Dzien

 1 1 |      rodzaju oprócz jednego, gdyż my jesteśmy wierne, czyli,
 2 1 |      matka rodzi się z Gomelezów. My także należymy do tej rodziny,
 3 2 |           Zimno nam - otwórz - to my - twoje drogie kochanki.~-
 4 4 |          złe, bardzo źle czynisz. My, według naszego systemu,
 5 6 |      Każdy ratował się, jak mógł. My zostaliśmy zagnani na wybrzeża
 6 6 |          przewrócił się zupełnie. My wszycy. którzy byliśmy na
 7 7 |         do wstrzemięźliwości, ale my chcemy wiecznie żyć w twojej
 8 9 | niemieckim, zwanym Frankfurt, ale my śmiejemy się z zarozumiałości
 9 9 |   przejażdżki na której z planet. My jesteśmy egregorami, czyli
10 13|         te okolice. Z tego powodu my, Pius III, sługa sług bożych
11 16|     rzeczy zupełnie już ułożonej, my zaś tymczasem wyjechaliśmy
12 17|       Maria de Torres, równie jak my przestraszona, myślała tylko
13 19|           przepisuję.~- Ale kiedy my żądamy - rzekła Rebeka -
14 19|     fortyfikacji wpadły w wodę, a my na dworze nie zwykliśmy
15 25|      przeklętego plemienia, ale i my mamy nasze rozkosze, które
16 25|      Widzisz więc, mój synu, że i my mamy nasze radości, a gdybyś
17 26|  uwierzyli temu oświadczeniu, ale my, młodzież, wiedzieliśmy,
18 26|        własnej celi. Zamknął się, my zaś przyczailiśmy się przy
19 28|        dłonią potężnego monarchy.~My wszyscy, którzy mu towarzyszymy,
20 32|       abyśmy was wymordowali, ale my pomimo to zostawiliśmy was
21 33|         Widzisz, moje dziecię, że my, równie jak wy, uznajemy
22 33|         naszych. Równie jak wy, i my także mamy rodziny kapłańskie,
23 35|      czyli w mądrość boską, którą my nazywamy raz Mander, to
24 35|         zaś o miłostkach Bachusa. My tu w Egipcie wierzymy, że
25 35|         wynieść krzesła na ulicę, my zaś poprawiwszy nieco nasze
26 37|        ocieniał naszych potomków. My sami, aczkolwiek nic wiemy
27 38|        się na młodej dziewczynie, my zaś powróciliśmy do domu.
28 43|    niegdyś otrzymać tytuł granda, my więc, zdaniem naszych przyjaciół,
29 44|        się, chcąc dać upust łzom, my zaś pozostaliśmy pogrążeni
30 46|      dalej twoje opowiadanie. Już my potrafimy się przekonać,
31 47|     cierpień. Ale jest już późno, my także po naszej podróży
32 47|          zgubić się na wieki; ale my tu za nią pomyślimy. Senor
33 50|      który dał ci życie; wszelako my cię nigdy nie opuścimy.~-
34 53|           się do niego schodzili. My rzadko kiedy do niego uczęszczaliśmy,
35 54|          twego wsparcia.~Naprzód, my sami potrafimy wydać twoje
36 60|     odszedł więc do swoich ludzi, my zaś wszyscy udaliśmy się
37 65|     imieniem Obadiasz, od którego my właściwie pochodzimy. Ten