Dzien

   1 Przed|               dzielnicę, zwróciłem uwagę na niewielki, ładnie zbudowany
   2 Przed|                cenniejszych przedmiotów;~na stołach i w szafach pozostały
   3 Przed|           jedynie błahe drobiazgi. Tylko na podłodze, w kącie, zauważyłem
   4 Przed|           Osądziwszy, że rękopis utracił na zawsze prawowitego właściciela,
   5 Przed|            robili mi niejakie trudności, na koniec zwrócili się o radę
   6 Przed|           kapitana. Ten, rzuciwszy okiem na zeszyty, osobiście mi podziękował
   7 Przed|                mną obchodził i zatrzymał na dłuższy pobyt. Uproszony
   8 Przed|                  mnie, tłumaczył rękopis na język francuski, ja zaś
   9 1    |               carne de hombres. Nie dość na tym. Podróżny, który odważył
  10 1    |              przez tysiączne okropności, na których widok drżała najzimniejsza
  11 1    |               można było czasami znaleźć na tej strasznej drodze jaką
  12 1    |              Morena, podróżni zaś jeżdżą na Jaen lub Estremadurę.~Odpowiedziałem
  13 1    |           Estremadurę.~Odpowiedziałem mu na to, że taki wybór może przypadać
  14 1    |                  i wskazującego mi drogę na Estremadurę. Służący mój
  15 1    |                mulnik Moskito spoglądali na mnie litościwym wzrokiem,
  16 1    |                 Murcji, który tu założył na j znaczniejszą na całym
  17 1    |                założył na j znaczniejszą na całym trakcie gospodę. Podróżni
  18 1    |                przywieźli, i udawali się na nocleg do Venta Quemada.
  19 1    |                  przy jukach. Czekaliśmy na niego, postąpiliśmy kilka
  20 1    |                go wynaleźć, ale wszystko na próżno.~Moskito znikł i
  21 1    |                obiad. Ja sam tylko byłem na czczo, Lopez bowiem przez
  22 1    |              Toboso, który wziął ze sobą na drogę, mimo to jednak bynajmniej
  23 1    |              Lopez nie był mi pośpieszył na pomoc. Otrzeźwił mnie, mówiąc,
  24 1    |                bić gwałtownie, zwłaszcza na szyi i skroniach.~Lopez
  25 1    |                 sam chciałem się wdrapać na jedną z okolicznych skał
  26 1    |             odkryję zabłąkanego Moskita. Na te słowa Lopez zalał się
  27 1    |                się do mych nóg, zaklinał na imiona wszystkich świętych,
  28 1    |         przypilnować koni, a jego posłać na wyszukanie Moskita, ale
  29 1    |                bardziej go przestraszał. Na koniec przytoczyłem mu tyle
  30 1    |                 modlić.~Wierzchołki gór. na które miałem zamiar wejść,
  31 1    |                  oddalone, niż mi się to na pierwszy rzut oka wydawało,
  32 1    |            godzinie pochodu zdołałem się na nie dostać. Stanąwszy na
  33 1    |                 na nie dostać. Stanąwszy na szczycie, ujrzałem pod sobą
  34 1    |                  odpowiedziało w oddali. Na koniec wróciłem do źródła,
  35 1    |            zamiaru nie przyszło mi wcale na myśl, dosiadłem więc konia
  36 1    |                  ciała ich. bujające się na szubienicach; trzeci zaś,
  37 1    |               widziano przykłady, tak że na koniec najsilniej wątpiący
  38 1    |                  Andujar, opuszczono raz na zawsze.~Im więcej zbliżałem
  39 1    |       przeznaczoną do zbierania jałmużn, na której wyczytałem następujący
  40 1    |                 najwięcej zwrócono uwagi na wyrobienie we mnie poczucia
  41 1    |             honor, jak sądziłem, polegał na tym, ażeby nigdy nie okazywać
  42 1    |                 Los Alcomoquea, zaledwie na chwilę mogła wstrzymać,
  43 1    |             który dotąd stał przywiązany na podwórzu, zaprowadziłem
  44 1    |                 ale nadaremnie, a tu jak na przekorę nie tylko jadła,
  45 1    |                zajmowały; widziałem kozy na górach, bez wątpienia i
  46 1    |             chleba. Nadto liczyłem także na moją strzelbę. Ale za nic
  47 1    |            dalece obawiałem się wystawić na szyderskie zapytania oberżysty.
  48 1    |                   Również przychodził mi na myśl napis umieszczony na
  49 1    |                na myśl napis umieszczony na skarbonce do jałmużn. Nie
  50 1    |             godziny, gdy nagle zadrżałem na niespodziewany głos dzwonu.
  51 1    |            zwykły strój, jakiego używano na wybrzeżach berberyjskich.
  52 1    |              także gazowe, związane były na plecach. Kosztowne bransolety
  53 1    |         bojaźliwa. Kibić i rysy starszej na pierwszy rzut oka zadziwiały
  54 1    |        opuściłyśmy Tunis i wylądowałyśmy na pustym brzegu, blisko Malagi.
  55 1    |                 zachwycającym tancerkom, na koniec poruszenia ich, coraz
  56 1    |                 medalion, który spoczywa na moich piersiach - zapewne
  57 1    |              cząstkę prawdziwego krzyża.~Na te słowa Zibelda cofnęła
  58 1    |            Abencerragów... - ale siądźmy na tej sofie, a więcej ci opowiem.~
  59 1    |                  drugiej strony, wsparła na mojej poduszce, i tak blisko
  60 1    |              chwilę; następnie, rzucając na mnie wejrzenie pełne uczucia,
  61 1    |                 sprowadza.~Czekałyśmy tu na ciebie, a gdybyś, powodowany
  62 1    |                 obrał inną drogę, byłbyś na zawsze postradał nasz szacunek.~-
  63 1    |               murach seraju, zbywało nam na najmniejszym o waszej płci
  64 1    |                  gdy chciano nas chociaż na chwilę rozdzielić. Gdy jedną
  65 1    |               nami wzrastać i nowych sił na orało przez okoliczność,
  66 1    |                   Z początku zwracałyśmy na to mało uwagi, i tak dość
  67 1    |                  już znudzone książkami, na których nas czytać uczono,
  68 1    |          Przemawiałyśmy mową kochanków i na koniec zapragnęłyśmy kochać
  69 1    |                 ich sposobem. Ja wzięłam na siebie rolę Medżnuna, siostra
  70 1    |            spojrzenia, padałam przed nią na kolana, całowałam ślady
  71 1    |                 przyjemnością spoglądała na nasze zatrudnienia i chcąc
  72 1    |              umiałyśmy prawie cały Koran na pamięć. Następnie matka
  73 1    |           widzieć i często wstępowałyśmy na taras ogrodowy, aby choć
  74 1    |               daleka spostrzec marynarzy na jeziorze Goletta lub wiernych,
  75 1    |                 z rodziny Gomelezów.~Nic na to nie odrzekłyśmy, ale
  76 1    |           byłabym szczęśliwa, widząc cię na łonie Eminy, uczestnicząc
  77 1    |                 nie dojrzę śladów rożków na pięknym czole Zibeldy. Przebąknąłem
  78 1    |              który wkroczył do Hiszpanii na czele Arabów i nadał swoje
  79 1    |               śmierci swego brata. Byłby na tym urzędzie dłużej pozostał,
  80 1    |            królestwa Walencji.~Wizygoci, na których zdobyliśmy Hiszpanię,
  81 1    |              Imamem, który ma zjawić się na końcu świata; drudzy zaś,
  82 1    |                psem Kalebem. Szejk wcale na te domysły nie zważał i
  83 1    |                  długo mu sił starczyło. Na koniec wybrał najroztropniejszego
  84 1    |           zmianach, zacząli osiedlać się na równinach, gdzie wkrótce
  85 1    |            piękne te królestwa ściągnęły na siebie gniew boży, Allach
  86 1    |                 sławny Gonzalw z Kordowy na czele trzech tysięcy Hiszpanów
  87 1    |              swoich rodaków i pośpieszył na powrót do Valladolid, dokąd
  88 1    |               miłostki.~Aż do wstąpienia na tron Karola pokój trwał
  89 1    |          próżnymi usiłowaniami, powrócił na dwór cesarski.~Tym sposobem
  90 1    |           skarbów.~To zupełnie wyglądało na nową pokusę. Duch ciemności,
  91 1    |                  abyśmy miały trwonić je na opowiadaniu dawnych dziejów.
  92 1    |                 nas we śnie. Przystajesz na to?~Zgodziłem się na wszystko.~-
  93 1    |         Przystajesz na to?~Zgodziłem się na wszystko.~- Nie dość na
  94 1    |                  na wszystko.~- Nie dość na tym - rzekła Emina z wyrazem
  95 1    |           najwyższej godności - nie dość na tym, kochany Alfonsie; trzeba
  96 1    |            trzeba jeszcze, byś przysiągł na najświętsze zasady honoru,
  97 1    |                 Czy odważysz się przyjąć na siebie takie zobowiązanie?~
  98 1    |               się i gdym się już położył na przygotowane dla mnie łoże,
  99 1    |           urokach, a myśl moja, niesiona na skrzydłach żądzy, mimowolnie
 100 1    |             pięknych kuzynek. Zasypiałem na ich łonie i budziłem się
 101 2    |              niebo, znajdowałem się więc na wolnym powietrzu, ale sen
 102 2    |                ale sen ciążył mi jeszcze na oczach. Nie spałem już,
 103 2    |                przepędziłem. Spoczywałem na potarganych postronkach,
 104 2    |          postronkach, resztkach kół oraz na odłamkach szkieletów i na
 105 2    |                na odłamkach szkieletów i na ohydnych łachmanach, które
 106 2    |           Spostrzegłem sępa, który spadł na mnie i pożerał jednego z
 107 2    |                Musiałem więc wdrapać się na to smutne ogrodzenie. Dostawszy
 108 2    |                ogrodzenie. Dostawszy się na wierzch, oparłem się o słup
 109 2    |                 i jąłem dokoła spoglądać na okolicę. Znałem już to miejsce.
 110 2    |                 żeby się zatrzymali, ale na próżno: im głośniej krzyczałem,
 111 2    |                  stanowiska. Zeskoczyłem na ziemię i upadając, nieco
 112 2    |               następnie jąłem przywodzić na pamięć wypadki ubiegłej
 113 2    |         pamiętałem, żem dał słowo honoru na dotrzymanie tajemnicy, i
 114 2    |               czasu dwie godziny zużyłem na przybycie do venty; tak
 115 2    |             chatka, z pozoru wyglądająca na pustelnię. Wszystko to leżało
 116 2    |             ciała; ale musisz poprzestać na skromnym posiłku, na jaki
 117 2    |          poprzestać na skromnym posiłku, na jaki stać biedną chatkę
 118 2    |                  dość porządne nakrycie. Na wieczerzę składały się wyborne
 119 2    |              czarna suknia, ale nie miał na sobie ani koszuli, ani żadnych
 120 2    |        znajomości; ale właśnie, jakby im na przekorę, ojciec ożenił
 121 2    |             naszego domu. zaczęła rzucać na mnie czułe spojrzenia. Nie
 122 2    |                  kościelne nie pozwalają na takie małżeństwa; po trzecie,
 123 2    |                ona całą tę sprawę bierze na siebie. Zarazem jednak mówiła
 124 2    |             rozkazywał mi, abym wyjechał na jego spotkanie i oczekiwał
 125 2    |               rana z Kordowy i przybyłem na nocleg do Andujar, do najgadatliwszego
 126 2    |                 połowę, drugą zachowałem na dalszą podróż.~Nazajutrz
 127 2    |            wieczerzy w Los Alcornoques i na wieczór przybyłem do Venta
 128 2    |                 wyraźnie kazał mi czekać na siebie, zgodziłem się na
 129 2    |                 na siebie, zgodziłem się na to tym chętniej, że znalazłem
 130 2    |                  przyrządzał, udałem się na przechadzkę nad brzegi Gwadalkwiwiru,
 131 2    |               kilka niedorzecznych słów. Na koniec wyznał, że gospoda
 132 2    |              wraz z rodziną przenosi się na noc do pobliskiej wioski
 133 2    |           przestrogami, pozwoliłem sobie na kilka gestów, które skłoniły
 134 2    |                się o mnie, aniżeli sobie na to zasługiwałem swym postępowaniem:
 135 2    |               ręku. Zbliżyła się do mnie na palcach, gestem nakazując
 136 2    |              milczenie, postawiła świecę na stoliku, usiadła na moim
 137 2    |               świecę na stoliku, usiadła na moim łóżku, wzięła moją
 138 2    |            karczmy. Twój ojciec udał się na noc do wioski, ale ja, dowiedziawszy
 139 2    |                  siostrą. Inezilla czeka na ciebie. Niczego ci nie odmówi,
 140 2    |                macocha nie dała mi czasu na odpowiedź; wzięła mnie za
 141 2    |                  wskazywało, że oczekuje na nadejście kochanka. Kamilla,
 142 2    |                  jaki ci zada? Rzuci się na ciebie, przyciśnie - zrani...~
 143 2    |           przeciągnąć piekielne uciechy. Na koniec zasnąłem, a nazajutrz
 144 2    |                 tak dalej rozpowiadał:~- Na pół umarły uciekałem spod
 145 2    |                stawały mi przed umysłem. Na ognisku kuchennym postawiłem
 146 2    |                Precz ode mnie, szatanie!~Na co oba głosy znowu cicho
 147 2    |                   rozpalimy trochę ognia na kominku.~W istocie, wkrótce
 148 2    |             potem lekki płomyk zabłysnął na ognisku kuchennym. Gdy nieco
 149 2    |               Zota, wiszących w kominie.~Na ten straszny widok odszedłem
 150 2    |                zaczęły obracać się kołem na rękach i nogach i w jednej
 151 2    |              Jeszcze próbowałem uciekać, na koniec sił mi zabrakło.~
 152 2    |              Zatrzymał się, wytrzeszczył na mnie okropne oczy i wywalił
 153 2    |                Błagałem o miłosierdzie - na próżno. Jedną ręką porwał
 154 2    |               kolano, pozahaczał ścięgna na pazury i zaczął je skręcać,
 155 2    |               jak gdyby nastrajał harfę. Na koniec jął grać na mojej
 156 2    |                harfę. Na koniec jął grać na mojej nodze, z której utworzył
 157 2    |         Nazajutrz pasterze znaleźli mnie na polu i przynieśli do tej
 158 2    |               rozłączyć. Nie ofiaruję ci na noc mojej celi, gdyż krzyki
 159 2    |               jeden, zacząłem przywodzić na pamięć opowiadanie Paszeka.
 160 2    |                 przeszkadzajcie mi spać!~Na to cichy głos znowu się
 161 2    |                   ale pójdź no tu do nas na dwór.~- Służę wam w tej
 162 3    |               Dzień trzeci~Obudziłem się na głos pustelnika, który zdawał
 163 3    |                 po czym zamilkł i czekał na moją odpowiedź.~- Ojcze
 164 3    |                 tym wspominać.~Pustelnik na pozór zdziwił się mocno
 165 3    |              chlebem, sam zaś poprzestał na kilku gotowanych korzonkach.
 166 3    |            rozkazuję ci zaprowadzić kozy na górę.~Paszeko zaryczał straszliwie
 167 3    |                 brata, musiał poprzestać na małej cząstce dziedzictwa,
 168 3    |                  długo zostawał nieczuły na ponęty miłości; nareszcie
 169 3    |                  mój postanowił zaprosić na wesele wszystkich tych,
 170 3    |              widziała tak wesołej uczty, na której by szczerość tak
 171 3    |                  stronności stanęłoby mi na zawadzie. Oto jest list
 172 3    |             którego świadectwo zasługuje na szacunek, jakkolwiek urzędnik
 173 3    |                  brygady. Zostawiam list na stole i sam odchodzę; za
 174 3    |          najmniejszego żalu zgodziła się na opuszczenie ojczyzny. Odtąd
 175 3    |                  było mnie jeszcze wtedy na świecie, jednakże ojciec,
 176 3    |                   które co dzień zbierał na Plaza de la Cebada, chętnie
 177 3    |                 Cebada, chętnie przystał na podane mu warunki. Z drugiej
 178 3    |               mego wychowania poczyniono na półtora roku przed moim
 179 3    |               roku przed moim przyjściem na świat.~Skoro wszystko już
 180 3    |               według zwyczaju przyjętego na dworze hiszpańskim, ukląkł
 181 3    |               dworze hiszpańskim, ukląkł na jedno kolano, aby mu ucałować
 182 3    |              przeto tym razem poprzestać na listownym wyrażeniu gorących
 183 3    |               raz jeszcze zwiedzić pola. na krórych dał tyle dowodów
 184 3    |          oddziałami wojsk, rozstawionymi na granicy. Stamtąd przez Perpignan
 185 3    |            udzielenie mu chwilki rozmowy na osobności. Podróżny, jakiś
 186 3    |              zdziwiony, zwalił całą winę na poczty li on ów i zaręczał,
 187 3    |               wagi i dlatego poprzestanę na pierwszej krwi.~To mówiąc
 188 3    |              szpady.~- Wstrzymaj się pan na chwilę - rzekł Francuz -
 189 3    |             ojciec z początku nie zważał na ranę, ale ciało jego tak
 190 3    |              Ołów tym razem wydostał się na wierzch i dopiero po dwumiesięcznym
 191 3    |               ludzi najwięcej poważanych na dworze. Przyjął mego ojca
 192 3    |              prośbą, aby raczył dozwolić na odpis, który miał być na
 193 3    |                 na odpis, który miał być na wieczne czasy złożony w
 194 3    |                 przyjemność i z radością na odpis zezwolił.~Podobne
 195 3    |               tak samo lał w pokoju, jak na podwórzu, z tą różnicą,
 196 3    |                  przeciwnym końcu pokoju na dwóch stołach spojonych
 197 3    |               miesięcy potem przyszedłem na świat.~Podczas gdy z wielką
 198 3    |                  bal przeto skończył się na fandango, wykonanym przez
 199 3    |                 Ojciec mój, w odpowiedzi na list marszałka, upraszał,
 200 3    |             została mu udzielona i odtąd na początku każdego miesiąca
 201 3    |               cztery tygodnie wystarczał na domowe rozmowy i pogawędki
 202 3    |                przy kominie, w lecie zaś na dwóch ławkach przypartych
 203 3    |             ostrożnością, zdecydował się na kawalera de Believre, który
 204 3    |       wdzięcznością przyjął zaproszenie.~Na koniec przyszedłem na świat.
 205 3    |       zaproszenie.~Na koniec przyszedłem na świat. W trzecim roku życia
 206 3    |                  Ojciec chętnie przystał na ich żądania, zachęcony zwłaszcza
 207 3    |                  urodzeniem przeznaczono na moich nauczycieli. Jednakże
 208 3    |                mnie z czasem wykształcić na znakomitego wojskowego.
 209 3    |               oznak radości, lękając się na szwank wystawić to, co wy,
 210 3    |                mi floret. Wnet uderzyłem na .niego i zadałem mu kilka
 211 3    |                starości. Otworzył księgę na chybił trafił i zaczął czytać
 212 3    |                  żadna nie mogła sprawić na nim wrażenia. Jeżeli zaś
 213 3    |        oświadczył jej swoją miłość. Nina na to odpowiedziała, że wielce
 214 3    |                kochać go nie przestanie. Na tę niespodziewaną odpowiedź
 215 3    |                wśród tłumu Ninę, wspartą na ramieniu krewnego. Zawinął
 216 3    |           miłością, że nawet nie uważali na mszę, co, prawdę mówiąc,
 217 3    |                 Natenczas ksiądz wstąpił na ambonę i rzekł:~- Mili bracia,
 218 3    |                drżący do kościoła, upadł na grób i oblał go rzewnymi
 219 3    |                   łzy przecież ulżyły mu na sercu; dał więc swoją kiesę
 220 3    |          poprzednią noc bezsenną, zasnął na grobie, a gdy się obudził,
 221 3    |               miał wprawdzie nieco skóry na twarzy i coś na kształt
 222 3    |              nieco skóry na twarzy i coś na kształt zapadłych oczu,
 223 3    |                  pokazywała wyraźnie, że na kościach zupełnie nie było
 224 3    |             zakrystian postawił latarnię na wielkim ołtarzu i pozapalał
 225 3    |                jął dzwonić w sygnaturkę; na ten dźwięk podniosły się
 226 3    |             umarli, owinięci w całuny, i na posępną nutę zawiedli litanie.~
 227 3    |                 w komżę i stułę, wstąpił na ambonę i rzekł:~- Mili bracia,
 228 3    |                 zląkłbyś się, gdybyś był na miejscu Trivulcja?~- Drogi
 229 3    |               zląkłbym się niesłychanie.~Na te słowa ojciec mój porwał
 230 3    |                  go uspokoić. Gdy usiadł na swoim miejscu, spojrzał
 231 3    |                  swoim miejscu, spojrzał na mnie straszliwie i rzekł:~-
 232 3    |                Waszej Miłości, że nie ma na świecie ani widm, ani upiorów,
 233 3    |                bez wątpienia nie drżałby na ich wspomnienie.~- Senor
 234 3    |           Garciasem, następnie poszedłem na polowanie, po wieczerzy
 235 3    |          Wielebny przyniósł ją, otworzył na chybił trafił i zaczął czytać,
 236 3    |             Landolfa. aby zaprowadził ją na wieczerzę do swej matki
 237 3    |          zaklinała syna, aby miał wzgląd na dobrą sławę siostry. Landolfo
 238 3    |                 Landolfo pozostał głuchy na te prośby i przyrzekł tylko
 239 3    |            niegodziwą daleko lepiej, niż na to zasługiwała; ale Bianka
 240 3    |                   Landolfo, nie wiedząc, na kim wywrzeć swoją wściekłość,
 241 3    |                Nieszczęśliwa matka padła na kolana wołając:~- Wielki
 242 3    |               głowa zdawała mu się łupać na dwoje, i zionęło czerwonym
 243 3    |                zwracając straszliwe oczy na Landolfa, rzekło:~- Landolfie,
 244 3    |                 zląkłbyś się, gdybyś był na miejscu Landolfa?~- Kochany
 245 3    |           wieczór był wesół i z radością na mnie spoglądał.~Tak przepędzaliśmy
 246 3    |                 koło komina, w lecie zaś na ławce przypartej do zamkowej
 247 3    |               kilku dawnych towarzyszów, na których najwięcej jeszcze
 248 3    |                otrzymali dla mnie patent na kapitana. Ojciec, otrzymawszy
 249 3    |              powóz pocztowy zajechał już na podwórze zamkowe, ojciec
 250 3    |          pchnięcia, dał błogosławieństwo na drogę i zaprowadził do powozu.
 251 3    |                do Flesingi, tam wsiadłem na okręt i wylądowałem w Kadyksie.
 252 3    |               drogą przez Sierra Morenę. Na nieszczęście, przy źródle
 253 3    |           bogactwa z warunkiem przejścia na ich wiarę, co byś wtenczas
 254 3    |                cnoty twoje zasadzają się na zbyt wygórowanym poczuciu
 255 3    |                  cnoty dziś opierają się na innych, daleko trwalszych
 256 3    |            pomimo złodziei, liczy bowiem na opiekę bandy Cyganów, która
 257 3    |                 siodle znajdziesz zapasy na drogę.~To mówiąc pustelnik
 258 3    |          sposobem cnota może opierać się na silniejszej podstawie niż
 259 3    |                silniejszej podstawie niż na poczuciu honoru, który,
 260 3    |                 uzbrojonymi. Rzucili się na mnie, związali mi ręce w
 261 3    |               jak najgłębsze milczenie i na wszelkie zapytania nie odpowiadać
 262 3    |                wnet cała woda wylała się na ziemię. Czyniąc dalsze poszukiwania,
 263 4    |              postanowieniu i zamierzyłem na włos od niego nie odstąpić.
 264 4    |                nie odstąpić. Przywiodłem na pamięć mego ojca; wprawdzie
 265 4    |             wprawdzie nigdy nie brano go na tortury, ale wiedziałem,
 266 4    |              łzach i pokorze szukaj ulgi na moim łonie. Nie odpowiadasz -
 267 4    |                muszę sam cię naprowadzić na dobrą drogę. Czy znasz dwie
 268 4    |                   niech mu ścisną palce.~Na te słowa oprawcy porwali
 269 4    |               ocaleni! Zoto przybywa nam na pomoc.~Zoto wszedł ze swoją
 270 4    |              natychmiast zarzuciły mi je na szyję. Rozłączono nas. Zoto
 271 4    |                  Zoto rozkazał mi wsiąść na konia i ruszyć naprzód,
 272 4    |                przez konie. Gdy zasiadły na poduszkach rozłożonych w
 273 4    |                  bynajmniej nie żalę się na noc, jaką przepędziłem w
 274 4    |              stronę snów twoich. Zresztą na cóż narzekasz? Czyż nie
 275 4    |                  i trzy jego żony umarli na zarazę, która w tym czasie
 276 4    |                 obojętnością spoglądałeś na przygotowania do katuszy!
 277 5    |                  wydał szczególny krzyk.~Na ten odgłos ujrzałem, jak
 278 5    |                cembrowin, tworząc pomost na kilka stóp nad wodą. po
 279 5    |              następny.~Gdy wydostali się na brzeg, Zoto rzekł do mnie:~-
 280 5    |               widziałeś ich powieszonych na szubienicy, ale to nie przeszkadza,
 281 5    |              zdrowi i będą zawsze służyć na twoje rozkazy, są bowiem
 282 5    |              równie jak i ja w służbie i na żołdzie wielkiego szejka
 283 5    |               się w ich ślady. Stanąwszy na deskach, znaleźliśmy małe
 284 5    |           dwieście schodów w głąb ziemi, na koniec dostaliśmy się do
 285 5    |                 podziemia, rozdzielonego na mnóstwo komnat i mniejszych
 286 5    |                  przez otwór, wychodzący na sąsiednią dolinę. Urządzono
 287 5    |          zapytałem, jakie są jej zamiary na przyszłość.~Emina odrzekła,
 288 5    |                jego zaledwie wystarczało na wyżywienie żony i trojga
 289 5    |                nazwiskiem Lunardo, który na podarunek ślubny dał jej
 290 5    |              kolczyków i takiż łańcuszek na szyję. Matka, wróciwszy
 291 5    |             wzbraniała się mu ją wyznać, na koniec odkryła, że trawi
 292 5    |                  i łańcuszka. Ojciec nic na to nie odrzekł. Miał w swoim
 293 5    |                 nabicia. Ojciec cenił ją na trzysta złotych uncji neapolitańskich,
 294 5    |          neapolitańskich, wyszedł jednak na miasto i całą broń sprzedał
 295 5    |                  człowieka zamordowanego na drodze do Neapolu; sąd posyłał
 296 5    |                 że odtąd kiesa moja jest na twoje rozkazy.~Ojciec mój
 297 5    |                  skąpy, łatwo przystawał na kupno kawałka złota, które
 298 5    |                 mu się równie bezpieczne na głowie żony, jak w jego
 299 5    |               bezustannie, że postanowił na koniec dla oszczędności
 300 5    |                 żebracy zaczęli krzyczeć na cale gardło we właściwym
 301 5    |          zdziwiony, zapytał o przyczynę, na co opowiedziała mu postępek
 302 5    |                  nigdy nie zdobędzie się na tę grzeczność, wszelako
 303 5    |                   której często używałem na nieboszczkę moją małżonkę.
 304 5    |                  Monaldi położył różdżkę na warsztacie mego ojca i odszedł.~
 305 5    |                matka moja po mszy poszła na korso i do kilku przyjaciółek,
 306 5    |            wystarczy odwagi, by czatować na podróżnych u skraju lasu.
 307 5    |                  ludzi z białymi piórami na kapeluszach. Zbliżysz się
 308 5    |   sprawiedliwości, zaprosił go do siebie na przyjacielską wieczerzę.
 309 5    |               rzekł:~- Panie Zoto, odłóż na bok te smutki. Za msze w
 310 5    |              zbyt skąpy. Kiesa moja jest na twoje usługi i możesz być
 311 5    |           podczas złej pory puszczać się na wyprawy. Przepędził więc
 312 5    |              Przepędził więc leże zimowe na łonie rodziny. Odtąd co
 313 5    |                 podziwiały złote zapinki na jej czarnym aksamitnym gorsecie
 314 5    |            służący podszedł do mego ojca na ulicy prosząc, aby raczył
 315 5    |                 oczy.~Ojciec zgodził się na wszystko i po długim kołowaniu
 316 5    |                 znasz. Wprawdzie czatuję na ludzi za rogiem ulicy lub
 317 5    |                 rogiem ulicy lub napadam na nich w lesie, jak przystoi
 318 5    |               nich w lesie, jak przystoi na człowieka honorowego, ale
 319 5    |          mściwego małżonka, który więcej na niego nie nalegał, kazał
 320 5    |                 nieprzyjaciela.~- To się na nic nie przyda, panie hrabio -
 321 5    |              wypadek ten dotychczas jest na ustach wszystkich mieszkańców
 322 5    |                powiedzieć, że oczekiwano na jego rozkazy względem przygotowania
 323 5    |           prosząc o pozwolenie odłożenia na jutro dalszego ciągu historii.
 324 5    |                  cnoty opierają się dziś na daleko pewniejszych podstawach~
 325 5    |                 przeznaczonej. Powróciły na wieczerzę, po której wszyscy
 326 5    |                 której wszyscy udali się na spoczynek.~Gdy się już uciszyło
 327 5    |               taki sposób, że obie mogły na nim usiąść. Emina odezwała
 328 5    |                 być jeszcze jedna próba, na jaką wystawiacie moją cnotę,
 329 5    |                  rękę, położyła ją sobie na biodrze. Wyczułem pod palcami
 330 5    |           boginią Wenus, choć przywodził na myśl rzemiosło jej małżonka.
 331 5    |                centrum, nie odmówiono mi na szczęście dostępu do innych
 332 6    |              komnacie. Oczy ich spoczęły na mnie z pieszczotą, dziewczęta
 333 6    |              Matka moja, wydostawszy się na wolność, została z wielką
 334 6    |                  szacunku spadła także i na nas; ja zwłaszcza uważany
 335 6    |                byłem za księcia urwiszów na naszej ulicy.~Śród tego
 336 6    |            czynem. Uczynił wiec zasadzkę na drodze do Salerno na konwój
 337 6    |            zasadzkę na drodze do Salerno na konwój pieniędzy wysłanych
 338 6    |         Zapewniają, że kilku rozbójników na cały głos się rozpłakało,
 339 6    |         pozwolono mu używać w ogrodach i na dziedzińcach klasztornych.
 340 6    |            myśląc o niebezpieczeństwach, na jakie się jej małżonek naraża;
 341 6    |             jakim ubiorze lub klejnocie, na przekór siostrze lub sąsiadkom,
 342 6    |             resztę zaś dnia łotrowaliśmy na ulicy tak dobrze, jak w
 343 6    |      dostawaliśmy od ojca po jednym taro na kasztany i obarzanki, z
 344 6    |               późno w nocy. Ostatecznie, na świecie nie było szczęśliwszych
 345 6    |           obyczaj, który widywałem tylko na Sycylii. Otworzono drzwiczki
 346 6    |            żółtych, safianowych bucików. Na głowie miał kołpaczek także
 347 6    |                  pereł, która spadała mu na ramię. U pasa ze złotych
 348 6    |                  Widok tak pięknej sukni na chłopczyku w moim wieku
 349 6    |              podczas gdy leżałem jeszcze na ziemi, Principino zbliżył
 350 6    |             mogłem z zimną krwią patrzeć na bogato ubranego człowieka.~
 351 6    |                  włosy i okładam razami, na jawie zaś przemyśliwałem,
 352 6    |              niedziela, którą oznaczyłem na dzień mojej zemsty. Gdy
 353 6    |            rzuciłem go i Principino padł na wznak.~Natychmiast zacząłem
 354 6    |                  zatrzymałem się dopiero na drugim końcu miasta. Tam
 355 6    |                  dokuczały mi mocno, ale na szczęście byłem w wieku,
 356 6    |              następująca przygoda.~Byłem na dachu i przysłuchiwałem
 357 6    |                 dymnik rozdzielający się na dwie przeciwne strony. Powinienem
 358 6    |               przyszedłem.~Znalazłem się na dachu, usłyszałem raz jeszcze
 359 6    |             Puściłem się z jednego dachu na drugi, dostałem się na dach
 360 6    |             dachu na drugi, dostałem się na dach jakiejś stajni, przed
 361 6    |              sianem, zeskoczyłem z dachu na wóz, z wozu na ziemię i
 362 6    |       zeskoczyłem z dachu na wóz, z wozu na ziemię i co tchu pobiegłem
 363 6    |                pinki, przeznaczonej niby na połów korali, w istocie
 364 6    |               armat, musiał poprzestawać na łupieniu statków przy bezludnych
 365 6    |                  z miasta, celnicy także na tym zyskiwali; z drugiej
 366 6    |                nieco lękliwych przenikał na jego widok dreszcz trwogi.
 367 6    |              mają zwyczaj wykłuwać sobie na ramionach i piersiach różne
 368 6    |               wszystkich w tym zwyczaju. Na jednym policzku wykłuł sobie
 369 6    |           policzku wykłuł sobie Madonnę, na drugim zaś krucyfiks, wszelako
 370 6    |              łatwością nauczy się drapać na maszty.~Zmiana ta niesłychanie
 371 6    |             wesoło udałem się z padronem na jego okręt. Przybywszy na
 372 6    |                na jego okręt. Przybywszy na pokład, Lettereo zebrał
 373 6    |                 słyszeć okrzyki podziwu. Na statkach z ożaglowaniem
 374 6    |               trudniej jest się utrzymać na rejce niż na rei, reje bowiem
 375 6    |                się utrzymać na rejce niż na rei, reje bowiem umieszczone
 376 6    |              dniach gregalada - nazwę tę na Morzu Śródziemnym dają gwałtownemu
 377 6    |              mógł. My zostaliśmy zagnani na wybrzeża Sardynii, w bezludną
 378 6    |                swoich marynarzy umieścił na dnie statku, aby załoga
 379 6    |            wypogodziło, marynarze weszli na marsreję, ażeby rozwinąć
 380 6    |           Lettereo kazał spuścić szalupę na morze, wsiadł w nią cichaczem
 381 6    |                Widząc to kapitan stojący na rei zawołał:~- A larga ladron!
 382 6    |               Wszelako Lettereo wziął go na cel, przyrzekając zabić
 383 6    |                   kto okaże chęć zejścia na pokład. Kapitan, człowiek,
 384 6    |             zdaje, odważny, nie zważając na groźbę, rzucił się między
 385 6    |             ujrzano. Marynarze zdali się na łaskę. Lettereo zostawił
 386 6    |                  ludzi, aby ich trzymali na celu, z trzema zaś zszedł
 387 6    |             worków ze złotem. Poprzestał na tym i zatrąbił do odwrotu.
 388 6    |                  odwrotu. Oddział wrócił na pokład, rozwinęliśmy żagle
 389 6    |                 wenecki, krzyknęliśmy mu na wzgardę:~- Viva san Marco!~
 390 6    |               wiosce rybackiej położonej na granicy obu państw, Lettereo
 391 6    |                 i tylko co miał wyruszyć na morze, doniesiono mu, że
 392 6    |          miesiąca będzie mógł puścić się na morze.~To podstępne doniesienie
 393 6    |                  i kazał sterować prosto na główną galiotę. Pepo stał
 394 6    |                główną galiotę. Pepo stał na moście i wydawał rozkazy,
 395 6    |                porwał strzelbę, wziął go na cel i strzaskał mu ramię.
 396 6    |               cztery statki zwróciły się na nas i usłyszeliśmy zewsząd:~-
 397 6    |      lasantissima Madonna della Lettera.~Na te słowa upadliśmy wszyscy
 398 6    |                  słowa upadliśmy wszyscy na kolana. Lettereo włożył
 399 6    |            zamiar złośliwego rozbójnika. Na odwietrznej stronie okrętu
 400 6    |         Natychmiast beczka potoczyła się na brzeg przeciwny, ponieważ
 401 6    |                My wszycy. którzy byliśmy na kolanach, upadliśmy na żagle,
 402 6    |           byliśmy na kolanach, upadliśmy na żagle, które, gdy okręt
 403 6    |                sprężystość odrzuciły nas na kilkanaście łokci.~Pepo
 404 6    |               wnet go wiązano i wrzucano na spód okrętu. W cztery dni
 405 6    |               kilku zuchów zasługujących na uwagę. Wylądowanie nasze
 406 6    |                  świat używa przechadzki na wybrzeżu. Postępowaliśmy
 407 6    |            brzuch. Niegodziwy malec padł na wznak. Wkrótce jednak porwał
 408 6    |         podstawiłem mu nogę; upadł mocno na ziemię i w dodatku padając,
 409 6    |               załogi; skazano wszystkich na chłostę i dożywotnie galery.
 410 6    |                 mnie, to wypuszczono nas na wolność, jako małoletnich.~
 411 6    |                  są chłopcami okrętowymi na jakimś statku hiszpańskim.
 412 6    |                Boga i powinien być użyty na utrzymanie sług jego. Jednakowoż
 413 6    |                 klasztorze, przez wzgląd na księżnę Rocca Fiorita, znakomitą
 414 6    |                 pewnego razu zoczył mnie na ulicy kupującego kasztany,
 415 6    |               rodzaju, poprzestałem więc na porządnym oćwiczeniu go.~
 416 6    |           myślenia i odwagą Testa-Lungę, na j uczciwszego i najszlachetniejszego
 417 6    |        rozbójnika, jaki kiedykolwiek żył na Sycylii. Jutro, jeśli raczycie
 418 6    |             odwaga wtedy tylko zasługuje na nasz szacunek, kiedy jest
 419 6    |               szacunek, kiedy jest użyta na poparcie zasad cnoty. Zibelda
 420 6    |                ten klejnot, który nosisz na szyi i nazywasz cząstką
 421 6    |           dotrzymywać moich przyrzeczeń.~Na te słowa moje kuzynki nadąsały
 422 7    |                 wrażenie, jakie sprawiła na jego zmysłach, i wsunął
 423 7    |                księcia. Zdaje mi się. że na jego miejscu każdy uczciwy
 424 7    |            niejakiego czasu ukrywali się na wierzchołkach Etny. Poszedł
 425 7    |              wobec waszych panów zrzucać na mnie wszystkie wasze kradzieże.~
 426 7    |                przez kilka lat przebywał na południu Etny, czyniąc stamtąd
 427 7    |                 zamierzając ich otoczyć. Na tę wieść zaczęli śmiać się
 428 7    |               całego serca;~zaczaili się na skrzyżowaniu dróg, uderzyli
 429 7    |              skrzyżowaniu dróg, uderzyli na oddział i rozbili go do
 430 7    |                  aby raczył mnie przyjąć na towarzysza. Testa-Lunga
 431 7    |        rozbójnika Zoto - odpowiedziałem. Na to szanowne nazwisko wszyscy
 432 7    |                  swoje objęcia, postawił na stole i rzekł:~- Towarzysze,
 433 7    |                się godny tego zaszczytu.~Na te słowa okryto mówcę rzęsistymi
 434 7    |      bezpieczeństwo. Raz wdrapywałem się na szczyt .skał, aby szerzej
 435 7    |                 skacząc z jednego drzewa na drugie. Często nawet zdarzało
 436 7    |                  uczyniło mnie nieczułym na rozrywki właściwe memu wiekowi.
 437 7    |              szukać schronienia bardziej na południe. Po czterech dniach
 438 7    |           doświadczyłem, gdy nazwa zamku na nowo rozbudziła we mnie
 439 7    |                razem jednak poprzestałem na zrządzeniu o ile możności
 440 7    |              piwnicy i niebawem przeszła na naszą stronę. Jednym słowem,
 441 7    |            pozostać, usadowiłem się więc na szczycie rozłożystego dębu
 442 7    |                  Principino rozłożył się na stosie poduszek. Z trudnością
 443 7    |                wyrazem głębokiego smutku na twarzy. Usiadła na ławce,
 444 7    |                smutku na twarzy. Usiadła na ławce, wsparła się na marmurowym
 445 7    |            Usiadła na ławce, wsparła się na marmurowym stole i zaczęła
 446 7    |                  w rozbójniku, oto masz, na co zasługujesz! To mówiąc
 447 7    |              która raczyła przyzwać mnie na pomoc, i ofiaruję ci walkę,
 448 7    |             pistolety; rozdzieliłem broń na dwoje, położyłem jedną część
 449 7    |                 Principino padł zemdlony na ławkę.~Sylwia natenczas
 450 7    |               zaślubić księcia lub pójść na całe życie do klasztoru.
 451 7    |                  drugiego wolę być twoją na wieki!~To mówiąc padła w
 452 7    |              przybiłem mu rękę do ławki, na której leżał. Krzyknął boleśnie
 453 7    |              odkryłem w naturze wdzięki, na które dawniej wcale nie
 454 7    |                  Wracam do mojej podróży na północne zbocza góry. Wyrażam
 455 7    |           przepaści, która otworzyła się na zboczu wulkanu, wypływał
 456 7    |            ważność tego położenia; nadto na samej wieży mieliśmy znaczny
 457 7    |                 mnie wyprowadziło prosto na samą wieżę. Natychmiast
 458 7    |        Natychmiast postanowiłem umieścić na tej wyspie całą naszą ludność
 459 7    |            starannie. Następnie wróciłem na południe i sprowadziłem
 460 7    |                  chwile, jakie spędziłem na tej wyspie, widzę, jak bardzo
 461 7    |               kochanej Sylwii. Wreszcie, na domiar mego szczęścia, dwaj
 462 7    |                  mógł szczęście rachować na lata. Moje przynajmniej
 463 7    |              byłby się ośmielił spojrzeć na cudzą kochankę, tym mniej
 464 7    |                  kochankę, tym mniej zaś na moją: zazdrość przeto była
 465 7    |               była nie znana, lub raczej na jakiś czas wygnana z naszej
 466 7    |                  i Antonina. Ten ostatni na chwilę przed śmiercią wyznał
 467 7    |                  Moro przeląkł się, padł na kolana i wyjąkał, że książę
 468 7    |                postradałem ich zaufanie. Na koniec mogę was zapewnić,
 469 7    |                  potem Testa-Lunga umarł na zapalenie opłucnej i banda
 470 7    |               aby się tam udać. Stanąłem na czele dwunastu ludzi, przybyłem
 471 7    |        dwumasztowy statek i dopłynęliśmy na nim do brzegów Andaluzji.~
 472 7    |            Chociaż w Hiszpanii nie zbywa na górach, które by nam zapewniły
 473 7    |                  miałem powodu żalić się na mój wybór. Schwytałem dwa
 474 7    |                   Bez namysłu przystałem na jego propozycję. Trybunał
 475 7    |                gniewa ich to powieszenie na naszym miejscu i że w nocy
 476 7    |                Nie przekonałem się o tym na własne oczy, nie mogę więc
 477 7    |                rankiem zaś znowu wracali na szubienicę.~Oto jest historia
 478 7    |          opowiedzieć, ale nie będą mieli na to czasu, gdyż okręt jest
 479 7    |             rozkazy, aby jutro puścić go na morze.~Gdy Zoto odszedł,
 480 7    |                wcześniej niż zazwyczaj i na domiar mego szczęścia spostrzegłem,
 481 7    |                   Uśmiechnąłem się lekko na ten ostatni warunek, ale
 482 7    |               warunek, ale zgodziłem się na wszystko i otrzymałem nagrodę
 483 7    |                te relikwie, które nosisz na szyi. Czy nie mógłbyś ich
 484 7    |                Czy nie mógłbyś ich zdjąć na chwilę?~Dałem odmowną odpowiedź,
 485 7    |                skały.~- Jutro włożysz je na powrót - rzekła - tymczasem
 486 7    |                rzekła - tymczasem zawieś na szyi tę plecionkę z naszych
 487 7    |                  ślady i zarzucę zasłonę na dalszy ciąg tej sceny. Wystarczy
 488 7    |                dzwonu. Zegar bił północ. Na ten odgłos nie mogłem wstrzymać
 489 7    |                 Gomelezów, przebacz nam!~Na co szejk odpowiedział strasznym
 490 7    |                Gomelezów! Musisz przejść na wiarę Proroka lub umrzeć.~
 491 7    |              boleścią:~- Ach, mój ojcze, na moim miejscu tak samo byś
 492 8    |                bez życia i miał stryczek na szyi. Wkrótce jednak poznałem,
 493 8    |                  Nieznajomy, spojrzawszy na miejsce swego noclegu, zaczął
 494 8    |             duchy tyle umieją przybierać na się kształtów, że nie można
 495 8    |                  mi się wziął ten powróz na szyi, w miejscu plecionki
 496 8    |             którą wczoraj jeszcze miałem na sobie?~Później, spostrzegłszy
 497 8    |             jeszcze za młody jesteś, jak na kabalistę. Ale widzę, że
 498 8    |              widzę, że także masz powróz na szyi.~W istocie, przekonałem
 499 8    |               Emina wczoraj zawiesiła mi na szyi plecionkę z włosów
 500 8    |            tłumaczyć.~Kabalista spojrzał na mnie bystrym wzrokiem i