Dzien

 1 9  |        oczekiwaniach. Zachwycająca Rebeka, która nas przyjęła u bramy
 2 9  |         uroku czarownych wdzięków.~Rebeka rzuciła się bratu na szyję,
 3 9  |      pochodzi z rodziny Gomelezów.~Rebeka spojrzała obojętnie na pustelnika,
 4 9  |         podridę i cztery nakrycia, Rebeka bowiem nie siadła z nami
 5 9  |    zasnąłem, wkrótce jednak piękna Rebeka obudziła mnie, mówiąc:~-
 6 9  |          twoje przygody.~To mówiąc Rebeka usiadła na łóżku obok mnie,
 7 9  |            Alfonsie - mówiła dalej Rebeka - ażeby słowo honoru dane
 8 9  |   przeznaczeniu.~Przy tych słowach Rebeka dobyła chustki i otarła
 9 9  |       przeznaczenie.~Na pożegnanie Rebeka ścisnęła mi rękę z wyrazem
10 11 |                    Dzień jedenasty~Rebeka obudziła mnie. Otworzywszy
11 11 |             Nic... nic - przerwała Rebeka - dowiesz się o tym kiedyś.
12 14 |            od początku mego życia.~Rebeka zamyśliła się przez chwilę
13 14 |    śmiertelniczkę.~Na tych słowach Rebeka skończyła swoje opowiadanie
14 14 |       myślami, gdym spostrzegł, że Rebeka zakreśla w powietrzu koła
15 14 |         szacunku. Przez cały dzień Rebeka postępowała z wielką naturalnością
16 15 |     kabalista dąży w stronę obozu, Rebeka zaś z pośpiechem ku mnie
17 15 |            wiadomości.~Podczas gdy Rebeka tak mówiła, zawiadomiono
18 15 |      państwa.~- W istocie - rzekła Rebeka - przykro mi. że przerwano
19 15 |         przybędzie z głębi Afryki. Rebeka rzekła:~- Senor Alfonsie,
20 16 |    odejścia. Po jego oddaleniu się Rebeka rzekła do mnie:~- Dzieci
21 16 |         Atlasa.~- Mniemam - dodała Rebeka - że nauka, o której mówisz,
22 17 |            prędzej ze śniadaniem i Rebeka pierwsza zapytała naczelnika,
23 17 |           ciągu na dzień następny.~Rebeka z niecierpliwością uczyniła
24 18 |       dalej rzecz wczoraj zaczętą.~Rebeka odpowiedziała, że nic dla
25 18 |  nazywających się Eminą i Zibeldą. Rebeka wzięła mnie pod rękę i odwiódłszy
26 18 |               Tak jest - przerwała Rebeka - zdaje mi się, że chcą,
27 18 |         pomówimy o tym obszerniej.~Rebeka poszła do brata, ja zaś
28 19 |   wyświadczyliśmy ważne przysługi. Rebeka zauważyła ten dziwny stan
29 19 |      Zauważyłam wprawdzie - rzekła Rebeka - że zdradzasz senor niejaką
30 19 |           kiedy my żądamy - rzekła Rebeka - abyś nam senor powiedział,
31 20 |       Zdaje mi się, senor - rzekła Rebeka - że doskonale znasz sprężyny
32 20 |         nazywane miłością - rzekła Rebeka - czyż także może być ocenione
33 25 |         Jak to. książę - przerwała Rebeka - wspominasz o tym jak o
34 25 |         niezwykłą u osób jej płci.~Rebeka wdzięcznie odpowiedziała
35 26 |       zajął się nieco swoją osobą; Rebeka dodała nawet niektóre ozdoby
36 26 |      wykwintniejszy niż zazwyczaj, Rebeka rzekła, że ponieważ naczelnik
37 26 |      sprawę z czynności hordy, ale Rebeka zawołała:~- Proszę cię,
38 26 |            sprawę z czynności; ale Rebeka, ośmielona poprzednim powodzeniem,
39 27 |             Cygan miał czas wolny; Rebeka skorzystała z pierwszej
40 28 |        dość wcześnie na śniadanie. Rebeka widząc, że naczelnik nie
41 28 |          słuszność - odpowiedziała Rebeka. - I tak na przykład w jednej
42 28 |    drugiego.~- Zapewne - przerwała Rebeka - ciągłe niespodzianki czynią
43 28 |           ma o czym mówić - rzekła Rebeka - gdyby twój ojciec nie
44 28 |       uprzedził.~Wydało mi się, że Rebeka drwi z nas wszystkich. Odkryłem
45 29 |   gmatwaninę.~- Pomimo to - rzekła Rebeka - słuchasz go senor z wielką
46 29 |               Dobrze więc - rzekła Rebeka - nazywaj mnie zatem Laurą
47 29 |     zaręczyć - odpowiedziałem - że Rebeka nie sprawiła na mnie żadnego
48 31 |           jak się z nim przywitam.~Rebeka zaczęła wstawiać się za
49 31 |           a gdy sprzątnięto obrus, Rebeka, zwracając się do Cygana,
50 32 |        Cygan zdawał się być wolny, Rebeka znowu więc zaczęła mu się
51 37 | wydoskonalonym przez nauki ścisłe.~Rebeka od dawna pragnęła poznać
52 37 |         można by wziąć za ekstazę. Rebeka nieco się zmieszała, ja
53 38 |          przepadł gdzieś w górach.~Rebeka nic zagadywała już księcia
54 38 |        zachwycający obraz - rzekła Rebeka. - Proszę cię, racz mówić
55 38 |    przerwano mu dalsze dowodzenie. Rebeka oświadczyła księciu całą
56 39 |   przybyliśmy na miejsce noclegu i Rebeka zaczęła prosić księcia,
57 39 |        podobnych porównań, których Rebeka zdawała się słuchać z przyjemnością,
58 40 |    powietrzem poranku. Velasquez i Rebeka wyszli w tymże samym celu.~
59 40 |          ostatni z nich przeszedł, Rebeka rzekła:~- W istocie, warto
60 40 |    dowiedzieć, co to za jedni.~Gdy Rebeka czyniła tę uwagę, spostrzegłem
61 40 |      Trzeba by koniecznie - rzekła Rebeka - przez kilka dni zatrzymać
62 41 |          gdzie złączyli się z nami Rebeka, jej brat i Velasquez. Niebawem
63 41 |    Mniemasz zatem, książę - rzekła Rebeka - że wulkan wydrążył to
64 41 |          sprawić podobnego skutku.~Rebeka chciała odpowiedzieć na
65 45 |           na spoczynek. Sama tylko Rebeka pozostała. Velasquez bynajmniej
66 46 |    Velasqueza, rozwijającego przed Rebeką jakieś matematyczne dowodzenie.~ ~
67 49 |            się wcześnie w jaskini; Rebeka uczyniła uwagę, że Busqueros
68 51 |            się o zwykłej godzinie. Rebeka zwróciła się do starego
69 51 |         nigdy dotąd nie słyszałaś.~Rebeka zapewniła naczelnika, że
70 57 |           Senor kapitanie - rzekła Rebeka - twój ojciec dał dowód
71 57 |         samego dnia.~Żart, na jaki Rebeka pozwoliła sobie względem
72 61 |            Rada bym tylko - rzekła Rebeka - dowiedzieć się, co się
73 Zak|        Velasquez zażądał jej ręki. Rebeka spostrzegła, że mi o niej