Dzien

   1 Przed|                  zrazu zdawało, Francuzi nie zdążyli jeszcze splądrować.~
   2 Przed|                 w drzwi. Okazało się, że nie są zamknięte, pchnąłem je
   3 Przed|              środka. Wołałem, szukałem - nie znalazłem nikogo. Odniosłem
   4 Przed|                przedmiotu, który zresztą nie mógł przedstawiać dla nich
   5 1    |                  Hrabia Olavidez jeszcze nie był sprowadził osadników
   6 1    |                quieren carne de hombres. Nie dość na tym. Podróżny, który
   7 1    |                  że w opowiadaniach tych nie ma żadnego fałszu; dodał
   8 1    |          kapitana, zanim najlżejszy mech nie uczynił tego samego zaszczytu
   9 1    |                   że mnie już słowa jego nie dojdą. Natenczas, obróciwszy
  10 1    |             Udawałem, jakobym nic z tego nie rozumiał, i zapuściłem się
  11 1    |                osadę nazwaną La Carlota.~Nie miejscu, gdzie dziś stoi
  12 1    |                mimo to jednak bynajmniej nie był weselszy ode mnie i
  13 1    |         niezawodnie zemdlał, gdyby Lopez nie był mi pośpieszył na pomoc.
  14 1    |               Otrzeźwił mnie, mówiąc, że nie powinienem się dziwić i
  15 1    |          czczości i znużenia. W istocie, nie tylko odzyskałem siły, ale
  16 1    |             Niestety - mówił - dlaczegoż nie poradziłem się fra Geronimo
  17 1    |                 wyroczni naszej rodziny! Nie darmo jest on szwagrem pasierba
  18 1    |              naszym najbliższym krewnym, nie pozwala, aby cokolwiek stało
  19 1    |                  w domu bez jego porady. Nie chciałem go słuchać i dobrze
  20 1    |              wszystkich świętych, aby go nie zostawiać samego w tak niebezpiecznym
  21 1    |                  pochodu zdołałem się na nie dostać. Stanąwszy na szczycie,
  22 1    |        Uskutecznienie pierwszego zamiaru nie przyszło mi wcale na myśl,
  23 1    |           Gwadalkwiwiru, który tam wcale nie roztacza się tym spokojnym
  24 1    |         powieszonych braciach. Wprawdzie nie mówiono, że to upiory, ale
  25 1    |       powierzchowność jej nic dobrego mi nie wróżyła. Rozpoznałem, że
  26 1    |                 wróżyła. Rozpoznałem, że nie było okien ani okiennic,
  27 1    |                  okien ani okiennic, dym nie buchał z komina, żadnego
  28 1    |             komina, żadnego ruchu dokoła nie było widać i żaden pies
  29 1    |                  było widać i żaden pies nie oznajmiał mojego przybycia.
  30 1    |           miejsce i pod żadnym warunkiem nie przepędzajcie tu nocy."~
  31 1    |             jakimi napis zagrażał, wcale nie dlatego, abym nie był przekonany
  32 1    |                  wcale nie dlatego, abym nie był przekonany o istnieniu
  33 1    |              polegał na tym, ażeby nigdy nie okazywać trwogi.~Słońce
  34 1    |               mieszkanie, prawdę mówiąc, nie tyle dla zabezpieczenia
  35 1    |                  posiłku nigdzie znaleźć nie mogłem. Wreszcie, gdy poczęło
  36 1    |         nadaremnie, a tu jak na przekorę nie tylko jadła, ale i światła
  37 1    |               tylko jadła, ale i światła nie mogłem wynaleźć.~Tymczasem
  38 1    |            wojskową, która im bynajmniej nie obiecywała tak łatwego zwycięstwa.~
  39 1    |              niepodobieństwem było, żeby nie miał przy sobie mleka i
  40 1    |           strzelbę. Ale za nic w świecie nie byłbym wrócił do Andujar,
  41 1    |               uwagi były już wyczerpane, nie mogłem wstrzymać się od
  42 1    |                 na skarbonce do jałmużn. Nie przypuszczałem, ażeby diabeł
  43 1    |             skręcił kark oberżyście, ale nie mogłem sobie wytłumaczyć
  44 1    |                być zdziwiony, gdyż zegar nie bił poprzednich godzin i
  45 1    |            czarną postać, ale bynajmniej nie straszną, była to bowiem
  46 1    |                 obok drugich spływające, nie zasłaniały wdzięków, które
  47 1    |          zapasami. W każdym jednak razie nie można było się gniewać,
  48 1    |                  Mauretanka - dla ciebie nie mamy żadnych tajemnic. Nazywam
  49 1    |          podróżniczki, że z mojej strony nie mają się czego obawiać,
  50 1    |                elegancją, o jakiej nigdy nie zapomina młody człowiek,
  51 1    |             Zdawało się. że żaden rozkaz nie mógł być dla nich przyjemniejszy.
  52 1    |          przechodziła w swawolę. Zapewne nie byłbym nigdy w stanie położyć
  53 1    |                 końca tym pląsom, gdybym nie był zapytał pięknych nieznajomych,
  54 1    |                wyobrazić, jednakże nigdy nie zdołają pojąć uroku, jaki
  55 1    |                mimowolnie porwało mnie w nie znany dotąd obłęd. W istocie
  56 1    |             znany dotąd obłęd. W istocie nie wiedziałem, czy to kobiety,
  57 1    |              podstępne jakieś widziadła. Nie śmiałem spojrzeć, nie chciałem
  58 1    |         widziadła. Nie śmiałem spojrzeć, nie chciałem nic widzieć, zakryłem
  59 1    |                  którego obiecałem nigdy nie zdejmować. Zawiera on cząstkę
  60 1    |                 jesteśmy muzułmankami, i nie powinieneś dziwić się przykrości,
  61 1    |                te słowa zaczęła:~- Wcale nie pragnę ukrywać przed tobą,
  62 1    |               tobą, kochany Alfonsie, że nie prosty przypadek nas tu
  63 1    |              piękna Emino - odrzekłem. - Nie rozumiem, dlaczego cię tak
  64 1    |               panującego dziś w Tunisie. Nie miałyśmy brata, nie znałyśmy
  65 1    |             Tunisie. Nie miałyśmy brata, nie znałyśmy nigdy ojca, a ponieważ
  66 1    |              zapaliło nasze młode głowy. Nie mogłyśmy ich zrozumieć,
  67 1    |                  mogłyśmy ich zrozumieć, nie widząc nigdy osób waszej
  68 1    |                  doskonalszego szczęścia nie pojmowałyśmy.~Nie pamiętam,
  69 1    |              szczęścia nie pojmowałyśmy.~Nie pamiętam, jak długo bawiły
  70 1    |                  w przekonaniu, że nigdy nie można dość się uzbroić przeciw
  71 1    |                 tylko pokolenie Koreisz. Nie mogłyśmy dość się jej nasłuchać
  72 1    |              hiszpańsku.~Drogi Alfonsie, nie uwierzysz, jak nam zbrzydła
  73 1    |               kąpieli Hamam-Nef. Chociaż nie zapomniałyśmy nauk zakochanego
  74 1    |               odtąd nigdy już więcej ich nie powtarzałyśmy. Mniemałam
  75 1    |               gromem nas raziła. Naprzód nie mogłyśmy słowa jednego wymówić,
  76 1    |                  przelękła, obiecała nas nie przymuszać i zaręczyła nam
  77 1    |             rodziny Gomelezów.~Nic na to nie odrzekłyśmy, ale myśl posiadania
  78 1    |                nam się uśmiechała. Dotąd nie widziałyśmy ani starego,
  79 1    |                  Ben-Omara, których same nie byłyśmy w stanie zrozumieć.~
  80 1    |                 Kochany Alfonsie, czemuż nie jesteś muzułmaninem! Jakże
  81 1    |                  wypatrywałem tylko, czy nie dojrzę śladów rożków na
  82 1    |         opowiadałam o sobie i Zibeldzie. Nie było to moim zamiarem: usiadłam
  83 1    |            których zdobyliśmy Hiszpanię, nie przedarli się nigdy w Alpuhary;
  84 1    |           iberyjskiego, zwani Turdulami. Nie znali oni ani Mahometa,
  85 1    |                Szejk wcale na te domysły nie zważał i rządził swoim ludem,
  86 1    |             trwał dopóty, dopóki Kordowa nie otrzymała swoich kalifów,
  87 1    |          nieprzebrane bogactwa, ale nikt nie był w stanie sprawdzić tego
  88 1    |                 gdyż sami Abencerragowie nie znali źródła swych skarbów.
  89 1    |             mówiąc:~- Kochana Emino, czy nie sądzisz, że Alfons byłby
  90 1    |                Alfonsie, jaka szkoda, że nie jesteś muzułmaninem; bez
  91 1    |                  pokusę. Duch ciemności, nie mogąc znęcić mię rozkoszą,
  92 1    |                  dotknięcie ciał żywych, nie zaś cieni. Po chwili milczenia
  93 1    |                 majątki rodziców, którzy nie chcieli porzucić wyznania
  94 1    |         dymnikiem ulecą. To jednak wcale nie nastąpiło, wszelako dziewczęta
  95 1    |             opowiadaniu dawnych dziejów. Nie możemy zostać twymi małżonkami.
  96 1    |             Zgodziłem się na wszystko.~- Nie dość na tym - rzekła Emina
  97 1    |            wyrazem najwyższej godności - nie dość na tym, kochany Alfonsie;
  98 1    |                  zasady honoru, że nigdy nie zdradzisz tajemnicy naszych
  99 1    |          przylgnęła do moich ust i długo nie mogła się od nich oderwać.
 100 1    |             jednak miałem świadomość, że nie senne widziadła cisnę w
 101 1    |            budziłem się w ich objęciach. Nie pomnę, ile razy doznałem
 102 2    |             ciążył mi jeszcze na oczach. Nie spałem już, a jednak nie
 103 2    |                 Nie spałem już, a jednak nie byłem zupełnie rozbudzony.
 104 2    |                   Trupy dwóch braci Zota nie wisiały, ale spoczywały
 105 2    |             otworzyć jej żadnym sposobem nie mogłem. Musiałem więc wdrapać
 106 2    |           zostawił. Dzielny mój gniadosz nie stracił zwykłej wesołości,
 107 2    |               pilne miał o nim staranie. Nie mogłem pojąć, kto się tym
 108 2    |                nadzwyczajnych rzeczy, że nie warto się było nad tą jedną
 109 2    |             puścił się w drogę, gdyby mi nie była przyszła chętka raz
 110 2    |              najusilniejszych poszukiwań nie mogłem wyszukać komnaty,
 111 2    |                 o nowym schronieniu, ale nie widząc nigdzie żadnego dachu,
 112 2    |                  zaczął mnie przyciskać, nie wahałem się zboczyć w nadziei
 113 2    |                  mój synu, czym prędzej, nie przepędzaj nocy pod gołym
 114 2    |                począłem się modlić, gdyż nie tylko że sam nigdy nie byłem
 115 2    |              gdyż nie tylko że sam nigdy nie byłem bezbożnikiem, ale
 116 2    |                  bezbożnikiem, ale nawet nie pojmowałem, że mogą istnieć
 117 2    |                   że mogą istnieć ludzie nie wierzący. Wszystko to pochodziło
 118 2    |                  wina, którego pustelnik nie pił, ale używał jedynie
 119 2    |                  zostawiłem również wino nie tknięte,~Podczas gdy się
 120 2    |              dotąd jeszcze nigdy w życiu nie widziałem. Był to człowiek,
 121 2    |              porządna czarna suknia, ale nie miał na sobie ani koszuli,
 122 2    |                spodni.~Okropne zjawisko, nie mówiąc ani słowa, skulone,
 123 2    |            Kamilla de Tormes. Kobieta ta nie używała dobrej sławy i przyjaciele
 124 2    |                na mnie czułe spojrzenia. Nie powiódł się jej ten zamiar,
 125 2    |                trzech przyczyn: naprzód, nie wypada, abyś się stał szwagrem
 126 2    |                   święte prawa kościelne nie pozwalają na takie małżeństwa;
 127 2    |                  małżeństwa; po trzecie, nie chcę, abyś żenił się z Inezillą.~
 128 2    |                  się martwię, bo chociaż nie mogę być małżonkiem Inezilli,
 129 2    |              małżonkiem Inezilli, to nic nie przeszkadza, abym stał się
 130 2    |             jednakże skromność Inezilli, nie spodziewałem się nigdy,
 131 2    |                 dnia bez widoku Inezilli nie mogłem przepędzić, czas
 132 2    |            Moreny. Kilka tygodni wprzódy nie byłbym śmiał zapuścić się
 133 2    |               zgraja poszła w rozsypkę i nie wspominano o żadnych niebezpieczeństwach.~
 134 2    |              przybyłem do Venta Quemada. Nie zastałem jeszcze ojca, ale
 135 2    |                  znalazłem, że wieczerza nie jest bez zalet.~Posiliwszy
 136 2    |                moich służących. Gonzalez nie sprzeciwiał się; odszedł
 137 2    |          bardziej żem poprzednich godzin nie słyszał. Niebawem drzwi
 138 2    |              czeka na ciebie. Niczego ci nie odmówi, ale pomnij o warunkach
 139 2    |               ciebie. Z nas trojga dwoje nie powinno kosztować szczęścia
 140 2    |               Pójdź ze mną.~Moja macocha nie dała mi czasu na odpowiedź;
 141 2    |                  w łóżku, ale nic w niej nie było ze zwykłej skromności.
 142 2    |            kochanka? Biedne dziecko! Nic nie wiesz o bólu, jaki ci zada?
 143 2    |             ojcze - odparłem - szlachcic nie powinien niczego się lękać,
 144 2    |             szubienicy. Wlokłem się, sam nie wiedząc dokąd, nareszcie
 145 2    |                  jeszcze z mojej rodziny nie przybył.~Nie mogłem dłużej
 146 2    |               mojej rodziny nie przybył.~Nie mogłem dłużej wytrzymać
 147 2    |                to? wypędzasz nas? czyliż nie jesteś naszym mężem? Zimno
 148 2    |           otworzyłem oczy i ujrzałem już nie Kamillę i Inezillę, ale
 149 2    |                 właśnie oko, które dotąd nie może się zagoić. W miejsce
 150 2    |                  Widząc jednak, że wcale nie wydaję przyjemnych dlań
 151 2    |                wypada się nam rozłączyć. Nie ofiaruję ci na noc mojej
 152 2    |                celi, gdyż krzyki Paszeka nie dałyby ci zasnąć. Idź. połóż
 153 2    |                tym, gdy północ uderzyła. Nie wiedziałem, czy to pustelnik
 154 2    |              precz do waszych szubienic! nie przeszkadzajcie mi spać!~
 155 2    |                 upiorom, które ani słowa nie rzekły. Położyłem się więc
 156 3    |                Kadyksu, a od tego czasu, nie sądzę, abym popełnił jaki
 157 3    |                swoje powody, dla których nie chcę o tym wspominać.~Pustelnik
 158 3    |        starożytnej rodziny, która jednak nie obfitowała w znakomitych
 159 3    |                za niedostateczny uważał. Nie można mu tego brać za złe,
 160 3    |             życia wojskowego. W Madrycie nie odbył się żaden pojedynek,
 161 3    |               pojedynek, żeby mój ojciec nie układał warunków, a skoro
 162 3    |               nikt przeciw temu wyrokowi nie śmiał stawić oporu. Jeżeli
 163 3    |             szczególniejszym trafem ktoś nie był zupełnie zadowolony,
 164 3    |                  których ma się rozumieć nie pozabijał. Stu dwudziestu
 165 3    |             zasiadło do stołu; trzynastu nie było w Madrycie, o miejscu
 166 3    |                którymi bił się w wojsku, nie mógł powziąć żadnej wiadomości.
 167 3    |                  opowiadała mi. że nigdy nie widziała tak wesołej uczty,
 168 3    |                przywiązany do Hiszpanii, nie byłby nigdy opuścił służby,
 169 3    |          miesiące po zawarciu małżeństwa nie był otrzymał listu podpisanego
 170 3    |                  takie roztargnienie, iż nie można było jednego słowa
 171 3    |                bowiem, że mój własny sąd nie byłby dość jasny, a raczej,
 172 3    |                  urzędnik ten bynajmniej nie pochodzi z krwi szlacheckiej.
 173 3    |           przypominać Hiszpanię. Chociaż nie było mnie jeszcze wtedy
 174 3    |              jednakże ojciec, bynajmniej nie wątpiąc o moim przybyciu,
 175 3    |               drugiej strony matka moja, nie chcąc puszczać się w podróż
 176 3    |                  przejmowała. Nareszcie, nie bez rzewnych łez, opuścił
 177 3    |             generalskim mundurze, aby mu nie uchybić, także przypasał
 178 3    |                 jakkolwiek sam przez się nie jest zniewagą, ma przecież
 179 3    |                że bynajmniej się do tego nie mieszał.~- Senor kawalerze -
 180 3    |                    przerwał mój ojciec - nie uważam tego bynajmniej za
 181 3    |           Francuz - mniemam, że to wcale nie moi pocztylioni wyprzedzili
 182 3    |                  bez rozlewu trochy krwi nie możemy się rozejść.~Pułkownik
 183 3    |          odjechał.~Mój ojciec z początku nie zważał na ranę, ale ciało
 184 3    |               Postanowiła ona niezłomnie nie tylko nie uczyć się po francusku,
 185 3    |                 ona niezłomnie nie tylko nie uczyć się po francusku,
 186 3    |                  po francusku, ale nawet nie słuchać, gdy przemawiano
 187 3    |                  od dawna pozbawiony był nie tylko obecności swych panów,
 188 3    |               dla sąsiadów. Ale ponieważ nie mieliśmy żadnych sąsiadów,
 189 3    |              żywił obawę, aby ci panowie nie sądzili, że czynią nam zbyt
 190 3    |               zaś strzelałem z pistoletu nie zmrużywszy oka. Już miałem
 191 3    |                mnie polubili, a ponieważ nie mieli własnych dzieci, uprosili
 192 3    |         powierzył moje wychowanie, które nie mogło być dostatecznie staranne
 193 3    |                ręce. We Francji zupełnie nie znano tego rodzaju szermierki.
 194 3    |               ażebym w jego towarzystwie nie zapomniał mowy macierzystej.~
 195 3    |              mego ojca i przez sześć lat nie szczędził wszelkich starań,
 196 3    |               mego przyjazdu, bynajmniej nie objawił oznak radości, lękając
 197 3    |                znawcą, aby od tej chwili nie miał zastąpić oziębłości
 198 3    |                przechodzącego, ale żadna nie mogła sprawić na nim wrażenia.
 199 3    |             zapewne do śmierci kochać go nie przestanie. Na tę niespodziewaną
 200 3    |                  nimi.~W kościele, gdzie nie wolno było twarzy płaszczem
 201 3    |                  byli miłością, że nawet nie uważali na mszę, co, prawdę
 202 3    |                 powrócił do Rawenny; ale nie był to już ten sam młodzieniec,
 203 3    |                  dalece, że własna mamka nie mogła go poznać.~Zaraz pierwszego
 204 3    |                do niego przyzwyczaił, że nie zwracał nań najmniejszej
 205 3    |                  że każdy ostatni dźwięk nie jest ostatnią chwilą jego
 206 3    |               miotłą zaś w drugiej ręce. Nie był to jednak zwyczajny
 207 3    |                  że na kościach zupełnie nie było ciała.~Okropny zakrystian
 208 3    |                 razy obok Trivulcja, ale nie zdawał się go spostrzegać.
 209 3    |                  mego ojca, rzekł:~- Czy nie lepiej byłoby, jaśnie wielmożny
 210 3    |                  syna Waszej Miłości, że nie ma na świecie ani widm,
 211 3    |               Tym sposobem bez wątpienia nie drżałby na ich wspomnienie.~-
 212 3    |            bynajmniej - odparł Garcias - nie zadaję fałszu pradziadowi
 213 3    |               rzekł ojciec - "bynajmniej nie zadaję fałszu"? Czy wiesz,
 214 3    |                za pokutę kościelną.~- To nie jest zła myśl - rzekł mój
 215 3    |                  w razie gdyby pojedynek nie mógł mieć miejsca; muszę
 216 3    |                  wszystkie, żadna jednak nie podobała mu się tak, jak
 217 3    |      przewyższała w rozwiązłości.~Bianka nie tylko była rozpustna, chciwa
 218 3    |              zamiar, jak gdyby nic w tym nie widział nieprzyzwoitego.
 219 3    |                 kilka dni o niczym innym nie mówiono. Niebawem wieść
 220 3    |                  Landolfa. Odoardo wcale nie był człowiekiem bezkarnie
 221 3    |              bezsilnej złości.~Landolfo, nie wiedząc, na kim wywrzeć
 222 3    |                sztyletu, w którym jednak nie można było nie rozpoznać
 223 3    |             którym jednak nie można było nie rozpoznać trupa Bianki.~
 224 3    |               zniosły ten okropny widok, nie umarłszy ze strachu.~Widmo
 225 3    |               zaręczam, że wcale bym się nie zląkł.~Odpowiedź ta ucieszyła
 226 3    |               zdaje mi się, że każdy rok nie trwał dłużej niż tydzień.~
 227 3    |           Alfonsie - odparł mój ojciec - nie chodzi tu bynajmniej o złoto
 228 3    |             Quemada, lękam się, czyś tam nie doświadczył nagabywań dwóch
 229 3    |                 wisielców i żebyś kiedyś nie uległ smutnemu losowi opętanego
 230 3    |               przecież jest szlachcicem, nie sądzę więc, aby wszystko,
 231 3    |                   aby wszystko, co mówi, nie było najistotniejszą prawdą.
 232 3    |              chrześcijaństwa, atoli dziś nie ma już ich zupełnie, i jego
 233 3    |                  to? - rzekł pustelnik - nie widziałeś więc Okropnej
 234 3    |                  mnie. Dość dla mnie, że nie lękam się żadnych widm ani
 235 3    |                  byś wtenczas uczynił?~- Nie przyjąłbym - odpowiedziałem -
 236 3    |                 i uprzedzam cię, że dziś nie ma już tylu pojedynków w
 237 3    |                 trwalszych zasadach. Ale nie chcę cię dłużej zatrzymywać,
 238 3    |                 czule mnie uściskał, ale nie dał mi żadnej relikwii dla
 239 3    |            zachowania spokoju mej duszy. Nie chciałem mu przypominać
 240 3    | szczególniejszymi po-glądami pustelnika, nie mogłem bowiem pojąć, jakim
 241 3    |                wepchnięto mnie do lochu, nie troszcząc się o rozwiązanie
 242 3    |                zupełnie ciemne; ponieważ nie mogłem wyciągnąć rąk przed
 243 3    |                  i na wszelkie zapytania nie odpowiadać ani słowa.~Raz
 244 3    |                wiedząc, że w więzieniach nie brakuje chleba i dzbanków
 245 3    |                 jąłem szukać nogami, czy nie znajdę jakiegoś pożywienia.
 246 3    |                zdołałem go ugryźć.~Gdyby nie pomyślano o rozkrojeniu
 247 3    |                rozkrojeniu chleba, nigdy nie udałoby mi się go napocząć.
 248 3    |                ale znowu żadnym sposobem nie mogłem do ust go przychylić;
 249 3    |                mi ręce lak sztucznie, że nie doznawałem żadnej boleści
 250 4    |             pochodnie, inni zaś zupełnie nie znane mi narzędzia, służące
 251 4    |             zamierzyłem na włos od niego nie odstąpić. Przywiodłem na
 252 4    |               mego ojca; wprawdzie nigdy nie brano go na tortury, ale
 253 4    |                 doświadczał, nigdy nawet nie krzyknął.~- Będę go więc
 254 4    |         naśladował - rzekłem do siebie - nie wyrzeknę ani słowa, a nawet
 255 4    |              wyrzeknę ani słowa, a nawet nie westchnę.~Inkwizytor kazał
 256 4    |               szukaj ulgi na moim łonie. Nie odpowiadasz - niestety,
 257 4    |                  według naszego systemu, nie przesłuchujemy winowajcy.
 258 4    |                   diablice wcielone? Nic nie mówisz? - niech więc wprowadzą
 259 4    |                 synu, niech cię to wcale nie przestrasza, co ci powiem.
 260 4    |               będzie bolało. Jeszcze nic nie odpowiadasz? Masz słuszność,
 261 4    |            położyli między dwie deski.~- Nie chcesz mówić? - wsuńcie
 262 4    |         Cieszyłem się, że słońce jeszcze nie zaszło, gdyż widok byt zachwycający,
 263 4    |                   Moje panny, bynajmniej nie żalę się na noc, jaką przepędziłem
 264 4    |           zakończyłem, niewypowiedzianie nie przypadł mi do smaku.~-
 265 4    |           Zresztą na cóż narzekasz? Czyż nie zyskałeś sposobności okazania
 266 4    |           płaszcz, z zawiązanymi oczyma? Nie wiem, co przez to rozumiesz -
 267 4    |               rzeczy, o których ci mówić nie mogę. Są nawet takie, o
 268 4    |                 o których sama dotąd nic nie wiem. Ja wykonywam tylko
 269 4    |                do ciebie.~Zibelda, która nie przeszkadzała siostrze,
 270 5    |       powieszonych na szubienicy, ale to nie przeszkadza, że obaj są
 271 5    |               tak ważną przysługę.~Chcąc nie chcąc musieliśmy spuścić
 272 5    |               byłoby piękne dziedzictwo.~Nie podobały mi się słowa Eminy
 273 5    |                tym wszystkim, co zaszło, nie mogą dłużej pozostać w Hiszpanii,
 274 5    |              chcą nieco wypocząć, dopóki nie zostanie przygotowany dla
 275 5    |             odkryła, że trawi ją żal, iż nie ma podobnych, jak siostra
 276 5    |              łańcuszka. Ojciec nic na to nie odrzekł. Miał w swoim składzie
 277 5    |              Znowu zaczęła się dręczyć i nie pierwej przestała, aż ojciec
 278 5    |        czterdzieści pięć uncji i ojciec, nie mając ani tyle pieniędzy,
 279 5    |                Matka, wróciwszy do domu, nie wątpiła, że pani Lunardo
 280 5    |               złota dla próżniaka, który nie wiedzieć dlaczego przez
 281 5    |             Ojciec zapewnił ją, że nigdy nie zdobędzie się na tę grzeczność,
 282 5    |        wyprawiają. Jeżeli śpiesznie temu nie zaradzisz, będziesz nieszczęśliwy
 283 5    |               nieboszczkę moją małżonkę. Nie jest to wprawdzie jedna
 284 5    |                   że leszczynowa różdżka nie poskutkowała, polecił się
 285 5    |             odrzekł:~- Dziwi mnie to, że nie mając serca ukarać własnej
 286 5    |                spokojnie do domu i wcale nie staraj się schronić do kościoła.
 287 5    |                  tych słowach już więcej nie wspomniano o tym, co zaszło,
 288 5    |            przekonany o mojej przyjaźni. Nie będę ukrywał przed tobą,
 289 5    |                  łagodny, jednak ojciec, nie przyzwyczajony jeszcze do
 290 5    |             jeszcze do nowego rzemiosła, nie chciał podczas złej pory
 291 5    |            ojciec - widzę, że mnie wcale nie znasz. Wprawdzie czatuję
 292 5    |          człowieka honorowego, ale nigdy nie wypełniam obowiązków kata.~
 293 5    |          małżonka, który więcej na niego nie nalegał, kazał mu znowu
 294 5    |                  Spodziewam się, że tego nie uczynisz - rześki margrabia
 295 5    |                że jego nieprzyjaciel już nie żyje. Hrabia uściskał go
 296 5    |          nieprzyjaciela.~- To się na nic nie przyda, panie hrabio - przerwał
 297 5    |               towarzysze, składający ją, nie mogli dość wyrazić ubolewania
 298 5    |                  lękam się, że tym razem nie zdoła wyjść cało.~- Nie
 299 5    |                  nie zdoła wyjść cało.~- Nie obawiaj się - przerwała
 300 5    |          Wyczułem pod palcami pas, który nie miał nic wspólnego z boginią
 301 5    |               jej małżonka. Kuzynki moje nie miały kluczyka od zatrzasku,
 302 5    |                 razie utrzymywały, że go nie mają.~Osłaniając samo centrum,
 303 5    |                 Osłaniając samo centrum, nie odmówiono mi na szczęście
 304 5    |           chodziła mi po głowie, dopókim nie zasnął.~ ~
 305 6    |                pozoru, ojciec mój bowiem nie zapomniał zarobkiem swoim
 306 6    |         łatwością dali się przekonać, że nie mamy z ojcem żadnych stosunków.
 307 6    |        muszkietową postrzelony w krzyż i nie mógł już dalej trudnić się
 308 6    |                   gdybym raz w życiu sam nie był gorzko płakał, zamordowawszy
 309 6    |            opowiem.~Banda bez naczelnika nie mogła długo się ostać; kilku
 310 6    |      przyjemnością, jakiej doświadczyła. Nie wiem jakim sposobem dostała
 311 6    |           później umarła,~Po jej śmierci nie bylibyśmy wiedzieli, co
 312 6    |                 gdyby nadzorca więzienia nie był nas przyjął do siebie.
 313 6    |                  Ostatecznie, na świecie nie było szczęśliwszych od nas
 314 6    |           wypadek, o którym dziś jeszcze nie mogę mówić bez wściekłości,
 315 6    |            dalece mnie zachwycił, że sam nie wiedząc, co czynię, zbliżyłem
 316 6    |       nabożeństwa w nos. Raz ten omal mi nie wybił lewego oka, klamra
 317 6    |               przeraźliwie krzyczeć, ale nie pamiętam tego dobrze, gdyż
 318 6    |                lękając się, aby klasztor nie wymówił mu schronienia,
 319 6    |                  schronienia, z początku nie śmiał się odzywać, ale widząc,
 320 6    |            litości rozdzierano mi ciało, nie mógł już dłużej wytrzymać
 321 6    |               uznał zapewne, że słowa te nie są pozbawiane głębszego
 322 6    |            dzieckiem, czyli raczej odtąd nie kosztowałem żadnej radości
 323 6    |                tego wieku, i długo potem nie mogłem z zimną krwią patrzeć
 324 6    |                   gdyż przewidywałem, że nie dozwolą mi zbliżyć się do
 325 6    |         rozbójnikiem. Ojciec udał, że mi nie wierzy, jednak poznałem
 326 6    |           Właśnie brakowało mu chłopców, nie wiedział, gdzie ich szukać
 327 6    |                   Zaręczył, że nikt mnie nie pozna, skoro sadzami twarz
 328 6    |                 jeszcze raz zawołać, ale nie uczyniłem tego i lekkomyślnie
 329 6    |                  prosić, abym go ze sobą nie porywał, przyrzekając, że
 330 6    |                 o pomoc; rozumie się, że nie czekałem, aż ktoś nadejdzie,
 331 6    |           majstra, który mnie wołał, ale nie uważałem za potrzebne odpowiadać.
 332 6    |                mu się to wydarzało, gdyż nie mając armat, musiał poprzestawać
 333 6    |            bowiem zakrywała gęsta broda, nie tknięta nigdy brzytwą i
 334 6    |              swoich ran. z których nigdy nie spodziewał się wyleczyć,
 335 6    |          nadzieję, że polecając mu mnie, nie spotka się z odmową. Bynajmniej
 336 6    |                 z odmową. Bynajmniej się nie zawiódł. Lettereo, rozczulony
 337 6    |                  statki bowiem kupieckie nie mają żagli do odmiany. Uczyniwszy
 338 6    |                  jak się zdaje, odważny, nie zważając na groźbę, rzucił
 339 6    |                  w morze i już go więcej nie ujrzano. Marynarze zdali
 340 6    |         prowadził swoje rzemiosło, gdyby nie przedstawiono mu w Livomo
 341 6    |             Wylądowanie nasze odbyło się nie bez pewnej okazałości. Było
 342 6    |                do klasztoru augustianów. Nie znalazłem już w nim mego
 343 6    |     Opowiedziałem mu wszystkie przygody, nie pomijając ani podstawienia
 344 6    |               nabyty majątek, do którego nie mieliście żadnego prawa.
 345 6    |            braciom. Co się tyczy ciebie, nie możemy dać ci schronienia
 346 6    |             dotąd nawet żałuję, żem tego nie uczynił, ale nie byłem jeszcze
 347 6    |                żem tego nie uczynił, ale nie byłem jeszcze wówczas dość
 348 6    |         pierwszych latach mojej młodości nie przeszło sześć miesięcy,
 349 6    |           przeszło sześć miesięcy, żebym nie miał jakiego spotkania z
 350 6    |                 mężczyzną, co bynajmniej nie powinno was dziwić, jeżeli
 351 6    |               czujnego starania, którego nie powinienem zaniedbywać.~
 352 6    |                   co słyszał. Wyznam, że nie mogłem odmówić pewnego rodzaju
 353 6    |                    Kochany Alfonsie, czy nie mógłbyś uczynić dla nas
 354 6    |             klejnotu - odparłem szybko - nie żądajcie go ode mnie. Przyrzekłem
 355 6    |                 mojej matce, że go nigdy nie zdejmę, i sądzę, że nie
 356 6    |                  nie zdejmę, i sądzę, że nie ty powinnaś wątpić, jak
 357 6    |        powiedzieć, że pasy moich kuzynek nie zostały naruszone.~ ~
 358 7    |         kilkanaście kul, z których żadna nie chybiła.~Po zwycięstwie
 359 7    |           książąt lub hrabiów, dlaczegóż nie mielibyśmy tego uczynić
 360 7    |                 dotychczasowe mniemanie. Nie tylko zawsze pierwszy byłem
 361 7    |               odwrocie, ale żaden z nich nie umiał lepiej ode mnie wyśledzić
 362 7    |          zdarzało mi się przez całe noce nie złazić z najwyższych kasztanów
 363 7    |         najwyższych kasztanów Etny i gdy nie mogłem już oprzeć się znużeniu,
 364 7    |             pasem do gałęzi. Wszystko to nie było zbyt trudne dla tego,
 365 7    |             całej Sycylii o niczym innym nie mówiono, jak tylko o świetnych
 366 7    |                  małego Zota. Tyle sławy nie uczyniło mnie nieczułym
 367 7    |         rozbudziła we mnie żądzę zemsty. Nie powinno was to bynajmniej
 368 7    |           zaręczono mu, że żadnego z nas nie ma już w zamku, wszedł z
 369 7    |            najozdobniejsza część ogrodu; nie wątpiłem, że całe towarzystwo
 370 7    |               przybędzie, i postanowiłem nie złazić, aby bliżej mu się
 371 7    |                  w moim wieku. Aniołowie nie mogą być piękniejsi: spostrzegłszy
 372 7    |                 wierzchołka dębu, gdybym nie był przez zwykłą ostrożność
 373 7    |                 i zaczęła gorzko płakać. Nie wiedząc sam, co czynię,
 374 7    |               tak, że mogłem ją widzieć. nie będąc sam spostrzeżonym.
 375 7    |                  jeżeli mi przyrzekniesz nie wspominać o tym niegodziwym
 376 7    |                Przecież chociażbym nigdy nie wymówiła przed tobą imienia
 377 7    |              obecności, że nigdy w życiu nie widziała piękniejszego chłopca.~-
 378 7    |              moją narzeczoną.~Sylwia nic nie odrzekła, tylko zalała się
 379 7    |               dziewczyna - czemuż cię tu nie ma, aby ukarać tego nędznika!~
 380 7    |            ukarać tego nędznika!~Jeszcze nie dokończyła tych słów, gdy
 381 7    |                 Możecie domyślić się, że nie dałem się długo prosić.
 382 7    |                 abyśmy ze strony księcia nie doznali przeszkody w ucieczce.
 383 7    |                   na które dawniej wcale nie zważałem. Co chwila spotykałem
 384 7    |             nazywamy Wieżą Filozofa, ale nie mogłem się tam dostać. Z
 385 7    |                  Mało jest ludzi, którzy nie przeżyli bodaj kilku szczęśliwych
 386 7    |              kilku szczęśliwych dni. ale nie wiem, czy jest kto, co by
 387 7    |                  lata. Moje przynajmniej nie trwało jednego roku. Towarzysze
 388 7    |            względem siebie samych, żaden nie byłby się ośmielił spojrzeć
 389 7    |               moją: zazdrość przeto była nie znana, lub raczej na jakiś
 390 7    |          zakochał się w Sylwii, że nawet nie był w stanie ukryć swojej
 391 7    |              mniemałem, że kochanka moja nie jest mu wzajemna, i byłem
 392 7    |         zrozumienia, że jest szczęśliwy.~Nie byłem wcale wprawny w rozplątywaniu
 393 7    |           Andaluzji.~Chociaż w Hiszpanii nie zbywa na górach, które by
 394 7    |      pierwszeństwo pasmu Sierra Moreny i nie miałem powodu żalić się
 395 7    |                  uczyniłem później kilka nie mniej korzystnych wypraw.~
 396 7    |        propozycję. Trybunał w Grenadzie, nie chcąc pokazać swojej niedołężności,
 397 7    |            pokazać swojej niedołężności, nie mogąc jednak nas znaleźć,
 398 7    |               tysiączne niedorzeczności. Nie przekonałem się o tym na
 399 7    |                się o tym na własne oczy, nie mogę więc nic wam o tym
 400 7    |                  dokładnie widziałem, że nie ma żadnego wisielca, nad
 401 7    |                  rzeczy opowiedzieć, ale nie będą mieli na to czasu,
 402 7    |                już nigdy w życiu nam się nie powtórzą.~Wieczerza wcale
 403 7    |                powtórzą.~Wieczerza wcale nie była wesoła, pośpieszyłem
 404 7    |               zrozumieć, wszelako Emina, nie ufając mojej domyślności,
 405 7    |                  może, że się już więcej nie ujrzymy. Dla innych kobiet
 406 7    |                 obejściu, żadna przecież nie będzie od nas bardziej czuła
 407 7    |                 dochowasz tajemnicy i że nie dasz wiary, gdyby ci co
 408 7    |                które nosisz na szyi. Czy nie mógłbyś ich zdjąć na chwilę?~
 409 7    |                wniosłem, że moje kuzynki nie były rzeczywistymi uczestniczkami
 410 7    |                bił północ. Na ten odgłos nie mogłem wstrzymać się od
 411 7    |                  że obawiam się, aby nam nie zagrażał jaki smutny wypadek.~-
 412 7    |             posłuchaj tego, co ci mówię: nie dawaj wiary żadnemu złemu,
 413 7    |               jakie by ci o nas mówiono, nie wierz nawet własnym oczom.~
 414 8    |                 łatwo więc pojmiecie, że nie umarłem od wypitej - jak
 415 8    |                  tylko od przytomności i nie wiem, jak długo zostawałem
 416 8    |                 byłem pewny, żem jeszcze nie umarł. Nadto nie znalazłem
 417 8    |                 jeszcze nie umarł. Nadto nie znalazłem się już między
 418 8    |          przybierać na się kształtów, że nie można wiedzieć, z kim się
 419 8    |                  swoich i Zibeldy, i sam nie wiedziałem, jak sobie tę
 420 8    |              bystrym wzrokiem i rzekł:~- Nie, ty do nas nie należysz.
 421 8    |                  rzekł:~- Nie, ty do nas nie należysz. Nazywasz się Alfons,
 422 8    |                 mi wszystko razem wypić. Nie dałem sobie tego powtarzać,
 423 8    |                 moje wyobrażenia, że sam nie wiedziałem, co czynię, i
 424 8    |                  uprzedziła mnie, ażebym nie dawał wiary, gdyby mi co
 425 8    |                  inkwizytor, bracia Zota nie byli widmami spłodzonymi
 426 8    |                  noc przepędziłeś, wcale nie dziwię się. żeś się obudził
 427 8    |          pustelni.~Opuściliśmy gospodę i nie uszliśmy jeszcze połowy
 428 8    |             przemówić do niego, ale mnie nie poznał; wtedy pustelnik
 429 8    |            przyjął mnie na swój grzbiet, nie odniosłem więc żadnych obrażeń.~
 430 8    |           nareszcie otrząsnął się i, sam nie wiem jak, znalazłem się
 431 8    |                 Potem zasunęli zasłony i nie wiem, co robili, ale myślę,
 432 8    |                   Chciałem krzyczeć, ale nie mogłem wydać żadnego głosu.
 433 8    |            młodzieńcowi śmiercią, jeżeli nie przejdzie na wiarę Mahometa.
 434 8    |                 ale uważając zapewne, że nie dość szybko biegnę, podjął
 435 8    |                  wnętrzności i czuję, że nie przeżyję tych cierpień.~
 436 8    |                  boskie jest bez granic. Nie odpowiadasz? Byłżebyś już
 437 8    |              oddają się tajemnym naukom, nie mogą mówić wszystkiego.
 438 8    |                   ale jeżeli pozwolisz - nie dziś. Posilmy się wieczerzą
 439 8    |                nad opowiadaniem Paszeka. Nie było wątpliwości, że znajdował
 440 8    |              Emina uprzedziła mnie, abym nie wierzył, gdyby mi co złego
 441 9    |                 harce. Samotnicy Tebaidy nie byli więcej ode mnie wystawieni
 442 9    |           wystawieni na złość szatańską; nie wiem przy tym, co mam sądzić
 443 9    |                mu pomógł, ale bynajmniej nie używał egzorcyzmów, przepisanych
 444 9    |                  ślepy na jedno oko, ale nie wywieszał już tak obrzydliwie
 445 9    |                  przerażającego, chociaż nie można było rzec, co właściwie
 446 9    |             Alfonsie, twój dobry uczynek nie pójdzie na marne. Uprzedzam
 447 9    |              mówiąc:~- Od ciebie niczego nie żądam. Jeżeli powiesz, kto
 448 9    |              siedemnastu wieków ani razu nie usiadł, ani nie położył
 449 9    |                 ani razu nie usiadł, ani nie położył się, nie odpoczął,
 450 9    |             usiadł, ani nie położył się, nie odpoczął, nie zasnął. Idąc
 451 9    |               położył się, nie odpoczął, nie zasnął. Idąc bez przerwy,
 452 9    |                nosi na głowie przepaskę. Nie bywa on nigdy w naszych
 453 9    |                 zaręczyć, że go tu wcale nie wzywałem. bo go nie cierpię.
 454 9    |                wcale nie wzywałem. bo go nie cierpię. Jednakowoż muszę
 455 9    |                ci zatem, senor Alfonsie, nie zaniedbywać jego przestrogi.~-
 456 9    |                się stanąć tam pojutrze i nie zapomnę zapytać oberżysty.~-
 457 9    |             zapomnę zapytać oberżysty.~- Nie potrzeba tak długo czekać -
 458 9    |                 w świecie duchów, gdybym nie mógł dostarczyć ci tego
 459 9    |              jednak ten wypadek w niczym nie zmniejsza twojej gorliwości
 460 9    |           Kastylii i Andaluzji; wszelako nie przebywaj zbyt długo w żadnej
 461 9    |                sprawę w świetle wcale go nie rażącym.~Twój życzliwy Don
 462 9    |                jak poprzedniego dnia, że nie zrozumiemy wielu rzeczy
 463 9    |           uczciwości, uprzedzani was, że nie tak łatwo byłoby mi zaszkodzić.
 464 9    |                  dopięcie tego celu, ale nie spodziewał się tak dokładnego
 465 9    |               się tak dokładnego skutku.~Nie potrzebuję wam mówić, że
 466 9    |            jakiego żaden z rabinów dotąd nie osiągnął.~W cztery lata
 467 9    |               jednakowo nas wychowywano. Nie miałem jeszcze dwunastu
 468 9    |                 w pierścienie; ażeby zaś nie urazić wstydliwości, właściwej
 469 9    |               Jasną Księgę. z której nic nie można zrozumieć, tak dalece
 470 9    |                 i duszę zarazem. Chociaż nie jesteście wtajemniczeni,
 471 9    |               wam jedynie powiedzieć, że nie tylko z każdym dniem nabywaliśmy
 472 9    |               nowej potęgi. Jeżeli nawet nie śmieliśmy jej jeszcze używać,
 473 9    |                  się przesypie, już mnie nie będzie na tym świecie. Pamiętajcie
 474 9    |             przyjściem ich na świat nikt nie sądził, że staną się nieśmiertelne,
 475 9    |               Wszelako przez długie lata nie śmiałem wzbić się do nieograniczonej
 476 9    |             posad, obił się o moje uszy. Nie przeląkłem się zgoła; owszem,
 477 9    |         niebiańskich córek Salomona, ale nie śmiałem prowadzić dalej
 478 9    |              podobne działania i ujrzała nie mniej zadziwiające zjawisko,
 479 9    |               zadziwiające zjawisko, ale nie myślę wam opowiadać tego,
 480 9    |             myślę wam opowiadać tego, co nie ma żadnego związku z moją
 481 9    |            ponieważ jednak wcale się ich nie lękam, rozgościłem się w
 482 9    |               zaledwie stopę wysokości i nie tylko jego szaty były błękitne,
 483 9    |                 Poznałem natychmiast, że nie jest to duch, ale geniusz
 484 9    |           dwudziestego siódmego stopnia. Nie wiedziałem, jak się nazywa,
 485 9    |                 nazywa, i wcale go dotąd nie znałem. Jednakże użyłem
 486 9    |                  mieszkaniu tych. którzy nie umierają. Rządzi nami patriarcha
 487 9    |                zasiadał, Żadnym sposobem nie mógłbym znieść blasku jego
 488 9    |                 znieść blasku jego oczu. nie śmiałem więc podnieść wzroku
 489 9    |                wdzięków śmiertelni nigdy nie zdołaliby pojąć. Przez przejrzyste
 490 9    |                  duchami, których istoty nie znam dobrze. Lękam się nawet,
 491 9    |               się nawet, aby ta przygoda nie zaszkodziła mi u prawdziwych
 492 9    |              przez zgubną zatwardziałość nie chce wyznać win swoich.
 493 9    |                 ode mnie wyznań, których nie chciałem mu udzielić. Zimno
 494 9    |             potęgę. Moje środki, chociaż nie tak święte, jednakowoż nie
 495 9    |               nie tak święte, jednakowoż nie są diabelskie. Racz także
 496 9    |             gdyby nawet było przeciwnie, nie mogłaby powabniej podnieść
 497 9    |                 kiedy to żadnym sposobem nie mogłam dowiedzieć się, co
 498 9    |                na szczęście senor do nas nie należysz.~Weszliśmy do zamku
 499 9    |                  nakrycia, Rebeka bowiem nie siadła z nami do stołu.
 500 9    |            uspokoił się w swym opętaniu, nie rozchmurzył jednak oblicza