Dzien

1 9 | wdzięków.~Rebeka rzuciła się bratu na szyję, mówiąc:~- Jakże
2 14|    mną i rzekła:~- Doniosłam bratu o miejscu mego pobytu i
3 16|    tych pięknych myśli swemu bratu ciotecznemu i oboje postanowili
4 19|     pozwolić przyjechać memu bratu, szczęście moje bowiem nie
5 19|    aby przebaczył na ten raz bratu.~Podczas wieczerzy don Karlos
6 19|     uczynił, oddając ją memu bratu, gdyż ja w teraźniejszym
7 19|    jednemu, to znów drugiemu bratu. Mylono się, ojciec mój
8 47|     oświadczyć zacnemu swemu bratu, że każdej chwili gotów