Dzien

 1 12|        mego nazwiska rodzinnego, Avadoro, gdyż dowiedz się senor,
 2 12|        nazywał się don Felipe de Avadoro i uchodził za człowieka
 3 12|       rzekłem do starca:~- Senor Avadoro lub Pandesowna, sądzę, że
 4 12|     prawdziwe zaś jego nazwisko, Avadoro, znane było zaledwie kilku
 5 29|  przypadkiem nie wraca od senora Avadoro.~- Nie - odpowiedziała -
 6 31|           Zapytałem o dom senora Avadoro, ale nikt nie umiał mi odpowiedzieć.
 7 47|       mego ojca, wiedząc, że don Avadoro jest człowiekiem majętnym,
 8 54|         że niezadługo don Felipe Avadoro wróci do swego nazwiska
 9 54|       mego ojca i rzekł:~- Senor Avadoro, ty, który tak wyśmienicie
10 54|    niegodziwy Busqueros.~- Senor Avadoro - rzekł do mego ojca - zajmujesz
11 54|    zdanie w tym względzie, senor Avadoro? Nie odpowiadasz, przyzwyczaiłeś
12 54|       mam zwyczaj. A wiec, senor Avadoro, racz usiąść tu na tym krześle,
13 54|           Przepraszam cię, senor Avadoro - rzekł - ale zapomnieliśmy
14 54|       lampy.~- Prawdaż to, senor Avadoro - rzekł do mego ojca - że
15 54|  potrzebujesz martwić się, senor Avadoro - rzekł mu Busqueros. -
16 54|         ojca i rzekł mu:~- Senor Avadoro. przychodzę donieść ci o
17 54|         i ciągnął dalej:~- Senor Avadoro, przyszłe twoje małżeństwo
18 54|     czekał ich świetny bal. Pani Avadoro rozpoczęła go z jakimś młodzieńcem
19 54|       tyczy twego majątku, senor Avadoro, wywiedziałem się dokładnie
20 54|          krewni są twoimi, senor Avadoro. Naszyjnik i kolczyki, jakie
21 54| Naszyjnik i kolczyki, jakie pani Avadoro wczoraj miała na sobie.
22 54|         ułożymy. Oto jest, senor Avadoro, pełnomocnictwo, racz je
23 54|             Wstrzymaj się, senor Avadoro - rzekł mu Busqueros - zanim
24 54|       się po Prado, dokąd i pani Avadoro niebawem przybędzie w karecie.
25 54|         obiady. Tak jest, .senor Avadoro, uczynią ci ten zaszczyt
26 54|        to nie odpowiadasz, senor Avadoro, i masz słuszność, że mi
27 55|       wyniośle i rzekła:~- Senor Avadoro, ubliżyłabym pamięci mych
28 55|          razem i rzekła:~- Senor Avadoro, nie mogę do nie mogę dopuścić
29 55|       otwarte, i rzekła:~- Senor Avadoro, jedną tylko nagrodę mogę
30 55|      słyszano z drugiego pokoju. Avadoro, wiesz zapewne, że ojciec
31 55|     zwykłą zimną powagą.~- Senor Avadoro - rzekła - Leonora przeznaczona
32 55|         zwykle i rzekła:~- Senor Avadoro, jakkolwiek istnieje podobieństwo
33 55|  oświadczenia miłosnego.~- Senor Avadoro - rzekła przerywając mi -
34 56|         Nie miej mi tego za złe, Avadoro, czynię to dla waszego wspólnego
35 56|       która mi rzekła:~- Kochany Avadoro, znasz obecne położenie
36 56|      błyszczało nazwisko Leonory Avadoro. Oblałem grobowiec rzewnymi
37 56|   odpowiedzi rzekł:~- Don Juanie Avadoro, weź szpadę i kapelusz i
38 56|       złotymi literami: "Leonora Avadoro". Nie było wątpliwości,
39 56|        jest także twoją, kochany Avadoro. Zwierzyła się jej ze swymi
40 56|       niej prawa.~Teraz, kochany Avadoro, błagam cię o przebaczenie.
41 57|    oficerem, który zranił senora Avadoro, był właśnie twój ojciec.~-
42 58|       przerywanym łzami:~- Senor Avadoro, daj mi sposobność pojedynkowania
43 58|        na nim czytałem: "Leonora Avadoro". Wstrzymałem się od wymienienia
44 58|       odpowiedział:~- Nie, senor Avadoro, ty nie możesz żyć w spokoju.~
45 59|           Powiedziałem ci, senor Avadoro, że pomiędzy Cyganami z
46 59|        swoją kaplicę.~Oto, senor Avadoro, co wymyśliliśmy względem
47 61|       dawnych zdolności.~- Senor Avadoro - zapytałem z kolei - cóż
48 63|         do powiedzenia.~Don Juan Avadoro zapoznał cię ze swymi przygodami,