Dzien

  1 1  |              Estremadurę.~Odpowiedziałem mu na to, że taki wybór może
  2 1  |              podał mi trochę pozostałego mu jeszcze alikantu. Przyjąłem
  3 1  |                   Na koniec przytoczyłem mu tyle dobrych przyczyn, że
  4 1  |               tłucze fale o skały, które mu co chwila w biegu zawadzają.~
  5 1  |               pojąć uroku, jaki dodawały mu wdzięki dwóch Afrykanek,
  6 1  |           rządził swoim ludem, jak długo mu sił starczyło. Na koniec
  7 1  |              mianował go następcą, oddał mu klucz od podziemia, a sam
  8 1  |             naprzeciw Gonzalwa i wręczył mu klucze od zamku. Hiszpan
  9 1  |                 od podziemia, szejk i te mu natychmiast przyniósł. Gonzalw
 10 1  |            doniósł cesarzowi, że odkryje mu ważną tajemnicę, jeżeli
 11 2  |                oświadczył, i napomknąłem mu o głodzie, który mnie trawił.~-
 12 2  |            rozkrwawione. Z ust wychodził mu język pokryty pianą. Okrywała
 13 2  |                 kilku miesiącach wypadło mu jechać do Sewilli, zakochał
 14 2  |                niestosowna, powiedziałem mu więc, żeby sobie poszedł
 15 2  |                to lepiej, jeżeli raczysz mu rozkazać, aby mówił dalej.~
 16 2  |              kostkę lewej nogi, chciałem mu ją wydrzeć, ale wtem drugi
 17 2  |                  że będę spal tam, gdzie mu się podoba. Zanieśliśmy
 18 3  |               cząstce dziedzictwa, która mu jednak wystarczała do przyzwoitego
 19 3  |         niedostateczny uważał. Nie można mu tego brać za złe, gdyż,
 20 3  |             miłości; nareszcie wzruszyły mu serce wdzięki młodej jeszcze
 21 3  |               miasta Bouillon. Donoszono mu, że jego brat, zszedłszy
 22 3  |          bezpotomnie ze świata, zostawił mu cały majątek. Wieść ta niesłychanie
 23 3  |               chętnie przystał na podane mu warunki. Z drugiej strony
 24 3  |              ukląkł na jedno kolano, aby mu ucałować rękę; ale nagle
 25 3  |                  rękę; ale nagle żal tak mu ścisnął serce, że zemdlał
 26 3  |             zawiadomił, że król wyznacza mu dwanaście tysięcy realów
 27 3  |          podróżnego, prosił o udzielenie mu chwilki rozmowy na osobności.
 28 3  |                generalskim mundurze, aby mu nie uchybić, także przypasał
 29 3  |                   Mój ojciec podziękował mu i prosił tylko o przedstawienie
 30 3  |              Dzieło to tak dalece wydało mu się jedynym w swoim rodzaju,
 31 3  |               się memu ojcu, przypomniał mu bowiem oblężenie Leridy,
 32 3  |         marszałka, upraszał, aby raczono mu w przyszłości przesyłać
 33 3  |              trybunału. Ta łaska została mu udzielona i odtąd na początku
 34 3  |                  spraw honorowych, który mu obiecywał, że w domu Believre'
 35 3  |            uderzyłem na .niego i zadałem mu kilka pchnięć, które dały
 36 3  |              przypadkiem która przypadła mu do smaku, milczał z obawy,
 37 3  |                 o grób Niny. Powiedziano mu, że razem z kochankiem została
 38 3  |              chwili, łzy przecież ulżyły mu na sercu; dał więc swoją
 39 3  |            wchodzenia do kościoła, kiedy mu się tylko spodoba. Odtąd
 40 3  |                miałem zaszczyt pokazywać mu historię o duchach napisaną
 41 3  |                żadna jednak nie podobała mu się tak, jak Bianka de Rossi,
 42 3  |                wuja, pobiegł więc, chcąc mu się odpłacić, ale dzielni
 43 3  |                    Wielki Boże, przebacz mu jego bluźnierstwa!~W tej
 44 3  |              mogło go natchnąć, podsunął mu półmisek. Widmo otworzyło
 45 3  |                paszczę, że głowa zdawała mu się łupać na dwoje, i zionęło
 46 3  |                  mej duszy. Nie chciałem mu przypominać i dosiadłszy
 47 4  |     przesłuchujemy winowajcy. Zostawiamy mu wolność oskarżania samego
 48 4  |            milczeniu? Dobrze więc, niech mu ścisną palce.~Na te słowa
 49 4  |                  stał się godny odkrycia mu tajemnicy, przyjął wiarę
 50 5  |                Gomelezów.~Odpowiedziałem mu, że mocno jestem ucieszony
 51 5  |                 ona długo wzbraniała się mu ją wyznać, na koniec odkryła,
 52 5  |              Grillo Monaldi, i przyniósł mu pistolety do wyczyszczenia.
 53 5  |             zapytał go o przyczynę i ten mu wszystko wyjawił. Po chwili
 54 5  |             kawałka złota, które zdawało mu się równie bezpieczne na
 55 5  |            przyczynę, na co opowiedziała mu postępek siostry, której
 56 5  |               Monaldiego i powiedziawszy mu, że leszczynowa różdżka
 57 5  |               towarzyszów, o których ten mu wspomniał. Monaldi w te
 58 5  |            wspomniał. Monaldi w te słowa mu odrzekł:~- Dziwi mnie to,
 59 5  |              wypełnił słowo w słowo dane mu polecenie i gdy powrócił
 60 5  |         przyszedł do mego ojca winszować mu czynu, którym się popisał.
 61 5  |               się popisał. Ojciec chciał mu zwrócić czterdzieści pięć
 62 5  |                 go do środka i odwiązano mu oczy. Wtedy ujrzał zamaskowaną
 63 5  |                 niego nie nalegał, kazał mu znowu zawiązać oczy i polecił
 64 5  |           rodzaju jeszcze większe zyskał mu pochwały.~Było w Benewencie
 65 5  |            zawołać mego ojca i przyrzekł mu pięćset cekinów za zamordowanie
 66 5  |               ustronnego miejsca i rzekł mu:~- Ta kiesa z pięciuset
 67 5  |                 że wprzódy już obiecałem mu zabić ciebie.~- Spodziewam
 68 5  |        pistoletów zza pasa i roztrzaskał mu głowę. Następnie udał się
 69 5  |                 do Montalta i oświadczył mu, że jego nieprzyjaciel już
 70 5  |             margrabia przed śmiercią dał mu za zamordowanie hrabiego
 71 5  |                ojciec - gdyż przyrzekłem mu śmierć twoją pod słowem
 72 5  |             jeden z jego braci przyszedł mu powiedzieć, że oczekiwano
 73 6  |                przechadzki zaś pozwolono mu używać w ogrodach i na dziedzińcach
 74 6  |               klasztornych. Mnisi dawali mu zupę, po resztę zaś potraw
 75 6  |              braciszek zakonny opatrywał mu rany.~Domyślam się, że ojciec
 76 6  |                obszyta sobolami, spadała mu niżej kolan i pokrywała
 77 6  |              kitą z pereł, która spadała mu na ramię. U pasa ze złotych
 78 6  |               się do niego i ofiarowałem mu dwa kasztany, które trzymałem
 79 6  |                 aby klasztor nie wymówił mu schronienia, z początku
 80 6  |                 dokąd idę. Opowiedziałem mu całą przygodę, a ten zaprowadził
 81 6  |               majstra. Właśnie brakowało mu chłopców, nie wiedział,
 82 6  |                  Principina i obnażywszy mu plecy, zacząłem porządnie
 83 6  |        okoliczności. Wprawdzie nieczęsto mu się to wydarzało, gdyż nie
 84 6  |              miał nadzieję, że polecając mu mnie, nie spotka się z odmową.
 85 6  |             statek wenecki, krzyknęliśmy mu na wzgardę:~- Viva san Marco!~
 86 6  |                  gdyby nie przedstawiono mu w Livomo innych możliwości,
 87 6  |            wyruszyć na morze, doniesiono mu, że kapitan Pepo otrzymał
 88 6  |              wziął go na cel i strzaskał mu ramię. Wszystko to stało
 89 6  |               uniknąć ciosu, podstawiłem mu nogę; upadł mocno na ziemię
 90 6  |          wprowadzono mnie. Opowiedziałem mu wszystkie przygody, nie
 91 6  |                zawołał braciszka i wydał mu stosowne rozkazy względem
 92 7  |            wdzięcznie przyjąć hołd, jaki mu składali jego poddani ustami
 93 7  |               Sądząc jednakże, że wypada mu pewniejsze środki przedsięwziąć,
 94 7  |               dla siebie tylko tyle, ile mu było niezbędne do życia.
 95 7  |                  i dopiero gdy zaręczono mu, że żadnego z nas nie ma
 96 7  |      postanowiłem nie złazić, aby bliżej mu się przypatrzyć. W istocie,
 97 7  |                  od drugiej i zostawiłem mu wybór. Ale nieszczęśliwy
 98 7  |             młotka - kamieniem przybiłem mu rękę do ławki, na której
 99 7  |                że kochanka moja nie jest mu wzajemna, i byłem spokojny.
100 7  |            zaufanie Antonina i przyrzekł mu dopomóc w miłości; pozyskał
101 7  |            książę Rocca Fiorita zapłacił mu, aby mnie i Sylwię zgładził
102 7  |                do naszej bandy. Utopiłem mu sztylet w piersiach. Następnie
103 7  |             szablę; kuzynki moje rzuciły mu się do nóg, mówiąc:~- Potężny
104 8  |                 się udać. Odpowiedziałem mu, że mam zamiar udać się
105 8  |                  go pieszczotami, zdjęły mu z szyi relikwie i w tej
106 8  |           opętały Paszeka, mogły obłąkać mu zmysły i otumanić złudzeniami
107 9  |                Paszeka i w istocie wiele mu pomógł, ale bynajmniej nie
108 9  |       obrzydliwie języka. Usta przestały mu się pienić i pozostałe oko
109 9  |              prosił o jałmużnę. Rzuciłem mu sztukę złota. Szczególny
110 9  |                przed pustelnikiem, który mu napełnił kapelusz kasztanami,
111 9  |         czcigodnego ojca i przedstawiono mu całą sprawę w świetle wcale
112 9  |              przeor benedyktynów, porwał mu bez. ceremonii wieczerzę
113 9  |             wyznań, których nie chciałem mu udzielić. Zimno mu odpowiedziałem,
114 9  |              chciałem mu udzielić. Zimno mu odpowiedziałem, że wielce
115 9  |               przygoda bezustannie krąży mu po głowie. Gdy wstaliśmy
116 9  |                  rozkazał Paszekowi, aby mu przeczytał kilka rozdziałów.
117 10 |                   Często w nocy zdarzało mu się zatrzymywać na ulicy
118 10 |                  jedynaka i każdy życzył mu roztropności i opamiętania.
119 10 |                 bynajmniej nie przypadły mu do smaku. Rozpustnik wziął
120 10 |               wrogiem człowieka i że aby mu zaszkodził, nie potrzeba
121 10 |                 go, śmiejąc się i życząc mu wesołej zabawy.~Tybald podał
122 10 |           chełpił się przed Tybaldem, że mu pokaże, iż można mieć wierną
123 10 |               się grubiaństwa. i zaczęła mu odpowiadać. Nadeszło wiele
124 10 |                   jak gdyby ogień krążył mu po żyłach. Co do Orlandyny,
125 10 |           współbiesiadnika, raz rzucając mu czułe i niewinne spojrzenia,
126 10 |              gdyby kto szpony zapuszczał mu w szyję.~- Orlandyno! -
127 10 |               miejscu okropne, nie znane mu dotąd kształty.~- Jam nie
128 11 |                   jeżeli zdołasz donieść mu o nich coś nowego. Co do
129 11 |               popiersie; następnie rzekł mu:~- Piękny młodzieńcze, pieścisz
130 11 |                badać jej przyczyny i gdy mu opowiedziano cała historię,
131 11 |               uniosła i nie przedstawiła mu rzeczy wcale nie istniejących,
132 11 |              widmo zupełnie takie, jakie mu opisywano. Zjawisko stało
133 11 |             pierwsze lepsze dało, nadają mu dowolne kształty...~Kabalista
134 12 |         zaspokoiliśmy głód, oświadczyłem mu ciekawość bliższego zapoznania
135 12 |                do mego ojca. powinszował mu powrotu do zdrowia, niewiele
136 12 |                nawet pobłażanie do dania mu rady. ażeby poszedł na komedię.
137 12 |               drzwi swego pokoju, dopóki mu nie przyniesiono obiadu.~
138 12 |            wpatrywał się w zegar, dopóki mu ten nie oznajmił godziny
139 12 |                do teatynów z prośbą, aby mu wyznaczono spowiednika.
140 12 |        wyznaczono spowiednika. Przysłano mu fra Geronimo Santez, który
141 12 |         korzystał z tej sposobności, aby mu przypomnieć, że ja żyję
142 12 |                Ojciec bądź z obawy, abym mu nie przypomniał ukochanej
143 12 |                  które nic złego w życiu mu nie uczyniło. Fra Geronimo
144 12 |               zatrudnienia przynoszącego mu tyle miłych chwil. Widząc,
145 12 |                mieszkaniu, i towarzyszyć mu w drodze do domu. Fra Geronimo,
146 12 |             gospodyni, która odpowiadała mu z żywością właściwą jej
147 12 |                zawodu, który zabezpiecza mu przyzwoity byt, ale mocniej
148 13 |               posiłek, błagał mnie, abym mu udzielił nieco z moich zapasów.
149 13 |                   dwaj inni towarzyszyli mu tylko dla poparcia jego
150 13 |            prosto na nas. Książę zabiegł mu drogę z płaszczem w jednej,
151 13 |               moje zmysły, opowiedziałem mu wszystko, com widział tej
152 13 |          przerwałem naczelnikowi, mówiąc mu, że przeglądałem u kabalisty
153 13 |                chodziłem; odpowiedziałem mu, że zapuściłem się aż do
154 14 | najprzykrzejszymi wymówkami. Przyrzekłam mu poprawę, nie myśląc jednak
155 14 |              straszliwego Mamuna.~Padłam mu do nóg, wzywałam litości,
156 14 |               kwiatami. Zulejka pobiegła mu naprzeciw, wzięła pełne
157 14 |            ubłagaj cień Mamuna i powiedz mu, że jego córka niegodna
158 14 |                 zapłoniona opowiedziałam mu wszystko, co mi się wydarzyło
159 14 |                  pożenił, że jednak jest mu przykro, iż nie przewidział
160 14 |          spostrzegł na niebie, oznajmiły mu, iż sławny adept od dwustu
161 14 |                piękne widoki zapowiadały mu najwięcej rozrywki. Tym
162 14 |                 się w jaskini, i polecił mu przynieść sobie wieczerzę.
163 14 |                jego potęgi nie pozwoliła mu przedrzeć się do wnętrza
164 15 |            chłopca, z tej strony nie mam mu nic do zarzucenia, ale zdziwiłam
165 15 |                 nie spostrzega grożącego mu niebezpieczeństwa, zatoczył
166 16 |               człowiek pod ramię z równą mu prawie wiekiem dziewczyną.
167 16 |                 jego wygnaniu i że wolno mu pokazać się na dworze. Z
168 16 |               kazał więc ogłosić, że kto mu doniesie o miejscu pobytu
169 16 |                 list memu mężowi i rzekł mu wyniośle, że pismo to pochodzi
170 16 |             pokoju Elwiry.~Podziękowałam mu za radę, zaczęłam odprawiać
171 17 |             przed kilku dniami, przysłał mu list z rozkazem śpiesznego
172 17 |            szacunku i poważania. Ale cóż mu powiem, nieszczęsna? Co
173 17 |               nader wdzięcznie i kazałem mu powstać. Wtedy weszli dworzanie
174 17 |                  miałem czas przypatrzeć mu się do woli. Nie był to
175 17 |                   rysy mimowolnie łamały mu się w przerażające kształty.
176 17 |               Ale zaledwie wyświadczyłem mu tę laskę, gdy zdało mi się,
177 17 |              jego ludzi przyszedł zdawać mu sprawę z dziennych czynności;
178 18 |             Przyniosłem wody i skropiłem mu twarz, widząc jednak, że
179 18 |                  zranił w głowę. Otarłem mu chustką ranę. po czym. oddarłszy
180 18 |               własnej koszuli, owiązałem mu głowę. Nieznajomy nic mi
181 18 |         zachęcony tą uległością, podałem mu rękę i zaprowadziłem do
182 18 |            gospody. Łaska, jaką okazałem mu wczoraj, uczyniła go śmielszym;
183 18 |               odpowiedzi. Oświadczyliśmy mu żywą chęć poznania bliższych
184 18 |                 rękawiczki. Również daje mu pierwszeństwo, gdy idzie
185 18 |             hrabia przyrzekł temu, który mu odkryje nazwisko jego wybawcy.~
186 18 |              przyrzekł nagrodę temu, kto mu odkryje nazwisko jego wybawcy.
187 18 |           wpadającego w potok.~Pobiegłem mu na pomoc, rzuciłem się w
188 18 |           zapytał, kto wpadł w wodę. Gdy mu odpowiedziano, że on sam
189 18 |             Wiecznym Tułaczu, który miał mu udzielić niektórych wiadomości
190 19 |                 siebie mego ojca i rzekł mu:~- Don Henryku, w tej chwili
191 19 |           księciu, który nazajutrz oddał mu go mówiąc:~- Kochany synowcze,
192 19 |           ministra, w którym ten wyrażał mu najwyższe zadowolenie i
193 19 |              zaniósł list księciu, który mu nawzajem swój przeczytał,
194 19 |               ministrowi.~Książę odmówił mu:~- Do ciebie - rzekł - minister
195 19 |           minister pisał i ty powinieneś mu odpowiedzieć. Bez wątpienia
196 19 |               listu, don Henryku - rzekł mu goniec, który miał natychmiast
197 19 |           księcia. Nareszcie stryj rzekł mu surowo:~- Idź i przebierz
198 19 |         uprzedzony, Blanka zaś nie brała mu niczego za złe.~Gdy bal
199 19 |          cokolwiek przynajmniej dodawała mu wdzięku, i zastąpiono ją
200 19 |               Karlosa, jak gdyby chciały mu dać poznać, że jest właściwym
201 19 |            przybliżał się do nich, mówił mu:~- Henryku, mój przyjacielu,
202 19 |              Velasquez, nadto potwierdza mu tytuł granda i mianuje pierwszym
203 19 |            podagrę i czując, że niewiele mu pozostaje chwil do życia,
204 19 |                klasztoru i wypełnił dane mu polecenie. Ka-meduli, stosownie
205 19 |         Hiszpanii. Widok ten przypominał mu dni sławy i szczęścia, gdy
206 19 |            wspominał brata, który porwał mu kochankę, majątek, godność
207 19 |                   ponieważ zaś nie wolno mu odpoczywać, przeto uda się
208 20 |                  mi oznajmił, że wykłuto mu igłą węża. który owijał
209 20 |                  swego sekretarza, kazał mu przynieść szkatułkę z kosztownego
210 20 |              miejsca w lektyce; musiałem mu być posłuszny.~Przybywszy
211 20 |                 swoim miejscu i zostawił mu czas do namysłu. Arcybiskup
212 20 |               Król raczył nawet pozwolić mu na przeniesienie majątku
213 20 |             podwładnych przyszedł zdawać mu sprawę z dziennych czynności.
214 21 |       Ptolemeusza Dionizego, który kazał mu ściąć głowę. Zdrada ta,
215 21 |               Zdrada ta, mająca zapewnić mu łaskę Cezara, sprawiła wcale
216 21 |           przywołać mego dziada i rzekła mu:~- Dowiaduję się w tej chwili,
217 21 |            powróciwszy z Rzymu, potrafię mu je odebrać. Teraz idź i
218 21 |              groziły dyktatorowi. Mówiła mu o swoich przeczuciach, ale
219 21 |            polecenie, a młody król rzekł mu:~- Ponieważ królowa zaklina
220 21 |                  gdy nagle rysy boleśnie mu się połamały, wysadził oczy
221 22 |                 swego teścia i powierzył mu dwadzieścia tysięcy darejków,
222 22 |        wydzierżawił od Kleopatry wydarte mu przez nią kraje. Dla załatwienia
223 22 |                 Wszelako rada przełożyła mu, że jakkolwiek Antoniusz
224 22 |                  zaś wyzdrowiał, odeszła mu chęć podróży do Palestyny.
225 23 |            ojciec wziął teleskop i zdało mu się, że rozpoznał Alvareza.
226 23 |           klasztorze urszulanek, i oddał mu list następującej treści:~
227 23 |           przyczyną jest chęć powrócenia mu korzyści, jakie przez moją
228 23 |           Zwiększenie dochodów pozwoliło mu pomnożyć księgozbiór i gabinet
229 23 |            fizyczny; wkrótce nawet udało mu się urządzić małe obserwatorium,
230 23 |      naśladowania narzędzi, przesyłanych mu z Anglii, wyuczył tej sztuki
231 23 |        przyuczonego mechanika. pomagając mu w pracy. Powziąłem tam wiele
232 23 |                że prosi nas o udzielenie mu schronienia, dopóki jego
233 23 |               Gdy skończył, ojciec rzekł mu z powagą:~- Mości margrabio,
234 23 |                 słów, kabalista przerwał mu, mówiąc, że ma do pomówienia
235 24 |              żądał, aby moja matka także mu towarzyszyła. Folencour,
236 24 |           Huygensa, prosząc o przysłanie mu nut i figur tańców najbardziej
237 24 |               zwłaszcza całkiem nieznane mu znaki. Wytłumaczyłem mu
238 24 |                  mu znaki. Wytłumaczyłem mu je wraz z wszystkimi moimi
239 24 |                 dostrzegłem, że nie było mu zupełnie nieprzyjemne. Zapoznawszy
240 24 |                  prawo dwumianu i jeżeli mu nie przeszkodzę, gotów odkryć
241 24 |               stan mego ojca, odwiązałem mu krawatkę i zacząłem wołać
242 24 |         porządkuje. Jeżeli nawet nie uda mu się zbudować systemu albo
243 24 |                że z trudnością przyjdzie mu dalej ciągnąć opowiadanie,
244 25 |              Jeden z nich krzyknął, abym mu oddał szpadę: za całą odpowiedź
245 25 |               się, nareszcie powtórzyłem mu słowa szejka arabskiego
246 25 |                 nie pomyślą o otworzeniu mu drzwi. Mało kto potrafi
247 25 |         zaszczyty, wnet poznaje, że brak mu skrzydeł do lotu. Był ambasadorem
248 25 |            możności usiłowali oszczędzać mu pracy, nie mógł sobie dać
249 25 |            okoliczności, które pozwalają mu zbliżać się do monarchy
250 25 |              przeciwność, że życie stało mu się ciężarem. Tymczasem
251 25 |            troskliwości może łatwo z rąk mu się wyśliznąć, i tą jedną
252 25 |                   będę w stanie powrócić mu dostatki, których płochość
253 25 |                więcej mówić, łzy tłumiły mu słowa. Wszyscy mieszkańcy
254 25 |                 stało z papierami, które mu jego ciotka przyniosła.~-
255 25 |               Domyślałem się, że musiano mu podać wino podobne do tego,
256 26 |                siebie, choroba zostawiła mu niewypowiedzianą drażliwość,
257 26 |              nasze usprawiedliwienia łzy mu z oczu wyciskały. Odtąd
258 26 |                wyraz, gdy zaś przerywano mu chwile tego zachwycenia,
259 26 |                 Miał dwóch synów, którzy mu poumierali, i cały jego
260 26 |               miłość, która przypominała mu szczęśliwe czasy jego młodości.~
261 26 |                 ile przyjemności sprawia mu czytanie tej książki. Sanudo
262 26 |                  ze znajomych winszowali mu dwuznacznie zmiany, ale
263 26 |              mówić.~Każdy powiedział, co mu się zdało najstosowniejsze
264 26 |            przywołał odźwiernego i rzekł mu:~- Gdyby jakie dwie kobiety
265 26 |              jego ludzi przyszedł zdawać mu sprawę z czynności hordy,
266 26 |       nauczyciela w tym stanie, rzuciłem mu się do nóg. błagając o przebaczenie
267 26 |                   znowu przyszedł zdawać mu sprawę z czynności; ale
268 26 |                jakąż rozkoszą pokazałbym mu zarody hydatyczne i polipowe,
269 26 |                 które na nic już przydać mu się nie mogą. Ale nie. ani
270 26 |               części swych przygód, dano mu znać, że sprawy hordy wymagają
271 27 |             równie regularnie przesyłała mu odpowiedzi. Dwa razy odwiedziła
272 27 |           przywołała swego syna i rzekła mu surowo:~- Proszę cię, abyś
273 27 |                go ukończył, matka rzekła mu:~- Synu mój, dziś obchodzimy
274 27 |                  bynajmniej nie okazałam mu wzajemności. Zresztą byłam
275 27 |            doszedł do tego miejsca, dano mu znać, że sprawy hordy wymagają
276 28 |                 JKMość życzy sobie, abym mu towarzyszył w tych miłosnych
277 28 |             monarchy.~My wszyscy, którzy mu towarzyszymy, rozchodzimy
278 28 |       wdzięczność nakazuje nam ofiarować mu naszą przyjaźń i przypuścić
279 28 |                się do van Berga i złożył mu ofiarę naszej przyjaźni
280 28 |                 swoim szacunku i obiecał mu, że użyje na dworze całego
281 28 |                 dotrzymania słowa należy mu wydawać dziennie tysiąc
282 28 |              lekkomyślnie dał słowo, gdy mu zaś przedkładano, że może
283 28 |             własnej godności nie pozwala mu najmniejszej części tych
284 28 |             wszelkich usiłowań nie udało mu się wydać tysiąca czterechset
285 28 |                 sam na sam. Nie wiem, co mu na to odpowiedziano.~Następnie
286 28 |             Berga z zamiarem przełożenia mu w podobnym sposobie całego
287 28 |                 śmiejąc się zapytał, jak mu idą wydatki.~Van Berg rzucił
288 28 |                  wzruszony przywiązaniem mu okazywanym, wszelako oświadczył,
289 28 |                 i pokochali. Dwór począł mu zazdrościć. Ofiarowano księciu
290 28 |                   Wiedział, że nie wolno mu odmówić, przyjął więc, ale
291 28 |                  swego opowiadania, dano mu znać, że sprawy hordy wymagają
292 29 |        Następnego piątku znowu wręczyłam mu list od księcia Sidonii.
293 29 |                  odbijającą od wrodzonej mu dumy. Widok ten wzruszył
294 29 |            księcia, ja zaś towarzyszyłam mu aż do Burgos. Posiadamy
295 29 |                 marszałka dworu, kazałam mu wziąć biedaka do siebie
296 29 |        przykrości synowi Girony, kazałam mu przysunąć krzesło o kilka
297 29 |                Od dawna już nie podobała mu się moja pobożność, wszelako
298 29 |              mojej matki. Odpowiedziałem mu, że nie mam już rodziców
299 29 |                 z Astorgas. Chciałem dać mu się poznać i prosić go,
300 29 |           którego był przykuty, dodawały mu jeszcze posępności. Dobrze
301 29 |        przyglądać. Już mieliśmy krzyknąć mu jakieś głupstwo, gdy uprzedził
302 29 |             nieznajomy to mówił, bacznie mu się przyjrzałem i zdało
303 31 |            powstrzymać się od uczynienia mu gwałtownych wyrzutów w języku
304 31 |       niezrozumiałym. Następnie rozkazał mu kroczyć obok mego konia
305 31 |             pochlebstwa, uprzyjemniające mu życie, wmówili w niego nareszcie,
306 31 |               się, którzy z poddanych są mu prawdziwie wierni.~Przyjaciele
307 31 |            objęciach Delliusa, polecając mu, aby starał się zachować
308 31 |                  razem i wtedy pokazałem mu dwie aksamitne spódnice
309 31 |                  co bez wątpienia byłoby mu szkodziło u kobiet, gdyby
310 31 |               potrzeby iść dalej - rzekł mu książę Lerma - jeżeli nie
311 31 |                  tego miejsca, przerwano mu dalsze opowiadanie, musiał
312 32 |                zbrodnię stanu; zarzucano mu, że chciał wydać Egipt w
313 32 |                  poznać po głosie, rzekł mu:~- Ach, Delliusie, oby wasze
314 32 |               słowach nieznajomy wręczył mu kiesę z pięćdziesięciu sztukami
315 32 |                   którzy z przyjemnością mu się przysłuchiwali. Po skończonym
316 32 |               gdy poprzestaje na tym, co mu z łaski raczyła udzielić.
317 32 |           Cheremon. Następnie powierzono mu noszenie pochodni przy misteriach
318 32 |                Rebeka znowu więc zaczęła mu się przymilać, dopóki nie
319 32 |         wyjechaliśmy z miasta. Uczyniłem mu uwagę, że jogo służący będą
320 32 |                 do usług.~Odpowiedziałem mu, że nie mogę już dłużej
321 32 |                 że na ten czas zostawiam mu towarzysza, za którego ręczę
322 32 |                  postaci i właściwie nic mu nie dolegało poza tym, że
323 32 |                  bólów. Starałem się dać mu zapomnieć o jego cierpieniach,
324 32 |        postępowanie tak dalece przypadło mu do smaku, że pewnego dnia
325 32 |              spotka w Ameryce kogoś, kto mu opowie historię kogoś drugiego,
326 32 |                  oburzenie, gdy odesłano mu jego weksel zaprotestowany.
327 32 |       usprawiedliwień; Rodryg Moro pisał mu, że awiz nadszedł z opóźnieniem,
328 32 |                 Moro, syn Rodryga, pisał mu, że dwór zawezwał go do
329 32 |                 mnie milion. Przełożyłem mu, że jako wuj Sancha jemu
330 32 |             Nareszcie przekonał mnie, co mu przyszło z tym większą łatwością,
331 33 |                zasadami synagogi, ciągle mu powtarzałem:~- Twoje bałwany
332 33 |                jak bardzo spoczynek jest mu potrzebny do odzyskania
333 33 |              Suareza i przychodzi złożyć mu moje uszanowanie.~- Mój
334 34 |               Ineza, rzekła:~- Nie wierz mu, pani, on tak zawsze czyni,
335 34 |              dowodził, że ojciec zakazał mu wdawać się ze szlachtą;
336 34 |             swego opowiadania, przerwano mu i już go więcej tego dnia
337 35 |           Cheromon przyjął nas ze zwykłą mu dobrocią i tak zaczął mówić:~-
338 35 |                  z powodu rozgłosu, jaki mu nadał Plato. Mam na myśli
339 35 |               przerwałem Żydowi, czyniąc mu uwagę, że zdawało mi się,
340 35 |             księcia Velasqueza i rzekłem mu:~- Pozwól, abym cię zapytał,
341 35 |               zachodu słońca, pozwoliłem mu przeto mówić i don Roque
342 35 |                  jak się zdawało, odjęła mu mowę, po chwili jednak odzyskał
343 35 |                 nie powinieneś przerywać mu w najbardziej zajmującym
344 35 |                 miejscu, chyba że chcesz mu dać poznać, iż jest - mówiąc
345 35 |                która przychodzi wyrzucać mu mimowolne morderstwo. Racz
346 35 |                upuściłaś? Odpowiedziałam mu, że nie.~- Tym gorzej -
347 35 |             naszym sąsiedztwie, pokazano mu pierścień; ocenił go na
348 35 |               związku i rozkazała mi dać mu przychylną odpowiedź. Byłam
349 35 |               zadowolenia wcale nie było mu do twarzy, odstręczał mnie
350 35 |                 go zabić, chcę tylko dać mu nauczkę. żeby się tu więcej
351 35 |            rozmowy, ale ponieważ chcecie mu dać tylko małą nauczkę,
352 35 |                 Flor przychodzi wymawiać mu dane sto dublonów.~Na koniec
353 35 |           zachwycającą Inezę. Przerwałem mu więc dalszy ciąg i zaklinałem,
354 36 |             mówić, na ucho opowiedziałem mu pokrótce całą historię Suareza.
355 36 |              dawną wesołość. Opowiadałem mu o Busquorze; powiedział
356 36 |             podwładnych przyszedł zdawać mu sprawę z dziennych czynności
357 37 |                rozwiązanie nastręczałoby mu trudność.~Na wzmiankę o
358 37 |                że prawie żartem zadawano mu pytanie, z twarzą niezbyt
359 37 |                zaś przy konsekracji mówi mu: "Bóg jedyny zstępuje na
360 37 |               Ludzie prości towarzyszyli mu za życia. Po jego śmierci
361 38 |                 znaleźliśmy i przynieśli mu skrzynkę.~Dellius dobył
362 38 |              starca. Usiadłem i zacząłem mu się przypatrywać. Jakże
363 38 |            ochłodzenia go i przedłużenia mu snu.~Gormanus dobył książki,
364 38 |                 sposobowi żywienia, jaki mu przepisują. Gruczoły ślinowe
365 38 |                 jego ciała nastręczałyby mu jednocześnie rozmaite chęci.~
366 38 |                 swoje poglądy, przerwano mu dalsze dowodzenie. Rebeka
367 39 |                  co zaszło. Sara zaczęła mu opowiadać zdarzenie, starzec
368 39 |             zastępowały. Noga pośliznęła mu się, rozchyliły się krzewy
369 39 |            człowiekowi jedno oko i dodam mu wzrostu, będę miał postać
370 39 |            Jeżeli użycie czegoś wyrządzi mu szkodę, na drugi raz potrafi
371 39 |              tego powstrzymać, nie zbywa mu bowiem na pamięci. Atoli
372 39 |                  miałaby prawa wymierzyć mu kary. Oto są więc dwa ciuchu.
373 39 |             połyka takie, które bardziej mu smakują od innych, to nabiera
374 39 |                  przypuścić, że nie brak mu woli. Pierwszą zatem wolą
375 39 |               połknięte zaś żyjątka dały mu dwa lub trzy pojęcia. Odrzucić
376 40 |               przy duszy.~Odpowiedziałem mu na to, że nie jestem złodziejem
377 41 |                  dopominał się o oddanie mu wigoni. Naczelnik słuchał
378 41 |                   że się uspokoił, podał mu przyjaźnie rękę i rzekł:~-
379 41 |                co do słowa wypełnić dane mu polecenie. Po jego odejściu
380 41 |             takim miejscu, które mogłoby mu się podobać.~Weszliśmy w
381 41 |                  podjął kamyk, przyjrzał mu się uważnie i rzekł:~- Nie
382 42 |                za kupca włoskiego. Laura mu towarzyszyła i uchodziła
383 43 |                kochał się szalenie, dała mu też za to pęk włosów, tak
384 43 |                upajał pochlebstwem. Dała mu też za to swoją sylwetkę
385 43 |               jego ozdoby, za co składam mu dzięki. Pójdź, piękna Elwiro,
386 44 |            więcej mówić, łkania stłumiły mu głos w piersiach; oddalił
387 45 |                miłości. Uśmiech nie igra mu już na ustach, tkliwa radość
388 45 |                  się, ale niełatwo udaje mu się je wynaleźć. Płocha
389 45 |             zważał na odchodzących, dość mu było pięknej Żydówki, jął
390 45 |              wykładać swój system. Długo mu się przysłuchiwałem, aż
391 46 |            jednego z nich, nagle zarzuca mu ręce na szyję i nazywa go
392 46 |               ale snadź śmiech nie szedł mu z serca, gdyż prawie błagalnym
393 46 |              widząc jednak, że nie zdoła mu się oprzeć, wszedł wedle
394 46 |                wypadkach, odpowiedziałem mu, że jest oszczercą i że
395 46 |        niewypowiedzianego gniewu wybiegi mu na lica, powstał, chciał
396 46 |                 mówić, ale słowa uwięzły mu w piersiach. Los mój miał
397 47 |                przez drogę opowiedziałem mu bliższe szczegóły, kawaler
398 47 |                 do Suareza, być może, że mu się na co przydam.~Zamiar
399 47 |               błędny uśmiech przelatywał mu po spiekłych ustach, snadź
400 47 |                    dodał Busqueros - nic mu senor nie pomożesz, gdyż
401 47 |                 poruszeniem nie przerwać mu chwili spoczynku, gdy wtem
402 47 |                 jak się przebudzi, oddaj mu ton bilecik. Jutro przyjdę
403 47 |                 sama dowiedzieć się, czy mu lepiej.~Po tych słowach
404 47 |                  będzie zdrowszy, możemy mu je oddać. W istocie rad
405 47 |              powitał. Toledo opowiedział mu, jakim sposobem stał się
406 47 |             użyje wszelkich środków, aby mu w przyszłości wynagrodzić
407 47 |              siadł na łóżku, łzy puściły mu się z oczu, przycisnął pismo
408 47 |           wszystkim spoczynek, przepisał mu chłodzące napoje i obiecawszy
409 47 |                  orszaku księcia i dałem mu lekko uczuć, że nie mieli
410 47 |                Don Roque snadź nie śmiał mu nic odpowiedzieć; zauważyłem
411 47 |                 pociechy i nadziei dodać mu odwagi do przecierpienia
412 47 |                 na siebie.~Suarez chciał mu coś odpowiedzieć, ale don
413 47 |           jakichś urwiszów, którzy mieli mu dopomagać w pilnowaniu,
414 47 |          kawalerowi; ale wtedy musiałbym mu powiedzieć, kim jestem,
415 47 |              jego bandy przyszedł zdawać mu sprawę z dziennych czynności
416 48 |           Busqueros zaś, dokonawszy, jak mu się zdawało, tego ważnego
417 48 |         przezorniejszym. Toledo pozwolił mu przychodzić do siebie i
418 48 |                ciebie i rzekł, że chodzi mu o przyspieszenie wyjazdu
419 48 |                 zwłaszcza gdy ujrzał, że mu siedzi na karku nie tylko
420 48 |          najbardziej odludnych alei, tak mu jął rozpowiadać:~HISTORIA
421 48 |            swoich opiekunów; oświadczyli mu oni zarazem, że jego majątek,
422 48 |         skwitowaniu z opieki natychmiast mu będą wręczone. Hervas obliczył,
423 48 |                  dostać trzy pistole, co mu zapowiadało dwa tysiące
424 48 |                księgarzem Moreno i rzekł mu:~- Senor Moreno, te osiem
425 48 |        nadwornego alguacila, który kazał mu wsiąść do zamkniętego powozu
426 48 |             smutek dowiedziawszy się, że mu spalono dziewięćset dziewięćdziesiąt
427 48 |                 poszedł zająć ofiarowane mu miejsce.~Tam podano mu rejestry
428 48 |        ofiarowane mu miejsce.~Tam podano mu rejestry annat, tabele dyskonta
429 48 |            swoich naczelników. Wypłacono mu z góry Kwartalną pensję
430 49 |           Hervasowi wolność i zapewniono mu środki do życia. Praca,
431 49 |             zaledwie kilka godzin z rana mu zajmowała, mógł zatem swobodnie
432 49 |              przechodząc do pojęć, jakie mu otaczające przedmioty nastręczają,
433 49 |                 rodzaju smutek wypełniał mu serce. Przyzwyczajenie do
434 49 |                nigdy nie zaznał, zaczęła mu doskwierać. Stan ten, zu-pełnie
435 49 |          słodkich i niewinnych wyciskało mu z oczu łzy radości, których
436 49 |             Straszny ten widok pomieszał mu zmysły; padł wśród szczątków
437 50 |                 szczęśliwy kryzys ocalił mu życie. Była to trzydziestoletnia
438 50 |        uwolnienie od służby i udzielenie mu dożywotniej renty, odpowiadającej
439 50 |                znowu go obudził i liczył mu nad uchem dublony, od pierwszego
440 50 |                 Strata małżonki dowiodła mu jednak, że i on także był
441 50 |             wówczas, gdy szczury pożarły mu jego stutomowe dzieło. Mały
442 50 |               naprawiał szkodę zrządzoną mu przez szczury. Dzieło było
443 50 |              zagranicznych, które wpadły mu w ręce, zorientował się,
444 50 |                odkrycia. Praca ta zajęła mu cztery lata; tak więc dwanaście
445 50 |           nieszczęśliwą Analizę, i rzekł mu:~- Senor Moreno, oto widzisz
446 50 |           materii energię, która zdawała mu się wszystko tłumaczyć bez
447 50 |            zetknięciu z kwasami, zdawała mu się przypominać fermentację
448 50 |               przybrały na sile i odjęły mu władzę w prawej nodze, żwirowaty
449 50 |         żwirowaty piasek zaczął kaleczyć mu pęcherz, chiragra powykrzywiała
450 50 |                  wyzionął ducha.~Oddałem mu ostatnią posługę i wróciłem
451 50 |               nieco kędzierzawe, spadały mu na czoło, wzrok miał bystry
452 51 |               więc było dla przysłużenia mu się wynajdywać i udawać
453 51 |              lepiej byś uczyniła, gdybyś mu odwiązała tę krezę, która
454 51 |             brodę odpinając krezę.~- Tak mu nawet bardziej do twarzy -
455 51 |              piśmie, fortuna uśmiechnęła mu się i został mianowany podskarbim
456 51 |        spojrzenia. Postanowiłem zabronić mu wstępu do naszego domu.
457 51 |                  pobiegłem za nim, chcąc mu to oświadczyć. Dogoniłem
458 51 |                  tysiąc pistolów. Padłem mu do nóg, podniósł mnie z
459 51 |            opanowało obie siostry, które mu się bezwiednie oddały. Same
460 52 |              jego bandy przyszedł zdawać mu sprawę z dziennych czynności,
461 53 |                 komandorem i przedstawię mu postępowanie młodych Francuzów
462 53 |              Zdaje mi się, że doniesiono mu o moim zamiarze i chciał
463 53 |                pierwszym ciosem utopiłem mu szpadę w piersiach. Pochylił
464 53 |               spowiednikiem i nie taiłem mu widzenia, które ciągle mnie
465 53 |             swoje pacierze, powiedziałem mu, że przychodzę prosić go
466 53 |             drugą zaś brał tarczę, którą mu podawał koniuszy. Większa
467 53 |                komandora, nie pozwalając mu się nawet wyspowiadać?~-
468 53 |        Kastylijczyka z zamku i że ciśnie mu rękawicę.~Strach mnie zdjął
469 53 |               Wielki spowiednik udzielił mu nie tylko warunkowego, ale
470 53 |                  Włoch i dwa lata zeszło mu na tej pielgrzymce. Pani
471 53 |                  kiedykolwiek, okazywała mu wiele słodyczy. W dwa miesiące
472 54 |             wzięta u dworu, przeznaczała mu przeorstwo kastylijskie,
473 54 |                 dobry, one zaś odkłoniły mu się, jak można najwdzięczniej.
474 54 |                Niespodzianka ta sprawiła mu niewypowiedzianą przyjemność,
475 54 |                idąc za popędem wrodzonej mu grzeczności. napełnił flaszkę
476 54 |                podziękowaniem przyniosła mu pudełko z kartonu, zawierające
477 54 |              zastał jakiegoś nie znanego mu człowieka, który przyniósł
478 54 |                ramion, ciągle migających mu przed oczyma, zapalił jego
479 54 |                 raz przepisów pomieszało mu się w głowie, nie umiał
480 54 |                zmysły ocknęły się i dały mu odczuć całą swoją potęgę.~
481 54 |              zamieszał więc w kotle, aby mu dać jak najlepszego. Kurek
482 54 |              odejść, gdy ojciec napełnił mu już butelkę, postawił ją
483 54 |                  się pozbędzie, otworzył mu drzwi. W istocie, Busqueros
484 54 |            ojciec znowu poszedł otworzyć mu drzwi. Don Roque wyniósł
485 54 |               się, senor Avadoro - rzekł mu Busqueros. - Te panie mają
486 54 |               panny Cimiento przywróciło mu odwagę, poszedł więc rozgościć
487 54 |             bratanicą, postanowiła oddać mu cuarto principal, to jest
488 54 |              odwiedził mego ojca i rzekł mu:~- Senor Avadoro. przychodzę
489 54 |      odpowiedzieć, ale Busqueros nie dał mu na to czasu i ciągnął dalej:~-
490 54 |          powiedzieć, ale don Roque znowu mu przerwał i rzekł:~- Rozumiem
491 54 |            wracać do domu. Odpowiedziano mu, że znajduje się we własnym
492 54 |               się, senor Avadoro - rzekł mu Busqueros - zanim wstaniesz,
493 54 |              wszelako zimny pot wystąpił mu na czoło, ramiona zdrętwiały,
494 54 |          okropnie oczy, z piersi wydarły mu się gwałtowne westchnienia,
495 54 |                Spazm konwulsyjny ściskał mu gardło, język opuchł i zesztywniał,
496 54 |                   że obecność jej wielce mu szkodzi, tak że fra Geronimo
497 54 |                  fizycznych, jaki mógłby mu zapewnić przynajmniej przeciętną
498 55 |                   brat zaś jego przysłał mu na wydatki sześćkroć sto
499 55 |                  wielkim baillim i nadał mu sub-priorat Kastylii. Opuścił
500 55 |           namówił mnie, abym towarzyszył mu w podróży po Włoszech. Wsiedliśmy