Dzien

 1 2  |           jakże, przeklęci wisielcy - zawołałem - idźcie precz do waszych
 2 7  |              nakazuje mi samobójstwo. Zawołałem więc z boleścią:~- Ach,
 3 8  |          szpadę, poszedłem do drzwi i zawołałem mocnym głosem:~- Jeżeliś
 4 12 |               także w jego służbie? - zawołałem z największym zadziwieniem.~
 5 13 |       powstrzymać oznak podziwienia i zawołałem:~- Ach, pani, raj ziemski
 6 13 |               Skinień twoich, pani? - zawołałem.~- Nie przerywaj mi pan,
 7 13 |             wybornie jej się udało! - zawołałem - cudowny ten pałac słusznie
 8 15 |                 Ależ zdawało mi się - zawołałem - że pani wiesz o wszystkim!~-
 9 18 |               to uczynić.~- Jak to? - zawołałem - więc i ty jesteś ich wspólniczką?~-
10 20 |            jaką przytomnością umysłu, zawołałem:~- Przewielebny ojcze, miej
11 24 |           jeszcze bardziej rozżalony, zawołałem:~- Ach, mój ojcze, miałeś
12 25 |         skutkiem działania alikantu - zawołałem:~- Tak jest, mój ojciec
13 27 |             do nóg damy ze sztyletem, zawołałem:~- Pani, miej litość nad
14 34 |                 Sprawiedliwe nieba! - zawołałem - mamże wierzyć moim uszom?
15 35 |               już powściągnąć gniewu, zawołałem:~- Niegodziwy natręcie,
16 36 |               w oknach.~- Co słyszę - zawołałem zdziwiony - to jest więc
17 38 |            chwila.~- Ach, Delliusie - zawołałem - zaprawdę, mądrze radziłeś
18 40 |              jej nie znam.~- Jak to - zawołałem zdziwiony - ta dziewczyna
19 41 |            malować?~- Bez wątpienia - zawołałem - stokroć nawet żywszych,
20 41 | niewypowiedzianie dręczyć.~- Elwiro - zawołałem - moja luba Elwiro, zdradziłem
21 42 |             ramionach swojego wuja? - zawołałem.~- Bynajmniej, Ricardi nie
22 42 |             piersi.~- Wstrzymaj się - zawołałem - takim samym sposobem uwiodła
23 42 |       wszedłeś do jaskini.~- Jak to - zawołałem zdumiony - nie o mnie więc
24 47 |         zamiar do skutku.~- Jak to? - zawołałem. - Umarł ojciec don Lopeza?~-
25 50 |           rzuciłem się na kubek i nie zawołałem o pomoc. Dziś sam się temu
26 51 |        uliczki i stanąwszy przed nim, zawołałem:~- Zuchwalcze, zapłacisz
27 52 |           uspokoić.~- Ach, Belialu! - zawołałem - Belialu, wiem dobrze,
28 52 |                O, mój aniele stróżu - zawołałem - więc już zupełnie mnie
29 58 |          córką. - Lube moje dziecię - zawołałem - jakaż przyszłość los ci
30 58 |           panom.~- Bogdaj przepadli - zawołałem - półbożkowie tej ziemi,
31 60 |             Ameryki.~- Ach, Manuelo - zawołałem - Manuelo, więc to jest
32 63 |               wróżką.~- Drogi ojcze - zawołałem - pozwól, abym nigdy nie
33 65 |             Chalilów.~- Moja córka? - zawołałem zdziwiony.~- Nie inaczej -
34 Dod|     skierujesz się do...~- Litości! - zawołałem - senor Busqueros, przecież