Dzien

 1 1  |        razem zlewać i doskonalszego szczęścia nie pojmowałyśmy.~Nie pamiętam,
 2 2  |            pomnij o warunkach twego szczęścia. Ty kochasz Inezillę, a
 3 2  |         dwoje nie powinno kosztować szczęścia z krzywdą trzeciego. Chcę,
 4 5  |             tamci dwaj mieli więcej szczęścia, przeto rzemiosło jego zaledwie
 5 5  |   wspomnieniem a nadzieją bliskiego szczęścia.~Nareszcie sen zaczął tłoczyć
 6 7  |            Wreszcie, na domiar mego szczęścia, dwaj moi bracia przybyli
 7 7  |        zemsty.~Taki był koniec mego szczęścia i zarazem mojej sławy. Moja
 8 7  |       człowiek ma słuszność; chwile szczęścia zbyt krótkie są w życiu
 9 7  |          zazwyczaj i na domiar mego szczęścia spostrzegłem, że trzymają
10 12 |              Brakowało tylko do jej szczęścia, aby mój ojciec mógł być
11 16 |          Rovellas. Opłakałem stratę szczęścia, na które wszakże nigdy
12 16 |           rozkoszy na widok naszego szczęścia. Tak to zachwycająca Linda
13 18 | przeznaczona przez niebo dla mojego szczęścia. Kilku segowczyków. z którymi
14 19 |         znajdujesz, że do zupełnego szczęścia brak nam Karlosa? Mamy tu
15 19 |          nic już nie opóźni waszego szczęścia. Blanka będzie twoja.~Możecie
16 19 |          przypominał mu dni sławy i szczęścia, gdy kochany przez rodzinę,
17 20 |         jest najpewniejszą drogą do szczęścia.~- To poszukiwanie szczęścia -
18 20 |        szczęścia.~- To poszukiwanie szczęścia - odparł Velasquez - według
19 24 |             by nam nie brakowało do szczęścia, gdybyśmy mogli zachować
20 25 |          ludziach narzędzi własnego szczęścia, a gdy los do nich kołacze,
21 25 |          wtedy jeszcze doświadczysz szczęścia.~Słowa mego ojca sprawiły
22 25 |            rachunków nie pojmowałem szczęścia dla siebie. Takie myśli
23 25 |            skał przyczyniłem się do szczęścia kilku uczciwych ludzi. Cala
24 27 |     chciałam przyczynić się do jego szczęścia. Nadzieja ta wbiła mnie
25 27 |           dawna straconego domowego szczęścia.~To powiedziawszy margrabia
26 28 |      oddalenia przyczyniałem się do szczęścia moich poddanych. Miłość
27 28 |         małżonki za skarbnice swego szczęścia i honoru. W starej Kastylii
28 28 |           Cieszę się wraz z tobą ze szczęścia, jakie ci sprawia towarzystwo
29 28 |             się to do mego własnego szczęścia.~Na te słowa nie mogłam
30 29 |             oddać wraz z życzeniami szczęścia w tak pięknym związku.~To
31 35 |          poświęcenie moje nie miało szczęścia przypaść ci do smaku. Wprawdzie
32 39 |          począć, przyszedłem szukać szczęścia w Jerozolimie.~- Ja ci zastąpię
33 43 |             wszelkich pomyślności i szczęścia.~Możecie wyobrazić sobie
34 43 |   pomyślności Meksyku i zapewnieniu szczęścia jego mieszkańcom. Był to
35 45 |           wiele smutku, ale i wiele szczęścia.~Oto jest cała historia
36 46 |   przeszedłem do stanu nieopisanego szczęścia. W kilkanaście dni potem
37 51 |             umieć korzystać z twego szczęścia lepiej, niżeli to dotychczas
38 51 |            nazywasz korzystaniem ze szczęścia. Byłbym potworem, gdybym
39 53 |        mniej liczni, najwięcej mają szczęścia u kobiet "onorate" i zawdzięczają
40 55 |          widoki korzystne dla twego szczęścia. Pewien szlachcic, którego
41 55 |      Świadkowie złożyli mi życzenia szczęścia, równie jak mojej małżonce,
42 56 |            to dla waszego wspólnego szczęścia.~- Pani - odpowiedziałem -
43 56 |          odpowiedziałem - warunkiem szczęścia jest spełnienie życzeń,
44 61 |             Oby Allach spuścił rosę szczęścia na twoją głowę!~To powiedziawszy
45 Dod|             umysłu, nie znalazłabym szczęścia na tym świecie i ściągnęłabym