Dzien

 1 1 | szubienicach; trzeci zaś, imieniem Zoto, uciekł z więzień Kordowy
 2 4 |         Proroku! jesteśmy ocaleni! Zoto przybywa nam na pomoc.~Zoto
 3 4 |        Zoto przybywa nam na pomoc.~Zoto wszedł ze swoją czeredą,
 4 4 |          na szyję. Rozłączono nas. Zoto rozkazał mi wsiąść na konia
 5 4 |           wieczerzę, do której sam Zoto nam usługiwał z oznakami
 6 5 |           opuszczonego miasta. Tam Zoto kazał nam zsiąść z koni
 7 5 |      studnia.~- Mylisz się - rzekł Zoto - jest to wejście do mego
 8 5 |            wydostali się na brzeg, Zoto rzekł do mnie:~- Senor Alfonsie,
 9 5 | przyjemnością.~Po chwili nalegania Zoto zasiadł obok nas i zaczął
10 5 |         niego tymi wyrazy:~- Panie Zoto. jestem ci więcej winien,
11 5 |          się tymi słowy:~- Kochany Zoto, dowiedziałem się o współzawodnictwie
12 5 |            dobrze usłużył.~- Panie Zoto - rzekł tenże - mocno ci
13 5 |        pomieszanie, rzekł:~- Panie Zoto, odłóż na bok te smutki.
14 5 |     pożyczył, ale Monaldi rzekł:~- Zoto, obrażasz mnie; jeżeli jeszcze
15 5 |           szlachcic rzekł:~- Panie Zoto, weź tę kiesę z, pięćdziesięciu
16 5 |            rzekł do niego:~- Panie Zoto, masz tu jeszcze sto cekinów;
17 5 |     cekinami będzie twoja, kochany Zoto, jeżeli dasz mi słowo honoru,
18 5 |            w całym Benewencie.~Gdy Zoto kończył opowiadanie tej
19 6 |             Po skończonym obiedzie Zoto zasiadł obok nas i tak dalej
20 6 |         zajęciem, po czym rzekł:~- Zoto, Zoto! gia vegio che tu
21 6 |             po czym rzekł:~- Zoto, Zoto! gia vegio che tu sara i
22 6 |            powinienem zaniedbywać.~Zoto odszedł i każdy z nas, stosownie
23 6 |            jakimi byli ci, których Zoto w opowiadaniu swoim odmalowywał.
24 7 |     zjedliśmy obiad, a po obiedzie Zoto w te słowa zaczął rozpowiadać
25 7 |            jeden.~- Syn rozbójnika Zoto - odpowiedziałem. Na to
26 7 |          zastąpić;~niech więc mały Zoto będzie naszym porucznikiem.
27 7 |       mówiąc uderzył ją w twarz.~- Zoto!... Zoto!... - krzyknęła
28 7 |     uderzył ją w twarz.~- Zoto!... Zoto!... - krzyknęła biedna dziewczyna -
29 7 |            puścić go na morze.~Gdy Zoto odszedł, piękna Emina rzekła
30 12| poważniejszą. Rozbójnik nazwiskiem Zoto pustoszył Kalabrię, podczas
31 12|          spotkania z bandą signora Zoto.~Natenczas nieznajomy, przybrawszy
32 12|          zakres twoich wiadomości. Zoto jest człowiekiem zbyt światowym,