Dzien

 1 9 |      głębi pokoju. Spojrzałem w zwierciadło i spostrzegłem końce dwóch
 2 10|         zabawę. Było to wielkie zwierciadło, w którym przeglądałam się
 3 10|     dalej. - Widzisz to wielkie zwierciadło? Chodźmy stroić w nim miny,
 4 10|        przysunęła krzesła przed zwierciadło, po czym odpięła krezę Tybalda
 5 14|        Nazajutrz, spojrzawszy w zwierciadło, spostrzegłam stojące za
 6 14|         rzuciłam znowu wzrok na zwierciadło i znowu ten sam obraz mi
 7 14|        na tę myśl. Spojrzałam w zwierciadło i zdało mi się, że półbożkowie
 8 14|      dni lękałam się spojrzeć w zwierciadło. Nareszcie odważyłam się.
 9 14|          ukradkiem spojrzałam w zwierciadło, aby przekonać się, jaki
10 14|        mnie i czasami rzucali w zwierciadło spojrzenia, na których widok
11 14|    rozbierając mnie, przyniosła zwierciadło. Spostrzegłszy, że nie jestem
12 14|      umrzeć, aniżeli spojrzeć w zwierciadło.~Brat mój nie znał rodzaju
13 14|          gdzie wisiało weneckie zwierciadło sześciołokciowej wysokości;
14 14|         wszystkich cudów. Wtedy zwierciadło weneckie odczepiło się ze
15 14|     Wtedy nagle usłyszałam, jak zwierciadło pęka na tysiąc drobnych
16 23|     woda była przezroczysta jak zwierciadło. Tam śledził zwyczaje zwierząt
17 29|    wzrok na stojące naprzeciwko zwierciadło; ujrzałam Mencję i księcia,
18 29|        znowu podniosłam oczy na zwierciadło, ale tym razem już nikogo
19 37|    uderzając, nagle, spotkawszy zwierciadło, wracają, jak gdyby odbiły
20 52| Złotoskrzydły cherub pokazał mi zwierciadło i rzekł:~- Widzisz na twoim
21 58|          Spojrzyj w to weneckie zwierciadło, ja zaś tymczasem pójdę
22 59|       utkwiłem wzrok w weneckie zwierciadło i spostrzegłem w nim księżniczkę