Dzien

  1 Przed|           rękopis na język francuski, ja zaś wiernie zapisywałem
  2 1    |              to jest cały nasz obiad. Ja sam tylko byłem na czczo,
  3 1    |               w tej chwili posądziłem ją o rozkaz uprowadzenia mego
  4 1    |              moje zdrowie, uspokoiłem ją. Zibelda tymczasem pytała,
  5 1    |              kochać się ich sposobem. Ja wzięłam na siebie rolę Medżnuna,
  6 1    |               jej do kolan, całowałam ją po rękach, oblewałam łzami
  7 1    |          podeszłym wieku. Przyjęłyśmy ją jak można najlepiej. Po
  8 2    |               módl się przed krzyżem. Ja pomyślę o potrzebach twego
  9 2    |             jej ten zamiar, natomiast ja szalenie zakochałem się
 10 2    |             do nóg i błagałem, aby mi ją dał za żonę. Ojciec podniósł
 11 2    |             gospodę. Oberżysta, który ją trzymał, niejaki Gonzalez
 12 2    |          pierwszej klasy. Podczas gdy ją przyrządzał, udałem się
 13 2    |             się na noc do wioski, ale ja, dowiedziawszy się, że tu
 14 2    |                Ty kochasz Inezillę, a ja kocham ciebie. Z nas trojga
 15 2    |        przemawiający w te słowa:~- To ja, Kamilla, twoja macocha,
 16 2    |             drugi głos przerwał:~- To ja, Inezilla, pozwól mi wejść
 17 2    |               lewej nogi, chciałem mu ją wydrzeć, ale wtem drugi
 18 3    |             bądź przekonany, że umiem ją cenić. Pozwól, abym wstał,
 19 3    |           wątłego zdrowia i mąż wiózł ją do wód w Spa. Oboje niesłychanie
 20 3    |              odpowiedziała, że wielce ją tym zaszczyca, ale że od
 21 3    |            przeciw temu małżeństwu?~- Ja się sprzeciwiam! - krzyknął
 22 3    |         własną ręką mego pradziada.~- Ja bynajmniej - odparł Garcias -
 23 3    |                tym sposobem będę mógł ją uważać za pokutę kościelną.~-
 24 3    |             ich przykładem. Natenczas ja odszedłem do mego pokoju
 25 3    |            księgę. Wielebny przyniósł ją, otworzył na chybił trafił
 26 3    |             Landolfa. aby zaprowadził ją na wieczerzę do swej matki
 27 3    |             do swej kochanki, znalazł ją broczącą we krwi i nieżywą.
 28 3    |          zajęła i dziękuję ci, żeś mi ją raczył opowiedzieć. Widzę
 29 3    |            relikwię, przyrzekam nosić ją z wiarą i poszanowaniem.~
 30 4    |            Nuestra Vegilla. Widziałem ją całą: jej sześć miast i
 31 4    |           szczerze, że sposób, w jaki ją zakończyłem, niewypowiedzianie
 32 4    |              sama dotąd nic nie wiem. Ja wykonywam tylko rozkazy
 33 4    |               łoże dla moich kuzynek, ja wynalazłem sobie drugą jaskinię
 34 5    |                są bowiem równie jak i ja w służbie i na żołdzie wielkiego
 35 5    |                Ojciec mój, równie jak ja, Zotem zwany, był z zawodu
 36 5    |               długo wzbraniała się mu ją wyznać, na koniec odkryła,
 37 5    |              koniec odkryła, że trawi ją żal, iż nie ma podobnych,
 38 5    |         jednego nabicia. Ojciec cenił ją na trzysta złotych uncji
 39 5    |             kościoła. Ojciec zapewnił ją, że nigdy nie zdobędzie
 40 5    |          skarbów, ale jeżeli weźmiesz ją za jeden koniec, a drugi
 41 5    |            zaręczam, że wkrótce łatwo ją wyleczysz ze wszystkich
 42 5    |            ale ojciec całkiem inaczej ją przyjął, aniżeli się tego
 43 5    |         spodziewała. Lewą ręką porwał ją za ramię, prawą zaś ująwszy
 44 5    |                Jeden z nich odpowie: "Ja nim jestem". Natenczas pchniesz
 45 5    |             się schronić do kościoła. Ja będę tuż przy tobie.~Mój
 46 5    |        dzielni towarzysze, składający ją, nie mogli dość wyrazić
 47 5    |          wziąwszy moją rękę, położyła ją sobie na biodrze. Wyczułem
 48 6    |       szacunku spadła także i na nas; ja zwłaszcza uważany byłem
 49 6    |            poważyłem się przestraszyć ją i jej małego Principina.
 50 6    |          ciekawsze przedmioty. Rozbił ją i z miłym zdziwieniem ujrzał
 51 6    |               przeciął przytrzymujące ją sznury. Natychmiast beczka
 52 7    |               pewnego dnia ujrzeliśmy ją przybywającą do wioski augustianów.~
 53 7    |              banda wróciła do wioski, ja zaś, przypatrując się z
 54 7    |             piękniejsi: spostrzegłszy ją. doznałem tak nagłego i
 55 7    |               stanąłem tak, że mogłem ją widzieć. nie będąc sam spostrzeżonym.
 56 7    |        zasługujesz! To mówiąc uderzył ją w twarz.~- Zoto!... Zoto!... -
 57 7    |             zostałem zmuszony opuścić ją, aby obejrzeć zmiany, jakie
 58 7    |            wspominając o Etnie, zowią ją zawsze il monte, czyli po
 59 7    |               nieco powyżej, opasując ją jakby dwoma ramionami, które
 60 7    |             ufność Sylwii i przekonał ją, że mam kochankę w sąsiedniej
 61 7    |              jaki smutny wypadek.~- I ja również lękam się - odparła
 62 8    |            Madrytu.~- Zgoda - rzekł - ja także idę w tę stronę, ale
 63 8    |         Myślałem więc, że zapomniałem ją wydoić i poczciwe zwierzę
 64 8    |              nadęte wymiona. Chciałem ją przytrzymać. aby jej oddać
 65 8    |                ludzie, którzy tak jak ja oddają się tajemnym naukom,
 66 8    |        przepędzić noc obok opętanego, ja zaś udałem się do kaplicy.
 67 9    |        straszliwą formułą, która, gdy ją kto potrafi wymówić z potrzebnym
 68 9    |     opuszczoną z powodu duchów, które ją nawiedzały; ponieważ jednak
 69 9    |              wieczerzę i przyniósł mi ją do gospody. Wieczerza składała
 70 9    |          przeczytał kilka rozdziałów. Ja wyszedłem na taras zamkowy,
 71 9    |               rzeczywiście taka. jaką ją widział. Wszystko to jest
 72 9    |              nie jest w stanie pojąć. Ja nie jestem stworzona do
 73 10   |             złotą czarę i napełniwszy ją winem, zawołał:~- Do milionkroć
 74 10   |      grzeczniej, ofiarował ramię, aby ją odprowadzić do domu. Biedna
 75 10   |               ze swej strony, pragnąc ją przytrzymać, przyciskał
 76 10   |               ma do czynienia, prosił ją, aby raczyła wypocząć przez
 77 10   |       Natenczas Tybald grzecznie ujął ją za rękę i z niezwykłym dowcipem
 78 10   |             się. że można było uważać ją za niemą, oraz starego ślepego
 79 10   |        zrzucać odzienie, podobnie jak ja to zwykłam czynić wieczorami
 80 10   |            istocie, robili to tak jak ja, a nie tak jak moja stara
 81 10   |          kibić Orlandyny i przycisnął ją do serca.~- Tak samo czynili
 82 10   |            historię. Tybald pocałował ją w rękę i rzekł:~- Racz,
 83 11   |        oddaliła się, mocno wzruszona, ja zaś mimowolnie pomyślałem,
 84 11   |             zawarł znajomość. Spotkał ją na drodze wiodącej do Kenchrei;
 85 11   |           zawsze tak samo wierną, jak ja uważam cię za uczciwego.~
 86 11   |               kobiety - rzekł Menip - ja prócz mego płaszcza filozofskiego
 87 11   |            Apolloniusza, aby przestał ją męczyć, ale ten, wcale nie
 88 11   |              już u kraty. Otworzywszy ją, ujrzałem, że muszę jeszcze
 89 11   |         naczelnika nalewały nam wino, ja wszakże wolałem gasić pragnienie
 90 12   |       przyrządzali. Stary naczelnik i ja szczerze zabraliśmy się
 91 12   |           obszernego bukłaka z winem, ja zaś poprzestawałem na świeżej
 92 12   |             nim; długo wzbraniał się, ja wszelako usilnie nalegałem,
 93 12   |          wszelkimi siłami starało się ją wygwizdać. Spółzawodnictwo
 94 12   |                aby mu przypomnieć, że ja żyję na świecie i znajduję
 95 12   |               całym pokoju, wtedy gdy ja najspokojniej będę siedział
 96 12   |             nader świetnie wyglądała: ja zaś, uważając się za jej
 97 12   |               nieznanymi. Obejrzawszy ją pilnie, poznałem, że napis
 98 12   |              nawet znam jego synów.~- Ja także ich znam - odparł
 99 13   |         rozpowiadają o tym zamku, ale ja żadnej nie umiem na pamięć,
100 13   |        uderzył piorun. Muł mój upadł, ja zaś stoczyłem się z wysokości
101 13   |           księżniczka, gdy bezsenność ją trawi, ma zwyczaj przywoływania
102 13   |              osusz twoje piękne oczy; ja sama cię dziś rozbiorę,
103 13   |             się być równie wzruszone. Ja pierwsza ochłonęłam z mego
104 13   |          przed księżniczką i prosiłem ją o miłosierdzie.~Księżniczka
105 13   |           książki, a nawet że całkiem ją zmyślił. Wszelako opowiadanie
106 14   |            poznałem Rebekę.~Obudziłem ją, jak można było najłagodniej,
107 14   |              mogłem zasłonić, wtrącił ją w stan niewypowiedzianej
108 14   |            płakać i zemdlała. Wziąłem ją na ręce i zaniosłem do pobliskiego
109 14   |            byłbym się odważył zapytać ją, jakim sposobem dostała
110 14   |              do nauk kabalistycznych. Ja doznałam zupełnie przeciwnego
111 14   |              mojej sypialni. Ujrzałam ją, jak wychylona przez okno,
112 14   |               się po całym jej ciele. Ja także zarumieniłam się i
113 14   |        najmniejsza zaś nieuwaga mogła ją przeciw mnie obrócić.~Tymczasem
114 14   |        poszedł marzyć w swoją stronę, ja w moją i powróciliśmy przepełnieni
115 14   |             jest chora. Powinnam była ją zawołać, ale nie uczyniłam
116 14   |            przekonać, że nie on, lecz ja byłam w błędzie.~Brat mój
117 14   |      przeorowi benedyktynów i zaniósł ją do Venty. Następnie brat
118 14   |         wymówiłam święte słowo, które ja i mój brat jedni tylko znamy
119 14   |            Łatwowierności. Porzuciłem ją dość porywczo i zacząwszy
120 14   |               przybył, odeszli razem, ja zaś udałem się na spoczynek.
121 15   |              się do nieznajomej damy, ja zaś zbliżyłem się do młodej
122 15   |            spostrzegłem, że pocałował ją w dłoń.~Po dwóch godzinach
123 15   |             kryła się w swoim pokoju, ja zaś, aby nie okazać się
124 15   |          Elwira kochała go równie jak ja i mogę wyznać, że on jeden
125 15   |               wściekłości, jął szukać ją rozjuszonymi oczyma i nareszcie
126 16   |        lepszego użytku, jak składając ją u stóp nieporównanej Elwiry
127 16   |              przymioty hrabiego mniej ją uderzyły od wygórowanej
128 16   |          jednej z naszych sąsiadek.~- Ja zaś - dodała Elwira - byłam
129 16   |           oddał list Elwirze, prosząc ją. aby raczyła go przeczytać
130 16   |          potem umarła. Jakim sposobem ja zostałam przy życiu, nie
131 16   |               nagle drzwi i znalazłam ją śpiącą z Lonzetem. Wyskoczyli
132 17   |               Wszelako z jakim czołem ja, w moim wieku, będę śmiała
133 17   |             chustki i zaczęła płakać, ja także płakałem; Elwira rozszlochała
134 17   |               stopnia, że trzeba było ją rozebrać i zanieść do łóżka.
135 17   |              jestem Lonzeto. Elwira i ja wynaleźliśmy środek, który
136 17   |               z klejnotami. Przyjąłem ją nader wdzięcznie i kazałem
137 17   |             te słowa marszałek prosił ją, aby raczyła przyjąć lektyki
138 17   |          chciała wejść, ale odpędzono ją jako ulicznika. Co zaś do
139 17   |            przy marszałkowskim stole, ja zaś zostałem z jej służącą.
140 17   |            moich rękawiczek i rzuciła ją na ulicę. Wicekról podniósł
141 17   |              ulicę. Wicekról podniósł ją. pocałował i schował w zanadrze.
142 18   |          najgwałtowniejszej rozpaczy; ja zaś, opuszczony przez Elwirę,
143 18   |            ujął mnie za rękę, ścisnął ją lekko i pocałował. Było
144 18   |          Torres natychmiast zemdlała, ja zaś, słysząc o rózgach na
145 18   |              zresztą wypada, abym wam ją opowiedział. Zawarłszy ze
146 18   |          rozmowa szła zwykłym trybem, ja zaś odpowiadałem bez związku
147 18   |               Elwirę do mnie tak, jak ja do niej byłem usposobiony.
148 18   |        izdebkę na poddaszu, zgodziłem ją za dwanaście realów na miesiąc,
149 18   |               całym ich blaskiem, gdy ją porównywano z inną kobietą.
150 18   |      wielbicieli, czyli ludzi, którzy ją nudzili. Postanowiłem spoglądać
151 18   |            uniknięcia podejrzeń podać ją za moją żonę. Urządziwszy
152 18   |        Siostra pani mnie poznała, ale ja wcale nie chciałem się zdradzić.
153 18   |               przyjdzie do lat, pojąć ją za żonę lub też nie ożenić
154 18   |          raczysz stać się moją żoną - ja przestanę nosić tytuł wicekróla.
155 18   |         odpowiedziano, że on sam i że ja go wyratowałem, zbliżył
156 18   |             sam mi to powiedziałeś. a ja mam wyborną pamięć.~Towarzystwo
157 18   |          Bynajmniej - odpowiedziała - ja mam własne widoki na celu;
158 18   |               Rebeka poszła do brata, ja zaś udałem się w przeciwną
159 19   |              dziwny stan jego i mocno ją to bawiło. Po skończonym
160 19   |            Blanka. Książę przeznaczył ją za żonę jednemu z Velasquezów
161 19   |            tylko dla niej żył, kochał ją całym sercem. Dla starego
162 19   |               mógł najlepiej, a skoro ją skończysz, nic już nie opóźni
163 19   |           swoją pracę, i wydoskonalił ją do tego stopnia, c którym
164 19   |          synowcze - przerwał książę - ja nie znam żadnego z tych
165 19   |                 i to mówiąc pocałował ją w twarz ku wielkiemu zdziwieniu
166 19   |              mu wdzięku, i zastąpiono ją prostym kołnierzem, jakiego
167 19   |               po Blankę i wyprowadził ją na środek sali. gdzie mieli
168 19   |              odwiesić Blankę i zastał ją powtarzającą z Karlosem
169 19   |          wzięło się imię Karlosa, gdy ja Henrykowi przeznaczyłem
170 19   |             majątek jemu się dostaną. Ja zrzekam się wszystkich moich
171 19   |             słusznie uczynił, oddając ją memu bratu, gdyż ja w teraźniejszym
172 19   |           oddając ją memu bratu, gdyż ja w teraźniejszym stanie umysłu
173 19   |               moją boleść i ofiarował ją temu, który tyle za nas
174 19   |              duszę Blanki i zaprawiły ją trucizną wyrzutów. Niebawem
175 19   |           mogąc nic wskórać, zostawił ją jej smutkowi. Sprowadził
176 19   |       dziesięć zaś po ich małżeństwie ja przyszedłem na świat. Gdy
177 20   |      wygładzonej przez deszcz, pokrył ją cyframi, iksami i ypsylonami.~
178 20   |               siły bezwładności. Stąd ja, będąc od was dwa razy trudniejszym
179 20   |             gdy tymczasem w kobietach ją powiększa. Czy możesz mi
180 20   |          ojcze, miej litość nade mną, ja chcę być zakonnicą, tak
181 20   |           roznieśli pogłoskę, jakobym ja był ojcem tej młodej osoby.
182 20   |         dojdzie stosownych lat, pojmę ją za żonę. Podczas gdy wzrastała
183 20   |          świat nie jest godny, oddaję ją więc tobie, przewielebny
184 20   |              księże arcybiskupie; każ ją zawieźć do klasztoru wizytek,
185 20   |           Elwirze, i zarazem ujrzałem ją samą. Drugim chłopcem był
186 21   |               swoją siostrą, posądził ją o niepłodność i wyrzekł
187 21   |       czterema laty zaślubiła, kochał ją z niewypowiedzianą namiętnością.
188 21   |              łodzie, które poholowały ją Tybrem, i można rzec, że
189 21   |          gdzie młody małżonek przyjął ją z całym uniesieniem rozpłomienionego
190 21   |         wszystkich, ale ludzie bliżej ją znający dobrze widzieli,
191 21   |             się zamyślała, otaczający ją zaś poznali, że powzięła
192 21   |              jest słuszna i podzielam ją więcej, aniżelim się tego
193 21   |           mieszkańcy w istocie wzięli ją za Wenerę, Marek Antoniusz
194 22   |               byłem bardzo młody, gdy ją poślubiłeś, atoli zachowuję
195 22   |           poślubiłeś, atoli zachowuję ją zawsze w mym sercu. Zdaje
196 22   |              część twego majątku, ale ja od razu straciłem wszystko
197 22   |           nadeszła Melea. Uwiadomiono ją o śmierci ojca i dwóch starszych
198 22   |         sześciu miesięcy zaprowadziła ją do grobu.~Dellius właśnie
199 22   |       Kłamiesz - przerwał kabalista - ja mam sto razy więcej władzy
200 22   |               do pewnej liczby pojęć. Ja na przykład wybornie pamiętam
201 23   |               los tego, któremu niebo ją przeznaczyło, ośmiela się
202 23   |           muszlę, natychmiast zanosił ją do domu. Dzieci z natury
203 23   |           myśl. ale w tej chwili całą ją sobie przypominam i zapewne
204 23   |                 przerwał mój ojciec - ja tu rozkazuję w imieniu króla
205 24   |           swoją przemowę, pocałowałem ją z czułością w rękę. po czym
206 24   |            taki sam wynik, jak mnożąc ją trzykrotnie przez samą siebie.~
207 24   |                ojciec musiał umyślnie ją tam zostawić. Czasami także
208 24   |           nieubłagana choroba wydarła ją z naszych objęć. Ojciec
209 24   |               przerywała, zastępowała ją jej służąca. Była to dziewczyna
210 24   |             chustkę z ramion, złożyła ją i powiesiła na oparciu swego
211 24   |               jej pani, że odprawiłem ją bez żadnej ceremonii.~Teraz
212 24   |              i zastosowanie i rozwija ją w uporządkowany system.
213 25   |              uchodzisz za szaleńca, a ja w istocie byłem nim przez
214 25   |             kochano mnie i mego ojca; ja jednak daleki byłem od podzielania
215 25   |               o jej cnotach i wszyscy ją błogosławią.~Mój ojciec
216 25   |               te gryzmoły.~Uściskałem ją.~- A ja - przerwała Marika -
217 25   |          gryzmoły.~Uściskałem ją.~- A ja - przerwała Marika - czyliż
218 25   |             jednak, że kiedyś dam wam ją poznać, zwłaszcza zaś tej
219 26   |          Sanudo, jak mógł, starał się ją uspokoić, ale ona ciągle
220 26   |           moich podwiązek i okręciłam ją koło szyi. Przestałam oddychać,
221 26   |                Do rozpaczy doprowadza ją srogość, z jaką wczoraj
222 26   |            rzeczy potrwa dłużej, to i ja dostanę pomieszania zmysłów.
223 26   |               słowach otworzył drzwi, ja zaś natychmiast wyskoczyłem,
224 26   |              wodną w piersiach. Tylko ja jeden, ja, doktor Sangre
225 26   |            piersiach. Tylko ja jeden, ja, doktor Sangre Moreno, miałem
226 26   |              jej uniknięcia. Veyras i ja tak dalece przywykliśmy
227 27   |               że potrafisz milczeć?~- Ja - odpowiedziałem - miałem
228 27   |             mi się nie przytrafiło. I ja miałam syna, który spoczywa
229 27   |      Podziękowałem damie, zapewniając ją, że do grobu zachowam dla
230 27   |         zwykle, ośmieliłem się prosić ją, aby mi opowiedziała swoje
231 27   |             mojej ochmistrzyni. Znasz ją, wiesz, że posiada duszę
232 27   |          niego niewypowiedziany urok, ja zaś cieszyłam się, widząc
233 27   |             nie było się czego lękać, ja sama musiałam ograniczyć
234 27   |               łatwo było widzieć, ile ją kosztowały.~Wszystkie te
235 27   |        pewnego rodzaju chłodem. Teraz ja także miałam ojca; przyrzekłam
236 28   |            mężczyzn. Chłopiec tak jak ja czternastoletni byłby mi
237 28   |          śmiało wyznać. że po księciu ja najdzielniej sobie poczynałem.
238 28   |            nie traktował mnie z góry, ja zaś nigdy nie zniżałem się
239 28   |             tego samego dnia sprzedał ją Walterowi van Dydkowi, mieszczaninowi
240 28   |              armii. Wszelako książę i ja mało oddawaliśmy się zgiełkliwym
241 28   |            był mieć towarzysza broni. Ja połączyłem się już z księciem;
242 28   |             więc, ale z warunkiem, że ja zostanę sekretarzem stanu.~
243 28   |             po czym nastąpi.~Naówczas ja zabrałem głos i rzekłem,
244 28   |            słusznie zatem uczynił, że ją uprzedził.~Wydało mi się,
245 28   |              bliźniąt, i postanowiłem ją o to zapytać. Tymczasem
246 29   |           sama księżna; daleko więcej ją lubiłem od jej dumnej mamki.
247 29   |              niej zadowolony i posłał ją księciu. Wyznam ci, żem
248 29   |         rzucam pośród zgromadzenia.~- Ja podnoszę - rzekł książę
249 29   |            rzekł książę Alba - aby ci ją oddać wraz z życzeniami
250 29   |              opuściła mnie, jak tylko ją zaspokoiłam. Zostałam księżną
251 29   |         wyjechać do Ameryki.~Chciałam ją zatrzymać.~- Nie - rzekła -
252 29   |               niekiedy dopuszczaliśmy ją do naszego towarzystwa.
253 29   |               na szczęście przestałam ją karmić przed strasznymi
254 29   |          Biskai. Posłano tam księcia, ja zaś towarzyszyłam mu aż
255 29   |            podobnym, natychmiast każę ją wypędzić.~- Zobaczymy -
256 29   |             jej obecności, wyprawiłam ją zatem z pokoju. Radziłam
257 29   |             nieszczęśliwa, abym mogła ją pocieszać.~Pewnego dnia
258 29   |        skończy szesnasty rok, zawołam ją do siebie i tak się do niej
259 29   |             stała przed nim, wychylił ją duszkiem, po czym odszedł
260 29   |             Pomieszanie jej zdradziło ją.~- Otrułaś mego małżonka -
261 29   |                W istocie, podczas gdy ja usychałem nad książkami,
262 29   |   zbliżyłybyśmy się do niego.~Z kolei ja zabrałem głos i rzekłem:~-
263 29   |              błąd bez wątpienia, gdyż ja kocham was zarówno obie.
264 30   |                  Zejdź tędy - rzekł - ja nie potrzebuję d towarzyszyć,
265 30   |             pociągnięcie piórem czyni ją nieograniczoną i dadzą ci
266 31   |            córkę jednego z sąsiadów i ja, jedyny owoc ich związku,
267 31   |      karmiącej swoje dzieci, prowadzę ją na zdobycz i z rozkoszą
268 31   |             świecie.~- Gdybyś tak jak ja żył osiemnaście wieków -
269 31   |           panie naprawdę do kościoła, ja tymczasem pobiegnę po mniemanego
270 31   |      Nieznajome usłuchały mojej rady, ja zaś pobiegłem do kupca win
271 31   |            zdradzić, musiałem schować ją do kieszeni. Ścigałem go
272 31   |               radością naszą czeredę, ja tylko jej nie podzielałem
273 31   |            posiadasz wszystkie cnoty, ja zaś pomimo to kocham cię,
274 31   |             się tej lekkomyślności?~- Ja nie - odpowiedział Toledo -
275 31   |          wieki bogiń teatralnych. Ale ja rozprawiam, a ty ani jesz,
276 31   |              ty ani jesz, ani pijesz; ja wypróżniłem całą butelkę,
277 31   |                przerwał Toledo - gdyż ja także je widziałem.~- Dumałem
278 31   |               na łóżko i zalał łzami, ja zaś wyszedłem do przedpokoju,
279 31   |             zapytał Toledo.~- Jest, i ja się w nim już znajduję -
280 32   |        przypadała na mego towarzysza, ja uczęszczałem do małej żydowskiej
281 32   |               w dniach zaś, w których ja byłem przy Delliusie, Germanus
282 32   |          towarzystwu.~- W takim razie ja zastąpię cię u kupca - odrzekłem,
283 32   |               dobywać szpady. Zwyczaj ją upowszechnił, nie zabraniam
284 32   |         znacznej wziętości, uwiadomił ją więc o zamiarze wejścia
285 32   |             nim wszelkie związki, ale ja, przeciwnie, jeszcze ściślej
286 32   |         pozwolenia ich zmarłego wuja, ja zaś użyłem go wedle żądania
287 33   |    Roztkliwiałem moją duszę: karmiłem ją czułymi i tęsknymi uczuciami
288 33   |             mnie unikał, tym bardziej ja. jako dobry syn, muszę usiłować
289 33   |          przypadek szczególniejszy ci ją podaje, gdyż posiadam zbiór
290 33   |          wyszedł od razu po obiedzie, ja zaś, przeczekawszy upał,
291 33   |         otrzymują przyzwoitą nagrodę. Ja błagam panią o tę tylko,
292 33   |             wszelką łatwością wyrażać ją za pomocą algebry, a jak
293 33   |     Velasqueza. Ponieważ równie jak i ja pochodził on z Gomelezów,
294 34   |            Boga, że zwykle zostawiamy ją kapłanom daleko niższego
295 34   |        nadaremnie, wreszcie znalazłem ją w czwartym. Poznała mnie,
296 34   |             mego brata.~Już znikła, a ja stałem jeszcze jak przykuty
297 34   |               nim te piękności, jakie ja na każdym kroku odkrywam?~
298 34   |           zaprzeczyć - odrzekłem - że ja ten list pisałem, wszelako
299 34   |            tej samej ławki, na której ją wczoraj widziałem, i tak
300 35   |              Alfonsie, że tego, czego ja spokojnie słucham, możesz
301 35   |             nie przyjdzie, jeżeli zaś ją zastanę, bez wątpienia nie
302 35   |              ławce, na której wczoraj ją widziałem, opłakać tam moje
303 35   |              natychmiast po obiedzie, ja zaś przeczekałem upał i
304 35   |              pani Avalos; odwiedzałem ją odtąd co dzień o tej samej
305 35   |             chciały, najczęściej więc ja je odwiedzałem. Rodzice
306 35   |            nas dzieje. Skoro więc kto ją odwiedził lub rozmawiała
307 35   |          osobna.~Domyślano się, że to ja przynoszę mojej matce te
308 35   |          płaszcze, będzie mogło nieść ją z łatwością, powinni tylko
309 35   |         chcieli użyć drabiny, oprzemy ją o okno i podczas gdy jeden
310 35   |             po chwili jednak odzyskał ją i rzekł:~- Straszliwa i
311 35   |         bliżej, poznała swoją omyłkę, ja zaś zrozumiałem, że nie
312 35   |          młoda kobieta, pragnąc, abym ja bliżej poznał, tak zaczęła
313 35   |             dotąd jeszcze jest panną, ja zaś już przeszło od roku
314 35   |            którym pani mówisz, jestem ja sam. Moim bratem jest książę
315 35   |         bratem jest książę San Lugar, ja zaś wkrótce mam zostać księciem
316 35   |             sławie, ale ani pani, ani ja nie porzucamy Hiszpanii;
317 35   |               mają doń żadnego prawa, ja bowiem znalazłam pierścień
318 35   |               spostrzegł, że zagradza ją dwóch ludzi. Jeden z nich
319 35   |               który znowu opowiedział ją Cyganowi. Spodziewam się,
320 36   |          ludźmi, za których mi ręczy. Ja zaczaję się na przeciwnym
321 36   |         jeżeli ty o niej zapomniałeś, ja dobrze ją pamiętam.~Przez
322 36   |           niej zapomniałeś, ja dobrze ją pamiętam.~Przez resztę dnia
323 36   |            mocno jest oparta o cegły. Ja będę uważał na znaki, a
324 36   |              się senor jak zazwyczaj, ja zaś tymczasem pójdę powiedzieć,
325 37   |              leżącą ósemkę µ i dzielę ja przez jedność; przeciwnie,
326 37   |              piszę jednostkę i dzielę ją przez takąż ósemkę. Wszelako
327 37   |          jakąś rzecz, wnet mniema, że ją rozumie. Prawdziwy badacz
328 37   |               świętej religii, chciał ją ufundować przy pomocy ludzkich
329 37   |               wszelako dodaje: Jeżeli ja nic jestem w stanie określić
330 37   |        naówczas ziemię i przypuszczał ją do swoich bezeceństw. Mistrz
331 37   |           Rebeka nieco się zmieszała, ja zaś zrozumiałem, że dla
332 38   |          zabijają. Moje dzieci, skoro ja żyć przestanę, udajcie się
333 38   |               Homer, ślepy równie jak ja, ułożył hymn do Apollina,
334 38   |          słońce, którego równie jak i ja nie widział. Przed laty
335 38   | bezpieczeństwa odmieniliśmy nazwiska. Ja przybrałem miano Antypa,
336 38   |       mieszkał naprzeciwko Sedekiasa. Ja prawie ciągle siedziałem
337 38   |         krzyknął: - To istna Wenus! - ja zaś mimowolnym poruszeniem
338 38   |               sobą, i udał, że czyta, ja zaś - że go słucham, jednakże
339 38   |              że dziadek nadzwyczajnie ją kocha.~Gdyśmy odeszli do
340 38   |         zowiesz moim systemem, co zaś ja sam nazywam raczej sposobem
341 39   |            zasłonę i chciała zawiesić ją na gałęziach drzewa balsamowego,
342 39   |         porwałem zasłonę i zaczepiłem ją na krzakach u stóp ogrodowego
343 39   |         powodu gęstych krzewów, które ją tam zastępowały. Noga pośliznęła
344 39   |            szczęścia w Jerozolimie.~- Ja ci zastąpię ojca - rzekł
345 39   |              cesarskiego skarbca. Nie ja wymyśliłem tę pogłoskę,
346 39   |             ale sądziłem, że wolno mi ją rozsiewać. Możecie wyobrazić
347 40   |              są równie wolni jak ty i ja.~Ten pan w podeszłym wieku,
348 40   |     dziewczyna jeszcze oddycha, kazał ją zanieść na miejsce naszego
349 40   |            Dziś odważono się umieścić ją w lektyce, ale biedaczka
350 40   |         żadnego związku z Gomelezami; ja w każdym razie zupełnie
351 40   |        Gomelezów, a jednak znaleziono ją pod szubienicą? Miałyżby
352 41   |            gdy się pokaże, że ominęła ją chęć do powołania zakonnego,
353 41   |               się szczegółami opieki. Ja miałem udać się z nauczycielem
354 41   |             was w korzystnym świetle. Ja tymczasem wybadam usposobienie
355 41   |             dumaniu, z którego wyrwał ją szelest, jaki wchodząc sprawiłem.
356 41   |               lękano się o jej życie, ja zaś znowu dręczyłem się
357 41   |             chyliła się już do grobu. Ja więc byłem owym niegodziwcem,
358 41   |              kwiat w samym rozkwicie, ja miałem wtrącić w przepaść
359 41   |           moim powodzeniem uściskałem ją z całego serca. W istocie,
360 42   |         przyrzekłem sobie, że przyjmę ją jak najgorzej. Wszelako,
361 42   |     ostatecznych środków, bez których ja na razie potrafię się obejść.~
362 42   |              wino, po czym poprosiłem ją, aby mi opowiedziała historię
363 42   |           małą dziewczynkę i wychować ją na swój sposób, ażeby go
364 42   |               Nie wiem, czy wychowasz ją w cnocie, ale przynajmniej
365 42   |             przynajmniej wydobędziesz ją z nędzy, która jest nieznośniejsza
366 42   |       zakazano nam wymawiać jej imię. Ja trudniłam się zwykle szyciem
367 42   |         znajduje się w Genui, pójdzie ją odwiedzić. Wtedy z daleka
368 42   |           więcej o nim nie słyszałam, ja jednak nie porzuciłam wcale
369 42   |        zabawiła; wkrótce przeniesiono ją do pobliskiego małego miasteczka,
370 42   |      miasteczka, gdzie Ricardi często ją odwiedzał, a po każdej bytności
371 42   |       uchodziła za jego żonę. Zawiózł ją do Paryża i do innych wielkich
372 42   |         miesięcy rzekomy wuj zawezwał ją do siebie. Jaśniał całym
373 42   |              tak że zaledwie zdołałam ją uspokoić. Prosiła mnie,
374 42   |               dawnej mojej nędzy. Cóż ja tu pocznę między tymi wszystkimi
375 42   |        prawdziwie kochający człowiek! Ja zaś jestem pewna, że gdybym
376 43   |     nauczycielu gitary, który całował ją ukradkiem w rękę udając,
377 43   |      ukradkiem w rękę udając, że uczy ją przebierać palcami po strunach.~-
378 43   |              ten mały bakałarz, który ją uczył geografii - o! ten
379 43   |              dnia nie wiedziałam, jak ją mam uczesać. Później ów
380 43   |            jej majątków i zawiadamiał ją o dochodach. Ten to miał
381 43   |    utrzymywali, że podróż morska może ją do sił powrócić. Wybraliśmy
382 43   |               jak prawdziwa; okrywały ją pomarańczowe drzewa i mnóstwo
383 43   |               Duma i radość wprawiały ją w zachwyt;~zawstydziłem
384 43   |          wszelkiego rodzaju. Chciałem ją zatrzymać, ale nadaremnie;
385 43   |            zatrzymać, ale nadaremnie; ja sam czułem się popychany,
386 43   |        dojrzeć. Mój rozum nie o wiele ją wyprzedzał, wszelako tylem
387 43   |              posłuszna. Bez wątpienia ja do tych ludzi należę. Byłem
388 43   |                Tlaskala odgadła mnie, ja także sądziłem, że zabłysł
389 43   |         początku zacząłem dość często ją odwiedzać, nareszcie przychodziłem
390 44   |           mojej historii najlepiej da ją wam poznać.~Tlaskala wierzyła
391 44   |              w następujących słowach:~Ja, Koatrii, syn Montezumy,
392 44   |         jeszcze krwią ofiar ludzkich!~Ja, Koatril, syn Montezumy,
393 44   |               ciemnych nocy, ukarzcie ją najstraszliwszymi męczarniami.
394 44   |              Wyryłem to przekleństwo, ja, Koatrii, syn Montezumy,
395 45   |              margrabiny i przywiozłem ją do domu;~gdzie powrót jej
396 45   |     najobojętniejsi ze łzami w oczach ją wspominali. Możecie wyobrazić
397 45   |              nim pustkę. Postanowiłem ją zapełnić.~Przeszedłszy trzydziesty
398 45   |              piękności. Hołdy jeszcze ją otaczały, ale były teraz
399 45   |           chorobę, która zaprowadziła ją do grobu. Szczerze ją opłakiwałem.
400 45   |    zaprowadziła ją do grobu. Szczerze ją opłakiwałem. Była pierwszą
401 45   |           moim życzeniem jest widzieć ją szczęśliwą i umrzeć na jej
402 45   |              o ile można zabezpieczyć ją komu na ziemi. Spokojnie,
403 46   |               górach i śpi tam, gdzie ją noc zaskoczy. Zapewne więc
404 46   |                zdjęty litością, kazał ją pielęgnować, ale wariatka,
405 46   |     rozpaliwszy w nocy ognisko, widzą ją nagle zjawiającą się u ognia.
406 46   |            przeleciał po ustach Sary, ja zaś tymczasem otworzyłem
407 47   |             tych słowach obaj wyszli, ja zaś sam zostałem przy chorym.
408 47   |             tych słowach dama znikła, ja zaś schowałem bilecik do
409 47   |       wątpienia - przerwał Toledo - i ja mniemam, że senor Lopez
410 47   |      styczność z główną naszą sprawą, ja muszę być przy nich obecny
411 47   |               do domu. Bądź spokojny, ja całą sprawę biorę na siebie.~
412 47   |         zalotnik, godząc się zostawić ją w spokoju i zrzec się jej
413 48   |                Lopez Suarez powtórzył ją małemu Avarito, który mnie
414 49   |        Hervasa. Jezuita Granada podał ją w przy-piskach do swego
415 49   |              że tak powiem, wskrzesił ją dzięki swym uczonym badaniom
416 50   |              ludzkiej; za kilka chwil ja będę mędrszym od wszystkich
417 50   |            się nad moją duszą, jeżeli ją posiadam!~To mówiąc wychylił
418 51   |     jakkolwiek po części znana, mocno ją jednak zajęła.~- Sądzę atoli -
419 51   |       naczelnika, że opowiadanie jego ją zajmuje, po czym starzec
420 51   |               Pani - odpowiedziałem - ja także mam powody, dla których
421 51   |           udały się na spoczynek, ale ja na próżno usiłowałem zasnąć.
422 51   |             starał się o ile możności ją przedłużać. Nareszcie wziął
423 51   |      wychodziło z ust don Krzysztofa, ja natomiast wpadłem w wściekłość.
424 51   |            przez to samo pomieszczają ją w liczbie przesądów, które,
425 51   |              ich matka. Od chwili gdy ją uwolniłem od wierzycieli,
426 52   |               już na niego podpisany. Ja tym mniej o nim myślałem,
427 52   |           dygnitarzom, ale mylił się; ja za to znam ją dokładnie.
428 52   |              mylił się; ja za to znam ją dokładnie. Wyjawię ci ją
429 52   |              ją dokładnie. Wyjawię ci ją w kilku słowach. Od dziś
430 52   |           więcej u niej bywać, ale że ja mam znajomych w ministerium
431 52   |               dobrodziejstwo zupełnie ją we własnych oczach rozgrzeszało.
432 52   |              przytomność. Odzyskawszy ją, pobiegłem drogą ku Manzanaresowi.
433 53   |        oznajmił mi, że należy odnieść ją do zbrojowni, gdzie, według
434 53   |              aby zająć się wieczerzą, ja zaś zacząłem przypatrywać
435 53   |               kawałek świeczki, wiatr ją zgasił, powróciłem więc,
436 53   |          zgasił, powróciłem więc, aby ją zapalić, ale jakież było
437 53   |                pomyślałem o tym, żeby ją zapalić, i nieco się uspokoiłem,
438 53   |                który rozpowiedziawszy ją Cornadezowi, tymi słowy
439 53   |         wyzwolony, odjechał na Maltę, ja zaś przybyłem do Madrytu,
440 53   |              za przykładem komandora. Ja posłużę ci za przewodnika,
441 54   |          objąć nową godność do Malty, ja zaś straciłem jedynego opiekuna,
442 54   |           flaszkę atramentem i posłał ją sąsiadce. Służąca wraz z
443 54   |        wystrzygł kopertę, zaadresował ją swoim doskonałym atramentem
444 54   |           ciotki Dalanosy, zaklinając ją, aby koniecznie starała
445 54   |              mu już butelkę, postawił ją na stole, usiadł i prosił
446 54   |             jeżeli ty nic nie mówisz, ja za to mówię za dwóch, taki
447 54   |              nie zadawaj sobie trudu, ja sam potrafię ją napełnić.~
448 54   |          sobie trudu, ja sam potrafię ją napełnić.~Busqueros wziął
449 54   |       Cimiento pod rękę i zaprowadził ją do ołtarza.~Po wyjściu z
450 54   |            przez cały dzień porabiał. Ja ci w tym dopomogę i spodziewam
451 54   |               niej, ale teraz, widząc ją połączoną z człowiekiem
452 54   |               że fra Geronimo namówił ją, aby wyjechała na prowincję,
453 54   |        dziecięcych. Opowiedziałem wam ją ze wszelkimi szczegółami,
454 54   |       napełniały duszę moją i unosiły ją chwilowym szczęściem. Spostrzegam
455 55   |         zakochał się po raz pierwszy. Ja starałem się składać hołdy
456 55   |             rycerzem pięknej Sidonii, ja zaś jakby koniuszym jej
457 55   |            siebie przywołać. Zastałem ją nad krosnami, otoczoną orszakiem
458 55   |         wesołą dziewczyną. Pokochałam ją z całego serca, ale ksieni
459 55   |          postanowiłam więc sprowadzić ją do Madrytu.~Posiadam na
460 55   |              znak odejścia. Opuściłem ją i udałem się naprzód do
461 55   |             po śmierci księcia oddano ją do urszulanek. Leonora stroiła
462 55   |               z księżniczką, kochałem ją bowiem z całego serca. Jej
463 55   |               następnie, że widziałem ją tańczącą w jej pokoju i
464 55   |               na męża, który by tylko ją kochał.~Otrzymałem następującą
465 55   |             Długi biały welon okrywał ją od stóp aż do głowy.~Zadziwiły
466 56   |     ciekawości. Dziś jeszcze wyprawię ją do Avila. Nie miej mi tego
467 56   |               jest spełnienie życzeń, ja zaś nigdy nie życzyłem sobie
468 56   |   karmelitanki jej tego nie nauczyły. Ja zastąpię ją i jeżeli mam
469 56   |             nie nauczyły. Ja zastąpię ją i jeżeli mam wierzyć ochmistrzyni,
470 56   |              znikła. Lampa zbyt blado ją oświecała, abym mógł rozeznać
471 56   |             była to Leonora, poznałem ją po dźwięku głosu, a bardziej
472 56   |           przekonała się, że kochałeś ją pod dwiema tak różnymi postaciami.~
473 56   |         przemówił do mnie Toledo, ale ja niewiele go słuchałem. Klęczałem
474 57   |             Rosalba i dziecko uważało ją za matkę.~Sorriente leży
475 57   |             jej pałacu i wprowadziłem ją na schody. Była mocno wzruszona.~-
476 57   |      niepokoić księżniczkę. Opuściłem ją i odnalazłem Busquera na
477 57   |            nie może mu przebaczyć, że ją porzucił. Nie pojmuję, po
478 57   |               ze świętą inkwizycja, a ja nie jestem ciekawy spraw
479 57   |          widzenia!~Busqueros odszedł, ja zaś poznałem, że nadal jest
480 57   |              Damy udały się na Prado, ja zaś~pojechałem za nimi konno.~
481 57   |       prowadzą do tego samego celu. I ja także, równie dobrze jak
482 57   |             rzekł:~- Moi towarzysze i ja radzi byśmy dowiedzieć się,
483 57   |              zaszczyt. Pójdę oznajmić ją moim towarzyszom.~Wallończycy
484 57   |             rzekł:~- Towarzysze moi i ja nie zgadzamy się co do skutków,
485 58   |              nawet zaczęto szpiegować ją w jej własnym domu. Zniecierpliwiona,
486 58   |             za ostrą naukę. Wprawdzie ja powinienem ci jej udzielić,
487 58   |             Leonora umarła, pochowano ją w klasztorze karmelitanek.
488 58   |               Może klasztor? Ale nie, ja jestem twoim ojcem i gdy
489 58   |             chirurgów, przewinięto mi ją na nowo, po czym napisałem
490 58   |               nie zobaczyć?~- Ujrzysz ją - rzekła księżniczka - ale
491 58   |              to weneckie zwierciadło, ja zaś tymczasem pójdę zamknąć
492 59   |          ujrzeć moją małą Ondynę. Tak ją bowiem nazwano, ponieważ
493 59   |               podzielasz moje zdanie, ja się tego podejmę.~Księżniczka
494 59   |        księżniczka uroniła kilka łez, ja zaś nie mogłem wstrzymać
495 59   |       arcyksiążę wyruszył do Lizbony, ja zaś pojechałem złączyć się
496 60   |         stronę don Filipa, ale raziła ją niepohamowana duma księżnej
497 60   |              sposobu myślenia. Gdyśmy ją nauczali zasad świętej naszej
498 60   |          których przeciwwaga chroniła ją od wywrotu. Silny maszt
499 60   |             Jeden tylko wyraz zmuszał ją do posłuszeństwa. Było to
500 60   |              natychmiast postanowiono ją zawołać. Przyszła cała drżąca