Dzien

1 12|  spowiedzi mego ojca i zgromić go surowo za okrutną obojętność, jaką
2 18|           próbując, czy nie wydam surowo zakazanego krzyku boleści.
3 19|          Nareszcie stryj rzekł mu surowo:~- Idź i przebierz się z
4 23|            wnet spoglądał na mnie surowo, mówiąc:~- Ucz się sarabandy,
5 26|   niebezpieczna i nasi przełożeni surowo jej zakazali. Veyras wystarał
6 27|    sztyletem, spojrzawszy na mnie surowo, rzekła:~- Ale ty, chłopcze,
7 27| przywołała swego syna i rzekła mu surowo:~- Proszę cię, abyś nigdy