że stan ten pochodził
  28 1    |        odzyskałem siły, ale nawet czułem się w stanie nadzwyczajnego
  29 1    |             podniecenia. Okolica zdawała się połyskiwać tysiącznymi barwami,
  30 1    |           barwami, przedmioty zaiskrzyły się w mych oczach, jak gwiazdy
  31 1    |                 dlaczegoż nie poradziłem się fra Geronimo de la Trinidad,
  32 1    |             pozwala, aby cokolwiek stało się w domu bez jego porady.
  33 1    |                 podczas gdy sam chciałem się wdrapać na jedną z okolicznych
  34 1    |                  Na te słowa Lopez zalał się łzami i rzucając się do
  35 1    |               zalał się łzami i rzucając się do mych nóg, zaklinał na
  36 1    |                 różańca, począł żarliwie się modlić.~Wierzchołki gór.
  37 1    |                bardziej oddalone, niż mi się to na pierwszy rzut oka
  38 1    |                godzinie pochodu zdołałem się na nie dostać. Stanąwszy
  39 1    |                  do Andujar, albo puścić się w dalszą podróż. Uskutecznienie
  40 1    |             który tam wcale nie roztacza się tym spokojnym i wspaniałym
  41 1    |              Dolina Los Hermanos zaczyna się w miejscu, skąd Gwadalkwiwir
  42 1    |                skąd Gwadalkwiwir rozlewa się po płaszczyźnie. Dolina
  43 1    |              widzieć ciała ich. bujające się na szubienicach; trzeci
  44 1    |                 i, jak mówiono, schronił się w pasmo Alpuhary.~Dziwne
  45 1    |              szatańską potęgą, odwiązują się z szubienic i niepokoją
  46 1    |             dwóch skazanych i że mszcząc się za pozwoleniem nieba, dręczą
  47 1    |             wędrowców. Wiele nasłuchałem się o tym w Kordowie; zdjęty
  48 1    |             zdjęty ciekawością zbliżyłem się więc do szubienicy. Widok
  49 1    |             odwróciłem oczy i zapuściłem się w góry.~Trzeba przyznać,
  50 1    |              dolina Los Hermanos zdawała się nader przyjazną dla zbójeckich
  51 1    |              zawsze.~Im więcej zbliżałem się do gospody, tym milczenie
  52 1    |                tym milczenie głębszym mi się zdawało. Nareszcie przybyłem
  53 1    |                Panowie podróżni, módlcie się przez miłosierdzie za duszę
  54 1    |                  tyle dla zabezpieczenia się przeciw potęgom piekielnym,
  55 1    |                  laty słusznie szczycili się Maurowie. Zwiedziłem kuchnie,
  56 1    |                  niektóre z nich łączyły się z podziemiami, które zdawały
  57 1    |               podziemiami, które zdawały się daleko w głąb gór przedłużać -
  58 1    |            mogłem. Wreszcie, gdy poczęło się zmierzchać, poszedłem po
  59 1    |             wiązkę siana, sam zaś udałem się do izby, gdzie stało nędzne
  60 1    |                 Tymczasem im noc stawała się ciemniejsza, tym moje myśli
  61 1    |                sposobach, jakimi mógłbym się posilić. Myślałem, że złodzieje,
  62 1    |                 i Moskita, mnie zaś bali się zaczepić, widząc moją postać
  63 1    |               wątpienia i pasterz musiał się przy nich znajdować i niepodobieństwem
  64 1    |            Andujar, tak dalece obawiałem się wystawić na szyderskie zapytania
  65 1    |          Postanowiłem bez wahania puścić się w dalszą drogę.~Gdy wszystkie
  66 1    |         wyczerpane, nie mogłem wstrzymać się od powtórzenia w pamięci
  67 1    |             grobowo. Po chwili otworzyły się drzwi izby i ujrzałem wchodzącą
  68 1    |                rękach.~Murzynka zbliżyła się, złożyła mi głęboki ukłon
  69 1    |              ukłon i tymi słowy odezwała się w czystym hiszpańskim języku:~-
  70 1    |                nimi wieczerzę. Racz udać się za mną.~Pośpieszyłem za
  71 1    |               kilka korytarzy, znalazłem się w rzęsisto oświeconej komnacie,
  72 1    |             trzema nakryciami, uginający się pod japońską porcelaną i
  73 1    |                 W głębi komnaty wznosiło się wspaniałe łoże. Kilka Murzynek
  74 1    |                  Kilka Murzynek krzątało się pilnie wedle służby, ale
  75 1    |             służby, ale nagle rozstąpiły się w dwa szeregi i ujrzałem
  76 1    |              Obie młode kobiety trzymały się za ręce. Ubrane były dość
  77 1    |             dziwnie, przynajmniej tak mi się wydawało, aczkolwiek później,
  78 1    |             moich podróżach, przekonałem się. że był to zwykły strój,
  79 1    |         berberyjskich. Ubiór ten składał się właściwie tylko z koszuli
  80 1    |            kostkach.~Nieznajome zbliżyły się ku mnie z uprzedzającym
  81 1    |              Starsza tymi słowy odezwała się do mnie w czystym kastylijskim
  82 1    |              jednak razie nie można było się gniewać, strata moja sowicie
  83 1    |                żadnych tajemnic. Nazywam się Emina, a moja siostra –
  84 1    |                góry, wreszcie dostałyśmy się tutaj, aby zmienić ubiór
  85 1    |             zmienić ubiór i zabezpieczyć się przeciw poszukiwaniom. Widzisz
  86 1    |                  z mojej strony nie mają się czego obawiać, i zacząłem
  87 1    |                czego obawiać, i zacząłem się posilać, wprawdzie nieco
  88 1    |                   gdy sam jeden znajduje się w towarzystwie kobiet.~Gdy
  89 1    |                  zaspokoił i że zabieram się do tego, co nazywają w Hiszpanii
  90 1    |          Murzynkom, aby mi pokazały, jak się w ich ojczyźnie tańczy.
  91 1    |                ojczyźnie tańczy. Zdawało się. że żaden rozkaz nie mógł
  92 1    |                 one także czasami oddają się tej rozrywce. Za całą odpowiedź
  93 1    |             przypominał bolero wywodzące się z Murcji i fofę, tańczoną
  94 1    |                 spokojnie przypatrywałem się zachwycającym tancerkom,
  95 1    |       przytomność.~Obie siostry zbliżyły się do mnie i ujęły mnie za
  96 1    |             Emina troskliwie dowiadywała się o moje zdrowie, uspokoiłem
  97 1    |                 te słowa Zibelda cofnęła się i zbladła.~- Trwożysz się -
  98 1    |                się i zbladła.~- Trwożysz się - mówiłem dalej - a przecież
  99 1    |          przecież złe duchy tylko lękają się krzyża. Emina odpowiedziała
 100 1    |                  i nie powinieneś dziwić się przykrości, jaką mimowolnie
 101 1    |                wszakże twoja matka rodzi się z Gomelezów. My także należymy
 102 1    |               opowiem.~Murzynki oddaliły się. Emina posadziła mnie w
 103 1    |              przy mnie. Zibelda położyła się z drugiej strony, wsparła
 104 1    |                   że nasze oddechy razem się mieszały. Emina zdawała
 105 1    |                  mieszały. Emina zdawała się dumać przez chwilę; następnie,
 106 1    |                to będzie pochlebiać, gdy się dowiesz, że jesteś pierwszym
 107 1    |                 cię moje słowa i zdajesz się powątpiewać o ich prawdzie.
 108 1    |                innych osób, pokochałyśmy się wzajemnie. Przywiązanie
 109 1    |                  Przywiązanie to zaczęło się od pierwszych lat dziecinnych.
 110 1    |                 dziecinnych. Zalewałyśmy się łzami, gdy chciano nas chociaż
 111 1    |               płaczem. W dzień bawiłyśmy się przy jednym stoliku, a w
 112 1    |                 tak żywe uczucie zdawało się razem z nami wzrastać i
 113 1    |              koniec zapragnęłyśmy kochać się ich sposobem. Ja wzięłam
 114 1    |                  wzajemnego porozumienia się w całej Azji używany), następnie
 115 1    |             uczucia. Dusze nasze zdawały się razem zlewać i doskonalszego
 116 1    |       gwałtowność naszych uczuć znacznie się uspokoiła. Powzięłyśmy chęć
 117 1    |                  że nigdy nie można dość się uzbroić przeciw nudom seraju,
 118 1    |               Koreisz. Nie mogłyśmy dość się jej nasłuchać i niebawem
 119 1    |                zajmowały. Raz unosiłyśmy się nad Saidem Gomelezem, który
 120 1    |               wypadek przekonał mnie, że się myliłam.~Pewnego dnia matka
 121 1    |                  nam przed oczyma, żeśmy się oddały najgwałtowniejszej
 122 1    |                każdym dniem bardziej nam się uśmiechała. Dotąd nie widziałyśmy
 123 1    |                młode kobiety zdawały nam się przyjemniejsze niż stare,
 124 1    |              także młody. Spodziewałyśmy się, że nam potrafi wytłumaczyć
 125 1    |                 waszej rozkoszy i łącząc się z wami w uścisku! W naszym
 126 1    |                 rodziny, która już chyli się ku upadkowi. Dość byłoby
 127 1    |                wyznania.~Słowa te tak mi się wydały podobne do pokus
 128 1    |            religii. Obie siostry cofnęły się ode mnie. Twarz Eminy przybrała
 129 1    |               Oto, o czym chciałam, abyś się dowiedział:~ ~HISTORIA ZAMKU
 130 1    |               Masud, wiele przyczyniwszy się do powodzenia arabskiej
 131 1    |                przed kalifem. Dowiedział się, że zguba jego jest nieuchronna,
 132 1    |            nieuchronna, i sam postanowił się oddalić. Zebrał więc garstkę
 133 1    |              garstkę wiernych i zapuścił się w Alpuhary, które, jak wiesz,
 134 1    |                 Hiszpanię, nie przedarli się nigdy w Alpuhary; większa
 135 1    |              perswazją niż siłą, nauczył się ich języka i wpoił w nich
 136 1    |               islamu. Oba ludy zmieszały się przez wzajemne małżeństwa
 137 1    |              jego zarówno dla wszystkich się otwierały, tylko w ostatni
 138 1    |                  każdego miesiąca żegnał się z rodziną, schodził do zamkowego
 139 1    |                  Imamem, który ma zjawić się na końcu świata; drudzy
 140 1    |                podziemia, a sam schronił się do pustelni, gdzie jeszcze
 141 1    |               zmianach, zacząli osiedlać się na równinach, gdzie wkrótce
 142 1    |               jako poseł cesarski stawił się u Gomelezów, ale znalazł
 143 1    |      muzułmaninem; bez wątpienia stałbyś się panem nieprzeliczonych skarbów.~
 144 1    |              znęcić mię rozkoszą, starał się obudzić we mnie żądzę złota.
 145 1    |             piękne Mauretanki przytuliły się do mnie i uczułem wyraźnie
 146 1    |                 Człowiek przesądny byłby się spodziewał, że dwie piękności
 147 1    |             wszelako dziewczęta zasępiły się nagle i pogrążyły w dumaniach.~
 148 1    |             Przystajesz na to?~Zgodziłem się na wszystko.~- Nie dość
 149 1    |                wiesz o nas. Czy odważysz się przyjąć na siebie takie
 150 1    |                wróciła z czarą, która mi się zdawała wyrżnięta z jednego
 151 1    |              moich ust i długo nie mogła się od nich oderwać. Wreszcie
 152 1    |         tymczasem radzą; mi, abym starał się czym prędzej zasnąć.~Tyle
 153 1    |                   Szybko więc rozebrałem się i gdym się już położył na
 154 1    |               więc rozebrałem się i gdym się już położył na przygotowane
 155 1    |                 moich objęciach. Gubiłem się w nieskończonej przestrzeni
 156 1    |          pamiętam, że zawsze znajdowałem się w towarzystwie moich pięknych
 157 1    |                  na ich łonie i budziłem się w ich objęciach. Nie pomnę,
 158 2    |                 drugi~Nareszcie ocknąłem się naprawdę. Słońce paliło
 159 2    |              Ujrzałem niebo, znajdowałem się więc na wolnym powietrzu,
 160 2    |                Okropne obrazy przesuwały się przed moim umysłem. Trwoga
 161 2    |             Trwoga mnie zdjęła. Zerwałem się nagle i usiadłem.~Gdzież
 162 2    |            poczułem szpony, wpijające mi się w bok. Spostrzegłem sępa,
 163 2    |               leżały obok mnie, począłem się czym prędzej ubierać. Kiedym
 164 2    |            mogłem. Musiałem więc wdrapać się na to smutne ogrodzenie.
 165 2    |             smutne ogrodzenie. Dostawszy się na wierzch, oparłem się
 166 2    |                  się na wierzch, oparłem się o słup szubienicy i jąłem
 167 2    |                   W istocie, znajdowałem się przy wejściu do doliny Los
 168 2    |                Dzień dobry" lub też "Jak się masz?"~Dwaj podróżni, spostrzegłszy
 169 2    |               Alcornoques. Wołałem, żeby się zatrzymali, ale na próżno:
 170 2    |                 ziemię i upadając, nieco się potłukłem.~Kulejąc dostałem
 171 2    |              potłukłem.~Kulejąc dostałem się nad brzeg Gwadalkwiwiru;
 172 2    |          wycieńczony. Znalazłem gotującą się jeszcze czekoladę, esponjado
 173 2    |               Wspomnienia moje powikłały się zupełnie, dobrze jednak
 174 2    |         wątpliwość, zacząłem zastanawiać się nad dalszym moim losem,
 175 2    |                  honoru nakazują mi udać się przez Sierra Morenę.~Dziwne
 176 2    |               Sierra Morenę.~Dziwne może się wydawać, że zajmowałem się
 177 2    |               się wydawać, że zajmowałem się tyle sprawami mojego honoru
 178 2    |                  mego wychowania, jak to się pokaże w dalszym ciągu tego
 179 2    |                 byłem ciekawy dowiedzieć się, co diabli poczęli z moim
 180 2    |            następną, w której znajdowała się venta, i tak byłem zmęczony,
 181 2    |          staranie. Nie mogłem pojąć, kto się tym zajmował, ale tyle już
 182 2    |      nadzwyczajnych rzeczy, że nie warto się było nad tą jedną długo
 183 2    |                Byłbym natychmiast puścił się w drogę, gdyby mi nie była
 184 2    |                 Znalazłem izbę, w której się naprzód położyłem, ale pomimo
 185 2    |            dosiadłem więc konia i udałem się w dalszą podróż.~Kiedym
 186 2    |                  w dalszą podróż.~Kiedym się obudził pod szubienicą Los
 187 2    |                kaplicę, o którą opierała się mała chatka, z pozoru wyglądająca
 188 2    |                  przyciskać, nie wahałem się zboczyć w nadziei posiłku.~
 189 2    |                 pod gołym niebem, strzeż się pokus, gdyż Pan odsunął
 190 2    |                  kaplicy, klęknij i módl się przed krzyżem. Ja pomyślę
 191 2    |             kaplicy i w istocie począłem się modlić, gdyż nie tylko że
 192 2    |          nakrycie. Na wieczerzę składały się wyborne oliwki, kardy marynowane
 193 2    |                chleba; wreszcie znalazła się butelka wina, którego pustelnik
 194 2    |              mszy świętej. Dowiedziawszy się o tym, zostawiłem również
 195 2    |                 nie tknięte,~Podczas gdy się z przyjemnością posilałem,
 196 2    |          widziałem. Był to człowiek, jak się zdawało, młody, ale odstraszającej
 197 2    |                 jedynym okiem wpatrywało się w krucyfiks, który oburącz
 198 2    |           okolicą. Opowiadanie jego może się przydać ku twemu zbawieniu,
 199 2    |               zaczął.~Mówiąc to, obrócił się do opętanego i rzekł:~-
 200 2    |                  zaryczał okropnie i tak się odezwał:~HISTORIA OPĘTANEGO
 201 2    |              OPĘTANEGO PASZEKO~Urodziłem się w Kordowie, gdzie ojciec
 202 2    |                 Ojciec z początku zdawał się niepocieszony, ale gdy po
 203 2    |              jechać do Sewilli, zakochał się tam w młodej wdowie nazwiskiem
 204 2    |            przyjaciele mego ojca starali się odwrócić go od tej znajomości;
 205 2    |                  przekorę, ojciec ożenił się z nią we dwa lata po śmierci
 206 2    |               pierwszej żony. Ślub odbył się w Sewilli i w kilka dni
 207 2    |                  spojrzenia. Nie powiódł się jej ten zamiar, natomiast
 208 2    |         natomiast ja szalenie zakochałem się w jej siostrze, Inezilli.
 209 2    |              Namiętność moja wkrótce tak się wzmogła, że upadłem ojcu
 210 2    |                naprzód, nie wypada, abyś się stał szwagrem swego ojca;
 211 2    |            trzecie, nie chcę, abyś żenił się z Inezillą.~Ojciec, wyłuszczywszy
 212 2    |                 te trzy powody, odwrócił się ode mnie i odszedł. Powróciłem
 213 2    |                do swego pokoju i oddałem się gwałtownej rozpaczy. Macocha
 214 2    |              Macocha moja, dowiedziawszy się od ojca o tym, co zaszło,
 215 2    |          upewniła mnie, że niepotrzebnie się martwię, bo chociaż nie
 216 2    |               nie przeszkadza, abym stał się jej c o r t e j o, czyli
 217 2    |               Inezilli, nie spodziewałem się nigdy, aby moje nadzieje
 218 2    |                  potem ojciec mój wybrał się w podróż do Madrytu, gdzie
 219 2    |             przepędzić, czas ten wydawał się niesłychanie długi. Przy
 220 2    |                nie byłbym śmiał zapuścić się w Sierra Morenę, ale wtenczas
 221 2    |              podróż.~Nazajutrz posiliłem się resztkami owej wieczerzy
 222 2    |              czekać na siebie, zgodziłem się na to tym chętniej, że znalazłem
 223 2    |               gdy ją przyrządzał, udałem się na przechadzkę nad brzegi
 224 2    |               jest bez zalet.~Posiliwszy się poleciłem Gonzalezowi przygotować
 225 2    |          przygotować mi nocleg. Zmieszał się i powiedział kilka niedorzecznych
 226 2    |                  wraz z rodziną przenosi się na noc do pobliskiej wioski
 227 2    |            Propozycja oberżysty zdała mi się nader niestosowna, powiedziałem
 228 2    |                 Gonzalez nie sprzeciwiał się; odszedł kręcąc głową i
 229 2    |          ucieczki. Z łatwością obszedłem się bez ich pomocy, miałem bowiem
 230 2    |                miałem bowiem zwyczaj sam się rozbierać, wszelako przekonałem
 231 2    |          rozbierać, wszelako przekonałem się, że bardziej troszczyli
 232 2    |                   że bardziej troszczyli się o mnie, aniżeli sobie na
 233 2    |                czytając, to przewracając się w łóżku, gdy nagle usłyszałem
 234 2    |               bijącego północ. Zdziwiłem się, tym bardziej żem poprzednich
 235 2    |                  słyszał. Niebawem drzwi się otworzyły i ujrzałem moją
 236 2    |                  świecą w ręku. Zbliżyła się do mnie na palcach, gestem
 237 2    |                karczmy. Twój ojciec udał się na noc do wioski, ale ja,
 238 2    |            wioski, ale ja, dowiedziawszy się, że tu jesteś, otrzymałam
 239 2    |            dziurkę od klucza. Kiedy dość się już napatrzyła, rzekła:~-
 240 2    |               Wszystko idzie dobrze, sam się przekonaj. W istocie ujrzałem
 241 2    |                  Kamilla, pozwoliwszy mi się napatrzyć, rzekła:~- Zostań
 242 2    |                opisać. Kamilla rozebrała się starannie i położywszy się
 243 2    |               się starannie i położywszy się do łóżka swej siostry, rzekła
 244 2    |                bólu, jaki ci zada? Rzuci się na ciebie, przyciśnie -
 245 2    |                  swej siostry i położyła się razem z nami. Cóż mogę powiedzieć
 246 2    |          zasnąłem, a nazajutrz obudziłem się pod szubienicą braci. Zota,
 247 2    |              opętanemu i rzekł zwracając się do mnie:~- Cóż więc, mój
 248 2    |             trwogi, gdybyś nagle znalazł się między dwoma wisielcami.~-
 249 2    |           szlachcic nie powinien niczego się lękać, zwłaszcza gdy ma
 250 2    |            słyszałeś, aby komu wydarzyła się kiedy podobna przygoda?~
 251 2    |           podobna przygoda?~Zastanowiłem się przez chwilę, po czym odrzekłem:~-
 252 2    |                taka przygoda przytrafiła się senorowi Paszeko, mogła
 253 2    |              mogła bardzo łatwo wydarzyć się i innym. Osądzę to lepiej,
 254 2    |                 dalej.~Pustelnik obrócił się do opętanego i rzekł:~-
 255 2    |                 spod szubienicy. Wlokłem się, sam nie wiedząc dokąd,
 256 2    |             podróżnych, którzy ulitowali się nade mną i odprowadzili
 257 2    |                 więc w kuchni. Położyłem się, ale nadaremnie usiłowałem
 258 2    |             ognisku kuchennym. Gdy nieco się rozjaśniło, otworzyłem oczy
 259 2    |            wyskoczyłem z łóżka, rzuciłem się przez okno i zacząłem uciekać
 260 2    |               okropności, ale obróciwszy się spostrzegłem, że wisielcy
 261 2    |                  gonili za mną. Puściłem się coraz prędzej i wkrótce
 262 2    |               stworzenia zaczęły obracać się kołem na rękach i nogach
 263 2    |                 poprzek drogi. Zatrzymał się, wytrzeszczył na mnie okropne
 264 2    |                oko, które dotąd nie może się zagoić. W miejsce oka wsunął
 265 2    |                 mnie za lewą nogę, wziął się także do szponów. Naprzód
 266 2    |                  potępieńców: zdawało mi się, że miażdżą w zębach wszystkie
 267 2    |                  pustelni. Wyspowiadałem się z grzechów i u stóp ołtarza
 268 2    |                  i rzekł:~- Przekonywasz się, młodzieńcze, o potędze
 269 2    |                  o potędze szatana, módl się więc i płacz. Ale już jest
 270 2    |               Ale już jest późno, wypada się nam rozłączyć. Nie ofiaruję
 271 2    |             dałyby ci zasnąć. Idź. połóż się w kaplicy, tam pod osłoną
 272 2    |                  będę spal tam, gdzie mu się podoba. Zanieśliśmy małe
 273 2    |                  dobrej nocy.~Znalazłszy się sam jeden, zacząłem przywodzić
 274 2    |                  i właśnie zastanawiałem się nad tym, gdy północ uderzyła.
 275 2    |                   Na to cichy głos znowu się odezwał:~- Drwisz sobie
 276 2    |              słowa nie rzekły. Położyłem się więc i spałem aż do białego
 277 3    |                   Dzień trzeci~Obudziłem się na głos pustelnika, który
 278 3    |                 pustelnika, który zdawał się niesłychanie cieszyć, widząc
 279 3    |                mój, dziwne rzeczy działy się tej nocy. Powiedz prawdę:
 280 3    |            rzekłem - właśnie spowiadałem się, wyjeżdżając z Kadyksu,
 281 3    |               Pustelnik na pozór zdziwił się mocno tą odpowiedzią;~wyrzucał
 282 3    |       odpowiedzią;~wyrzucał mi, że dałem się uwieść szatanowi pychy,
 283 3    |                postanowieniu, udobruchał się. porzucił ton apostolski,
 284 3    |             uściskał i odszedł. Ubrawszy się poszedłem do pustelni. Zastałem
 285 3    |             śniadanie, pustelnik obrócił się do opętanego i rzekł:~-
 286 3    |         wojskowego. W Madrycie nie odbył się żaden pojedynek, żeby mój
 287 3    |                 razach do niej odwoływał się po radę.~Ciągle tylko zajęty
 288 3    |                   z którymi kiedykolwiek się pojedynkował, a których
 289 3    |               pojedynkował, a których ma się rozumieć nie pozabijał.
 290 3    |        trzydziestu trzech, z którymi bił się w wojsku, nie mógł powziąć
 291 3    |          sumienia, gdy honor wasz zdawał się być zagrożony. Dziś sam
 292 3    |                  jestem zmuszony odwołać się do waszego światła, lękam
 293 3    |                do waszego światła, lękam się bowiem, że mój własny sąd
 294 3    |                 godziny powrócę i dowiem się o waszym postanowieniu.~
 295 3    |            wrócił w pół godziny, zaczęło się głosowanie. Pięć głosów
 296 3    |              najmniejszego żalu zgodziła się na opuszczenie ojczyzny.
 297 3    |       opuszczenie ojczyzny. Odtąd zajęto się jedynie przygotowaniami
 298 3    |                 W tym celu zainteresował się Garciasem Hierro, najbieglejszym
 299 3    |                 moja, nie chcąc puszczać się w podróż bez spowiednika,
 300 3    |              ojciec mój poszedł pożegnać się z królem i, według zwyczaju
 301 3    |               Nazajutrz poszedł pożegnać się z don Fernandem de Lara,
 302 3    |                okupił szczęście rzucenia się raz jeszcze do stóp monarchy,
 303 3    |               monarchy, ale ponieważ już się był pożegnał, musiał przeto
 304 3    |               dowodów męstwa, i pożegnać się z kilku dawnymi towarzyszami,
 305 3    |           Stamtąd przez Perpignan dostał się do Francji.~Całą podróż
 306 3    |                wziął szpadę i zbliżywszy się do podróżnego, prosił o
 307 3    |            osobnego pokoju. Gdy znaleźli się sami, mój ojciec tymi słowy
 308 3    |                ojciec tymi słowy odezwał się do podróżnego:~- Senor kawalerze,
 309 3    |                ten, jakkolwiek sam przez się nie jest zniewagą, ma przecież
 310 3    |               niemiłego, z czego raczysz się senor wytłumaczyć.~Pułkownik,
 311 3    |                  zaręczał, że bynajmniej się do tego nie mieszał.~- Senor
 312 3    |                dobył szpady.~- Wstrzymaj się pan na chwilę - rzekł Francuz -
 313 3    |               przeciwnie, pańscy, wlokąc się niedbale, pozostali w tyle.~
 314 3    |                Mój ojciec nieco zamyślił się i rzekł do pułkownika:~-
 315 3    |             szpady, bez wątpienia byłoby się obyło bez pojedynku; ale
 316 3    |           rozlewu trochy krwi nie możemy się rozejść.~Pułkownik znalazł
 317 3    |               krótko. Mój ojciec, czując się rannym, natychmiast zniżył
 318 3    |                  Ołów tym razem wydostał się na wierzch i dopiero po
 319 3    |          przewijaniu rodzice moi puścili się w dalszą drogę.~Ojciec,
 320 3    |                  margrabiego d'Urfe (tak się nazywał pułkownik, z którym
 321 3    |                  wszelkimi siłami starał się zaprowadzić go w tym kraju.
 322 3    |                  to tak dalece wydało mu się jedynym w swoim rodzaju,
 323 3    |                 ale wcale inaczej działo się z moją matką. Postanowiła
 324 3    |           niezłomnie nie tylko nie uczyć się po francusku, ale nawet
 325 3    |                  ciągle gorzko wyśmiewał się z tolerancji kościoła galikańskiego,
 326 3    |                 kałuże w pokojach ciągle się powiększały. Ten zalew domowego
 327 3    |          domowego ogniska bardzo podobał się memu ojcu, przypomniał mu
 328 3    |                miłych wspomnień postarał się jednak o umieszczenie w
 329 3    |              piętnaście osób mogło grzać się wygodnie. Wystające sklepienie
 330 3    |                 powodzi.~Ojciec osiedlił się w przeciwnym końcu pokoju
 331 3    |             wielką gorliwością zajmowano się wyporządzeniem naszego mieszkania,
 332 3    |                całemu trybunałowi wydała się nader trudna do rozstrzygnięcia.
 333 3    |            sąsiadów, bal przeto skończył się na fandango, wykonanym przez
 334 3    |               moją matką o synu, którego się spodziewał, i o wyborze
 335 3    |                 ostrożnością, zdecydował się na kawalera de Believre,
 336 3    |             Kawaler od tego czasu ożenił się był w Tournai i piastował
 337 3    |            Początek tych godności odnosi się aż do czasów sądów bożych,
 338 3    |             Believre'ów zawczasu przejmę się zasadami mającymi ustalić
 339 3    |               jednak ojciec przyzwyczaił się każdego poranku fechtować
 340 3    |             zamkowym i ta rozrywka stała się potrzebna dla jego zdrowia,
 341 3    |               miesiące; stamtąd udaliśmy się do Holandii i nareszcie
 342 3    |             opuścił Flandrię i przeniósł się do Paryża, mnie zaś odwołano
 343 3    |           objawił oznak radości, lękając się na szwank wystawić to, co
 344 3    |              wieczerzy znowu przysunięto się do komina i ojciec rzekł
 345 3    |               ramieniu krewnego. Zawinął się w płaszcz i pospieszył za
 346 3    |            przeciw temu małżeństwu?~- Ja się sprzeciwiam! - krzyknął
 347 3    |             przytrzymać, ale znowu wziął się do sztyletu, wymknął się
 348 3    |                 się do sztyletu, wymknął się z kościoła, następnie z
 349 3    |               zgryzoty sumienia zemściły się za nieszczęśliwe ofiary.
 350 3    |              nieszczęśliwe ofiary. Tułał się od miasta do miasta i pędził
 351 3    |                 ze swojej urody. Zmienił się tak dalece, że własna mamka
 352 3    |         wchodzenia do kościoła, kiedy mu się tylko spodoba. Odtąd przychodził
 353 3    |                wieczora i zakrystian tak się do niego przyzwyczaił, że
 354 3    |                  zasnął na grobie, a gdy się obudził, znalazł kościół
 355 3    |              miejscu, które tak zgadzało się z jego głębokim smutkiem.
 356 3    |                 północ uderzyła. Otwarły się drzwi do zakrystii i Trivulcjo
 357 3    |                Trivulcja, ale nie zdawał się go spostrzegać. Nareszcie
 358 3    |           spostrzegać. Nareszcie zbliżył się do drzwi zakrystii i jął
 359 3    |                  na ten dźwięk podniosły się grobowce, wyszli umarli,
 360 3    |           przerwał teologowi i zwracając się do mnie, rzekł:~- Synu mój,
 361 3    |                   Alfonsie, czy zląkłbyś się, gdybyś był na miejscu Trivulcja?~-
 362 3    |      odpowiedziałem - sądzę, że zląkłbym się niesłychanie.~Na te słowa
 363 3    |                  słowa ojciec mój porwał się uniesiony szalonym gniewem,
 364 3    |                do ściany.~Obecni rzucili się między nas i jakoś zdołali
 365 3    |                  je przerwał i zwracając się do mego ojca, rzekł:~- Czy
 366 3    |                 mi tylko z pokorą poddać się karze, jaką Wasza Miłość
 367 3    |                 mógł mieć miejsca; muszę się nad tym głębiej zastanowić.~
 368 3    |                zastanowić.~Ojciec zdawał się z początku głęboko rozmyślać
 369 3    |             Nazajutrz z rana fechtowałem się z Garciasem, następnie poszedłem
 370 3    |             żadna jednak nie podobała mu się tak, jak Bianka de Rossi,
 371 3    |                  jej kochankowie zniżali się do niej hańbiącymi postępkami.
 372 3    |     nieprzyzwoitego. Biedna matka zalała się łzami i zaklinała syna,
 373 3    |              nauki, bez jakich ta byłaby się zupełnie obeszła. Nareszcie
 374 3    |                 puszczającym urazę, ujął się za swą siostrą i tego samego
 375 3    |                Biankę. Gdy Landolfo udał się do swej kochanki, znalazł
 376 3    |              nieżywą. Wkrótce dowiedział się, że to sprawa jego wuja,
 377 3    |                   pobiegł więc, chcąc mu się odpłacić, ale dzielni towarzysze
 378 3    |            otaczający Odoarda naigrawali się jeszcze z jego bezsilnej
 379 3    |                 tej chwili drzwi otwarły się z łoskotem i ujrzano wchodzące
 380 3    |                 siostra Landolfa zaczęły się żarliwie modlić i Bóg udzielił
 381 3    |                  strachu.~Widmo zbliżyło się wolnymi kroki i zasiadło
 382 3    |             paszczę, że głowa zdawała mu się łupać na dwoje, i zionęło
 383 3    |       przerywając spowiednikowi, obrócił się do mnie i rzekł:~- Synu
 384 3    |                   Alfonsie, czy zląkłbyś się, gdybyś był na miejscu Landolfa?~-
 385 3    |                   zaręczam, że wcale bym się nie zląkł.~Odpowiedź ta
 386 3    |              sobie przypominam, zdaje mi się, że każdy rok nie trwał
 387 3    |                 nią wzruszony, że lękano się o jego życie; wszelako niebawem
 388 3    |                  siebie i odtąd zajmował się tylko przygotowaniami do
 389 3    |               mego wyjazdu. Chciał, abym się udał przez morze i wylądowawszy
 390 3    |            Kadyksie, naprzód przedstawił się don Henrykowi de Sa, wielkorządcy
 391 3    |               który najwięcej przyczynił się do otrzymania dla mnie stopnia.~
 392 3    |         przekonany, że tajemnica tyczyła się jakiegoś ukrytego skarbu,
 393 3    |                 nieszczęśliwym.~- Mylisz się, kochany Alfonsie - odparł
 394 3    |               zamek rodzicielski.~Udałem się lądem aż do Flesingi, tam
 395 3    |                   Don Henryk de Sa zajął się mną, jak gdybym był własnym
 396 3    |                przyzwoitego oporządzenia się i polecił dwóch służących,
 397 3    |          służących, z których jeden zwał się Lopez, drugi zaś Moskito.
 398 3    |                   skąd postanowiłem udać się drogą przez Sierra Morenę.
 399 3    |                tego samego dnia dostałem się do Venta Quemada, wczoraj
 400 3    |               noc w Venta Quemada, lękam się, czyś tam nie doświadczył
 401 3    |                  odpowiedziałem - długom się zastanawiał tej nocy nad
 402 3    |             świadectwo tym ważniejsze mi się wydaje, że ojciec mój rozkazał
 403 3    |              mógł innym sposobem nabawić się tego kalectwa. Wreszcie,
 404 3    |              tego kalectwa. Wreszcie, co się tyczy tych rzeczy, zwracam
 405 3    |               tyczy tych rzeczy, zwracam się zawsze do ludzi, którzy
 406 3    |              Dość dla mnie, że nie lękam się żadnych widm ani upiorów.
 407 3    |          poszanowaniem.~Pustelnik zdawał się uśmiechać z mojej prostoty,
 408 3    |               jeszcze wiarę, ale obawiam się, czy nadal zdołasz w niej
 409 3    |                gdyż mniemam, że wyparcie się wiary lub opuszczenie sztandaru -
 410 3    |                Tu pustelnik znowu zdawał się uśmiechać i rzekł:~- Ze
 411 3    |                 że cnoty twoje zasadzają się na zbyt wygórowanym poczuciu
 412 3    |                 tego cnoty dziś opierają się na innych, daleko trwalszych
 413 3    |             przed sobą, zanim dostaniesz się do Venta de Peńon, czyli
 414 3    |              sposobem cnota może opierać się na silniejszej podstawie
 415 3    |             cnoty.~Właśnie zastanawiałem się nad tymi uwagami, gdy nagle
 416 3    |              nagle jakiś jeździec ukazał się spoza skały, stanął mi w
 417 3    |              rzekł:~- Czy senor nazywasz się Alfonsem van Worden? Odpowiedziałem,
 418 3    |            zostałem uzbrojonymi. Rzucili się na mnie, związali mi ręce
 419 3    |                 mi ręce w tył. zapuścili się manowcami w góry i po godzinie
 420 3    |           dziedziniec. Kiedy znaleźliśmy się koło wieży zamkowej, przez
 421 3    |                  do lochu, nie troszcząc się o rozwiązanie powrozów,
 422 3    |                rąk przed siebie, lękałem się, że chodząc mógłbym uderzyć
 423 3    |                opowiedziały wszystko, co się stało w Venta Quemada. W
 424 3    |                  honoru, lub też wyprzeć się ich znajomości; utrzymując
 425 3    |        bezwstydnych kłamstw. Namyśliwszy się więc przez chwilę, postanowiłem
 426 3    |                istocie wkrótce domacałem się jakiejś półkuli, która rzeczywiście
 427 3    |               która rzeczywiście okazała się chlebem. Chodziło tylko
 428 3    |            podnieść go do ust. Położyłem się obok chleba i chciałem go
 429 3    |                  każdym razem wymykał mi się dla braku oporu; natenczas
 430 3    |             chleba, nigdy nie udałoby mi się go napocząć. Następnie domacałem
 431 3    |            napocząć. Następnie domacałem się dzbanka, ale znowu żadnym
 432 3    |            gardło, wnet cała woda wylała się na ziemię. Czyniąc dalsze
 433 3    |                  garść słomy i położyłem się. Związano mi ręce lak sztucznie,
 434 4    |                 Dzień czwarty~Zdawało mi się, że spałem już od kilku
 435 4    |                  i słodyczy i w te słowa się odezwał:~- Drogi, kochany
 436 4    |                  popełniłeś? Wyspowiadaj się, we łzach i pokorze szukaj
 437 4    |               młoty !.~W tej chwili dały się słyszeć liczne wystrzały
 438 4    |               którą wyruszyłem, składała się z czterech jeźdźców. O świcie
 439 4    |              konie; następnie drapaliśmy się po wierzchołkach i garbach
 440 4    |          czwartej po południu dostaliśmy się między wydrążenia skaliste,
 441 4    |                noc przepędzić. Cieszyłem się, że słońce jeszcze nie zaszło,
 442 4    |                  U stóp moich rozciągała się czarująca Vega de Granada,
 443 4    |              wzrok zestrzeliłem. Zbudził się we mnie miłośnik natury
 444 4    |               panny, bynajmniej nie żalę się na noc, jaką przepędziłem
 445 4    |                  znalazł takiego, biłbym się z nim przez płaszcz albo
 446 4    |             matki, miał syna, który stał się godny odkrycia mu tajemnicy,
 447 4    |            których sam później dokładnie się dowiesz. Mówmy o tobie,
 448 4    |                 ile razy rozmowa toczyła się o rzeczach poważnych - odbierała
 449 4    |            jaskinię i niebawem oddaliśmy się spoczynkowi, którego potrzeba
 450 4    |               potrzeba tak silnie dawała się nam uczuwać.~ ~
 451 5    |                przepaście, które zdawały się dosięgać wnętrzności ziemi.
 452 5    |                 zwykła studnia.~- Mylisz się - rzekł Zoto - jest to wejście
 453 5    |             ujrzałem, jak deski wysuwają się z boku cembrowin, tworząc
 454 5    |                  następny.~Gdy wydostali się na brzeg, Zoto rzekł do
 455 5    |                 chcąc musieliśmy spuścić się do studni. Przyniesiono
 456 5    |                zestąpiły, aniżeli byłbym się spodziewał. Udałem się w
 457 5    |            byłbym się spodziewał. Udałem się w ich ślady. Stanąwszy na
 458 5    |                  było wejść, skurczywszy się we dwoje. Wkrótce jednak
 459 5    |              ziemi, na koniec dostaliśmy się do podziemia, rozdzielonego
 460 5    |                 samym miejscu znajdowały się niegdyś kopalnie czystego
 461 5    |             dziedzictwo.~Nie podobały mi się słowa Eminy i wyraźnie jej
 462 5    |                 mi słuszność i zwracając się do Zota, rzekła:~- Ty i
 463 5    |                  HISTORIA ZOTA~Urodziłem się w mieście Benewencie, stolicy
 464 5    |              wróciwszy z wesela, zdawała się być pogrążona w głębokim
 465 5    |            smutku. Mąż chciał dowiedzieć się o przyczynie, ona długo
 466 5    |         przyczynie, ona długo wzbraniała się mu ją wyznać, na koniec
 467 5    |             samego dnia poszła pochwalić się przed żoną Lunarda i niesłychanie
 468 5    |                 i niesłychanie ucieszyła się, gdy uznano kolczyki jej
 469 5    |            dotkliwe kolce. Znowu zaczęła się dręczyć i nie pierwej przestała,
 470 5    |               pani Lunardo wkrótce ukaże się ustrojona w jaki nowy klejnot.
 471 5    |            lokajem w liberii i zwierzyła się z tym zamiarem swemu mężowi.
 472 5    |                  złota, które zdawało mu się równie bezpieczne na głowie
 473 5    |               dla oszczędności sam ubrać się w liberię i pośpieszyć za
 474 5    |           niedzieli postanowiła ukazywać się w kościele z lokajem tego
 475 5    |                Wprawdzie sąsiedzi śmieli się z tej maskarady, ale ciotka
 476 5    |                  zazdrości.~Gdy zbliżała się do kościoła, żebracy zaczęli
 477 5    |              kościoła, gdzie rozstąpiono się przed nią z należnym poszanowaniem.
 478 5    |                tak grzeczny, że ubrawszy się w liberię, poszedł za nią
 479 5    |                   że nigdy nie zdobędzie się na tę grzeczność, wszelako
 480 5    |         przyszedł do mego ojca i odezwał się tymi słowy:~- Kochany Zoto,
 481 5    |               Kochany Zoto, dowiedziałem się o współzawodnictwie w dziwactwach,
 482 5    |              porządną naukę, lub też jąć się rzemiosła, które by zaspokoiło
 483 5    |                wydatków. Jeżeli chwycisz się pierwszej drogi, ofiaruję
 484 5    |              ujęte za oba końce obracają się w rękach i służą do odkrywania
 485 5    |                że mnie rozumiesz; namyśl się i daj mi odpowiedź.~To mówiąc
 486 5    |              przyjaciółek, aby pochwalić się swoim lokajem. Nareszcie
 487 5    |              inaczej ją przyjął, aniżeli się tego spodziewała. Lewą ręką
 488 5    |                 Z taką gorliwością oddał się udzielania tej nauki, że
 489 5    |              kilka dni potem ojciec udał się do Monaldiego i powiedziawszy
 490 5    |                nie poskutkowała, polecił się przyjaźni dzielnych towarzyszów,
 491 5    |            zuchwałą postawę, przechadzaj się pod portalem Madonny. Być
 492 5    |                ubrany nieznajomy zbliżył się do niego i rzekł:~- Oto
 493 5    |                 na kapeluszach. Zbliżysz się do nich, jak gdybyś chciał
 494 5    |                  domu i wcale nie staraj się schronić do kościoła. Ja
 495 5    |          sprawiedliwości, który pierwszy się u ciebie pokaże.~Po tych
 496 5    |               słowach nieznajomy zawinął się w płaszcz i odszedł.~Wkrótce
 497 5    |                  naczelnik zbirów stawił się u mego ojca, odebrawszy
 498 5    |           przyjacielską wieczerzę. Udali się do mieszkania przyległego
 499 5    |               katedralmym kościele płaci się po dwanaście tan. od sztuki.
 500 5    |               zaszło, i wieczerza odbyła się wesoło.~Nazajutrz Monaldi