Dzien

  1 Przed|     właściciela, bez wahania wziąłem go ze sobą.~Po pewnym czasie
  2 1    |           śród poświstu burzy mamiły go błędne ogniki, a niewidzialne
  3 1    |          obróciwszy się. dostrzegłem go wywijającego rękami i wskazującego
  4 1    |          wypo-rządzić i stąd nazwano go Venta Quemada. Margrabia
  5 1    |           Quemada. Margrabia wynajął go następnie pewnemu mieszczaninowi
  6 1    |        wróciliśmy tą samą drogą, aby go wynaleźć, ale wszystko na
  7 1    |            jego porady. Nie chciałem go słuchać i dobrze mi teraz.
  8 1    |             wszystkich świętych, aby go nie zostawiać samego w tak
  9 1    |              zamiar jeszcze bardziej go przestraszał. Na koniec
 10 1    |              więc konia i, puściwszy go wyciągniętym kłusem, po
 11 1    |              podwórzu, zaprowadziłem go do stajni, gdziem spostrzegł
 12 1    |            przyjemniejszy. Wypełniły go z żywością, która nawet
 13 1    |              kraje, łatwo mogą sobie go wyobrazić, jednakże nigdy
 14 1    |             żale zanosił, i chciałam go rozpłomienić gorącymi westchnieniami.~
 15 1    |    nieprzyjaciół w Bagdadzie, którzy go oczernili przed kalifem.
 16 1    |           całego pokolenia, mianował go następcą, oddał mu klucz
 17 1    |          powrót do Valladolid, dokąd go wzywały miłość i miłostki.~
 18 1    |        szejka nieżywego. Zamordowano go w wilię przyjazdu posła.
 19 2    |          konia. W istocie, znalazłem go w tej samej stajni, gdziem
 20 2    |             tej samej stajni, gdziem go wczoraj zostawił. Dzielny
 21 2    |              pokryty pianą. Okrywała go dość porządna czarna suknia,
 22 2    |            ojca starali się odwrócić go od tej znajomości; ale właśnie,
 23 2    |           jego spotkanie i oczekiwał go w Venta Quemada, u wejścia
 24 3    |              król Filip V zaszczycił go stopniem podpułkownika w
 25 3    |              że zemdlał i odniesiono go bez przytomności do domu.
 26 3    |      ministrem. Don Fernando przyjął go nader łaskawie i zawiadomił,
 27 3    |             uczuć wdzięczności, jaka go wskroś przejmowała. Nareszcie,
 28 3    |           ujrzał, że u powozu, który go wyprzedził, zmieniano już
 29 3    |     przepraszać pułkownika, że śmiał go trudzić, ten zaś w odpowiedzi
 30 3    |        wymienił miejsce, gdzie można go znaleźć w Paryżu, po czym
 31 3    |        siłami starał się zaprowadzić go w tym kraju. Marszałek również
 32 3    |              był memu ojcu i polecił go kawalerowi de Believre,
 33 3    |        prosił o pozwolenie pokazania go panom marszałkom, którzy
 34 3    |       odebrał list, który przepełnił go radością. W liście tym marszałek,
 35 3    |           książę de Tavannes, prosił go o sąd w pewnej sprawie honorowej,
 36 3    |      raweńskie wyglądały oknami, aby go ujrzeć przechodzącego, ale
 37 3    |            zapewne do śmierci kochać go nie przestanie. Na tę niespodziewaną
 38 3    |            ciosów sztyletem.~Chciano go przytrzymać, ale znowu wziął
 39 3    |            że własna mamka nie mogła go poznać.~Zaraz pierwszego
 40 3    |      kościoła, upadł na grób i oblał go rzewnymi łzami. Pomimo tej
 41 3    |       zapadłych oczu, ale okrywająca go komża pokazywała wyraźnie,
 42 3    |        Trivulcja, ale nie zdawał się go spostrzegać. Nareszcie zbliżył
 43 3    |           między nas i jakoś zdołali go uspokoić. Gdy usiadł na
 44 3    |              samo tylko piekło mogło go natchnąć, podsunął mu półmisek.
 45 3    |             wzięło kawałek, połknęło go i wnet usłyszano, jak spadał
 46 3    |             kiedyś twemu synowi, gdy go jej godnym osądzisz.~Byłem
 47 3    |              jakim sposobem podnieść go do ust. Położyłem się obok
 48 3    |           się obok chleba i chciałem go schwycić zębami. ale za
 49 3    |          oporu; natenczas przyparłem go do muru i znalazłszy bochenek
 50 3    |    rozkrojony przez środek, zdołałem go ugryźć.~Gdyby nie pomyślano
 51 3    |             nigdy nie udałoby mi się go napocząć. Następnie domacałem
 52 3    |           sposobem nie mogłem do ust go przychylić; w istocie, zaledwie
 53 4    |            wprawdzie nigdy nie brano go na tortury, ale wiedziałem,
 54 4    |           nawet nie krzyknął.~- Będę go więc naśladował - rzekłem
 55 5    |         posępność mego ojca, zapytał go o przyczynę i ten mu wszystko
 56 5    |    wspaniałomyślnie oświadczyłeś, że go po raz pierwszy widzisz,
 57 5    |              warsztatu i mnie samemu go sprzedałeś. Zeznając prawdę,
 58 5    |           odmiennego był zdania, gdy go proszono o uncję złota dla
 59 5    |            Jednakże pani Lunardo tak go męczyła i dręczyła bezustannie,
 60 5    |         nawet zbi-rowie, pozdrawiają go ze znaczącym spojrzeniem.
 61 5    |          jestem". Natenczas pchniesz go sztyletem w serce. Drugi
 62 5    |            sprawiedliwości, zaprosił go do siebie na przyjacielską
 63 5    |    nieznajomym do zamku. Wprowadzono go do środka i odwiązano mu
 64 5    |              i polecił służącym, aby go odprowadzili do bram miasta.
 65 5    |            nie żyje. Hrabia uściskał go i wyliczył pięćset cekinów.
 66 5    |             honoru.~To mówiąc pchnął go sztyletem. Hrabia padając
 67 5    |             Nieraz, jeszcze spotkasz go w twoim życiu.~Następnie
 68 5    |         każdym razie utrzymywały, że go nie mają.~Osłaniając samo
 69 6    |              snu, marząc, że trzymam go za włosy i okładam razami,
 70 6    |              postanowiłem. że ugodzę go kamieniem w twarz, byłem
 71 6    |              kamień w ręce, rzuciłem go i Principino padł na wznak.~
 72 6    |             zaczął mnie prosić, abym go ze sobą nie porywał, przyrzekając,
 73 6    |            plecy, zacząłem porządnie go chłostać: dziwna jednak
 74 6    |     mieszkańców tego miasta, datując go: "w roku 1452 od narodzenia
 75 6    |              dostatecznie odznaczały go śród tłumu; cóż dopiero,
 76 6    |              podarty i że spuszczono go do naprawy, statki bowiem
 77 6    |              Wszelako Lettereo wziął go na cel, przyrzekając zabić
 78 6    |        między sznury. Lettereo zabił go w lot; kapitan wpadł w morze
 79 6    |          kapitan wpadł w morze i już go więcej nie ujrzano. Marynarze
 80 6    |  neapolitańskicgo rozkaz pochwycenia go, ale że dopiero przy końcu
 81 6    |      Lettereo porwał strzelbę, wziął go na cel i strzaskał mu ramię.
 82 6    |             wyciągnięto z wody, wnet go wiązano i wrzucano na spód
 83 6    |          wątpienia mógłbym był łatwo go zamordować, dotąd nawet
 84 6    |              na porządnym oćwiczeniu go.~Nieszczęsna moja gwiazda,
 85 6    |       odparłem szybko - nie żądajcie go ode mnie. Przyrzekłem mojej
 86 6    |          Przyrzekłem mojej matce, że go nigdy nie zdejmę, i sądzę,
 87 7    |        kobietę, gdy przyszła powitać go wraz z żonami znaczniejszych
 88 7    |            noża. z kieszeni i utopił go w sercu młodego księcia.
 89 7    |           więc do nich i ci ogłosili go dowódcą.~Etna naówczas wybuchała
 90 7    |        uderzyli na oddział i rozbili go do szczętu. Wprawdzie siła
 91 7    |             nóg dowódcy i zaklinałem go, aby raczył mnie przyjąć
 92 7    |             jesteśmy w kłopocie, kto go ma zastąpić;~niech więc
 93 7    |             ręku. Od trzech lat, jak go straciłem z oczu, znacznie
 94 7    |            dziewczyna, spostrzegłszy go, rzuciła nań wzrok pełen
 95 7    |            to zauważyłem, ale widząc go smutnym i przygnębionym,
 96 7    |          wyleczyć Antonina, kochałem go bowiem za jego odwagę. Znajdował
 97 7    |              mi wierzyć, dawno byłby go już wypędził.~Moro potrafił
 98 7    |            pałacu księcia i wysłałem go za jego powiernikiem i dwiema
 99 7    |            rozkazy, aby jutro puścić go na morze.~Gdy Zoto odszedł,
100 7    |          komnaty. Moje kuzynki także go spostrzegły, porwały się
101 7    |          więc rozgniewane, schwyciły go i wypchnęły z izby.~- Nieszczęsny
102 7    |              duchów ciemności, które go będą używały do swoich piekielnych
103 8    |             śpi tylko, i rozbudziłem go. Nieznajomy, spojrzawszy
104 8    |   mauretańsku. Dziewczęta, okrywając go pieszczotami, zdjęły mu
105 8    |          stryczek z szyi i zaciągnął go na szyję młodzieńca, który
106 8    |     poskoczyły do niego i wyciągnęły go z izby; ale Emina uprzedziła
107 9    |           Puerto-Lapiche. Przeczytaj go, zanim wejdziesz do Kastylii.~
108 9    |           drapieżne zwierzęta mijają go bez szkody z powodu świętego
109 9    |       Wreszcie mogę wam zaręczyć, że go tu wcale nie wzywałem. bo
110 9    |            tu wcale nie wzywałem. bo go nie cierpię. Jednakowoż
111 9    |            adresem. Rozpieczętowałem go i przeczytałem co następuje:~
112 9    |          całą sprawę w świetle wcale go nie rażącym.~Twój życzliwy
113 9    |      kabalisty, następnie prosiliśmy go, aby dotrzymał nam obietnicy
114 9    |  nieśmiertelności z mocą podzielenia go z tym, którego kiedyś dwie
115 9    |            do drugiego wersetu i gdy go ukończyłem, lampa z mego
116 9    |         skłoniła mnie do odwiedzenia go. Spóźniłem się nieco z wyjazdem
117 9    |      przygotowałem się na odpędzenie go, gdyż w ogóle są to przykrzy
118 9    |              jak się nazywa, i wcale go dotąd nie znałem. Jednakże
119 9    |           organów. Pomimo to jeszcze go złagodził mówiąc do mnie:~-
120 9    |          poznać istotę duchów, które go napastowały w Venta Quemada,
121 10   |           zuchwałego żołdaka, wysłał go do Lyonu na pokutę do domu
122 10   |             zaszkodził, nie potrzeba go zapraszać ani wzywać po
123 10   |       zrozumieli te słowa i opuścili go, śmiejąc się i życząc mu
124 10   |         potykała się; wtedy ściskała go za rękę, aby nie upaść.
125 10   |       ślepego odźwiernego, widziałam go tylko, kiedy podawał nam
126 10   |         odgadł jego zamysł, schwycił go zębami za gardło i nie pozwolił
127 10   |            gnijącym ścierwie. Wzięli go, zanieśli do miasta i nieszczęśliwy
128 10   |          poznał swego syna.~Położono go na łóżku; wkrótce Tybald
129 10   |              początku nie zrozumiano go, otworzono jednak drzwi
130 10   |       zakonnika, który rozkazał, aby go zostawiono sam na sam z
131 11   |             rozkoszy dla Menipa, aby go potem pożreć, i że przede
132 11   |          opuszczono dom i zostawiono go całkiem widmowemu zjawisku.
133 11   |             zapytał o cenę: uderzyła go niezwyczajna taniość, zaczął
134 11   |       rozigrana wyobraźnia za daleko go nie uniosła i nie przedstawiła
135 11   |             we drzwiach i przyzywało go palcem, Atenodor dał znak
136 11   |        ujrzał, że duch nie przestaje go wzywać, wstał więc, wziął
137 12   |           natomiast usilnie namawiał go do szukania rozrywek. Posunął
138 12   |           przeciwnie, wszystkie mało go obchodziły i skoro ostatnia
139 12   |              naprzeciwko, pozdrawiał go grzecznie, mówiąc agur,
140 12   |        spowiedzi mego ojca i zgromić go surowo za okrutną obojętność,
141 12   |        przepisach, za pomocą których go wyrabiano. Wszelako mój
142 12   |             gotując płyn i mieszając go pilnie, albowiem guma. nie
143 12   |              u Morena, którzy uznali go za doskonały i prosili o
144 12   |            kocioł, rozkazał umieścić go na palenisku, na którym,
145 12   |              miesiąca. Zakonnik miał go umocnić w postanowieniu
146 12   |        ciekawość słuchaczów. Zaczęto go prosić, aby ulżył sercu
147 13   |              do pocałowania.~Pytałem go dalej, czy będziemy przejeżdżali
148 13   |         wzory i tak cienki, że można go było wziąć za mgłę, którą
149 13   |        udałyśmy się do Neapolu. Mało go widywałam, ale oboje Spinaverde
150 13   |            Spinaverde nie opuszczali go na chwilę. W końcu umarł
151 13   |            samym akcentem zapewniłam go, że jego obecność jest niezbędna
152 13   |             nim w głowę. Pochwyciłem go za szyję, ale obwinął mnie
153 13   |               Nareszcie zdołałem się go pozbyć, gdy wtem trzeci
154 14   |              Ojciec nasz przeznaczał go na małżonka dla dwóch córek
155 14   |              przed ojcem; zaklinałam go, aby mnie oszczędził. Wtedy
156 14   |          mnie pochwycić; odepchnęłam go ręką, w której trzymałam
157 14   |              tylko końce nóg. Widząc go wesołego, podzieliłam jego
158 14   |           drażliwość Thoamimów mocno go niepokoiła. Co do mnie,
159 14   |    potrzebując już Nemraela, odesłał go do mnie.~Byłam wtedy właśnie
160 14   |          powrócić do Venty i na krok go nie odstępować. Poleciał
161 15   |             tym zamiarze?~- Popieram go z całej siły - odpowiedziałem -
162 15   |              że dopiero wysłuchawszy go siadaliśmy do wieczerzy.
163 15   |        aresztował hrabiego i zawiózł go do więzienia w Segowii.
164 15   |              naszego domu. Przyjęłam go, siedząc na podwyższeniu,
165 15   |             panowie ci zatem uważali go za równego sobie i odpowiednio
166 15   |             pociechą. Elwira kochała go równie jak ja i mogę wyznać,
167 15   |     poskoczył na hrabiego i podniósł go na rogi z taką gwałtownością,
168 15   |           nim w powietrzu i odrzucił go na drugą stronę placu walki.
169 15   |     szrankach i jeżeli do jutra nikt go nie podniesie, lękam się,
170 16   |        żadnego znaku życia; położono go na nosze i zaniesiono do
171 16   |             ten list, przeczytał nam go i zapytał moją siostrę,
172 16   |             przekonaniu, ze zgubiłeś go na wieki.~Rovellas pokazał
173 16   |          ważne sprawy, które wzywały go do Kadyksu, a w tydzień
174 16   |              prosząc ją. aby raczyła go przeczytać wobec świadków.
175 16   |           Jego Królewska Mość raczył go wysłać na Wyspy Filipińskie
176 16   |            Odpowiedział, że krzywdzę go okrutnie, sądząc, iż mógł
177 17   |             śpiesznego doręczenia mi go; szacunek zaś, jaki miał
178 17   |        towarzyszenia nam. Przebrałam go za mulnika i Bóg tylko wie,
179 17   |             by raz na zawsze wywiódł go z kłopotu. Mniemałem, że
180 17   |           wyraz, że nawet gdy chciał go złagodzić, rysy mimowolnie
181 17   |        Kabalista oznajmił, że doszły go wieści o Żydzie Wiecznym
182 18   |            wraca do zmysłów, wziąłem go na plecy i wyniosłem z szubienicznego
183 18   |            Przez jakiś czas ścigałem go oczyma, spostrzegłszy jednak,
184 18   |            pobiec za nim i zatrzymać go. Nieznajomy obrócił się.
185 18   |            obrócił się. a widząc, że go gonię, jął tym prędzej uciekać;
186 18   |            zapytał, czy to złodzieje go tak srodze poranili.~- Bynajmniej -
187 18   |              za nim i właśnie miałem go schwytać, gdy upadł. Szybkość,
188 18   |              drzwiczkach. Zastaliśmy go w Torquemada przy drzwiach
189 18   |        okazałem mu wczoraj, uczyniła go śmielszym; pokazał mi rękawiczkę
190 18   |             widzieć, gdy wyratowałem go od śmierci. Dwóch jego dojeżdżaczy
191 18   |   przekonałem się, że Elwira sądziła go bardziej z osobistych jego
192 18   |      przymiotów, niż z blasku, który go otaczał. Ale hrabia był
193 18   |      naprzeciwko waszego i ozdobiłem go wedle mego smaku. Ponieważ
194 18   |           wówczas na ospę; otaczałaś go pani najtkliwszymi staraniami
195 18   |          pokaleczył hrabiego i byłby go niezawodnie zabił, gdybym
196 18   |        urzędu w Ameryce. Otrzymawszy go z łatwością, czym prędzej
197 18   |             z którego nie chcieliśmy go budzić, sądząc, że potrzebuje
198 18   |     odpowiedziano, że on sam i że ja go wyratowałem, zbliżył się
199 19   |           umysłu, żądnej zrozumienia go i szczęśliwej z powodzeń,
200 19   |         dlaczegóż Blanka nie miałaby go kochać? Stary książę pysznił
201 19   |              cała prowincja poważała go i nie miał jeszcze dwudziestu
202 19   |       pięknych panien, które mogłyby go ustalić; wprawdzie jest
203 19   |      królewska wspaniałość stosownie go wynagrodzi. Teraz polecamy
204 19   |             który nazajutrz oddał mu go mówiąc:~- Kochany synowcze,
205 19   |           nie będzie zupełne, jeżeli go nie uściskam po tak długim
206 19   |          pułkownika artylerii, gdyby go zażądał.~Ojciec zaniósł
207 19   |         poszedł do siebie, przepisał go słowo w słowo, ale w chwili,
208 19   |               ale w chwili, gdy miał go podpisywać, usłyszał głos
209 19   |              brat? gdzie jest? niech go uściskam!~- Racz dokończyć
210 19   |            ale postarałem się zgubić go u mego łaziennika. Zresztą
211 19   |             zobaczycie, jak Francuzi go wydoskonalili.~Po tych słowach
212 19   |   lekkomyślnością, chciał uniewinnić go przed księciem i Blanką,
213 19   |               ale don Henryk uprosił go. aby przebaczył na ten raz
214 19   |       księcia, aby raczył cierpliwie go wysłuchać, i rzekł:~- Nie
215 19   |              słowa, ale zaprowadzili go do celi Henryka. Alvarez
216 19   |              Henryka. Alvarez zastał go leżącego na słomie, okrytego
217 19   |          przez jakiś czas starał się go sprawować, ale nie mogąc
218 19   |       królowi swoją dymisję i prosił go o jaki urząd przy dworze.
219 19   |          przy dworze. Król ustanowił go wielkim szatnym koronnym
220 19   |             cierpliwości przywrócili go na koniec do zdrowia. Następnie
221 19   |             do ministra. Wprowadzono go do gabinetu, gdzie dygnitarz
222 19   |            podpisem don Karlosa. Oto go jeszcze mam; racz mi teraz
223 19   |              żaden z poprzedzających go dowódców. Cała osada ubóstwiała
224 19   |      dowódców. Cała osada ubóstwiała go też za to postępowanie.
225 19   |        Doznane nieszczęścia uczyniły go dzikim i bojaźliwym.~Jakub
226 19   |          majątek, godność i zostawił go obłąkanego na garści słomy.
227 19   |             niego wieczorem i zastał go pogrążonego w zwykłej tęsknocie.
228 20   |    naczelnika i po wieczerzy prosiło go, aby raczył dalej ciągnąć
229 20   |          napiszę do króla i poproszę go o pozwolenie przybycia do
230 20   |           srogim spojrzeniem wcisnął go z powrotem na oczy i udał
231 21   |         wcale na ścieżki.~- Widzicie go! - zawołał Uzeda - ach,
232 21   |           więcej nawet - upływa, jak go straciłem, gdyż umarł czterdziestego
233 21   |       wówczas nader młody i zaledwie go pamiętam. ale niejaki Dellius
234 21   |           Mój dziad poznał, że użyto go za narzędzie okropnej zbrodni.
235 21   |           kształcie muszli i wyłożyć go, tak zewnątrz jak i wewnątrz,
236 21   |              z którym zawsze łączyła go prawdziwa przyjaźń.~Tymczasem
237 22   |   wynalazkami zalotności starała się go do siebie przywiązać.~Wnet
238 22   |           memu dziadowi, uprzedzając go, że dla ważnych spraw dworskich
239 22   |      dworskich będzie mógł odwiedzić go dopiero za pięć dni. Po
240 22   |          jest tak powabny, mianujemy go naszym podczaszym. Wiesz,
241 22   |          Antoniusza, Herod poświęcił go na wielkiego kapłana. Natenczas
242 22   |              zboża, tak że zaczynano go już nazywać Wielkim. W istocie
243 22   |             to przynajmniej mianować go szczęśliwym, gdyby kłótnie
244 22   |            ucznia i wcale nie chciał go odstępować, gdy nagle przybył
245 22   |           wielkiego króla. Oby niebo go potępiło wraz z wszystkimi
246 22   |          znudzony światem, opuściłem go więc, aby żyć z cnotliwym
247 22   |     pochlebcy zawczasu już okrzykują go Mesjaszem, zapowiedzianym
248 22   |           tak że wkrótce straciliśmy go z oczu.~Kabalista zmieszał
249 22   |     namiętności: ambicja, prowadząca go do panowania, i miłość,
250 22   |           panowania, i miłość, która go od niego odciąga. Przedstawiam
251 22   |          więc odcinek AB i przenoszę go trzy razy na linię AC, po
252 23   |       klasztoru. Wszyscy powszechnie go szanowali. Często przychodził
253 23   | uszczęśliwiony i ciągle wystawiał mi go za przykład.~Przy końcu
254 23   |             moim synem i wykształcił go na podobieństwo szlachcica
255 23   |       nieszczęścia familijne zmusiły go do oddawania się przez jakiś
256 24   |           nienawidzi dezercji, kazał go wsadzić na okręt i odesłać
257 24   |    wyglądający mi z kieszeni i wziął go do rąk. Z początku mocno
258 24   |          byłby tak mały, że nie mogę go sobie żadnym sposobem wyobrazić.~
259 25   |       zsiadłem z konia, przywiązałem go, dobyłem szpady i zapuściłem
260 25   |         odpowiedź poskoczyłem, chcąc go przeszyć na wylot, ale natenczas
261 25   |             własny interes, nie mogą go zrozumieć, wmawiają w niego
262 25   |            lub szaleństwo, odtrącają go od swego grona, upadlają
263 25   |              trudnej sprawie musiano go odwołać. Wiesz także, że
264 25   |         łasce. Z tym wszystkim, nuda go pożera; tyle ma środków
265 25   |      wygórowane samolubstwo uczyniło go tak drażliwym na najmniejszą
266 25   |             częste choroby ostrzegły go, że ten jedyny przedmiot
267 25   |              i postanowiłem zwiedzić go nazajutrz.~Wkrótce potem
268 26   |    zatrudniony, możemy śmiało prosić go, aby opowiedział dalszą
269 26   |             jakich do uskutecznienia go użyłem. Mało brakowało,
270 26   |             iż sama natura stworzyła go do stanu całkiem przeciwnego
271 26   |          zniecierpliwienia. Gniewały go najmniejsze nasze wykroczenia,
272 26   |            się o egzemplarz i wsunął go w kieszeń, tak jednak, że
273 26   |             jego pokoju i zastaliśmy go zagłębionego nad niebezpiecznym
274 26   |  szlachetnego małżonka. Sądziłam, że go kocham...~Tu znowu łkania
275 26   |            przed ojcem Sanudo i proś go, aby ci dał pukiel swoich
276 26   |          relikwiarz i rzekł, podając go ochmistrzyni:~- Weź pani
277 26   |            naszych rąk, otworzyliśmy go w nadziei, że znajdziemy
278 26   |     wieczornej lekcji Veyras zapytał go, dlaczego nie wolno księżom
279 26   |         wyprawiwszy człowieka, który go zatrzymywał, tak dalej swoją
280 26   |             cię wzywa; przeznacza ci go cnotliwy starzec, którego
281 26   |          margrabiego i przeciągnięto go na drugą stronę. Pozdejmowano
282 26   |    potrzebuję czego więcej. Prosiłem go, aby poszedł ode mnie do
283 26   |              do ojca Sanudo i zaklął go o udzielenie mi pościeli;
284 26   |   znakomitego nieboszczyka i unieśli go, nie tykając wszakże sukna
285 26   |         obecności. Opuścił nas i już go więcej tego dnia nie widzieliśmy.~ ~
286 27   |           siedzisz. Rada bym w tobie go odzyskać. Byłam mamką księżnej
287 27   |         Łkania i westchnienia ciągle go przerywały.~Wszelako rozłączenie
288 27   |      odpowiedzi. Dwa razy odwiedziła go w Madrycie, ale serce małżonka
289 27   |            zaś cieszyłam się, widząc go tak dla siebie powolnym.
290 27   |             dniu, w którym Hermosito go ukończył, matka rzekła mu:~-
291 27   |   podzielaniem zmartwienia. Uważałam go za istotę zupełnie zależną
292 27   |              już Hermosita, że wołał go i szukał na próżno i że
293 27   |             i że bez wątpienia wilcy go pożarli. Girona była więcej
294 27   |          przyszła do niego i zmusiła go, by wsiadł do łódki rybaka,
295 27   |         który zobowiązał się odwieźć go do stojącego w pobliżu amerykańskiego
296 27   |               Girona gwałtem zmusiła go do powrotu. Były to poświęcenia,
297 27   |          król żadną miarą nie chciał go p Liście od siebie, gdyż
298 27   |       kochała swego ojca, ubóstwiała go, zdawała się żyć i oddychać
299 27   |             przyrzekłam sobie kochać go z całej duszy, chciałam
300 27   |              rozkaz królewski wezwał go do dworu, odeszłam do moich
301 27   |            upragniony list i podałam go ojcu, który w nagrodę czule
302 27   |              mego szacunku. Rada bym go lać. Nie pytam się. co pisze
303 27   |          księcia Medina Sidonia. Mam go dotąd u siebie na górze
304 27   |             się więc i już tego dnia go nie widzieliśmy.~ ~
305 28   |           dalej czytać, ale zaczęłam go lak usilnie prosić, że nie
306 28   |              nóg mego ojca. zaczęłam go ściskać, byłam pewna, że
307 28   |           się nazwał, gdyż bylibyśmy go wzięli za anioła wojny lub
308 28   |          naszą przyjaźń i przypuścić go jako trzeciego do węzła,
309 28   |           dworze całego kredytu, aby go jak na j świetnie j wynagrodzono.
310 28   |             pieniężne. Król obdarzył go baronią Deulen, położoną
311 28   |             dziwacznych wad, o które go wszędzie napastowano. Te
312 28   |           jego rozmowie i odróżniały go od nas, Hiszpanów, zwykle
313 28   |     nieograniczone zaufanie przekona go, aż wszędzie i o każdej
314 28   |             stanu rzeczy i zwrócenia go na drogę cnoty. Nie zastał
315 28   |              drogę cnoty. Nie zastał go w domu. Powrócił po południu,
316 28   |       sztyletu zza pasa i położywszy go na stole, rzekł:~- Zwyczajny
317 28   |               weźmie sztylet i utopi go w sercu przeciwnika.~- Wyśmienicie -
318 28   |         Wtedy wziął sztylet i utopił go w piersiach van Berga, po
319 28   |   pierwszeństwo, każdy bowiem chciał go ocalić.~Pośród tej całej
320 28   |       Oficerowie wallońscy podnieśli go do znaczenia ogólnej sprawy
321 28   |          trzech, dziesiąty skaleczył go w ramię, jedenasty zaś przeszył
322 28   |         wykrywała. Hiszpanie odgadli go i pokochali. Dwór począł
323 28   |           stanu.~Odtąd nie widziałem go więcej, ale serca nasze
324 28   |            ujrzano, czym ten wypadek go uczynił, co bez wątpienia
325 28   |              gdy tymczasem widziałem go już na marach. Czyliż nie
326 29   |            przygód. Prosiłem, aby mi go opowiedziała, co też u-czyniła
327 29   |       księcia Sidonii. Nie czytał mi go ani też późniejszych, które
328 29   |             księciu zawsze najwięcej go zajmowała.~Wkrótce potem
329 29   |              później jednak co dzień go widywałam, gdyż prawie nie
330 29   |              słowom księcia; lubiano go zresztą za jego przymioty
331 29   |      korzyścią mieszkańców. Zapytano go, jakiej żąda nagrody. Odpowiedział,
332 29   |            staraj się nigdy w niczym go nie obrazić.~Wyznałam ci,
333 29   |             Mało jednak rzeczy mogło go rozgniewać, we mnie zaś
334 29   |     rozgniewać, we mnie zaś wszystko go uszczęśliwiało. Lubił patrzeć
335 29   |       schwytano złodzieja, zraniwszy go kamieniem w głowę, i że
336 29   |           Kilku służących przyniosło go do mych nóg i poznałam Hermosita.~-
337 29   |          siebie i jak najtroskliwiej go pielęgnować. Zdaje mi się
338 29   |              Orszak oficerów otaczał go z poszanowaniem. Admirał
339 29   |         kazał płynąć dalej. Minąwszy go kapitan naszego okrętu rzekł:~-
340 29   |          jakim sposobem don Fernando go pozyskał. Kapitan wytłumaczył
341 29   |           się temu, ale nie chciałem go słuchać i byłem już dość
342 29   |           Żywotów świętych. Prosiłem go o pożyczenie mi tej książki
343 29   |           dać mu się poznać i prosić go, aby mnie umieścił w takim
344 29   |            wyraz, że zaledwie mogłam go poznać.~Krew mi się ścięła
345 29   |             Odpowiedziano mi. że już go w domu nie ma. W trzy dni
346 29   |             nowicjat. Nie znalazłszy go tam, pojechała do Bilbao
347 29   |            Pojechano za nim, ale już go tam nie było, szukano go
348 29   |             go tam nie było, szukano go u wszystkich jego pacjentów,
349 29   |       okrucieństwa księcia pozbawiły go mojej miłości, nigdy nie
350 29   |           męczyłem się, zanim mi się go udało obluźnić. Zbierałem
351 29   |            przepraszający, położyłem go na kracie, następnie wyjąłem
352 29   |             rzekła Rebeka - słuchasz go senor z wielką przyjemnością,
353 29   |         chęci, nie będziesz w stanie go odmienić.~- Dobrze więc -
354 29   |          jaką dałem rozbójnikowi, że go odwiedzę o czterysta kroków
355 30   |             już na ciebie.~Zapytałem go, czy to nie są czasem podziemia
356 31   |              Tarudantu, gdy zmusiłem go do powrotu. Jest niezadowolony
357 31   |         starego włóczęgę.~- Widzicie go - krzyknął Uzeda. - Łotr!
358 31   |               prorocy co sił zaczęli go pocieszać mówiąc, że przyjdzie
359 31   |           królewski, nie mówiono, że go przepowiedzieli prorocy.~
360 31   |           kilka tygodni zaprowadziła go do grobu. Wyzionął ducha
361 31   |            do Jerozolimy bezustannie go dręczyła. Postanowił zatem
362 31   |             ją do kieszeni. Ścigałem go wzrokiem, następnie poszedłem
363 31   |           list prosząc, abym zaniósł go do kawalera. Poszedłem i
364 31   |              Odpowiedziałem, że mogę go zaprowadzić. Nie znaleźliśmy
365 31   |   śmiertelnik; czy często zapraszasz go na wieczerzę?~- Mylisz się -
366 31   |          znękany, że zaledwie mogłem go poznać. Długo modlił się,
367 32   |      urzędnika sądowego. Wprowadzono go i dowiedzieliśmy się, że
368 32   |              jeszcze oddychać; kazał go więc przynieść do domu i
369 32   |         podłożyli płomień tam, gdzie go jeszcze nie było.~O wschodzie
370 32   |             de Saint-Germain.~- Znam go dobrze - przerwał Uzeda -
371 32   |           się niepokoili, nie widząc go tak długo.~- Bynajmniej -
372 32   |      postanowiłem więc nie opuszczać go ani na chwilę.~Dostaliśmy
373 32   |           się opierać.~Zaprowadziłem go do kawalera, któremu powiedziałem,
374 32   |          ulicy Św. Rocha. Wynalazłem go z łatwością, powiedziałem,
375 32   |          potrzaskane kości nabawiały go nieznośnych bólów. Starałem
376 32   |             cierpieniach, zabawiając go i rozweselając wszelkimi
377 32   |      potrzebuje wypoczynku, szukałem go zatem w czytaniu przyjemnych,
378 32   |            domów handlowych, zmusiły go do wejścia w stosunki z
379 32   |           pisał mu, że dwór zawezwał go do Valladolid i że po powrocie
380 32   |             może należało zawiadomić go o naszym układzie i o spółce
381 32   |         zmarłego wuja, ja zaś użyłem go wedle żądania tego wuja,
382 33   |            pobożne obowiązki wzywają go do świątyni, ale że możemy
383 33   |              naczelnika i prosiliśmy go, aby dalej raczył opowiadać,
384 33   |         odzyskania zdrowia, prosiłem go więc, aby odłożył dalszy
385 33   |             jeszcze zasnąć, prosiłem go więc, aby ciągnął dalej
386 33   |         dowodzi, że zapewne musiałoś go trzymać przy dziurce od
387 33   |               z przyjemnością byłbym go widywał przy moim stole.~
388 33   |              mojej uwagi. Podniosłem go i spostrzegłem portret przywiązany
389 33   |     roztropność nie pozwala mi oddać go, zanim kilku słowami nie
390 33   |       spodziewam się, że zechcesz mi go oddać.~- Nie mówisz mi pani -
391 33   |    czarującej kobiety dla namówienia go do przejścia na wiarę Proroka.
392 34   |             sztuki, wówczas nazywamy go Ptah, czyli Wulkanem, gdy
393 34   |              w postaci dobra, zwiemy go Ozyrysem.~Uważamy Boga za
394 34   |          ubliżenia Jego czci, uważać Go za istotę zbiorową, gdyż
395 34   |          tylko natura boska przenika go do pewnego stopnia i łączy
396 34   |      Napisawszy ten list, odczytałem go i spostrzegłem w nim pełno
397 34   |             dlatego też nie chciałem go ani oddać, ani odesłać.
398 34   |           złudzenia, zapieczętowałem go, zaadresowałem: "Do pięknej
399 34   |            mój list miłosny, ale już go tam nie znalazłem. Pytałem
400 34   |             był. Nie wątpiłem, że on go zabrał, i byłem bardzo niespokojny,
401 34   |           nie miałem zamiaru wręczać go pani. Napisałem go jedynie
402 34   |           wręczać go pani. Napisałem go jedynie dla własnej przyjemności
403 34   |           szuflady, z której wykradł go ten niegodziwiec Busqueros,
404 34   |          upuściła wachlarz. Podjąłem go czym prędzej. Przyjęła zgubę
405 34   |      opowiadania, przerwano mu i już go więcej tego dnia nie widzieliśmy.~ ~
406 35   |              bóg jaki umrze. grzebią go, płaczą nad nim przez kilka
407 35   |             oprzeć się ogarniającemu go snowi, zostawiłem go więc
408 35   |   ogarniającemu go snowi, zostawiłem go więc w spokoju; ale następnej
409 35   |            przy nim czuwać, prosiłem go, aby raczył zadowolić moją
410 35   |              sobą zegarka, zapytałem go o godzinę.~To zapytanie
411 35   |      oddalonej części miasta; kazała go wyporządzić i osiadłyśmy
412 35   |           naszą ulicę, wnet ścigałam go wzrokiem lub spoglądałam
413 35   |         który nosisz na szyi, byłbym go podniósł i z radością zabrał
414 35   |         zręcznie krzyżyk i upuściłam go na ulicę.~Nad wieczorem
415 35   |           kawałek papieru;~rozwinęła go, wyjęła mały złoty krzyżyk
416 35   |               wyjął krzyżyk i zaczął go całować.~Nad wieczorem ujrzałam
417 35   |             Przynieśli stół, nakryli go, po czym odeszli i wrócili
418 35   |        kościele udałam, że znalazłam go pod nogami, i pokazałam
419 35   |             zaleciła mi jednak, abym go schowała do kieszeni. Jubiler
420 35   |        pokazano mu pierścień; ocenił go na osiem tysięcy pistolów.
421 35   |             i zdało mi się, że wcale go mój widok nie cieszy. Odwrócił
422 35   |             zapewne i wtedy drażniła go moja obecność, gdyż chociaż
423 35   |          uczuć całe oburzenie, jakie go na widok mojej ciekawości
424 35   |         miesiącach pożycia znalazłam go szczęśliwszym niżeli chciałam,
425 35   |              się szukać kogoś. Chcąc go wybawić z kłopotu, wziął
426 35   |          Peńa Flor. Nie pragnę wcale go zabić, chcę tylko dać mu
427 35   |      Gdybyście mieli zamiar zgładzić go z tego świata, nie mieszałbym
428 35   |              którą nigdy nie byłabym go posądziła.~- Nigdy w życiu
429 35   |      wystawiłem w Madrycie, musiałem go więc zapłacić. Jeżeli tego
430 35   |        dublony za weksel. Wystawiłem go na okaziciela, nie miałem
431 35   |    przeraźliwie krzyczeć i upewniłam go, że także widziałam krwawą
432 35   |  niepokojenia Cornadeza i wyleczenia go z dotychczasowego błogostanu.
433 35   |           obawiałam się, aby mój mąż go spostrzegł lub też, by odkrył
434 35   |            do tego miejsca, odwołano go do spraw hordy. Po jego
435 36   |             i własnym synem. Czczono go także pod postacią syna
436 36   |        emanację Boga i przedstawiano go pływającego po ile, jak
437 36   |        badania nad Platonem wprawiły go w rzucanie pozornego światła
438 36   |        metafizyki, stąd też nazywano go Platonem synagogi.~Pierwsze
439 36   |               Z dwóch stron otaczają go potęgi bytu, najdawniejsze
440 36   |            zmorzony snem, zostawiłem go więc w spokoju, nazajutrz
441 36   |     przerwałem Suarezowi i zapytałem go, czy była tego wieczora
442 36   |           wrócić do świata, pożegnał go, niemniej jednak chwaląc
443 36   |              powiedział mi na to, że go zna i że jest to szlachcic
444 36   |            dziennych czynności i już go więcej tego dnia nie ujrzeliśmy.~ ~
445 37   |          wcale bowiem nic postać jej go oczarowała. Velasqucz widział
446 37   |              się kary i wstydzi, gdy go schwytać na wzbronionym
447 37   |              przymioty, odróżniające go od wszystkich innych istot
448 37   |           bowiem razie nazywalibyśmy Go tylko Potęgą.~Tak wyobraża
449 37   |             ale też i nie odważa się go zwalczać, ponieważ dostrzegą
450 37   |       słuszne i wielkie, skłaniające go do pobłażliwości wobec błędów,
451 38   |         Delliusowego. Snadź trapiące go sny straszliwie go niepokoiły,
452 38   |          trapiące go sny straszliwie go niepokoiły, gdyż wzdrygał
453 38   |              starca, dla ochłodzenia go i przedłużenia mu snu.~Gormanus
454 38   |          udał, że czyta, ja zaś - że go słucham, jednakże zajmowaliśmy
455 38   |      pierwszą sposobność i zarzuciła go pytaniami.~- Pani - odparł
456 38   |             całą przyjemność, z jaką go słuchała, i odłożono na
457 39   |            się użyteczny, zatrzymała go w Jerozolimie.~Pewnego wieczoru
458 39   |           zdjęła z szyi. Pocałowałem go, a polem wpław powróciłem
459 39   |      Rzuciłem się za nim, schwyciłem go i wyniosłem na brzeg. Wszystko
460 39   |              potrzeba, która zmusiła go do wyciągnięcia ośmiu czułków,
461 41   |            wigoni. Naczelnik słuchał go cierpliwie, a pokora ta
462 41   |            Torres Rovellas i zapytaj go, czy nie przypomina sobie
463 41   |            nie zapomniał o tym, proś go, aby raczył zaszczycić nas
464 41   |            sytuacja, która zaczynała go mocno niepokoić, tak szczęśliwie
465 41   |   romansowości, trzeba zatem przyjąć go w takim miejscu, które mogłoby
466 41   |       majątku Elwiry, nikt nie śmiał go ruszyć, gdyż z chwilą jej
467 41   |           mieszkała. Na razie zajęła go moja matka oraz kilku prawników
468 42   |    trzydziestym roku życia wszystkie go znudziły i zamierzył zająć
469 42   |             ale piękne panie zaczęły go dla młodszych prałatów opuszczać,
470 42   |          opuszczać, zresztą znudziły go już te ciągłe nadskakiwania,
471 42   |             i biegań. Utrzymanki też go nie mogły zadowolić; nie
472 42   |             ją na swój sposób, ażeby go potem mogła uczynić szczęśliwym.
473 42   |             ulicach Genui, zaczepiła go młoda trzynastoletnia dziewczyna
474 42   |             swego brata, uprzedzając go, aby podwoił ostrożność,
475 42   |          swego dobroczyńcę i czyniła go najszczęśliwszym z ludzi.
476 42   |              wyrwać się otaczającemu go zewsząd nieszczęściu.~Nazajutrz
477 42   |              i byłaby przyprowadziła go do ostateczności, ale Ricardi
478 42   |        sprawy do załatwienia, prosił go, aby raczył dalszy ciąg
479 43   |           przez trzy lata codziennie go odmawiać. Oprócz tego macie
480 43   |            ustach, ale nie śmieliśmy go wymówić. Stan ten był czarujący,
481 43   |          lękaliśmy się w czymkolwiek go zmienić.~Gdy margrabia doszedł
482 44   |           znaczenie, gdyż ten, który go posadził, powziął wprzódy
483 44   |          mowy ojców moich. Zaprowadź go do kamienia, który wczoraj
484 44   |              kapłanów. Zaprowadziłem go na cmentarz i pokazałem
485 44   |              że nie należy zaczepiać go z tej strony. Starzec pokazał
486 46   |            mu ręce na szyję i nazywa go imieniem zmarłego kochanka.
487 46   |           walce z rozumem zniszczyła go nareszcie i - uzbrojona
488 46   |           sam się nie wyniesie, każę go moim ludziom za drzwi wyrzucić.~-
489 46   |            się do niego i okrzykiwać go dobroczyńcą miasta, podczas
490 46   |             odtąd zupełnie straciłem go z oczu.~Po doświadczeniu
491 46   |           już żadna siła nie potrafi go na powrót przywołać. Ostatnie
492 46   |              ale przecież do śmierci go to nie doprowadzi, gdyż
493 47   |           biednego Suareza i targnął go za ramię. Don Roque ocknął
494 47   |              słów Busquera i zapytał go:~- Nie o to tu teraz chodzi.
495 47   |          sprawcy jego życia nie była go powtórnie rzuciła na łoże.
496 47   |         usnął i mam nadzieję, że sen go nieco pokrzepi.~- Mówiono
497 47   |          odpowiedzi. Toledo uścisnął go przyjacielsko, polecił,
498 47   |              aby odtąd raczył uważać go za przyjaciela. Suarez wdzięcznie
499 47   |        Suareza do zdrowia, zapewniła go, że Ineza nie przestaje
500 47   |           przestaje o nim myśleć ani go kochać, że na jej to prośby