Dzien

 1 1  |     przyjąć tę skromną wieczerzę. Mniemam, że czujesz jej potrzebę.~
 2 2  |           synu, co o tym myślisz? Mniemam, że doznałbyś niesłychanej
 3 3  |          chwilę - rzekł Francuz - mniemam, że to wcale nie moi pocztylioni
 4 3  |             odpowiedziałem - gdyż mniemam, że wyparcie się wiary lub
 5 7  |           naówczas w swoim zamku, mniemam, że byłbym mieczem l ogniem
 6 11 |           z potęgi bałwochwalców. Mniemam więc. że Apolloniusz nie
 7 12 | prokuratorowi teatynów.~Niestety, mniemam, że ojciec mój oddalał mnie
 8 15 |      Każdy dostawał swoją część i mniemam, że gdyby byli słyszeli,
 9 16 |       księgami Enocha i Atlasa.~- Mniemam - dodała Rebeka - że nauka,
10 22 |      zamazany, papier, który, jak mniemam, musi być pokwitowaniem
11 25 |       ubocznej w twojej historii? Mniemam, że kto inny na twoim miejscu
12 28 |   potrzebuje twoich starań i, jak mniemam, odtąd osiądziesz pani na
13 29 |           się w swoim pokoju, ale mniemam, że musiała przesiadywać
14 29 |  podziemia podobne do tego i, jak mniemam, przed nami musiał tu mieszkać
15 33 |          namiętność do zbiorów, i mniemam, że sprawię ci przyjemność
16 35 |          Wieczny Tułacz opowiada. Mniemam, że nie należy nam wszystkiego
17 35 |       zmarszczył czoło i rzekł:~- Mniemam, senor don Lopez, że gdy
18 47 |            przerwał Toledo - i ja mniemam, że senor Lopez nie powinien
19 54 |           ma także swoją słodycz.~Mniemam, że od jednego końca świata
20 59 |            Mości czarnoksiężniku, mniemam, że do oczarowania mego
21 Dod|          tylko o nich rozmawia?~- Mniemam jednakże, iż rozmawiają
22 Dod|           niepomiernie wyniosła i mniemam, że nikt z Hiszpanów nie