Dzien

1 26|            możesz przypuszczać, żeby obawa okazania się śmiesznym mogła
2 29| teraźniejszym moim szczęściu i jakaś obawa przyszłości, jakieś uczucie
3 31|    niespokojnie się o nas dopytywał. Obawa naszego przybycia do Jerozolimy
4 42|             do jakiego klasztoru.~Ta obawa wstrzymywała Laurę; aby
5 44|            na moją sprawę. Gdyby nie obawa zadania fałszu samemu sobie,
6 53|           pobudza do tego zazdrość i obawa, aby ktoś inny nie podał
7 55|             wydały uczuć mego serca. Obawa, by jej nie ubliżyć i nie
8 57|             niezwykłej przezorności. Obawa niepotrzebnej kłótni skłoniła