Dzien

 1 1 |    poczucia honoru, a honor, jak sądziłem, polegał na tym, ażeby nigdy
 2 2 |        bardziej niż kiedykolwiek sądziłem, że święte prawa honoru
 3 3 |      poczuciu honoru, który, jak sądziłem, sam obejmuje w sobie wszystkie
 4 6 |     Lettera modlitwę, która, jak sądziłem, będzie ostatnią w mym życiu.~
 5 8 | znalazłeś mnie bez przytomności. Sądziłem, że jestem ocalony, ujrzawszy
 6 12|          myśl wskoczenia na nią, sądziłem bowiem, że nic nie będzie
 7 13|           i słyszę jakieś głosy. Sądziłem, że to moi ludzie, jąłem
 8 13|   portretach z przeszłego wieku; sądziłem jednak, że to strój dam
 9 18|  przymioty wszędzie poprzedzają, sądziłem bowiem, że jeżeli na pierwsze
10 18|        był tajemnicą, znaną, jak sądziłem, tylko mnie i mojej siostrze,
11 20|          niecierpliwość i zawsze sądziłem, że musi to być nieprzyjemne
12 24|   grzeczności mieszkańców Ceuty, sądziłem, że nie należy bezkarnie
13 24|   Rozogniła się moja wyobraźnia, sądziłem, że potrafię oznaczyć miejsce
14 25|    ogólny porządek wszechświata, sądziłem, żem wynalazł zastosowania
15 25|     pomnażający osobiste walory, sądziłem jednak, że nie muszę o nim
16 25|         nic w ustach nie miałem, sądziłem więc, że potrzeba nadaje
17 25|   doszedł mnie hałas z podwórza; sądziłem, że moi służący powrócili,
18 25|       natrafiłem na wiele uwag i sądziłem, że za ich pomocą zdołam
19 31|  niewiele udzielając jej synowi. Sądziłem, że lepiej byłaby uczyniła
20 34|       była to właśnie niedziela, sądziłem, że spotkam w którym kościele
21 35|           wrócił i udał się, jak sądziłem, drogą do Prado. Naówczas
22 35|        ktoś uderza mnie w ramię. Sądziłem, że to Busqueros, i odwróciłem .
23 35|    znalazłem czterech, o których sądziłem, że posiadają niezbędne
24 36|        szachu ludzi Santa Maury.~Sądziłem, że plany te dają i mnie
25 39|      wymyśliłem tę pogłoskę, ale sądziłem, że wolno mi ją rozsiewać.
26 41|     moich ust.~Jej palce pałały: sądziłem, że to z gorączki. Podniosłem
27 43|      przestałem dotąd uwielbiać! Sądziłem, że to niebo nie pozwoliło
28 43|         tym względem są rzadkie; sądziłem nawet, że wcale ich nie
29 43|  Tlaskala odgadła mnie, ja także sądziłem, że zabłysł mi promyk nadziei,
30 45|     istocie - odparł margrabia - sądziłem, że można z przygód moich
31 47|         kiesę złota. Co do mnie, sądziłem, że los nigdy nie zetknie
32 51|    Asturii, nazywam się Leganez.~Sądziłem, że lepiej uczynię, gdy
33 51|       moje drzewo genealogiczne. Sądziłem, że wyjawienie tajemnicy
34 53|      nader zaszczytny. Na koniec sądziłem, że tym sposobem pofolguję
35 53|         że zasłużył na swój los; sądziłem jednak, że zgrzeszyłem przed
36 55|          wcale mnie nie zrażała, sądziłem bowiem, że gdy zechce oddać
37 57|         Miałem order Calatravy i sądziłem, że dano mi go w nagrodę