Dzien

 1 1 |           ukrywać przed tobą, kochany Alfonsie, że nie prosty przypadek
 2 1 |              zaś po hiszpańsku.~Drogi Alfonsie, nie uwierzysz, jak nam
 3 1 |          objęciach, rzekła:~- Kochany Alfonsie, czemuż nie jesteś muzułmaninem!
 4 1 |             tak dalej mówiła:~- Senor Alfonsie, zbyt wiele opowiadałam
 5 1 |              śmie o tym wątpić! Drogi Alfonsie, jaka szkoda, że nie jesteś
 6 1 |               dalej mówiła:~- Kochany Alfonsie, wiesz dobrze o prześladowaniach,
 7 1 |           przerwała milczenie.~- Luby Alfonsie - rzekła - już dnieć zaczyna,
 8 1 |              nie dość na tym, kochany Alfonsie; trzeba jeszcze, byś przysiągł
 9 3 |              mnie, rzekł:~- Synu mój, Alfonsie, czy zląkłbyś się, gdybyś
10 3 |             mnie i rzekł:~- Synu mój, Alfonsie, czy zląkłbyś się, gdybyś
11 3 |             za sobą, rzekł:~- Kochany Alfonsie, pragnę powierzyć ci tajemnicę,
12 3 | nieszczęśliwym.~- Mylisz się, kochany Alfonsie - odparł mój ojciec - nie
13 4 |             do smaku.~- Oskarżaj nas, Alfonsie - rzekła Emina - tylko o
14 4 |      zachowałeś dla twego słowa! Tak, Alfonsie, przeszedłeś wszystkich
15 5 |             do studni, rzekł:~- Senor Alfonsie, racz spojrzeć w tę studnię
16 5 |           Zoto rzekł do mnie:~- Senor Alfonsie, mam zaszczyt przedstawić
17 5 |          Gomelezów. Co myślisz o tym, Alfonsie? To byłoby piękne dziedzictwo.~
18 5 |              poczucie honoru.~- Drogi Alfonsie - rzekła Emina - szanuj
19 5 |               odezwała się:~- Kochany Alfonsie, mówiłam ci już, że należymy
20 6 |               Emina rzekła:~- Kochany Alfonsie, czy nie mógłbyś uczynić
21 6 |              żądasz ode mnie.~- Drogi Alfonsie - przerwała Emina - ten
22 7 |        domyślności, rzekła:~- Kochany Alfonsie, poświęcenie twoje dla nas
23 7 |             namiętna. Jednakże, drogi Alfonsie, musisz ponowić przysięgę,
24 7 |               Emina rzekła:~- Kochany Alfonsie, rażą nas te relikwie, które
25 8 |            kilku dni zajmują.~- Senor Alfonsie - przerwał kabalista - ludzie,
26 9 |       podziękował mi i dodał:~- Senor Alfonsie, twój dobry uczynek nie
27 9 |       rzeczach; radzę ci zatem, senor Alfonsie, nie zaniedbywać jego przestrogi.~-
28 9 |      przeczytałem co następuje:~Senor Alfonsie!~Z rozkazu JKMości, naszego
29 9 |               chce wyznać win swoich. Alfonsie, synu mój, Alfonsie! żałuj
30 9 |           swoich. Alfonsie, synu mój, Alfonsie! żałuj za grzechy, jeszcze
31 9 |           mówić o czym innym.~- Senor Alfonsie - rzekł kabalisla - ponieważ
32 9 |        obudziła mnie, mówiąc:~- Senor Alfonsie, wybacz, że poważam się
33 9 |          możesz jednak mniemać, senor Alfonsie - mówiła dalej Rebeka -
34 9 |               po czym dodała:~- Senor Alfonsie, pozwól mi wrócić jutro
35 11|             swych dłoniach.~- Dzielny Alfonsie - rzekła - chciałeś wczoraj
36 14|           swoją część. Wyobraź sobie, Alfonsie, szesnastoletnią dziewczynę,
37 14|               Pojmujesz dobrze, senor Alfonsie, że nie jestem w stanie
38 14|         pieśni.~Cóż ci więcej powiem, Alfonsie; głos ich brzmiał melodią,
39 15|           milczenie i rzekła:~- Senor Alfonsie, czynię ci zwierzenie, które
40 15|             Przypominasz sobie, senor Alfonsie, historię księżniczki Monte
41 15|             pani wiesz o wszystkim!~- Alfonsie - odparła - nie wspominaj
42 15|                Rebeka rzekła:~- Senor Alfonsie, ujrzysz tego, który znał
43 18|              słyszeć, rzekła:~- Drogi Alfonsie, zaklinam cię, powiedz mi
44 30|            głosem:~- Witaj nam, senor Alfonsie, od dawna czekamy już na
45 30|               uwagą, i rzekł:~- Senor Alfonsie, nie jest mi obcym, że piękne
46 30|            Cyganów. Żegnam cię, drogi Alfonsie, oby święty nasz Prorok
47 35|               jaką wyznajemy.~- Senor Alfonsie - odparł Velasqucz - twoja
48 35|         mądrością. Sądzę zatem, senor Alfonsie, że tego, czego ja spokojnie
49 46|               razem mylisz się, senor Alfonsie, ale taka jest natura ludzka,
50 61|              do mnie i rzekł:~- Senor Alfonsie, weź twój kapelusz i szpadę
51 61|               ciemną galerię.~- Senor Alfonsie - rzekł do mnie naczelnik -
52 66|             ucieczka.~Idź więc teraz, Alfonsie, tam, gdzie cię świat wzywa.