Dzien

  1 1  |              więc do szubienicy. Widok jej był tym obrzydliwszy, że
  2 1  |               dala już powierzchowność jej nic dobrego mi nie wróżyła.
  3 1  |         wieczerzę. Mniemam, że czujesz jej potrzebę.~Słowa te rzekła
  4 1  |            własnej.~ ~HISTORIA EMINY I JEJ SIOSTRY ZIBELDY~ ~Ojcem
  5 1  |            Lejli. Naprzód oświadczyłam jej moją namiętność, układając
  6 1  |           używany), następnie rzucałam jej pełne ognia spojrzenia,
  7 1  |                kolana, całowałam ślady jej stóp, zaklinałam wietrzyk,
  8 1  |               zaklinałam wietrzyk, aby jej moje żale zanosił, i chciałam
  9 1  |        naznaczyła mi schadzkę. Upadłam jej do kolan, całowałam ją po
 10 1  |                rękach, oblewałam łzami jej nogi. Kochanka moja z początku
 11 1  |         Koreisz. Nie mogłyśmy dość się jej nasłuchać i niebawem umiałyśmy
 12 1  |          religia, jak znienawidziłyśmy jej kapłanów. Z drugiej za to
 13 2  |              była zamknięta i otworzyć jej żadnym sposobem nie mogłem.
 14 2  |                nową małżonką i siostrą jej, Inezillą.~Moja macocha
 15 2  |            spojrzenia. Nie powiódł się jej ten zamiar, natomiast ja
 16 2  |              szalenie zakochałem się w jej siostrze, Inezilli. Namiętność
 17 2  |             przeszkadza, abym stał się jej c o r t e j o, czyli kochankiem,
 18 2  |                i zabrał ze sobą żonę i jej siostrę. Podróż ta miała
 19 2  |              zwykłej skromności. Wyraz jej oczu, przyśpieszony oddech
 20 3  |               tym językiem. Spowiednik jej, Ińigo Velez, ciągle gorzko
 21 3  |   niepodobieństwem więc było pozbawiać jej spowiednika znającego ten
 22 3  |           umarła pani de Believre. Mąż jej opuścił Flandrię i przeniósł
 23 3  |                że swym uczuciem uczyni jej zbyt wielki zaszczyt. Nareszcie
 24 3  |           pychę i Trivulcjo oświadczył jej swoją miłość. Nina na to
 25 3  |             nadto wymagała zawsze, aby jej kochankowie zniżali się
 26 3  |          poszedł do matki i oświadczył Jej ten zamiar, jak gdyby nic
 27 3  |      wściekłość, pobiegł do matki, aby jej naubliżać. Biedna kobieta
 28 3  |            kiedyś twemu synowi, gdy go jej godnym osądzisz.~Byłem przekonany,
 29 4  |            Vegilla. Widziałem ją całą: jej sześć miast i czterdzieści
 30 5  |           windę, wszelako rzadko kiedy jej używano.~- Wszystkie te
 31 5  |             się słowa Eminy i wyraźnie jej to oświadczyłem; następnie
 32 5  |           rozmowę, zapytałem, jakie są jej zamiary na przyszłość.~Emina
 33 5  |                na podarunek ślubny dał jej parę złotych kolczyków i
 34 5  |               się, gdy uznano kolczyki jej za daleko piękniejsze i
 35 5  |              ojciec przyrzekł, że kupi jej taką samą szpilkę. Jednakże
 36 5  |         należnym poszanowaniem. Podano jej wodę święconą i posadzono
 37 5  |         rzemiosła, które by zaspokoiło jej skłonność do wydatków. Jeżeli
 38 5  |           pragniesz zaspokoić wszelkie jej żądania, ofiaruję ci przyjaźń
 39 5  |            podziwiały złote zapinki na jej czarnym aksamitnym gorsecie
 40 5  |           przywodził na myśl rzemiosło jej małżonka. Kuzynki moje nie
 41 5  |            temu słodkiemu wyobrażeniu; jej młodsza siostra, zwinna,
 42 6  |      niebezpieczeństwach, na jakie się jej małżonek naraża; niedługo
 43 6  |                lub sąsiadkom, osuszało jej łzy. Radość z pysznej szopki
 44 6  |           kilka dni później umarła,~Po jej śmierci nie bylibyśmy wiedzieli,
 45 6  |        poważyłem się przestraszyć ją i jej małego Principina. Natychmiast
 46 6  |      kominiarską miotłę, pokusa użycia jej była zbyt silna; nadto,
 47 7  |                żadnych ogródek wyjawił jej wrażenie, jakie sprawiła
 48 7  |                jego zmysłach, i wsunął jej rękę za stanik. W tej samej
 49 7  |         ilością lawy; pośród ognistych jej potoków Testa-Lunga umocnił
 50 7  |                wzgardy, za który mocno jej byłem wdzięczny. Pomimo
 51 7  |          podejrzenia, ale postępowanie jej zaczęło być coraz bardziej
 52 7  |             nią zasłony łóżka.~Pójdę w jej ślady i zarzucę zasłonę
 53 7  |            niewinności, pozwalając się jej ujawnić w całym blasku.
 54 8  |           Chciałem ją przytrzymać. aby jej oddać żądaną przysługę,
 55 8  |           gdyby mi co złego o niej i o jej siostrze mówiono. Zresztą
 56 9  |             Jeżeli nawet nie śmieliśmy jej jeszcze używać, to przecież
 57 9  |               znużony, że zaledwie się jej dotknąłem: odesłałem więc
 58 9  |             Piękne złote włosy opadały jej z naturalnym wdziękiem na
 59 9  |            wartości, spływała luźno po jej uroczej kibici. Zdawało
 60 9  |              łzy, perłami spadające po jej pięknym obliczu, po czym
 61 10 |                przytrzymać, przyciskał jej rękę do serca, zawsze jednak
 62 10 | usprawiedliwienia, które równie trudno jej szły jak cała historia.~
 63 10 |              bawiłam się porównywaniem jej postaci z moją. Oddawałam
 64 10 |             nawet pokryta, ale wnętrze jej całkiem było odmienne, jak
 65 10 |            zawieszonym u pasa. Wnętrze jej nie miało w sobie nic z
 66 10 |             Orlandyny; Tybald ujrzał w jej miejscu okropne, nie znane
 67 11 |    przeznaczona na małżonkę, jak mi to jej brat oświadczył.~Wyszedłem
 68 11 |             młodzieniec - jestem pewny jej miłości.~- I ożenisz się
 69 11 |             ten, wcale nie zważając na jej prośby, napierał na nią
 70 11 |          ludziach, których krew dodaje jej zdrowia.~- Sądzę - rzekł
 71 11 |     niezwyczajna taniość, zaczął badać jej przyczyny i gdy mu opowiedziano
 72 12 |         postanowiłem na zawsze położyć jej tamę, osiadając pośród tej
 73 12 |               nie miałem serca stawiać jej oporu. Nareszcie, poczciwa
 74 12 |          siebie, że natura, wspomożona jej własnymi staraniami, uczyniła
 75 12 |         arcydzieło. Brakowało tylko do jej szczęścia, aby mój ojciec
 76 12 |                po tę książkę, nie mógł jej jednak od razu wynaleźć,
 77 12 |            chcę z nią razem siedzieć w jej powozie, czy też osobno
 78 12 |                przykładem. Sporządzono jej zamiast siodła małe krzesło
 79 12 |                ja zaś, uważając się za jej naczelnika, czasami otwierałem,
 80 12 |     odpowiadała mu z żywością właściwą jej płci i profesji, dopóki
 81 12 |           strasznej, że dotąd nie mogę jej wymazać z pamięci. Wspomnienie
 82 13 |                sądząc o księżniczce po jej orszaku niewieścim, musi
 83 13 |               dziesięć lat, gdy umarła jej matka. Wtedy to oboje Spinaverde
 84 13 |          dwuznaczną egzystencję. Matka jej i młoda księżniczka przybyły
 85 13 |         natomiast starannie przyuczano jej służące, przyzwyczajając
 86 13 |           córki i zawiadowcą wszelkich jej majątków.~Pogrzeb zatrzymał
 87 13 |      podziwiałeś.~- Zaprawdę, wybornie jej się udało! - zawołałem -
 88 13 |        wyrywając sobie lewą rękę, użył jej zamiast broni i z wściekłością
 89 13 |            trzęsienie ziemi pochłonęło jej pałac, którego zwaliska
 90 14 |      pobliskiego źródła; tam skropiłem jej twarz wodą i z wolna przywróciłem
 91 14 |                zauważyłeś nadzwyczajną jej piękność. Oczy jej tchną
 92 14 |        nadzwyczajną jej piękność. Oczy jej tchną słodyczą, usta umila
 93 14 |              mnie rozebrać, weszłam do jej pokoju, który przylega do
 94 14 |                przebił orzechową barwę jej płci i rozlał się po całym
 95 14 |             płci i rozlał się po całym jej ciele. Ja także zarumieniłam
 96 14 |               w swoje objęcia, a serce jej bijące tuż przy moim wzbudziło
 97 14 |                niepokój, jaki opanował jej zmysły.~Mulatka rozebrała
 98 14 |               mężczyzny wchodzącego do jej pokoju. Równie szybkim jak
 99 14 |             upadło u mych stóp. Wzdęte jej wymiona przypomniały mi,
100 14 |              sobie zachowało, uczyniły jej pokarm mniej odrażającym,
101 14 |               nie byłam przyzwyczajona jej używać, najmniejsza zaś
102 14 |             zdawała się ożywiać i oczy jej zabłysły ogniem, który na
103 14 |         ciemności. Natenczas z paszczy jej wyskoczył zły duch pod postacią
104 14 |            pokoju Zulejki. Posłyszałam jej westchnienia i sądziłam,
105 14 |                spojrzenie i zabroniłam jej pokazywać mi się na oczy.
106 14 |                 Gdy nad wieczorem brat jej przybył, odeszli razem,
107 15 |               była nieco starsza. Muła jej prowadził siedemnastoletni
108 15 |            wyrazu dobroci rozlanego na jej twarzy. Służący zamykali
109 15 |                mulnika. który gorliwie jej usługiwał, na co leciwa
110 15 |         poprawiania siodła dotykał się jej nogi lub ręki, a raz nawet
111 15 |                płakaliśmy, nie umiałem jej na to odpowiedzieć. Gdy
112 15 |           gdyby druga dama, w sam czas jej przerywając, nie była rzekła:~-
113 15 |               z mojej siostry i nowego jej zalotnika. Jednakowoż zdało
114 15 |           następnie zapytał, jaka jest jej ulubiona barwa. Elwira odpowiedziała,
115 15 |             nas o pozwolenie odłożenia jej na jutro. Udaliśmy się na
116 16 |             Racz więc senor oświadczyć jej ode mnie szczere i prawe
117 16 |              mnie. Roześmieliśmy się z jej prostoduszności i przestaliśmy
118 16 |            razie nigdy nie byłby pojął jej za żonę. Mój mąż prosił
119 16 |                nią powody zmiany uczuć jej małżonka. Dobrze je spostrzegła,
120 16 |           przypisać. Hrabia oświadczył jej, że nie chcąc zakłócać jej
121 16 |             jej, że nie chcąc zakłócać jej spokoju, postanowił przenieść
122 16 |              dał mi siłę do zniesienia jej.~Dziewczynka otrzymała na
123 16 |                 postanowiłam poświęcić jej moje życie. Zaczęłam starać
124 16 |               starać się o zapewnienie jej puścizny po ojcu. Powiedziano
125 16 |            miłości, której na pierwszy jej widok doznałem. Zaledwie
126 16 |                 a tym mniej oświadczyć jej moje uczucia. Miałem przy
127 16 |                której stałem się ojcem jej dziecięcia.~Oświadczam,
128 16 |                Pannę i drogocenną krew Jej Syna, który oby mi towarzyszył
129 16 |      siostrzenicy i odtąd nie nazywano jej inaczej jak "małą wicekrólową".
130 16 |            byłyby zawróciły głowę, ale jej serce i umysł skierowały
131 16 |                przedwczesnych był mały jej brat cioteczny. Lonzeto.
132 17 |                jaki miałem wówczas dla jej osoby, powiększał się wraz
133 17 |           osoby, powiększał się wraz z jej wdziękami. Miałem zamiar
134 17 |                do Villaca i rzucić się jej do nóg, ale najwyższe rozkazy
135 17 |                usłyszałem, jak mówiono jej ciotce, że marszałek wicekróla
136 17 |         poszedłem zamiast niej. Ciotka jej wzniosła ręce ku niebu i
137 17 |             wicekrólewską godność, ale jej nie znosi. Przebacz mi zatem,
138 17 |               stole, ja zaś zostałem z jej służącą. Wiedziała ona,
139 18 |              figlu, jaki pani wypłatał jej synowiec wraz z tym hultajem
140 18 |           galery", połączony z myślą o jej synu, pani de Torres natychmiast
141 18 |               hołdy, wtedy ogłasza się jej embebecido, czyli opętanym
142 18 |             embebecido, czyli opętanym jej wdziękami. Kobieta przyjmując
143 18 |             galopować przy drzwiczkach jej powozu, podawać wodę święconą
144 18 |                nigdy nie miał posiadać jej osoby, zarazem osłabiała
145 18 |              nim moją żonę. Ozdabiałem jej pokój najpiękniejszymi tkaninami,
146 18 |                mi się, widzę już ślady jej stóp. Również wpatrywałem
147 18 |       napełnioną najrzadszym ptactwem. Jej sypialnia była dla mnie
148 18 |            Elwira nie pozwoli. by krew jej dzieci została skażona nieczystym
149 18 |            piękności i galopowali przy jej powozie, co taki kurz podnosiło
150 18 |          harmonia rysów, która czyniła jej wdzięki mniej uderzającymi,
151 18 |          zupełnie obojętna na składane jej hołdy i że nawet zdaje się
152 18 |               mi chęć pomnożenia tłumu jej wielbicieli, czyli ludzi,
153 18 |        cortejem siostry pani, przybrał jej barwy, a raczej kolor, który
154 18 |           raczej kolor, który uznał za jej barwy, i ustroił w nie swoją
155 19 |            nigdy pocałować nawet rąbka jej sukni.~Karlos powiedział
156 19 |          chociaż utrzymywała, że dziad jej, ambasador, przysłał jej
157 19 |               jej, ambasador, przysłał jej tę suknię przez don Karlosa.
158 19 |               hołdy kobiet podniosły w jej oczach zasługę młodego człowieka.~
159 19 |          nudzić Blankę, jak zostaniesz jej mężem.~Blanka niepowstrzymanym
160 19 |              dla Karlosa. Niechże więc jej ręka, osoba, tytuły i majątek
161 19 |               nic wskórać, zostawił ją jej smutkowi. Sprowadził z Paryża
162 20 |                oddziaływanie wyższe od jej ciśnienia, ale gdybyś pani
163 20 |        natychmiast przekonałabyś się o jej działalności.~- Ale uczucie
164 20 |              się padając, i zasłonięto jej tym sposobem dla większej
165 21 |            Dionizego, Hiskias wszedł w jej służbę jako nadworny jubiler;~
166 21 |              niepłodność i wyrzekł się jej po trzech latach małżeństwa.
167 21 |       Czerwonym. Dziad mój towarzyszył jej w tym wygnaniu i wtedy to
168 21 |         młodego Ptolemeusza, który był jej bratem i szwagrem zarazem,
169 21 |      Ptolemeusza Dionizego, pierwszego jej małżonka. Książę ten miał
170 21 |                przy nadziei, a dziecię jej nazwano Cezarionem, dla
171 21 |          przepychem:~Kleopatra i młody jej małżonek zaszczycili je
172 21 |               lat. Piętnastoletni brat jej, którego przed czterema
173 21 |          widząc, że Cezar nie zważa na jej przestrogi, zamierzyła,
174 21 |          gardziła zaś Cyceronem, który jej tego nigdy nie mógł przebaczyć.
175 21 |              szczęściu, jakie sprawiło jej przybycie; zjednała sobie
176 21 |              się do królowej i pokazał jej klejnoty świeżo sprowadzone
177 22 |           zachowania jego serca wypada jej odgrywać rolę raczej Fryny
178 22 |               poślijmy przynajmniej po jej brata. Jeżeli prawda, że
179 22 |             kazał uwięzić Aleksandrę w jej pałacu za to, że chciała
180 22 |          uspokojenia Kleopatry darował jej kilka miast należących do
181 22 |           stronnikiem Mariamny i brata jej Arystobula, a tym samym
182 22 |                niegodny postępek brata jej, Sedekiasa. Wrażenia odbierane
183 23 |       przyjemnością starano się zadość jej uczynić, wszędzie, z wyjątkiem
184 23 |            przypominam i zapewne radzi jej posłuchacie.~Tego dnia ciekawość
185 24 |             wszedł ojciec, potwierdził jej wyrazy i dodał, że napisał
186 24 |               że nigdy nie będzie mnie jej uczył, ale pewnego dnia
187 24 |                wypadało jednak donieść jej o przyjściu na świat córki.
188 24 |             przerywała, zastępowała ją jej służąca. Była to dziewczyna
189 24 |            Podzielałem w tym względzie jej uczucia, których całą przyczyną
190 24 |                 Wkrótce potem przyszła jej służąca, Marika, która także
191 24 |                tak rozjątrzony słowami jej pani, że odprawiłem ją bez
192 24 |             prawdą jakiejś zasady bada jej skutki i zastosowanie i
193 24 |                pragnę zatem, abyś mnie jej nauczył.~-Nie mając nic
194 24 |            Wziąłem tablicę i wyłożyłem jej dwa pewniki Euklidesa; właśnie
195 25 |             jestem jedynym przedmiotem jej przywiązania. Mój duch,
196 25 |             tyle ma środków uniknięcia jej, a zawsze upada pod żelazną
197 25 |               potwora. Wprawdzie unika jej, zajmując się wyłącznie
198 25 |              się z niesprawiedliwością jej własną bronią: wszelako
199 25 |          dokuczała mi ciotka Antonia i jej służąca Marika, ale cóż
200 25 |          opłakiwała błąd, który ojciec jej przebaczył? Co do mnie,
201 25 |              Blance; często słyszeli o jej cnotach i wszyscy ją błogosławią.~
202 25 |        wchodzącą ciotkę Antonię wraz z jej powiernicą Mańką. Ta ostatnia
203 25 |          gospodzie, i zażądała, ażebym jej połowę ustąpił. Byłem tak
204 25 |             Bez zastanowienia zrobiłem jej miejsce, podczas gdy Marika
205 25 |             ścisłych, niezwykłą u osób jej płci.~Rebeka wdzięcznie
206 26 |                do pieszczot ciotki, do jej tkliwego pobłażania i pochlebiało
207 26 |        bardziej bowiem przypominaliśmy jej wiekiem narzeczonego, lub
208 26 |               i nasi przełożeni surowo jej zakazali. Veyras wystarał
209 26 |            piękną hrabiankę de Liria i jej powabną ochmistrzynię, po
210 26 |          psotach, ale do tej zabraknie jej dowcipu.~- Kochany Veyrasie -
211 26 |         pojmuję, jakim sposobem nadamy jej te zachwycające rysy?~-
212 26 |       przebrania fałszywej hrabianki i jej ochmistrzyni.~Veyras tego
213 26 |               śmiertelny. Sanudo rzekł jej, że dziś nie będzie w stanie
214 26 |               nią obszedłeś. Odmówiłeś jej, jak powiada, jakichś relikwii,
215 26 |           które posiadasz. Obłąkał się jej umysł i teraz myśli tylko
216 26 |              na sercu i oby Bóg raczył jej dopomóc.~Dostawszy relikwiarz
217 26 |                przyrzekł zadośćuczynić jej żądaniu; w istocie, nieobecność
218 26 |               że żaden z moich kolegów jej nie ujdzie. Natenczas doktor
219 26 |          pozwoliła zapuścić w tchawicę jej dostojnego małżonka, ale
220 26 |          gotowano, druga - o sposobach jej uniknięcia. Veyras i ja
221 27 |       naczelnik chętnie skłonił się do jej żądań i zaczął w te słowa:~
222 27 |                mówić, ale łzy tamowały jej głos. Oddaliła się więc,
223 27 |            chciała mówić, ale zabrakło jej siły, odeszła więc, nie
224 27 |             tej, która zemściła się za jej śmierć, i dla nieszczęśliwej,
225 27 |            obok teatynów. Rad bym, aby jej doniesiono, że żyję i że
226 27 |              domu. Dama zażądała, abym jej wytłumaczył te słowa. Opowiedziałem
227 27 |                te słowa. Opowiedziałem jej moje przygody, które wywołały
228 27 |              które wywołały uśmiech na jej usta.~- Zdaje mi się - rzekła -
229 27 |            tylko, że długie cierpienia jej życia wystarczały na odpokutowanie
230 27 |    przewinienia. Smutek przenikał całą jej istotę, łzy błyszczały w
231 27 |         osłodziło nieco gorycz długich jej zmartwień.~Co do mnie, nie
232 27 |                nieubłagany los zawiódł jej nadzieje.~Pedro Giron, mąż
233 27 |             tylko pierwszymi służącymi jej domu.~Hermosito posłuchał
234 27 |             władzę albo też przezornie jej używać.~Pewnego dnia zachciało
235 27 |             mieć taką władzę, a jednak jej nie używać. Był to, jeżeli
236 27 |              list do Girony, polecając jej, aby mnie jak na j spiesznie
237 28 |                i nie można przekroczyć jej bez narażenia świętych praw
238 28 |          układaliśmy plany zapewnienia jej pomyślności na przyszłość.
239 28 |             pani de Val Florida i padł jej do nóg, zaklinając, aby
240 28 |             nas wszystkich. Odkryłem w jej charakterze coś szyderczego
241 29 |            innego wyjścia i że zresztą jej własne bezpieczeństwo wymaga
242 29 |            daleko więcej ją lubiłem od jej dumnej mamki. Chciałem także
243 29 |         dowiedzieć się o dalszym ciągu jej przygód. Prosiłem, aby mi
244 29 |                pewnym oficerze. Ojciec jej był lennikiem księcia, ona
245 29 |                powszechnie znakomitych jej przymiotach. Utrzymuję zatem,
246 29 |           kilka dni potem odjechała. Z jej odjazdem skończyły się szczęśliwe
247 29 |                dueny-mayor. Dano mi na jej miejsce donę Mencję, trzydziestoletnią
248 29 |              nieraz musiałam nakazywać jej milczenie.~Karmiłam sama
249 29 |         Zobaczymy - rzekła.~Zabroniłam jej pokazywać mi się na oczy.
250 29 |               mogłem odgadnąć przyczyn jej postępowania. Powiedziano
251 29 |               nie chce się tłumaczyć w jej obecności, wyprawiłam ją
252 29 |              zawołałam Mencję, kazałam jej, aby miała staranie o tym
253 29 |                rozpaczy. opowiedziałam jej tylko część prawdy; rozżalona
254 29 |        opanować duszę, miotały kolejno jej umysłem. Byłam sama zbyt
255 29 |       Hiszpanii. Pewnego dnia, gdy mąż jej musiał oddalić się na kilka
256 29 |         przywołać Gironę i powtórzyłam jej słowa doktora. Pomieszanie
257 29 |             słowa doktora. Pomieszanie jej zdradziło ją.~- Otrułaś
258 29 |       odpowiedzieć, wszelako uczyniłam jej uwagę, że mogła otruć mnie
259 29 |              śladów trucizny, i usilne jej prośby skłoniły mnie do
260 29 |              córeczka; nie lękam się o jej los. Odziedziczy tytuły
261 29 |        potrzebuję więc troszczyć się o jej przyszłość.~Oto jest wszystko,
262 29 |                 inkwizycji, księżnej i jej mamki.~Spostrzegłem z daleka
263 29 |           pieniędzy, ale obawiałem się jej do lego przyznać. Posiliwszy
264 30 |    powierzchnię ziemi, albo pogrążyć w jej wnętrznościach. Obrałem
265 31 |          wstawiać się za winnym i brat jej, zda się, ochłonął z gniewu,
266 31 |              Sumienie nie pozwalało mi jej przyjąć, ale nie chcąc się
267 31 |                naszą czeredę, ja tylko jej nie podzielałem i po stanowiłem
268 31 |                tak niewiele udzielając jej synowi. Sądziłem, że lepiej
269 31 |             się coraz bardziej i groza jej powiększała jeszcze posępność
270 33 |             spoczywa na materii, wcale jej nie dotykając. Jest to symbol,
271 33 |              Łatwo odgadłem, że chodzi jej o zgubiony portret. Zbliżyłem
272 34 |               że obojętność nie byłaby jej podała tej uspokajającej
273 34 |              bogactwa nie sprawiają na jej sercu żadnego wrażenia.
274 34 |              ile mogłem zauważyć, dość jej się podobało; nie wiedziałem
275 34 |           wiedziałem jednakże, czy mam jej podziękować za to, co mi
276 34 |               skłoniła; odpowiedziałem jej głębokim ukłonem, po czym
277 35 |              cześć bogini, opustoszały jej świątynie i kadzidła przestały
278 35 |            kadzidła przestały dymić na Jej ołtarzach.~Gdy Żyd Wieczny
279 35 |      neapolitańskiego księcia. Mówiłam jej o tobie, pragnie cię poznać,
280 35 |          karety, po czym udałem się do jej ciotki. Miałem szczęście
281 35 |               zastawałem u niej piękną jej siostrzenicę.~Szczęście
282 35 |           tracić odwagi, służąca zaś z jej domu oddała mi list następującej
283 35 |                 Muszę nawet wyznać, że jej to mądrym radom zawdzięczam
284 35 |                bynajmniej nie przypadł jej do smaku i niebawem porządne
285 35 |          biegłem do matki, opowiadałem jej wszystko, ona zaś powtarzała
286 35 |              drzwi, przez które uciekł jej mąż, po czym dała mi znak,
287 35 |      wczorajszą moją znajomą z jedną z jej przyjaciółek, wysoką, młodą
288 35 |            siostrą; zapewne brat mówił jej o mnie, dał jej mój krzyżyk
289 35 |             brat mówił jej o mnie, dał jej mój krzyżyk i dobra siostra
290 35 |          bliżej, ale którą polubił dla jej przykładnej pobożności.~
291 36 |             nich stanowi cały świat, a jej kapłanem jest słowo boże;
292 36 |              kiedykolwiek poznasz całą jej wartość. Na św. Rocha, mego
293 37 |                wcale bowiem nic postać jej go oczarowała. Velasqucz
294 37 |               więc nieskończoność, ale jej nie pojmuję. Jeżeli zatem
295 37 |            mieści się w jednostce, ale jej nie niweczy. Cóż mogę zarzucić
296 37 |            przekonać się o rozległości jej inteligencji. Pięciu strzelców
297 37 |              bronią, raniącą tego, kto Jej używa. Jakiejże cnoty nie
298 37 |                w cuda, które stworzyły jej fundament. Pozwólcie zatem,
299 38 |        kosztownymi kamieniami, zdobiły jej szyję, ramiona i nogi. Na
300 39 |               sprawy, jakie w jednym z jej kątów załatwialiśmy, bynajmniej
301 39 |               jakościowo identycznych. Jej kolejne stopnie tworzy wzrastająca
302 40 |             galopował przy drzwiczkach jej palankinu.~Następnie ujrzeliśmy
303 40 |               jechał na mule, skraplał jej twarz święconą wodą i, jak
304 40 |                w każdym razie zupełnie jej nie znam.~- Jak to - zawołałem
305 41 |            złączyli się z nami Rebeka, jej brat i Velasquez. Niebawem
306 41 |                że właściwie dopiero po jej uzyskaniu mielibyśmy prawo
307 41 |               go ruszyć, gdyż z chwilą jej obłóczyn miał przejść na
308 41 |        rozsądnym człowieku, który może jej poradzić w sprawie uzyskania
309 41 |     przerażającym stanie. lękano się o jej zdrowie. Moje cierpienie
310 41 |               żadnym sposobem nie może jej odpłacić wzajemnością. Pomimo
311 41 |          zdziwienie, jakie ujrzałem na jej obliczu, dało mi prawie
312 41 |              byłem jedynym przedmiotem jej marzeń. Oczy miała zalęknione,
313 41 |                w ziemi. Dla rozerwania jej zacząłem zwykłą rozmowę
314 41 |           sobie, że stałem się powodem jej cierpień, wszelako nie wyobrażałem
315 41 |                Rzymie głośno mówiono o jej chorobie, lękano się o jej
316 41 |             jej chorobie, lękano się o jej życie, ja zaś znowu dręczyłem
317 41 |                że stałem się przyczyną jej nieszczęścia.~Piątego dnia
318 41 |               osłonięta mantylą, która jej całą twarz zakrywała. Nieznajoma
319 41 |               Spojrzałem na nią. Jakże jej pięknie było z tą bladością.
320 41 |         cierpienia konwulsyjnie łamany jej rysy. na ustach jednak błąkał
321 41 |             może kilkoma wyrazami mogę jej życie ocalić padłem więc
322 41 |               na kolana i przycisnąłem jej rękę do moich ust.~Jej palce
323 41 |    przycisnąłem jej rękę do moich ust.~Jej palce pałały: sądziłem,
324 41 |             rzucała na mnie równie jak jej pani płomienne spojrzenia.
325 41 |                za przywrócenie zdrowia jej pani, i uszczęśliwiony moim
326 42 |               bardziej, niżeli powabna jej postać tego potrzebowała.
327 42 |           Bynajmniej, Ricardi nie jest jej wujem; chodź ze mną, wszystko
328 42 |             Jakież szczęście pokazywać jej samemu świat, towarzystwo,
329 42 |             towarzystwo, zachwycać się jej spostrzeżeniami, śledzić
330 42 |                małej przekupki, kim są jej rodzice. Odpowiedziała,
331 42 |                Natychmiast nasmarowano jej ręce migdałowym kremem,
332 42 |            Najzawziętszym w odszukaniu jej był Cecco Boscone, czternastoletni
333 42 |            nawet zakazano nam wymawiać jej imię. Ja trudniłam się zwykle
334 42 |         spostrzegamy Laurę. Rzucam się jej na szyję, ale Cecco wyrywa
335 42 |                ale Cecco wyrywa mnie z jej objęć i zawisa jej na ustach.
336 42 |              mnie z jej objęć i zawisa jej na ustach. W tej chwili
337 42 |               margrabiny dla zalecenia jej jak największej ostrożności.
338 42 |            dziecinne lata, moją matkę, jej matkę, kasztany, które jadałyśmy
339 42 |              prałatowi i żebym udawała jej garderobianą. Gdyby mnie
340 42 |           Ricardi usiłował podobać się jej wszelkimi sposobami, nie
341 42 |               nie mógł jednak powrócić jej dawnej wesołości.~- Kochana
342 42 |         miesiące, bez wątpienia byś mi jej odmówił. A przecież jest
343 42 |                dochodu. Nagle przyszła jej myśl jak najśpieszniejszego
344 42 |             zamęt w moje zmysły. Łatwo jej to poszło, nadużyła nawet
345 43 |           wiara jest czystsza i zasady jej ściślej zachowywane. Pomimo
346 43 |                 który donosił o stanie jej majątków i zawiadamiał ją
347 43 |        dotychczas uniesienie wypełniło jej serce miłością i wdzięcznością.
348 43 |              ze niewiele już pozostaje jej do życia. Natenczas, pomyślawszy
349 43 |             chęcią postanowiła dopomóc jej w tak szlachetnych celach
350 43 |     kochających się nawzajem. Ostatnie jej chwile były pełne słodyczy.
351 43 |           zmieniła, że nigdy nie byłby jej poznał.~- Wszelako - dodał -
352 43 |          gabinetu madryckiego zabrania jej korzystać z przywilejów,
353 43 |             jedyny to hołd, jaki wolno jej składać. Mężczyźni drugiej
354 43 |              Meksyku, przychodzą palić jej ofiary.~Podczas gdy wicekról
355 43 |               mi się, że spostrzegam w jej oczach jakiś ogień, wybłysły
356 43 |             wraz ze zdrowiem powróciła jej dawną piękność. Umieszczona
357 43 |         Montezuma i złożył moją rękę w jej dłoni. Weszliśmy w zgiełk
358 43 |             dać wam niejakie pojęcie o jej powierzchowności, gdyż nie
359 43 |            wciąż wyrazu, jaki namiętna jej dusza nadawała jej twarzy.~
360 43 |            namiętna jej dusza nadawała jej twarzy.~Tlaskala Montezuma
361 43 |             się mieszkańcy nizin. Cera jej była delikatna jak u blondynek,
362 43 |         blondynek, choć ciemniejsza, a jej blask podkreślały czarne
363 43 |             podobne do klejnotów. Rysy jej, mniej wydatne niż u Europejczyków,
364 43 |            przydawał im wdzięku. Co do jej kibici, nic wam nie mogę
365 43 |                lub Atalantę. Wszystkie jej ruchy miały w sobie coś
366 43 |         zachwyt i każdy ulegał czarowi jej słów. Gdy wchodziła w podwoje
367 43 |            niej władczynię i słały się jej do stóp. Tlaskala przestawała
368 43 |              uderzył mnie ten wyniosły jej sposób myślenia. Wydawało
369 43 |               że powinienem powiedzieć jej jakąś grzeczność, stosowną
370 43 |                 stosowną do charakteru jej przebrania i do godności
371 43 |                Peruwiańczycy i służyli jej na klęczkach. Duma i radość
372 43 |                Miłość własna weszła do jej duszy i zastąpiła miejsce
373 43 |          rozdzielił się na wielbicieli jej doskonałej piękności i czcicieli
374 43 |                znajdowały przystępu do jej serca. Cała jej płeć miała
375 43 |           przystępu do jej serca. Cała jej płeć miała równe prawa do
376 43 |              płeć miała równe prawa do jej przychylności i ta, która
377 43 |           mieszkańcom. Był to ulubiony jej przedmiot, do którego wracała,
378 43 |              Elwiry, następnie uległym jej małżonkiem, ale sama rozluźniła
379 43 |            powściągliwością, ale wzrok jej szukał moich oczu, spoczywał
380 43 |                mnie się zwracała, głos jej drżał, wyrazy tłumiły się
381 43 |         podobną do swojej. Myliła się, jej to własna dusza przelała
382 43 |       posunięta prawie do fanatyzmu, z jej zaś - jak gdyby święty ogień,
383 44 |              Tlaskali, odmalowałem wam jej postać i duszę; dalszy ciąg
384 44 |                znakomite cienie królów jej pokolenia śród ciemnych
385 44 |        hieroglify wyryte na grobowcach jej przodków i objaśniała je
386 44 |          większa boleść malowała się w jej rysach, nareszcie padła
387 44 |                dwa wieki ukrywał powód jej nagłego przerażenia.~Przeniesiono
388 44 |               do Tlaskali, ale maligna jej nie odstąpiła; spojrzała
389 44 |           plemiennych żmij, poszarpcie jej ciało, rozwleczcie po całej
390 44 |       rozżarzonymi w ogniu, poszarpcie jej ciało, rozproszcie je w
391 44 |                trybunał nie poważy się jej oprzeć i wstrzymuje wykonanie
392 44 |         następnie zapadła, nadwerężyły jej zdrowie.~Jednakowoż Tlaskala
393 45 |               ją do domu;~gdzie powrót jej uświetnił wspaniały bal -
394 45 |                zapewne nie pozyskałbym jej, gdyby wiedziano, w jakim
395 45 |          miałem nadzieję, że okażę się jej godny. Tak więc, gdy znękani
396 45 |             przedmiotem. Świat jeszcze jej nie opuszczał, chociaż dla
397 45 |                i starałem się odzyskać jej względy. Córka, która mi
398 45 |             krwi nas łączyły, winienem jej był mój majątek i stanowisko;
399 45 |                przyczyn do opłakiwania jej straty. Tracąc Tlaskalę,
400 45 |              ją szczęśliwą i umrzeć na jej rękach. Nie mogę żalić się,
401 45 |         najszczerszą wzajemnością. Los jej jest już zapewniony, okoliczności
402 45 |              mi się, że zabezpieczyłem jej przyszłość, o ile można
403 46 |           Dziwi mnie, że dotąd nigdzie jej nic spotkaliście. Biedaczka
404 46 |                i bezpiecznie dozwalają jej błądzić, a nawet podzielają
405 47 |            myśleć ani go kochać, że na jej to prośby przyszła go odwiedzić
406 47 |           zawarcia związku przeciwnego jej sercu.~- Senor kawalerze -
407 47 |              uprzedziła mnie, iż serce jej nie jest już wolne. Kilka
408 47 |                już wolne. Kilka słów z jej ust lub kilka liter jej
409 47 |                jej ust lub kilka liter jej ręką napisanych...~Książę
410 47 |           donieść Inezie, czego wymaga jej zalotnik, godząc się zostawić
411 47 |               ją w spokoju i zrzec się jej ręki.~Cóż mam wam więcej
412 47 |              Nie mogłem wytrzymać, aby jej nie uściskać. Zacna pani
413 47 |             nie upłynie. Opowiedziałem jej zamiary Busquera. Uznała,
414 48 |            Inezą.~- Ale nie skończyłeś jej. Lopez Suarez powtórzył
415 48 |                Arcos zaś, przebrany za jej przyjaciółkę, zbliżył się
416 48 |               ogólnej ciekawości nadał jej tytuł: Odsłoniąte tajemnice
417 49 |            astronomię wraz z fałszywym jej płodem, znanym pod nazwą
418 49 |                tak, że nikt w Madrycie jej się nie domyślał, Hervas
419 50 |          czasami wieczorem rozmawiał z jej ojcem, szewcem z sąsiedztwa.
420 50 |             całą wdzięczność, jaką był jej winien.~- Mariko - rzekł
421 50 |            fermentację materii, nadaje jej stałe kształty, tak samo
422 50 |               mam duszę, i zająłem się jej kształceniem kosztem mego
423 51 |              wygląd.~Jednocześnie ręka jej delikatnie musnęła mnie
424 51 |               walkę zalotności i wynik jej zostawiłem przeznaczeniu,
425 51 |             płacz, droga mamo - rzekła jej Celia - jak wszystko na
426 51 |               zaczęła szlochać, a oczy jej, łzami zalane, mimowolnie
427 51 |               się z długów opromieniła jej twarz. Zaprosiła mnie na
428 51 |          starego wina z Roty. Zamglone jej oczy tym więcej po tym zabłysły
429 51 |           niepodobna było nic zarzucić jej obejściu.~Z mojej strony
430 51 |                strony myśl o uwodzeniu jej wcale nie przeszła mi przez
431 51 |            Krzysztofa. Pani Santarez i jej córki nie były wprawdzie
432 51 |           zaufania matki i niewinności jej córek. Nie jestem tak przewrotny,
433 51 |             popełnieniem zbrodni, a po jej dokonaniu doświadczają wyrzutów
434 51 |              wierzycieli, postępowanie jej ze mną nabrało niewypowiedzianej
435 51 |   niewypowiedzianej czułości. Tkliwość jej na chwilę mnie uspokoiła,
436 51 |             zmieszała się i spojrzenia jej, unikając moich, padły na
437 51 |             weszła, wymówki zamarły na jej ustach, a wkrótce nie miała
438 52 |          żądzom, zapomniała, że ojciec jej jęczy w wiezieniu i że wyrok
439 52 |         poważna i nierad bym załatwiać jej z kobietą. Pani Santarez
440 52 |             już była ku mnie przejęta. Jej oddanie wydało się jej mniej
441 52 |                 Jej oddanie wydało się jej mniej występne. Tak wielkie
442 52 |             cukierków. Pani Santarez i jej córki jeszcze nie spały,
443 52 |               że jesteś współwinowajcą jej ojca.~Wystaw sobie człowieka,
444 53 |               dobył szpady, ale zniżył jej ostrze.~- Jak to - rzekł -
445 53 |                tam broń, która służyła jej członkom bądź w bitwach,
446 53 |          Madrycie, gdzie osiedliły się jej matka i siostra.~Wróciwszy
447 53 |              mnie, że jestem pierwszym jej kochankiem, ale sowicie
448 54 |              zabawiał się opowiadaniem jej o Frasquecie Cornadez jako
449 54 |              intrygi, nie mogąc stanąć jej na przeszkodzie. Rzecz zaś
450 54 |             źdźbła pyłu, a kiedy udało jej się jakie wynaleźć, kazała
451 54 |              panny Cimionto, otrzymasz jej rękę; ale musisz wprzódy
452 54 |               w milczeniu. Bojaźliwość jej podnio-sła odwago w don
453 54 |               okrutnym byłoby pozwolić jej dalej płakać, chcąc zaś,
454 54 |               jaką mam na ziemi. Matka jej pochodzi z rodziny Busquerów
455 54 |             przy nim nocami, ale chory jej nie poznawał; co zaś do
456 54 |             widoczne było, że obecność jej wielce mu szkodzi, tak że
457 55 |       odwróciła się ku niemu; nie znał jej wcale i zdawał się być oczarowany
458 55 |              zdawał się być oczarowany jej pięknością.~Nieznajomą tą
459 55 |             dając znak, abym nie wydał jej tajemnicy. Następnie obróciła
460 55 |       znajdowała.~Książę Avila, ojciec jej, umarł podczas naszego pobytu
461 55 |           infantkę Beatrycze i tajemny jej związek z księciem. Zaczęto
462 55 |                 ja zaś jakby koniuszym jej przyjaciółki.~Służba taka
463 55 |       zachwycającej Manueli, wypełniać jej rozkazy, słowem, wyłącznie
464 55 |             wyłącznie poświęcić się na jej usługi. Wiernie pilnując
465 55 |            uczuć mego serca. Obawa, by jej nie ubliżyć i nie narazić
466 55 |          kościele, w Prado, odbierałem jej rozkazy na cały dzień, ale
467 55 |                noga moja nie postała w jej domu. Pewnego dnia kazała
468 55 |                córkę jedynaczkę i daje jej w posagu milion...~Nie pozwoliłem
469 55 |          umierając odkrył mi tajemnicę jej urodzenia, o której ona
470 55 |              ksieni tyle mi nagadała o jej nadzwyczajnym podobieństwie
471 55 |                pozorów mogących skazić jej sławę.~To powiedziawszy,
472 55 |               swej gadaniny, ale dałem jej do zrozumienia, że muszę
473 55 |                mogłem przeto dokładnie jej się przypatrzyć. Szczęśliwa,
474 55 |                do księżniczki i zdałem jej sprawę z moich czynności.
475 55 |             chociażbyś sam miał zostać jej mężem, wszelako powiem ochmistrzyni,
476 55 |          księżniczce, żywy zatem obraz jej wdzięków mocno mnie zajmował.
477 55 |            księżniczki i opowiedziałem jej wczorajsze moje spostrzeżenia.
478 55 |         spoglądając na niewinne zabawy jej siostry, ośmieliłem się
479 55 |       księżniczki sam już nie wiem, co jej mówiłem. Ona zdawała się
480 55 |              ją bowiem z całego serca. Jej nadzwyczajna duma wcale
481 55 |             pokocha, choć postępowanie jej ze mną powinno było rozwiać
482 55 |            wieczorem zacząłem myśleć o jej siostrze. Poszedłem na ulicę
483 55 |            zaprosiła, abym usiadł przy jej wychowanicy, sama zaś odeszła.
484 55 |           przeto, że niestety nie znam jej nazwiska. Powiedziałem następnie,
485 55 |                widziałem ją tańczącą w jej pokoju i że zapewne nie
486 55 |               nader był przywiązany do jej przyjaciółki i nigdy nie
487 55 |            kobiet, które zajmowały się jej ubiorem. Miała na sobie
488 55 |                zdjęła welonu, położono jej rękę w moją, słowem, pożeniono
489 56 |               i widziałem całe wnętrze jej mieszkania, wszelako nie
490 56 |            księżniczki i opowiedziałem jej to nieszczęsne spotkanie.
491 56 |             użyć tego wyrażenia, nigdy jej bowiem w dzień nie widuję.~
492 56 |             bowiem pisać; karmelitanki jej tego nie nauczyły. Ja zastąpię
493 56 |            czarę rozkoszy.~Wspomnienie jej panowało nad moimi zmysłami
494 56 |             Nowiny, które odbierałem o jej zdrowiu, zdawały się przygotowywać
495 56 |            Radzie Kastylii. Dopełniłem jej poleceń z gorliwością i
496 56 |               księżniczki po klucze od jej domu i poszedłem go obejrzeć.
497 56 |          oświecała, abym mógł rozeznać jej rysy, po jasnych jednak
498 56 |          księżniczki, ale nie zastałem jej w domu. Udałem się do pokoju
499 56 |            mocno się zniżyła i groziło jej zupełne rozbicie. Na szczęście
500 56 |         kochany Avadoro. Zwierzyła się jej ze swymi uczuciami i wtedy