Dzien

   1 Przed|           mianowicie znalezionego przeze mnie rękopisu. Początkowo robili
   2 Przed|                  zeszytów. Hiszpan wziął mnie do swej kwatery, dobrze
   3 Przed|                  pobyt. Uproszony przeze mnie, tłumaczył rękopis na język
   4 1    |                Filip V raczył zaszczycić mnie godnością kapitana w gwardii
   5 1    |         zatrzymałem się, gdym sądził, że mnie już słowa jego nie dojdą.
   6 1    |             mulnik Moskito spoglądali na mnie litościwym wzrokiem, który
   7 1    |          bynajmniej nie był weselszy ode mnie i mruczał przez zęby, że
   8 1    |                  źródła. Lopez wstrzymał mnie, dowodząc, że woda szkodzi
   9 1    |           pośpieszył na pomoc. Otrzeźwił mnie, mówiąc, że nie powinienem
  10 1    |          zwrócono uwagi na wyrobienie we mnie poczucia honoru, a honor,
  11 1    |              nigdy zaspokoić głodu, jaki mnie trawił. Przeszedłem przez
  12 1    |              schwytali Lopeza i Moskita, mnie zaś bali się zaczepić, widząc
  13 1    |           zaspokojenia głodu najbardziej mnie zajmowały; widziałem kozy
  14 1    |               Nieznajome zbliżyły się ku mnie z uprzedzającym uśmiechem.
  15 1    |               tymi słowy odezwała się do mnie w czystym kastylijskim narzeczu:~-
  16 1    |                 razem mimowolnie porwało mnie w nie znany dotąd obłęd.
  17 1    |                  siostry zbliżyły się do mnie i ujęły mnie za ręce. Emina
  18 1    |             zbliżyły się do mnie i ujęły mnie za ręce. Emina troskliwie
  19 1    |            oddaliły się. Emina posadziła mnie w kącie sofy i podwinąwszy
  20 1    |                 pod siebie, usiadła przy mnie. Zibelda położyła się z
  21 1    |                   następnie, rzucając na mnie wejrzenie pełne uczucia,
  22 1    |          wejrzenie pełne uczucia, wzięła mnie za rękę i w te słowa zaczęła:~-
  23 1    |              wtem nowy wypadek przekonał mnie, że się myliłam.~Pewnego
  24 1    |           przerwała siostrze i ściskając mnie w objęciach, rzekła:~- Kochany
  25 1    |                  siostry cofnęły się ode mnie. Twarz Eminy przybrała wyraz
  26 1    |          rozkoszą, starał się obudzić we mnie żądzę złota. Ale tymczasem
  27 1    |             Mauretanki przytuliły się do mnie i uczułem wyraźnie dotknięcie
  28 1    |              spełnić wszystko, czego ode mnie żądano.~- To dobrze - rzekła
  29 1    |      podziękowała mi za uległość i czule mnie uściskała. Potem Zibelda
  30 1    |                   Wreszcie obie opuściły mnie mówiąc, że niebawem znowu
  31 1    |               obiecane sny nade wszystko mnie zajmowały. Szybko więc rozebrałem
  32 1    |              położył na przygotowane dla mnie łoże, zauważyłem z przyjemnością,
  33 1    |               żądzy, mimowolnie stawiała mnie śród afrykańskich serajów,
  34 2    |               przed moim umysłem. Trwoga mnie zdjęła. Zerwałem się nagle
  35 2    |                 jeszcze i że przykry sen mnie tłoczy. Przymknąłem oczy,
  36 2    |        Spostrzegłem sępa, który spadł na mnie i pożerał jednego z moich
  37 2    |               szpony sprawiły, rozbudził mnie zupełnie. Suknie moje leżały
  38 2    |                  Suknie moje leżały obok mnie, począłem się czym prędzej
  39 2    |              piękne Mauretanki. Znudziły mnie te próżne przepatrywania
  40 2    |               drogi, ale gdy głód zaczął mnie przyciskać, nie wahałem
  41 2    |             czcigodnej postaci. Uścisnął mnie z ojcowską troskliwością
  42 2    |          napomknąłem mu o głodzie, który mnie trawił.~- Myśl tymczasem
  43 2    |              jeszcze ze sposobów, jakimi mnie wychowano.~W kwadrans później
  44 2    |           później pustelnik przyszedł po mnie i wprowadził do chaty, gdzie
  45 2    |                  domu. zaczęła rzucać na mnie czułe spojrzenia. Nie powiódł
  46 2    |                 za żonę. Ojciec podniósł mnie z dobrocią i rzekł:~- Zakazuję
  47 2    |                 powody, odwrócił się ode mnie i odszedł. Powróciłem do
  48 2    |                   co zaszło, przyszła do mnie i upewniła mnie, że niepotrzebnie
  49 2    |              przyszła do mnie i upewniła mnie, że niepotrzebnie się martwię,
  50 2    |                 mówiła o swej miłości do mnie i o ofierze, jaką czyni,
  51 2    |              tylko dwa miesiące, ale dla mnie, który jednego dnia bez
  52 2    |         przestrogach oberżysty i chcieli mnie nakłonić, ażebym przepędził
  53 2    |                ze Izami w oczach zaczęli mnie zaklinać, abym poniechał
  54 2    |                bardziej troszczyli się o mnie, aniżeli sobie na to zasługiwałem
  55 2    |                  w ręku. Zbliżyła się do mnie na palcach, gestem nakazując
  56 2    |               czasu na odpowiedź; wzięła mnie za rękę, poprowadziła przez
  57 2    |            otworzyła drzwi, zaprowadziła mnie do łóżka swej siostry i
  58 2    |                 i rzekł zwracając się do mnie:~- Cóż więc, mój synu, co
  59 2    |             dwoma wisielcami.~- Obrażasz mnie, mój ojcze - odparłem -
  60 2    |                 moich służących wielce o mnie zakłopotanych. Zapytałem
  61 2    |                  ścina w żyłach. Zaczęło mnie coś ciągnąć za kołdrę i
  62 2    |                  wejść do twego łóżko. I mnie także zimno.~I wnet poczułem,
  63 2    |                  jak zimna ręka głaszcze mnie pod brodę. Zebrałem wszystkie
  64 2    |                  krzyknąłem:~- Precz ode mnie, szatanie!~Na co oba głosy
  65 2    |                 nogach i w jednej chwili mnie doścignęły. Jeszcze próbowałem
  66 2    |                 jeden z wisielców chwyta mnie za kostkę lewej nogi, chciałem
  67 2    |           Zatrzymał się, wytrzeszczył na mnie okropne oczy i wywalił język
  68 2    |                próżno. Jedną ręką porwał mnie za gardło, drugą zaś wydarł
  69 2    |                 wisielec, który schwycił mnie za lewą nogę, wziął się
  70 2    |                  szponów. Naprzód zaczął mnie łechtać pod podeszwę nogi,
  71 2    |                  podeszwę nogi, za którą mnie trzymał, następnie piekielny
  72 2    |              Nazajutrz pasterze znaleźli mnie na polu i przynieśli do
  73 3    |             niesłychanie cieszyć, widząc mnie zdrowego i wesołego. Uściskał
  74 3    |            zdrowego i wesołego. Uściskał mnie ze łzami w oczach i rzekł:~-
  75 3    |                  i czyń pokutę.~Upominał mnie tak dość długo, po czym
  76 3    |               pychy, i koniecznie chciał mnie przekonać o niezbędnej potrzebie
  77 3    |                 ton apostolski, jakim do mnie przemawiał, i rzekł:~- Synu
  78 3    |                 rzekł:~- Synu mój, dziwi mnie twoja odwaga. Powiedz mi,
  79 3    |                    rzekłem - zaszczycasz mnie tą chęcią bliższego poznania
  80 3    |            opowiem ci wszelkie szczegóły mnie dotyczące, jakich sam tylko
  81 3    |                zażądasz. Pustelnik znowu mnie uściskał i odszedł. Ubrawszy
  82 3    |                  Filipowi, który obsypał mnie dobrodziejstwami i w ostatnich
  83 3    |              Hiszpanię. Chociaż nie było mnie jeszcze wtedy na świecie,
  84 3    |           pomyślał, że czas wyszukać dla mnie nauczyciela fechtunku. W
  85 3    |       patentowanego w Cuenca, który miał mnie nauczać zasad religii katolickiej
  86 3    |                zniewagą, ma przecież dla mnie coś niemiłego, z czego raczysz
  87 3    |                  Spa. Oboje niesłychanie mnie polubili, a ponieważ nie
  88 3    |          szczędził wszelkich starań, aby mnie z czasem wykształcić na
  89 3    |                 przeniósł się do Paryża, mnie zaś odwołano do rodzicielskiego
  90 3    |                 natomiast matka przyjęła mnie ze łzami. Teolog Ińigo Velez
  91 3    |             Teolog Ińigo Velez przywitał mnie błogosławieństwem, szermierz
  92 3    |             teologowi i zwracając się do mnie, rzekł:~- Synu mój, Alfonsie,
  93 3    |             poskoczył do szpady i chciał mnie nią przybić do ściany.~Obecni
  94 3    |               swoim miejscu, spojrzał na mnie straszliwie i rzekł:~- Synu
  95 3    |                  Miłości miał wymagać po mnie jakiegokolwiek zadośćuczynienia.~
  96 3    |            spowiednikowi, obrócił się do mnie i rzekł:~- Synu mój, Alfonsie,
  97 3    |                był wesół i z radością na mnie spoglądał.~Tak przepędzaliśmy
  98 3    |                  pomyślał o umieszczeniu mnie w pułku gwardii wallońskiej
  99 3    |                 starania i otrzymali dla mnie patent na kapitana. Ojciec,
 100 3    |         przyczynił się do otrzymania dla mnie stopnia.~Gdy powóz pocztowy
 101 3    |              zamkowe, ojciec zaprowadził mnie do swego pokoju i zaryglowawszy
 102 3    |            mówiąc wziął florety, nauczył mnie owego pchnięcia, dał błogosławieństwo
 103 3    |                  Alcomoques obaj służący mnie opuścili. Pomimo to tego
 104 3    |         pustelnik - twoja historia mocno mnie zajęła i dziękuję ci, żeś
 105 3    |                 którzy więcej umieją ode mnie. Dość dla mnie, że nie lękam
 106 3    |                umieją ode mnie. Dość dla mnie, że nie lękam się żadnych
 107 3    |                To mówiąc pustelnik czule mnie uściskał, ale nie dał mi
 108 3    |              uzbrojonymi. Rzucili się na mnie, związali mi ręce w tył.
 109 3    |              boczne drzwiczki wepchnięto mnie do lochu, nie troszcząc
 110 3    |              rozwiązanie powrozów, które mnie krępowały.~Więzienie było
 111 3    |                usiadłem w miejscu, gdzie mnie pozostawiono, i - jak można
 112 3    |                złych duchów, utwierdzało mnie w tym mniemaniu; wszelako
 113 3    |             mniemaniu; wszelako oburzała mnie niegodziwa psota przeniesienia
 114 3    |           niegodziwa psota przeniesienia mnie pod szubienicę.~Tak mijały
 115 4    |             kilku godzin, gdy wtem nagle mnie obudzono. Ujrzałem wchodzącego
 116 4    |                 sobie fotel, usiadł obok mnie, przybrał wyraz łagodności
 117 4    |                 te słowa oprawcy porwali mnie za nogi i położyli między
 118 4    |           więzienia. Następnie rozwiązał mnie i dwie Mauretanki. Skoro
 119 4    |              zachwycający, zwłaszcza dla mnie, który dotąd widziałem tylko
 120 4    |             zestrzeliłem. Zbudził się we mnie miłośnik natury i zapomniałem
 121 5    |                  z koni i zaprowadziwszy mnie do studni, rzekł:~- Senor
 122 5    |                  na brzeg, Zoto rzekł do mnie:~- Senor Alfonsie, mam zaszczyt
 123 5    |                 i trojga dzieci, to jest mnie i dwóch moich braci.~W trzy
 124 5    |            pochodził z twego warsztatu i mnie samemu go sprzedałeś. Zeznając
 125 5    |                  Zeznając prawdę, mogłeś mnie wprowadzić w niepotrzebny
 126 5    |            mieście granicznym. Sądzę, że mnie rozumiesz; namyśl się i
 127 5    |                słowa mu odrzekł:~- Dziwi mnie to, że nie mając serca ukarać
 128 5    |                  rzekł:~- Zoto, obrażasz mnie; jeżeli jeszcze raz wspomnisz
 129 5    |                odparł ojciec - widzę, że mnie wcale nie znasz. Wprawdzie
 130 5    |                com dotąd usłyszał, mocno mnie zastanawiało. Dziwiło mnie,
 131 5    |               mnie zastanawiało. Dziwiło mnie, że ciągle wychwalał honor,
 132 5    |                siostrą. Emina ujrzała we mnie przedmiot swych ówczesnych
 133 5    |              żywa, pełna ognia, chłonęła mnie swymi pieszczotami. Chwile
 134 6    |               Dzień szósty~Z oto obudził mnie i oznajmił, że porządnie
 135 6    |           komnacie. Oczy ich spoczęły na mnie z pieszczotą, dziewczęta
 136 6    |                pamiętam, jak moją matkę, mnie i dwóch moich braci zaprowadzono
 137 6    |                  w moim wieku tak dalece mnie zachwycił, że sam nie wiedząc,
 138 6    |         grzeczność, z całej siły uderzył mnie książką do nabożeństwa w
 139 6    |                Fiorita żąda, aby do krwi mnie oćwiczono za to, że poważyłem
 140 6    |         Principino zbliżył się i uderzył mnie nogą w twarz, mówiąc:~-
 141 6    |              Pewnego dnia ojciec zapytał mnie o przyczynę, dla której
 142 6    |                 nieprzyjaciel spostrzegł mnie w tłumie i pokazał mi język.
 143 6    |             kominiarczyka, który zapytał mnie, dokąd idę. Opowiedziałem
 144 6    |              przygodę, a ten zaprowadził mnie do swego majstra. Właśnie
 145 6    |                  rzemiosła, chętnie więc mnie przyjął. Zaręczył, że nikt
 146 6    |               przyjął. Zaręczył, że nikt mnie nie pozna, skoro sadzami
 147 6    |                   tym razem jednak wziął mnie za diabła. Ukląkł, złożył
 148 6    |             Ukląkł, złożył ręce i zaczął mnie prosić, abym go ze sobą
 149 6    |            chwila, gdy Principino kopnął mnie nogą w twarz, mówiąc: "Managia
 150 6    |              jeszcze głos majstra, który mnie wołał, ale nie uważałem
 151 6    |               mojemu ojcu, który słuchał mnie z wielkim zajęciem, po czym
 152 6    |                nadzieję, że polecając mu mnie, nie spotka się z odmową.
 153 6    |                   Zmiana ta niesłychanie mnie uszczęśliwiła, gdyż nowy
 154 6    |            powierzchowności, przedstawił mnie tym panom i odezwał się
 155 6    |              łowimy korale. Co się tyczy mnie, wiele przez ten czas skorzystałem,
 156 6    |                liczbie widzów. Jak tylko mnie ujrzał, natychmiast poznał
 157 6    |               małego noża, którym chciał mnie zranić. Aby uniknąć ciosu,
 158 6    |        okrętowego, którego ocalono, i do mnie, to wypuszczono nas na wolność,
 159 6    |              ojcem przeorem; wprowadzono mnie. Opowiedziałem mu wszystkie
 160 6    |                Jego wielebność wysłuchał mnie z wielką dobrocią, po czym
 161 6    |       Przybyliśmy do wioski; umieszczono mnie i odtąd całym moim obowiązkiem
 162 6    |             Jednakże pewnego razu zoczył mnie na ulicy kupującego kasztany,
 163 6    |        niespodziewanie znowu przyszły do mnie. Usiadły i Emina rzekła:~-
 164 6    |                 prostu, czego żądasz ode mnie.~- Drogi Alfonsie - przerwała
 165 6    |             szybko - nie żądajcie go ode mnie. Przyrzekłem mojej matce,
 166 7    |                 waszych panów zrzucać na mnie wszystkie wasze kradzieże.~
 167 7    |                zaklinałem go, aby raczył mnie przyjąć na towarzysza. Testa-Lunga
 168 7    |            Następnie jeden z nich porwał mnie w swoje objęcia, postawił
 169 7    |          oklaskami i jednomyślnie obrano mnie porucznikiem.~Stopień mój
 170 7    |                 się od śmiechu nazywając mnie signor tenete - wkrótce
 171 7    |                nich nie umiał lepiej ode mnie wyśledzić obrotów nieprzyjacielskich
 172 7    |                bandy. Testa-Lunga kochał mnie jak własnego syna; nadto
 173 7    |                  Tyle sławy nie uczyniło mnie nieczułym na rozrywki właściwe
 174 7    |              zamku na nowo rozbudziła we mnie żądzę zemsty. Nie powinno
 175 7    |             Szóstego szpiedzy uprzedzili mnie, że wyprawiono przeciw nam
 176 7    |                  do księcia:~- Poznajesz mnie? Jestem rozbójnikiem i mógłbym
 177 7    |                   która raczyła przyzwać mnie na pomoc, i ofiaruję ci
 178 7    |               tymi słowy odezwała się do mnie:~- Jestem szlachetnego urodzenia,
 179 7    |             często przechodziłem i które mnie wyprowadziło prosto na samą
 180 7    |              dwaj moi bracia przybyli do mnie. Obaj doznali nadzwyczajnych
 181 7    |        porównania więcej was zabawią ode mnie.~Mało jest ludzi, którzy
 182 7    |                 Fiorita zapłacił mu, aby mnie i Sylwię zgładził ze świata,
 183 7    |            odpowiedź, ale Zibelda objęła mnie za szyję i nożyczkami, które
 184 7    |                Później, zwracając się do mnie, rzekł:~- Nieszczęsny nazarejczyku -
 185 8    |                   Później, spostrzegłszy mnie, rzekł:~- I senor tutaj?...
 186 8    |         tłumaczyć.~Kabalista spojrzał na mnie bystrym wzrokiem i rzekł:~-
 187 8    |              Hermanos. Kabalista zapytał mnie, dokąd chcę się udać. Odpowiedziałem
 188 8    |            uwziął, byłby mógł wprowadzić mnie w wątpliwość o moim własnym
 189 8    |               sobie, że Emina uprzedziła mnie, ażebym nie dawał wiary,
 190 8    |                  przemówić do niego, ale mnie nie poznał; wtedy pustelnik
 191 8    |              która obracała się tyłem do mnie, pokazując mi nadęte wymiona.
 192 8    |            uciekając dalej, zaprowadziła mnie nad brzeg przepaści, która
 193 8    |              tylnych nogach, spojrzał na mnie płomiennymi oczyma. Strach
 194 8    |                czarny kozioł zaczął bóść mnie rogami i popychać ku przepaści.
 195 8    |           popychać ku przepaści. Gdy już mnie doprowadził nad sam skraj,
 196 8    |              męczarni. Nareszcie strącił mnie w przepaść. Myślałem, że
 197 8    |                 dnie przepaści i przyjął mnie na swój grzbiet, nie odniosłem
 198 8    |                 obrażeń.~Tu nowa bo jaźń mnie ogarnęła, gdyż zaledwie
 199 8    |                  przeklęty kozioł poczuł mnie na grzbiecie, wnet dziwnym
 200 8    |             zdaje mi się, że młodzieniec mnie usłyszał. Ale w tej samej
 201 8    |            chwili wisielcy poskoczyli ku mnie i wyciągnęli mnie z jaskini
 202 8    |          poskoczyli ku mnie i wyciągnęli mnie z jaskini na dwór, gdzie
 203 8    |                wsiadł na kozła, drugi na mnie i tak znowu zmusili nas
 204 8    |                 do drzwi pustelni, gdzie mnie straszydła porzuciły. Tego
 205 8    |            poranku, mój ojcze, znalazłeś mnie bez przytomności. Sądziłem,
 206 8    |         pustelnik zabrał głos i rzekł do mnie:~- Synu mój, możeż to być,
 207 8    |               izby; ale Emina uprzedziła mnie, abym nie wierzył, gdyby
 208 9    |            dziewiąty~Pustelnik przyszedł mnie obudzić, siadł na moim łóżku
 209 9    |              Tebaidy nie byli więcej ode mnie wystawieni na złość szatańską;
 210 9    |             owiązane czoło. Wyciągnął ku mnie kapelusz, jak gdyby prosił
 211 9    |             doniósł mi, że list czeka na mnie w Puerto-Lapiche. Spodziewam
 212 9    |              HISTORIA KABALISTY~Nazywają mnie w Hiszpanii don Pedro de
 213 9    |                 zwierząt, wybierając dla mnie samców, samice zaś dla mojej
 214 9    |                piasek się przesypie, już mnie nie będzie na tym świecie.
 215 9    |        niebiańskich małżonek podwoiła we mnie zapal do nauk kabalistycznych.
 216 9    |                 z moją siostrą, skłoniła mnie do odwiedzenia go. Spóźniłem
 217 9    |                spać.~Śród nocy rozbudził mnie dźwięk zegara, bijącego
 218 9    |          błękitny rabinek zwrócił się do mnie i rzekł:~- Zacząłeś całą
 219 9    |        piękniejszych od aniołów trzymało mnie w objęciach, a jeden z nich
 220 9    |                  a jeden z nich rzekł do mnie:~- Synu Adama! powróć do
 221 9    |           jeszcze go złagodził mówiąc do mnie:~- Synu Adama, natychmiast
 222 9    |               czas na to.~Zniecierpliwił mnie upór pustelnika w żądaniu
 223 9    |                 pustelnika w żądaniu ode mnie wyznań, których nie chciałem
 224 9    |         diabelskie. Racz także przyjąć u mnie gościnę wraz z Paszekiem,
 225 9    |                   ale rzuciwszy wzrok na mnie, spłonęła lekkim rumieńcem
 226 9    |                  widoku. Nie tyle smutek mnie ogarnął, jak raczej wszystkie
 227 9    |         Pustelnika i Paszeka do jednego, mnie zaś do drugiego pokoju.~
 228 9    |            jednak piękna Rebeka obudziła mnie, mówiąc:~- Senor Alfonsie,
 229 9    |             Rebeka usiadła na łóżku obok mnie, ale zdawała się zajęta
 230 9    |            której wyjaśnienia żądała ode mnie. Wszelako wytrwałem w milczeniu
 231 9    |                   Natenczas spojrzała na mnie z wyrazem nieopisanej łagodności
 232 10   |                  z jego rozkazu opuścili mnie u wejścia do nieszczęsnej
 233 10   |         zrozumienia, że chciano wystawie mnie na próby. Myślałem, że w
 234 10   |            tarasu, ale zdawały się wcałe mnie nie spostrzegać. Następnie
 235 10   |        mauretańsku, nie mniej zachwyciły mnie w tym nowym stroju. Zauważyłem
 236 10   |           niebawem tylko potok oddzielał mnie od tancerek. Ale to wcale
 237 10   |               Zdało mi się, że one także mnie poznały, gdyż wybuchnęły
 238 10   |              Orlandyna, przynajmniej tak mnie nazywało kilka osób. które
 239 10   |        przychodził do nas, aby pogłaskać mnie pod brodę i porozmawiać
 240 10   |                 już mówić, gdy zamknięto mnie w zamku Sombre Roche, inaczej
 241 10   |            historię, o której zabawności mnie zapewniała, ale nie mogąc
 242 10   |                 tym bardziej ta igraszka mnie bawiła.~Mówiłam ci już o
 243 10   |              przybywał do zamku, głaskał mnie pod brodę i rozmawiał w
 244 10   |               pogłaskać pod brodę, wziął mnie za rękę i zaprowadził do
 245 10   |                 karety, w której zamknął mnie z moją ochmistrzynią. Śmiało
 246 10   |                   Ochmistrzyni posadziła mnie na krześle i dała swój różaniec
 247 10   |                 bowiem wchodziła.~Wzięła mnie za rękę i zaprowadziła do
 248 10   |                który przyjeżdżał głaskać mnie pod brodę, kazał mi przyjść
 249 10   |                  tego, czego się może po mnie spodziewać kobieta uczciwa
 250 10   |               zamku Sombre Roche. Bawiło mnie wówczas porównywanie postaci
 251 10   |         Wprawdzie przygody Tybalda mocno mnie zadziwiły, ale nie chciałem
 252 10   |                 że szatany dla złudzenia mnie ożywiły trupy dwóch wisielców
 253 11   |                jedenasty~Rebeka obudziła mnie. Otworzywszy oczy, spostrzegłem
 254 11   |                 o nich coś nowego. Co do mnie - dodała ze smutkiem - muszę
 255 11   |          przeznaczenie wymagają tego ode mnie. Ach. mój ojcze, dlaczegóż
 256 11   |                  dlaczegóż nie uczyniłeś mnie podobną do reszty śmiertelnych?
 257 11   |               Jeżeli zechcesz przyjść do mnie. usłyszysz mój śpiew i napijesz
 258 11   |               współzalotnika, znajdziesz mnie zawsze tak samo wierną,
 259 11   |                  rozmowę do okoliczności mnie dotyczących, powstałem więc,
 260 11   |                 słowa. Następnie, biorąc mnie pod ręce. zaprowadziły do
 261 11   |                obozu, gdzie przedstawiły mnie rześkiemu i czerstwemu starcowi,
 262 11   |             ojcem. Starzec, rzuciwszy na mnie złośliwe wejrzenie, rzekł:~-
 263 11   |               rozprawy kabalisty zaczęły mnie już nudzić, jak również
 264 11   |                  stary Cygan zaprowadził mnie do swego namiotu, mówiąc:~-
 265 11   |                  samej północy rozbudził mnie jakiś szmer. Czułem, że
 266 11   |                 nakrycie i tulono się do mnie. - Wielki Boże - rzekłem
 267 12   |               senor kawalerze - rzekł do mnie naczelnik - mamy daleką
 268 12   |               górskich często wywyższały mnie lub zniżały o kilkaset stóp
 269 12   |                  zapisał. Potem rzekł do mnie:~- Oto masz przed sobą,
 270 12   |                każdym dniem sprawiały na mnie coraz silniejsze wrażenie.
 271 12   |             wrażenie. Widok ten pogrążył mnie w nieopisanym zachwycie,
 272 12   |             zachwycie, z którego wyrwały mnie dwie córki naczelnika, przynoszące
 273 12   |             jakieś przeczucie ostrzegało mnie, że to nie one należały
 274 12   |                 Cyganie hiszpańscy znają mnie pod nazwiskiem Pandesowny.
 275 12   |                uprosił fra Geronimo, aby mnie nigdy do niego nie zbliżał.
 276 12   |               okolicach Madrytu, i oddał mnie w opiekę prokuratorowi teatynów.~
 277 12   |           mniemam, że ojciec mój oddalał mnie od siebie w przeczuciu niesłychanej
 278 12   |          człowieka więcej niestałego ode mnie. Nie mogłem wytrwać nawet
 279 12   |                  domowym zaciszu ścigała mnie ciągle pośród moich dni
 280 12   |                 Niespokojność ta trawiła mnie do tego stopnia, że - raz
 281 12   |                  dona Dalanosa, trzymała mnie przy sobie. Nie miała własnych
 282 12   |             łączyć w swych uczuciach dla mnie pobłażliwość ciotki z wyrozumiałością
 283 12   |           nadużywania niewyczerpanej dla mnie dobroci. Z drugiej strony,
 284 12   |                  staraniami, uczyniła ze mnie prawdziwe arcydzieło. Brakowało
 285 12   |               postanowieniu nieoglądania mnie nigdy w swym życiu.~Gdzież
 286 12   |            której po raz pierwszy wpuści mnie do swego pokoju. Fra Geronimo
 287 12   |              więc na ostatek już przyjąć mnie u siebie i fra Geronimo
 288 12   |                  że jak tylko ojciec raz mnie zobaczy, wnet odstąpi od
 289 12   |                 w postanowieniu widzenia mnie, a w końcu oznajmić, że
 290 12   |                 o tym zamiarze, ostrzegł mnie, abym nie dotykał się niczego
 291 12   |            wszystko, ciotka zaś obiecała mnie pilnować.~Nadeszła wreszcie
 292 12   |                 niedziela. Ciotka ubrała mnie w różowy świąteczny strój
 293 12   |                mój ojciec, spostrzegłszy mnie, nie omieszka szalenie się
 294 12   |                 omieszka szalenie się we mnie rozkochać. Pełni nadziei
 295 12   |                 mojej żywości, posadziła mnie w fotelu, usiadła naprzeciwko
 296 12   |                  naprzeciwko i uchwyciła mnie za frędzle szarfy, ażebym
 297 12   |               jak gdy mój ojciec zacznie mnie na próżno szukać po całym
 298 12   |                 po chwili jednak zaczęła mnie zaklinać, abym zszedł z
 299 12   |              nogę i padł zemdlony.~Co do mnie, wkrótce przestałem wrzeszczeć,
 300 12   |             którego się opiłem, pozbawił mnie przytomności. Przyszedłem
 301 12   |             przez ciotkę, która wprawiła mnie w taką radość, że znowu
 302 12   |                 się, gdy ciotka zapytała mnie, czy chcę z nią razem siedzieć
 303 12   |              jeszcze silniej utwierdziła mnie w tym zamiarze. Po wieczerzy,
 304 12   |                 na uwagę i pamięć; co do mnie. byłbym rad, aby mi się
 305 12   |              pamięci. Wspomnienie to tak mnie tłoczy, zatruwa wszystkie
 306 12   |                  smutek ten nie pozbawia mnie rozumu.~Podobny początek
 307 12   |                przygodę, pragnę, abyście mnie nie uważali za człowieka
 308 12   |             różnymi sposobami rozerwania mnie, zalecił mi podróż i rozkazał,
 309 12   |                  osoby z miasta pragnęły mnie zatrzymać, zapewniając mi
 310 12   |           Neapolu i gdyby fałszywy wstyd mnie nie pohamował, byłbym niezawodnie
 311 12   |             niezdecydowanie zatrzymywało mnie w Reggio, gdy pewnego wieczora,
 312 12   |                ludzi. Tam zbliżył się do mnie jakiś człowiek ujmującej
 313 12   |              płaszczem. Nie pozdrowiwszy mnie wcale, usiadł i odezwał
 314 12   |              puszczaj się w drogę. Co do mnie. jestem tym samym Zotem,
 315 12   |              okoliczności znowu wtrącają mnie w przepaść zwątpienia. Nie
 316 12   |           łańcucha, który coraz ciaśniej mnie krępuje.~Córki naczelnika,
 317 13   |            NACZELNIKA CYGANÓW~Zostawiłeś mnie na pilnym słuchaniu zadziwiającego
 318 13   |               które zdawały się pilnować mnie z daleka i zmieniały w miarę
 319 13   |              wiem. jaki fatalizm ciągnął mnie do przedsięwzięcia tej nieszczęsnej
 320 13   |                  mi jaki posiłek, błagał mnie, abym mu udzielił nieco
 321 13   |            zdołałem rozpoznać otaczające mnie przedmioty i stanąć na bezpiecznym
 322 13   |                 odpowiedziałem - chcecie mnie zaprowadzić do tego opuszczonego
 323 13   |              sądzić. Młodzieniec opuścił mnie na dole schodów, wszedłem
 324 13   |          Zastaliśmy tam stół nakryty dla mnie samego.~- Jakże możesz pani
 325 13   |                 nogi. Niebawem wszystkie mnie porzuciły. Margrabina przysłała
 326 13   |           zatrudnieniach, które były dla mnie tym przyjemniejsze, że margrabina
 327 13   |                 służące jedna po drugiej mnie opuściły, tak że wieczorem
 328 13   |               istocie, chociaż ubierając mnie czasami niezgrabnie sobie
 329 13   |              poczynały lub ośmielały się mnie nie słuchać, nigdy się na
 330 13   |                zaprzeczyć, że uczynił na mnie silne wrażenie. Wieczorem
 331 13   |      rozgniewałam się za bo jaźń, jakiej mnie nabawił, i odrzuciłam ofiarę
 332 13   |                 siności i usiłował bawić mnie rozmową o majoratach, jakie
 333 13   |                żywego. Margrabina okryła mnie pieszczotami i ażeby tym
 334 13   |              ażeby tym pewniej zatrzymać mnie w Monte Salerno, kazała
 335 13   |               surową postać i groźnie na mnie spojrzawszy, rozkazała,
 336 13   |              wiem dlaczego, znowu wzięła mnie chętka powtórzenia tego
 337 13   |        kościotrupa, który zbliżał się ku mnie w groźnej postawie. Dobyłem
 338 13   |                broni i z wściekłością na mnie napadł. Broniłem się dość
 339 13   |        pierwszemu i z całej siły uderzył mnie nim w głowę. Pochwyciłem
 340 13   |                 go za szyję, ale obwinął mnie kościstymi rękoma i chciał
 341 13   |                tej samej chwili ścisnęła mnie za ramię, uczułem się sparzony
 342 13   |               modlitwach przeor zaprosił mnie do swojej celi. Poszedłem
 343 13   |        przyczyniło się do podniecenia we mnie chęci do podróży, a zwłaszcza
 344 13   |                 obozu. Naczelnik zapytał mnie, gdzie chodziłem; odpowiedziałem
 345 13   |                  Te kilka słów pogrążyło mnie w rozterce. Znowu więc znajdowałem
 346 13   |             upiory, czy też wymyślone na mnie strachy, wszelako należało
 347 13   |                  obawiać. Smutek dręczył mnie przez resztę dnia; poszedłem
 348 14   |               roztargnienie zaprowadziło mnie do szubienicy dwóch braci
 349 14   |         milczenie twoje będzie miało dla mnie zgubne skutki. Nie chciałeś
 350 14   |             sprawę, ale nie zrozumiałbyś mnie, gdybym nie zaczęła od początku
 351 14   |               córek królowej Saby, co do mnie zaś. chciał, abym zaślubiła
 352 14   |                  wrażenia; przestraszała mnie myśl zaślubienia dwóch naraz
 353 14   |                moją niedbałość i obsypał mnie najprzykrzejszymi wymówkami.
 354 14   |                  zagroził mi, że oskarży mnie przed ojcem; zaklinałam
 355 14   |                ojcem; zaklinałam go, aby mnie oszczędził. Wtedy przyrzekł
 356 14   |                 nie uczyniłam, wszedł do mnie o północy, rozbudził i rzekł,
 357 14   |                  jego zagniewany przejął mnie zgrozą; myślałam, że nie
 358 14   |               wzniosła ta nauka zupełnie mnie oczarowała. Przepędzałam
 359 14   |                moja, Zulejka, rozbierała mnie, sama nie wiedziałam kiedy.
 360 14   |             wołałam na nią. aby przyszła mnie rozebrać, weszłam do jej
 361 14   |            Zulejka podbiegła, pochwyciła mnie w swoje objęcia, a serce
 362 14   |               tuż przy moim wzbudziło we mnie podobny niepokój, jaki opanował
 363 14   |                zmysły.~Mulatka rozebrała mnie czym prędzej i położywszy
 364 14   |              Zulejka zadrżała, dreszcz i mnie wskroś przejął, powiodła
 365 14   |           zbudziły mego brata; wszedł do mnie i myśląc, że jestem chora,
 366 14   |         ofiarował się dalej prowadzić za mnie moje prace kabalistyczne.
 367 14   |            odmienne od tych, jakie dotąd mnie nawiedzały. Nazajutrz marzyłam
 368 14   |            Bliźniąt.~- Rebeko - rzekł do mnie - Rebeko, wyjdź z tego stanu,
 369 14   |             słowach brat mój wyprowadził mnie za bramę zamkową i zamknął
 370 14   |         najbliższa. Jakiś pasterz chciał mnie pochwycić; odepchnęłam go
 371 14   |            niedźwiadkami; rzuciła się na mnie, ale oprawa księgi i tym
 372 14   |                nieuwaga mogła ją przeciw mnie obrócić.~Tymczasem spostrzegłam,
 373 14   |                moją jaskinię i pogrążyły mnie w ciemnościach. Niedźwiedzica
 374 14   |                nad duchami i że nauczono mnie sposobów, które mi miały
 375 14   |              wzrokiem pełnym uznania dla mnie i czasami rzucali w zwierciadło
 376 14   |            myślami.~Zulejka, rozbierając mnie, przyniosła zwierciadło.
 377 14   |                  bliźnięta, wyciągały do mnie ramiona i ukazywały miejsce,
 378 14   |                   że Mulat Tanzai chwyta mnie za kibić i wstrzymuje. W
 379 14   |                  swawoli, która przejęła mnie przerażeniem; zaćmiło mi
 380 14   |                na oczy. Brat mój zapytał mnie o przyczynę tej srogości;
 381 14   |               mocno go niepokoiła. Co do mnie, postradałam wszyskie uczucia
 382 14   |              więc za potrzebne uprzedzić mnie o tym. Ocknęłam się jakby
 383 14   |             Thoamimów; uśmiechali się do mnie z zadowoleniem i pochylali
 384 14   |                pisze Edris.~Tu odwaga we mnie wstąpiła, zamknęłam księgę
 385 14   |            Chwila tego zapomnienia mogła mnie drogo kosztować. Zbyt wiele
 386 14   |               Zbyt wiele jeszcze było we mnie ludzkiej natury, ażebym
 387 14   |          błyskający w ich oczach, o mało mnie nie spalił. Spuściłam wzrok
 388 14   |                 mego głosu. Wyciągali do mnie ramiona i zbliżali się do
 389 14   |                Pewnego dnia przyszedł do mnie i rzekł, że niezawodne znaki,
 390 14   |                 jechać do Kordowy. ażeby mnie przekonać, że nie on, lecz
 391 14   |                  Nemraela, odesłał go do mnie.~Byłam wtedy właśnie w obserwatorium
 392 14   |              śmiertelnik zgubny wpływ na mnie wywrze, obawiałam się więc,
 393 14   |             Wkrótce inne kłopoty całkiem mnie zajęły. Brat mój opowiedział
 394 14   |               Wprawdzie muzyka czarowała mnie i rozrywała do tego stopnia,
 395 14   |          słyszałam.~Śpiewy te budziły we mnie rozkoszne doznania, których
 396 14   |                 mój brat.~Strach ścisnął mnie za gardło. Poskoczyłam z
 397 14   |           skrzydła i poczułam, że unoszą mnie w powietrze, ale szczęśliwym
 398 14   |              ziemię. Upadek ten pozbawił mnie zmysłów i twoje dopiero
 399 14   |               Głos wewnętrzny przekonywa mnie, że nic nie straciłam z
 400 14   |                 myślą było, że drwiła ze mnie od początku do końca i chciała
 401 14   |            Gomelezami i pragnie wystawić mnie na próbę i wymóc, ażebym
 402 15   |               Rebeka zaś z pośpiechem ku mnie się zbliża. Postąpiłem kilka
 403 15   |                   jaką mój ojciec chciał mnie obdarzyć? Czyż i bez tego
 404 15   |                  ta historia uczyniła na mnie wrażenie. Gdy udaliśmy się
 405 15   |                 mułów nazajutrz wcześnie mnie rozbudziły; jeden z pierwszych
 406 15   |       niesłychanie wzruszona, wyciągnęła mnie z pokoju i zapytała o przyczynę
 407 15   |                  rzekła:~- Senora, niech mnie niebo uchowa od złych sądów
 408 15   |               przed panią, cokolwiek się mnie dotyczy. To mówiąc zacna
 409 15   |                 mój i siostra czekali na mnie w jadalnym pokoju. Siadaliśmy
 410 15   |            siostra weszła i usiadła przy mnie. Hrabia tak był zachwycony
 411 15   |            schadzek. Raczył poradzić się mnie w tej mierze; byłam, jak
 412 15   |                 tłumie. Elwira uścisnęła mnie za rękę i rzekła:~- Jestem
 413 15   |                 Żydówka - zresztą nie to mnie niepokoi; chciałabym dowiedzieć
 414 15   |                 chrześcijan?~- Nie pytaj mnie o to, wiedz tylko, że nie
 415 15   |         ubóstwiania.~Słowa Żydówki mogły mnie zaplątać w niemiłą dla mnie
 416 15   |              mnie zaplątać w niemiłą dla mnie rozmowę, zacząłem więc mówić
 417 16   |            Andaluzji, wcześnie rozbudził mnie ze snu. Powaby natury coraz
 418 16   |                Podobne uwagi zaprzątnęły mnie przez chwilę, po czym, widząc,
 419 16   |                  ze Opatrzność obdarzyła mnie mnogimi dobrami tego świata.
 420 16   |                 senor oświadczyć jej ode mnie szczere i prawe uczucia,
 421 16   |                 te były przeznaczone dla mnie. Roześmieliśmy się z jej
 422 16   |                 jego w Villaca przekonał mnie o twojej niegodziwości,
 423 16   |                moje stały się jedyną dla mnie pociechą.~Już blisko rok
 424 16   |             polowy świata. Tam to doszła mnie wiadomość o niegodziwościach,
 425 16   |               biedne dziecko majętności, mnie skazałeś na życie łez i
 426 16   |               pobierane przez mego męża, mnie przestano wypłacać. Ułożyłam
 427 16   |             Schronienie to stało się dla mnie tym droższe i powróciłam
 428 16   |                  miasteczka przyszedł do mnie; wiedział on dobrze o szczególnym
 429 16   |           siostrą?~Rozpacz tak gwałtowna mnie ogarnęła, że nie miałam
 430 16   |           oddaleniu się Rebeka rzekła do mnie:~- Dzieci te mocno mnie
 431 16   |                  mnie:~- Dzieci te mocno mnie zajmują. Miłość wydała mi
 432 16   |               się dc nas.~Cała magia tak mnie już znudziła, że nie słuchałem,
 433 16   |           młodymi dziewczętami zmieszało mnie cokolwiek. Zdawało mi się
 434 16   |                 moje kuzynki zaszczyciły mnie swymi odwiedzinami w namiocie,
 435 17   |          Pierwszym przywitaniu uwiadomił mnie, że hrabia de Peńa Velez,
 436 17   |               wyjechał do Segowii. Co do mnie, przez cały ten czas stałam
 437 17   |              śmierć nad tę chwilę, która mnie czeka.~Na tym zacna Maria
 438 17   |                  świtać, gdy uczułem, że mnie ktoś ciągnie za ramię. Ocknąłem
 439 17   | czternastoletniej Kastylijki wybornie na mnie leżały, wiecie bowiem, że
 440 17   |                na jedno kolano, zapewnił mnie o głębokim poszanowaniu
 441 17   |               orszaku wicekróla, zaczęli mnie witać i wołać po trzykroć:~-
 442 17   |              wypadków.~Marszałek zapytał mnie, kto jest ta dama. Odpowiedziałem,
 443 17   |            śmiercią.~Następnie pocałował mnie w rękę i nie czekając odpowiedzi,
 444 17   |                Gdy tak, nie zwracając na mnie zbytnio uwagi, galopował
 445 17   |              polecenia całemu wojsku, do mnie zaś mówił tak, jak gdyby
 446 17   |              moją, zapewne każe oćwiczyć mnie bez miłosierdzia, i lękałem
 447 17   |        zaprowadził do przeznaczonych dla mnie pokojów. Obie ciotki udały
 448 17   |                  do nóg, zaklinając, aby mnie nie zdradzały, i przedstawiając
 449 17   |               jakie ich gadatliwość może mnie wystawić. Myśl, że mogę
 450 17   |                  gotów. Wicekról przyjął mnie u drzwi jadalnego pokoju,
 451 17   |            liście, który pani pisałaś do mnie do Ameryki, zdawałaś się
 452 17   |           obietnic uczynionych ci przeze mnie przed blisko trzynastu laty.~-
 453 17   |           skończył, wicekról odprowadził mnie aż do moich pokojów. Obie
 454 17   |              przez cały dzień nie będzie mnie widział, tajemnie więc wprowadziły
 455 17   |              Elwirą. Uwaga ta tak dalece mnie zasmuciła, że myślałem tylko
 456 17   |            biedną Marię de Torres. Co do mnie, pomyślałem sobie, że nie
 457 18   |           przyszedł do siebie, wlepił we mnie błędne oczy, a potem nagle,
 458 18   |                 śniadanie; zachowano dla mnie jedno miejsce, rozsunięto
 459 18   |                 łyżkę i obracając się do mnie, rzekł z poważną miną:~-
 460 18   |                jakie ta mowa sprawiła na mnie wrażenie. Pomiarkowałem
 461 18   |              najmłodszych lat wpajano we mnie jak najlepsze zasady, które
 462 18   |            swojej filiżanki, zostawiając mnie w niepewności co do sposobu,
 463 18   |                 mówił, czy też chciał ze mnie zadrwić.~- Naczelnik Cyganów
 464 18   |              dowodzenie nieznajomego tak mnie obruszyło, chciał nadać
 465 18   |                ofiarował mi ramię, chcąc mnie sprowadzić ze schodów. Tak
 466 18   |                  W tej samej chwili ujął mnie za rękę, ścisnął ją lekko
 467 18   |            wicekról, zamiast odprowadzić mnie do moich pokojów, zawiódł
 468 18   |                   myślę, że dotąd znacie mnie tylko z kilku postępków
 469 18   |               jednak wcale nie pociągnął mnie za sobą, nie dlatego, żeby
 470 18   |           należała. Rozdział ten oburzał mnie tym więcej, że miłość i
 471 18   |                  rzeczy i z daleka można mnie było wziąć za prawdziwego
 472 18   |        natychmiast, że dom ten należy do mnie, i umieszczałem w nim moją
 473 18   |                   Jej sypialnia była dla mnie świątynią, do której nawet
 474 18   |                  przechadzkach ogarniało mnie równe szaleństwo; jeżeli
 475 18   |                  wicekról zwrócił się do mnie i rzekł z powagą i czułością
 476 18   |               mamki.~Wyrazy te zmierzały mnie więcej, niż możecie sobie
 477 18   |                   że w Grenadzie uważano mnie za obłąkanego, jakoż w istocie
 478 18   |               jeszcze inne powody, które mnie do tego skłaniały. Chciałem
 479 18   |                  kilka razy przemówił do mnie, grandowie zaś uczynili
 480 18   |        pozbawiony przytomności, nie mógł mnie widzieć, gdy wyratowałem
 481 18   |              kobiet.~Mowa ta uczyniła na mnie silne wrażenie. Osoba tak
 482 18   |                 ktoś usposobił Elwirę do mnie tak, jak ja do niej byłem
 483 18   |            Rovellasa do Segowii. Rozpacz mnie ogarnęła, na chwilę bowiem
 484 18   |               Elwirze. Jakoż nie omyliły mnie przeczucia. Myśląc, że znajduje
 485 18   |                się ku pani, mówiła coś o mnie z wyrazem, który przejął
 486 18   |                 z wyrazem, który przejął mnie radością. Pomimo to znikłem
 487 18   |                czekoladzie. Siostra pani mnie poznała, ale ja wcale nie
 488 18   |               znaną, jak sądziłem, tylko mnie i mojej siostrze, ale służący
 489 18   |                 Peńa Sombre!~Uwiadomiono mnie o stosunkach, jakie miałeś
 490 18   |                się z niej narodzi. Co do mnie, wyjeżdżam natychmiast za
 491 18   |                 życiu.~List ten pogrążył mnie w rozpaczy. Wkrótce jednak
 492 18   |                 operator naumyślnie kłuł mnie do kości, próbując, czy
 493 18   |            dwieście dwadzieścia skalpów, mnie zaś na placu bitwy jednomyślnie
 494 18   |              Wicekról, pragnąc dokładnie mnie uwiadomić o stanie swego
 495 18   |              wyratowałem, zbliżył się ku mnie z wyrazem najłagodniejszej
 496 18   |                 tak dobrze pływać; mocno mnie to cieszy, że zachowałem
 497 18   |                 i Zibeldą. Rebeka wzięła mnie pod rękę i odwiódłszy kawałek,
 498 18   |                 zupełnie nieznana. Co do mnie, przekonany jestem, że uśpiono
 499 18   |            przekonany jestem, że uśpiono mnie za pomocą napoju i zaniesiono
 500 19   |             przekonany, że to on wydobył mnie z wody, spoglądał na mnie