Dzien

 1 2  |          położyła się razem z nami. Cóż mogę powiedzieć o tej nieszczęsnej
 2 2  |            zwracając się do mnie:~- Cóż więc, mój synu, co o tym
 3 2  |        szpadę i chciałem wyjść, ale cóż, kiedy zastałem drzwi zamknięte.
 4 4  |       inkwizytor tak dalej mówił:~- Cóż więc, kochany synu, poznajesz
 5 4  |             snów twoich. Zresztą na cóż narzekasz? Czyż nie zyskałeś
 6 6  |           odznaczały go śród tłumu; cóż dopiero, gdy reszta powierzchowności
 7 9  |           ogarnęła mi zmysły...~Ale cóż wam mogę jeszcze powiedzieć?
 8 9  |           się, co się z tobą stało. Cóż przez ten czas porabiałeś?~-
 9 9  |          nadziemskich umiejętności; cóż mi przyjdzie po marnym panowaniu
10 10 |           rzekł - piękna Orlandyno. cóż to za pomysł, na który wpadł
11 10 |         twój pas i rozepnij kaftan. Cóż to za frędzle?...~Tybald
12 11 |              Ach, szlachetny panie, cóż widzę na twojej dłoni! Namiętną
13 12 | jednocześnie grzać i mieszać płynu; cóż dopiero, gdy przychodziło
14 12 |           jego słów dowiedziałem. - Cóż to za potężne stowarzyszenie -
15 13 |      sprzędła w lekką tkaninę.~- Po cóż te cztery łoża? - zapytałem.~-
16 14 |          narodowych naszych pieśni.~Cóż ci więcej powiem, Alfonsie;
17 15 |            tym postanowieniem. I na cóż mi ta próżna nieśmiertelność,
18 15 |         siły - odpowiedziałem - ale cóż na to brat twój powiada?~-
19 17 |           szacunku i poważania. Ale cóż mu powiem, nieszczęsna?
20 18 |         miał otrzymać tytuł granda, cóż więc mogłem ofiarować równego
21 19 |             przychylnym ci Królem~- Cóż więc - rzekł książę - czy
22 20 |         Hiszpanii i Indii, przecież cóż może dla wynagrodzenia mnie
23 21 |        całej siły wołał do niego:~- Cóż więc?... mamże jeszcze prawo
24 21 |          tego, żeby się chwalić, na cóż mi się to może przydać?
25 22 |             przyspieszyć ugodę, ale cóż, kiedy na nieszczęście Kleopatra
26 22 |            niebawem się rozpocznie. Cóż powiesz na to wszystko,
27 23 |           tam wiele wiadomości; ale cóż, gdy zbywało mi na pierwszej
28 24 |             mówiąc z oburzeniem :~- Cóż to za głupcy, te geometry!~
29 25 |         stworzone tylko dla oczu. I cóż miałbym począć gdzie indziej?
30 25 |             jej służąca Marika, ale cóż znaczyły te małe przykrości
31 26 |             w swym spowiedniku, ale cóż z tego, kiedy zamiast pięknej
32 26 |              Panie w Trójcy jedyny, cóż mam teraz począć?~Litość
33 27 |         chłopcze - krzyknęła dama - cóż się stało z ciałem księcia
34 29 |         moja dojdzie szesnastu lat. cóż się ze mną stanie? - zapytałam
35 29 |            jeszcze piękniejszą, ale cóż z tego, kiedy udawała tylko
36 29 |        tysiącznymi barwami opalu.~- Cóż - rzekła Emina - czy rad
37 31 |            jakże jestem szczęśliwy! Cóż się tam dzieje na Malcie?
38 33 |            do Velasqueza, rzekła:~- Cóż myślisz, mości książę, o
39 34 |        kreślić te słowa. W istocie, cóż mogą one wyrazić. Jakiż
40 34 |           wszystkie moje myśli, ale cóż, kiedy uciekają przede mną.
41 34 |           tylko przeszłaś pod nimi, cóż się więc stanie z sercem,
42 34 |            obiadowania ze mną.~- No cóż - rzekł - list doszedł swego
43 35 |           poufałością i rzekł:~- No cóż, senor don Lopez? Zdaje
44 35 |         mnie na nauki do Salamanki.~Cóż to za różnica między wielkim
45 35 |           ujrzałem światło dzienne! Cóż to za szerokie pole dla
46 35 |            zostawiają otwarte okna? Cóż więc, czy dlatego, że wznieśli
47 37 |     jednostce, ale jej nie niweczy. Cóż mogę zarzucić temu, co przechodzi
48 42 |             szczęśliwym. W istocie, cóż można porównać z rozkoszą
49 42 |        całkowicie sobie oddaną. Ale cóż później począć z takim czarującym
50 42 |           teraz dawnej mojej nędzy. Cóż ja tu pocznę między tymi
51 42 |            mnie musi przyjść kolej.~Cóż mogę wam więcej powiedzieć?
52 43 |         zwróciły całą moją uwagę.~- Cóż więc, Manuelo - rzekła jedna
53 44 |     nieszczęsnym grobie;~następnie, cóż senor masz wspólnego z dzikimi
54 46 |      doprowadzi, gdyż w takim razie cóż by stało się z waszym podaniem.~
55 47 |       spokoju i zrzec się jej ręki.~Cóż mam wam więcej powiedzieć?
56 48 |        który umarł bez sakramentów. Cóż? Czy nie zgadłem?~- Kto
57 51 |        między nas twoje pieszczoty.~Cóż miałem odpowiedzieć na tak
58 51 |            i z zimną krwią rzekł:~- Cóż to, chłystku, nie wiesz,
59 51 |          głosem nieco szyderskim:~- Cóż, mój młody przyjacielu,
60 51 |            jednej chwili pochłonąć. Cóż dla nich utworzył porządek
61 52 |           córek. Po takich chwilach cóż poczniesz z resztą twego
62 52 |           mi na to czasu... Lecz po cóż mam wyjawiać tak haniebne
63 52 |          miałem siły go podnieść, a cóż dopiero, gdyby przyszło
64 53 |           duszko - mówił seneszal - cóż myślisz o tym Kastyli jeżyku,
65 53 |          postąpiwszy kilka kroków - cóż ujrzałem na środku sali?
66 56 |            nawet w miłości własnej. Cóż za chwila dla młodego człowieka!~
67 57 |           byłoby to zachwycające!~- Cóż takiego? - zapytała księżna.~-
68 57 |            zaś ciebie, pani, tyczy, cóż byłoby równie czarowne,
69 58 |             do swego gabinetu.~- No cóż, senor don Busqueros - rzekł -
70 58 |         chciałam wprzódy je poznać. Cóż powiesz? Nie zmieniły one
71 59 |         zająć się jego wychowaniem.~Cóż mam wam powiedzieć? Zdawało
72 61 |          służbę szejka Gomelezów.~- Cóż to za służba? - zapytałem. -
73 61 |       Avadoro - zapytałem z kolei - cóż się stało z córką Ondyny?~-
74 Dod|           niesiony powiewem zefiru?~Cóż cię sprowadza do mnie?~Odpowiedziałem
75 Dod|         którym pędzą życie: ale ja. cóż pocznę miedzy nimi? Świetność