Dzien

 1 1  |   przetrwał te wszystkie próby? Ach, któż śmie o tym wątpić!
 2 7  |    Zawołałem więc z boleścią:~- Ach, mój ojcze, na moim miejscu
 3 8  |         spostrzegł, zawołał -~- Ach. mój młody przyjacielu,
 4 10 |        wpadł ów młody człowiek?~Ach, nie śmiej się, senor; zapewniam
 5 11 |         wymagają tego ode mnie. Ach. mój ojcze, dlaczegóż nie
 6 11 |         demonios! - co znaczy: "Ach, szlachetny panie, cóż widzę
 7 13 |      podziwienia i zawołałem:~- Ach, pani, raj ziemski niczym
 8 14 |   ogromną boleścią zawołałam:~- Ach, moja sto dwunasta prababko,
 9 14 |       jaja.~- Z jednego jaja?~- Ach, boska Rebeko - przerwał
10 16 |    miłość pełną poszanowania.~- Ach, niegodziwcze - mówiłam -
11 16 | wszystko to jest wydrukowane.~- Ach, nieszczęśliwe dzieci -
12 18 |    Rovellas został odrzucony.~- Ach, jaśnie oświecony panie -
13 21 |  Widzicie go! - zawołał Uzeda - ach, leniwiec, łotr niegodziwy!
14 24 |         rozżalony, zawołałem:~- Ach, mój ojcze, miałeś słuszność,
15 25 |    pełen współczucia i rzekł:~- Ach, mój synu, ty tylko uchodzisz
16 26 |  wybranemu ci przez rodziców.~- Ach, mój ojcze - mówiła dalej
17 26 |       konfesjonałem i rzekła:~- Ach, mój ojcze, przychodzę błagać
18 26 |     członkiem ich zgromadzenia. Ach, zapewne, doktor Sangre
19 26 |         na moją stronę dowodów.~Ach, jakże gorzko żałuję, że
20 29 |    także zbliżył się do okna.~- Ach, to on - zawołał - spodziewałem
21 29 |   wspólnie nad nim panujecie.~- Ach! - zawołała Emina - to krew
22 31 |    czekają w przyszłym życiu.~- Ach! - zawołał Toledo - proszę
23 32 |   poznać po głosie, rzekł mu:~- Ach, Delliusie, oby wasze nieszczęścia
24 32 |      niewczesnymi zgryzotami.~- Ach, mój przyjacielu - odpowiedział
25 34 |        chcesz się dowiedzieć?~- Ach, pani - odpowiedziałem -
26 34 |       mamże wierzyć moim uszom? Ach, pani, jestem najnieszczęśliwszym
27 38 |       wzdrygał się co chwila.~- Ach, Delliusie - zawołałem -
28 42 |       dwuznacznych grzeczności. Ach, moje łachmany! jakże teraz
29 50 |         Potępionego Pielgrzyma. Ach, niestety, dzień mego urodzenia
30 51 |     ławce i wracajmy do domu.~- Ach, kochana mamo - odparła
31 51 |      zebrała pistole, mówiąc:~- Ach, moje dzieci, moje drogie
32 52 |   byłaby mnie mogła uspokoić.~- Ach, Belialu! - zawołałem -
33 53 |           ależ to pani Uscariz. Ach, niegodziwa! Wmówiła we
34 54 |     pokazały się na balkonie.~- Ach, zacne panie - zawołał Busqueros -
35 54 |      dnieć, trzeba się rozstać, ach! i rozstanie ma także swoją
36 60 |  dzikich mieszkańców Ameryki.~- Ach, Manuelo - zawołałem - Manuelo,
37 Dod|  zadawać się ze szlachcicami.~- Ach, mój ojcze - odparł Lopez -