Dzien

 1 3  |           odpowiedź.~- Ojcze mój - rzekłem - właśnie spowiadałem się,
 2 3  |          moją ciekawość.~- Ojcze - rzekłem - zaszczycasz mnie tą chęcią
 3 4  |          Będę go więc naśladował - rzekłem do siebie - nie wyrzeknę
 4 4  |         jaskini i wypoczęły nieco, rzekłem do nich:~- Moje panny, bynajmniej
 5 6  |        dość, otarłem sobie twarz i rzekłem:~- Ciucio maledetto, io
 6 7  |       wyszedłem z mojej kryjówki i rzekłem do księcia:~- Poznajesz
 7 7  |      wstrzymać się od wzruszenia i rzekłem do moich kuzynek, że obawiam
 8 10 |       Byłem oburzony. - Przebóg! - rzekłem sam do siebie - możeż to
 9 11 |           do mnie. - Wielki Boże - rzekłem sam do siebie - mamże znowu
10 12 |          dachy.~Tu zabrałem głos i rzekłem do starca:~- Senor Avadoro
11 12 |  przerwałem naczelnikowi Cyganów i rzekłem, że wiele słyszałem o tym
12 13 |         Jakże możesz pani sądzić - rzekłem do pięknej przewodniczki -
13 13 |           gniewałam.~- Ależ pani - rzekłem do księżniczki - kto -wie,
14 13 |           nieszczęsnej ciekawości, rzekłem:~- W istocie, można powiedzieć,
15 13 |    otrząsnąć.~- Senor Pandesowna - rzekłem na to - czyliż nie dałeś
16 16 |           Rebece. - Ma słuszność - rzekłem sam do siebie - że woli
17 17 |           się ze mną.~- Do jutra - rzekłem.~- Być może - odpowiedział
18 20 |            Zamknęliśmy się znowu i rzekłem do obu ciotek:~- Wprawdzie
19 24 |    najwyższego stopnia.~- Jak to - rzekłem sam do siebie - na to miałżebvm
20 27 |              Nie lękaj się, pani - rzekłem - doktor nigdy nie ośmieli
21 28 |           do pani de Val Florida i rzekłem:~- Dowiedziałem się, że
22 28 |        Naówczas ja zabrałem głos i rzekłem, że podczas wojny portugalskiej
23 29 |           kolei ja zabrałem głos i rzekłem:~- Czarujące gnomidy, jeżeli
24 29 |     piękniejszych...~- Nie mówmy - rzekłem - o tych królestwach, które
25 31 |          złota.~- Przebacz, pani - rzekłem - sumienie nakazywało mi
26 32 |        czekał.~- Senor kawalerze - rzekłem naówczas - pozwól. abym
27 33 |     wówczas przestrogi mego ojca i rzekłem:~- Senor don Roque, muszę
28 33 |           do niej z uszanowaniem i rzekłem:~- Pani, zdaje mi się, że
29 33 |               Nie mówisz mi pani - rzekłem - jakim sposobem szczęśliwy
30 35 |        stronę księcia Velasqueza i rzekłem mu:~- Pozwól, abym cię zapytał,
31 35 |         dostatecznie przygotowani, rzekłem do nich:~- Drodzy przyjaciele,
32 35 |              Kochani przyjaciele - rzekłem - naprzód trzeba postarać
33 35 |         Zanim się pani obudziłaś - rzekłem - małżonek twój uczynił
34 40 |               Dziękuję ci, senor - rzekłem - mówisz mi daleko więcej,
35 42 |           jest od pani.~- Sylwio - rzekłem - idź sobie ode mnie. Z
36 43 |          sam na siebie wyrzekając, rzekłem:~- Nieszczęsny niewdzięczniku,
37 46 |          przeciw temu dowodzeniu - rzekłem - ale to wszystko nic wyjaśnia
38 51 | Zatrzymałem je.~- Celio, Zorillo - rzekłem - jesteście równie piękne
39 51 |   roznosiło nader przyjemną woń, i rzekłem do don Beliala:~- Nic wiem,
40 52 | przewyższać.~- Senor don Belialu - rzekłem - bardzo zimno mówisz o
41 58 |               Racz mnie objaśnić - rzekłem do niego - czy twoja sztuka
42 59 |         otworzył okiennice i wtedy rzekłem:~- Mości czarnoksiężniku,
43 60 |            mieszkańców Barcelony i rzekłem dc nich:~- Panowie, umiem
44 60 |    stromych skał.~- Droga Ondyno - rzekłem - czy uważałaś pilnie na
45 63 |              Przystaję na śmierć - rzekłem - ale dozwól mi wprzódy
46 65 |           Czego chcesz ode mnie? - rzekłem mu. - Czy chcesz mnie pożreć
47 65 |       wierności.~- Zacny Mamunie - rzekłem - ulituj się nade mną! Mam
48 Dod|           orłów.~- W takim razie - rzekłem - nie potrafię jasno wyobrazić
49 Dod|        przygnębiony wyraz twarzy i rzekłem:~- Jesteś moim opiekunem