Dzien

 1 1  |           się w kraje, gdzie jedynie głos sumienia przerywał im spoczynek,
 2 1  |          zadrżałem na niespodziewany głos dzwonu. Usłyszałem dwanaście
 3 2  |            niebawem usłyszałem cichy głos przemawiający w te słowa:~-
 4 2  |              kołdrą. Po chwili drugi głos przerwał:~- To ja, Inezilla,
 5 2  |           Natenczas pustelnik zabrał głos i rzekł:~- Przekonywasz
 6 2  |          zapytałem:~- Kto tam?~Cichy głos odpowiedział mi:~- Zimno
 7 2  | przeszkadzajcie mi spać!~Na to cichy głos znowu się odezwał:~- Drwisz
 8 3  |              trzeci~Obudziłem się na głos pustelnika, który zdawał
 9 6  |            kilku rozbójników na cały głos się rozpłakało, czemu z
10 6  |           zdało mi się, żem usłyszał głos w sąsiednim kominie. Spuściłem
11 6  |        Natenczas Principino odzyskał głos i zaczął wrzeszczeć o pomoc;
12 6  |               usłyszałem raz jeszcze głos majstra, który mnie wołał,
13 8  |               Wtedy pustelnik zabrał głos i rzekł do mnie:~- Synu
14 9  |        znieść dźwięk jego głosu, ale głos ten był słodszy niż harmonia
15 12 |            mury i dachy.~Tu zabrałem głos i rzekłem do starca:~- Senor
16 14 |             Jednakże usłyszałam jego głos. Boże Abrahama! Wyrzekł
17 14 |        przerywając i podnosząc nagle głos, ośmieliłam się zapytać
18 14 |             więcej powiem, Alfonsie; głos ich brzmiał melodią, która
19 14 |            starania mi je powróciły. Głos wewnętrzny przekonywa mnie,
20 15 |           pokoju. Wkrótce usłyszałam głos, o którym siostra nam mówiła.
21 15 |            ten czas tkliwy wieczorny głos znowu wyśpiewywał tęskne
22 16 |              przygrywki na gitarze i głos, który potwierdził podejrzenia
23 16 |       ośmielałem się dać słyszeć mój głos i moją gitarę, gdy ulica
24 17 |              pół za sąsiednim domem. Głos jego, chociaż nie młodzieńczy,
25 18 |            historii.~Wicekról zabrał głos w te słowa:~- W kilka dni
26 19 |              go podpisywać, usłyszał głos wołający na podwórzu:~-
27 19 |           Karlosowi serce Blanki. Na głos tej muzyki zalewał się łzami
28 23 |            usłyszałem, jak podnosząc głos, z uniesieniem mówił do
29 26 |         samej chwili dał się słyszeć głos przeora przyzywający Sanuda.~
30 26 |                 Dał się więc słyszeć głos przeora, przyzywający ojca
31 27 |          mówić, ale łzy tamowały jej głos. Oddaliła się więc, dając
32 28 |             Juana van Worden, zabrał głos i tak się wyraził:~- Panowie,
33 28 |            oddalił, Velasquez zabrał głos i rzekł:~- Jakkolwiek całą
34 28 |        nastąpi.~Naówczas ja zabrałem głos i rzekłem, że podczas wojny
35 29 |        rozłączenia.~Hermosito zabrał glos i przerywając z osłabienia,
36 29 |               Wtedy Velasquez zabrał głos i rzekł:~- W istocie, obawiam
37 29 |         usłyszałem cichy, harmonijny głos, który mi szeptał do ucha:~-
38 29 |             do państwa gnomów?~Drugi głos. równie łagodny, odpowiedział:~-
39 29 |           nam nasze skarby. Pierwszy głos mówił dalej:~- Gdyby chciał
40 29 |           niego.~Z kolei ja zabrałem głos i rzekłem:~- Czarujące gnomidy,
41 29 |              wiary. Wewnętrzny jakiś głos zapewniał mnie. że jesteście
42 31 |            Afryki.~Naówczas zabrałem głos i zapytałem Żyda, dlaczego
43 31 |        dachówki pałacu księcia Alby. Głos natury żywo odezwał się
44 31 |            po czym Toledo, zabrawszy głos, tak rzekł:~- Nie pojmuję,
45 31 |              widzieć się z tobą, ale głos z nieba dał mi się słyszeć,
46 31 |      Zginąłem - odpowiedział grobowy głos.~- Czy jest czyściec na
47 31 |         znajduję - odrzekł tenże sam głos, po czym usłyszeliśmy długi,
48 32 |           ułożył dla Kleopatry. Jego głos, aczkolwiek siedemdziesięcioletni,
49 32 |          tego, co nam przynosił jego glos, już i tak dość stary i
50 32 |         uczynił jeszcze jedną uwagę. Głos, słyszany wczoraj, powiedział
51 32 |            kawaler - kto raz słyszał głos umarłych, ten zapewne niedługo
52 35 |            Naówczas Velasquez zabrał głos i rzekł:~- Przebacz mi,
53 35 |            ciemności słyszano ponury głos: "Oddaję ci twoje sto dublonów'' -
54 36 |           chwili odezwał się ten sam głos:~- Czy jest czyściec na
55 38 |         zamieszkiwał twoje brzegi" - głos jego osłabł, pochylił głowę
56 42 |                zawołał Ricardi.~- To głos natury - odrzekła Laura -
57 43 |        ilekroć do mnie się zwracała, głos jej drżał, wyrazy tłumiły
58 44 |            mówić, łkania stłumiły mu głos w piersiach; oddalił się,
59 46 |              długo jeszcze słyszałem głos Velasqueza, rozwijającego
60 50 |            milczeniu, potem podniósł głos i rzekł:~- Gwiazdo, której
61 51 |            oczy i wkrótce usłyszałem głos, w którym brzmiała nagana,
62 51 |                Zapewne - odezwał się głos, tym razem bardziej ze śmiechem
63 52 |           usłyszałem głuchy, grobowy głos po trzykroć powtarzający:~-
64 53 |             Tu kawaler Toledo zabrał glos i rzekł:~- Senor Busqueros,
65 55 |             stukanie do mych drzwi i glos ochmistrzyni, która mi rzekła:~-
66 58 |          dość głośno, gdy wtem jakiś głos mi odpowiedział:~- Nie,
67 61 |             zwracać większą uwagę na głos mego sumienia. Widziałem
68 Dod|           jeszcze bardziej podnosząc głos, rzekł:~- Senor, miałem