Dzien

 1 5 |           i rzekł:~- Oto masz pan sto uncji. Za pół godziny ujrzysz
 2 5 |           ojca, odebrawszy jednak sto uncji przeznaczonych dla
 3 5 |       Panie Zoto, masz tu jeszcze sto cekinów; teraz bądź łaskaw
 4 14|   boleścią zawołałam:~- Ach, moja sto dwunasta prababko, której
 5 15|       emfazą, że kazał sprowadzić sto byków z Guadarramy i wyłożyć
 6 15|      parkietem miejsce oddalone o sto kroków od amfiteatru, gdzie
 7 16|     torreadora, otrzyma w nagrodę sto sztuk złota, każda po osiem
 8 17|       laskę, gdy zdało mi się, że sto rózeg więcej na mój rachunek
 9 18|           dostałem więc sześćkroć sto tysięcy piastrów więcej
10 18|         wynosiła milion osiemkroć sto tysięcy plastrów, na wspólnika
11 18|   wspólnika zaś - milion dwa-kroć sto tysięcy.~- Tak sądzę - odparł
12 18|          dwadzieścia pięć tysięcy sto sześćdziesiąt jeden piastrów,
13 20|          dwadzieścia pięć tysięcy sto sześćdziesiąt jeden piastrów.~-
14 21|          podskarbi mój wyliczy ci sto tysięcy talentów złota.
15 22|       przerwał kabalista - ja mam sto razy więcej władzy od szejka
16 23| Zaspokajałem więc moją ciekawość, sto razy na dzień chodząc do
17 25|      Tkliwe starania twojej matki sto razy na dzień przekonywały
18 26|          i pochlebiało mi to, gdy sto razy na dzień powtarzała,
19 28|       baronię Deulen za osiemkroć sto tysięcy liwrów i przysiągł
20 28|           nadto zaciągnie jeszcze sto tysięcy franków długu. Marnotrawny
21 28|            ażeby jeden strzelał o sto kroków, drugi zaś o cztery,
22 32|   posiadaliśmy skrzynie, każda na sto funtów srebra, czyli wartości
23 32|        sześć lat i kosztował mnie sto tysięcy piastrów. Pomimo
24 35|          Gdybym mógł dostać gdzie sto dublonów, pojechałbym przepędzić
25 35|        przyjemnością ofiaruję wam sto dublonów, których potrzebujecie
26 35|         morderców, że poświęciłeś sto dublonów, by zachęcić ich
27 35|         mnie wczoraj z wekslem na sto dublonów, który przeszłego
28 35|          nareszcie wyznał, że dał sto dublonów rębaczowi Caramanzie,
29 35|     ponury głos: "Oddaję ci twoje sto dublonów'' - po czym rozlegał
30 35|       przychodzi wymawiać mu dane sto dublonów.~Na koniec pozostaje
31 39|           na tym obrocie przeszło sto od sta.~Natychmiast lud
32 39|     którego rozum przedstawiałoby sto milionów, na dole zaś chłop
33 39|            którego rozum wyobrazi sto tysięcy. Pomiędzy dwiema
34 39|          chłopa oznaczonego przez sto tysięcy, schodziła do umysłów
35 43|      sylwetkę portretową, dała ze sto razy przez kratę rękę do
36 43|         Wkrótce spostrzegliśmy ze sto gondoli oświeconych lampionami.
37 48|        prześladują cię, ale twoje sto dublonów dane za głowę i
38 48|          ci egzemplarz tysiączny. Sto egzemplarzy możesz senor
39 49|        otwiera je... i spostrzega sto swoich tomów podartych na
40 49|          gdy przyniesiono do izby sto tomów nasyconych świeżym
41 50|            oto widzisz przed sobą sto tomów, które zawierają w
42 50|           miał przed oczyma swoje sto tomów, dzieci jego geniuszu,
43 53|          każ zmówić za moją duszę sto mszy w kaplicy zamkowej.~
44 53|          każ zmówić za moją duszę sto mszy w kaplicy zamkowej.~
45 53|         że przychodzę prosić go o sto mszy.~To mówiąc złożyłem
46 55|           mu na wydatki sześćkroć sto tysięcy plastrów. Zakon
47 61|        się za mną.~Postąpiliśmy o sto kroków dalej i przybyliśmy
48 64|          nas jeszcze przez jakieś sto kroków, aż do pewnego rodzaju
49 64|          prawdziwego zadowolenia. Sto tysięcy zagorzalców wyło
50 65|         czyli, po waszemu licząc, sto tysięcy cekinów.~- Potężny