Dzien

 1 19|             Henryk, i brat jego, don Karlos, tylko co stracili swego
 2 19|         czuły, podczas gdy brat jego Karlos, lekkomyślny, trzpiotowaty,
 3 19|       odpowiedział:~- Przewiduję, że Karlos będzie nam suszył głowy
 4 19|          wołający na podwórzu:~- Don Karlos przyjechał! Don Karlos przyjechał!~-
 5 19|           Don Karlos przyjechał! Don Karlos przyjechał!~- Kto? mój brat?
 6 19|           don Henryk", podpisał "don Karlos Velasquez", zapieczętował
 7 19|         czule się uściskali, ale don Karlos, odskakując w tył, zaczął
 8 19|             starego księcia, którego Karlos mało nie udusił w swych
 9 19|             dla ciebie - mówił dalej Karlos - są to bardzo przyjemni
10 19|            chwili weszła Blanka. Don Karlos zbliżył się do niej poufale
11 19|     pocałować nawet rąbka jej sukni.~Karlos powiedział jeszcze tysiąc
12 19|          Drogi stryju - odpowiedział Karlos, wcale nie zmieszany - ubiorę
13 19|   wydoskonalili.~Po tych słowach Don Karlos wyszedł, nucąc jakąś arię
14 19|           zdumienie było ogólne.~Don Karlos długo kazał na siebie czekać,
15 19|            to trafnie powiedział don Karlos, ubiór ten zupełnie przypominał
16 19|             ojciec przyznaje, że don Karlos tańczył nieporównanie. Blanka
17 19|      człowieka.~Przez cały czas balu Karlos na chwilę nie opuścił Blanki,
18 19|              dano znak do wieczerzy, Karlos podał ręko Blance i zasiadł
19 19|         bratu.~Podczas wieczerzy don Karlos opowiadał towarzystwu o
20 19|          Henryk tłumił swoją boleść, Karlos zaś wygadywał niestworzone
21 19|     przywdział habit nowicjusza. Don Karlos pojął Bankę, wesele jednak
22 19| nieszczęściami, jakich była powodem; Karlos nawet, pomimo zwykłej lekkomyślności,
23 24|             sposób, w jaki brat jego Karlos okręcał się na pięcie wchodząc
24 59|      francuską. Wtedy arcyksiążę don Karlos powziął nadzieje panowania.~