Dzien

 1 55|            Niedawno byłam u niej. Leonora jest prostą, dobrą i wesołą
 2 55| podobieństwo między księżniczką a Leonorą, z tą jednak różnicą, że
 3 55|           z tą jednak różnicą, że Leonora miała płeć bielszą, włosy
 4 55|           mego okna, ale ponieważ Leonorą ani na chwilę nie usiadła
 5 55|          Senor Avadoro - rzekła - Leonora przeznaczona jest na uszczęśliwienie
 6 55|         Andrado, grał na gitarze, Leonora zaś tańczyła bolero, z żywością
 7 55|          oddano ją do urszulanek. Leonora stroiła tysiączne psoty,
 8 55|        dzieje w całym mieszkaniu. Leonora stała w kuchni i przyprawiała
 9 55|      odeszła. Po chwili milczenia Leonora rzekła:~- Senor więc jesteś
10 55|    powiedzieć, jak się nazywam.~- Leonora - odrzekłem.~- Nie o to
11 55|          poszła za mąż.~Następnie Leonora mówiła mi o teatrze, o przechadzkach,
12 55|    znalazłyby już w niej miejsca. Leonora zasługuje na męża, który
13 55|        dokładnie całe mieszkanie. Leonora siedziała śród czterech
14 56|       jest w bezpiecznym miejscu. Leonora nie będzie do ciebie pisała,
15 56|      tysiączne odbierałem dowody. Leonora, tajemnicza bogini moich
16 56|   zmieniony. Dowiedziałem się, że Leonora zaszła w ciążę, ale że jest
17 56|            że zostałem ojcem i że Leonora ogromnie cierpi. Nowiny,
18 56|       umarłaś.~W istocie, była to Leonora, poznałem ją po dźwięku
19 56|       miałem na to zresztą czasu; Leonora wnet wyśliznęła się z moich
20 56|        złożony złotymi literami: "Leonora Avadoro". Nie było wątpliwości,
21 56|       lekkością biegała po dachu. Leonorą tą był mały kominiarczyk,
22 58|       tego związku córka imieniem Leonora, która poszła za mąż i miała
23 58|           za mąż i miała dziecko. Leonora umarła, pochowano ją w klasztorze
24 58|        wyraźnie na nim czytałem: "Leonora Avadoro". Wstrzymałem się